Κοντή μνήμη έχουν όπου τους συμφέρει. Και απύθμενο θράσος να διαγράφουν μια ένδοξη ιστορία αγώνων που μπροστά τους η Γένοβα ήταν κάτι πολύ μικρό, απλά και μόνο γιατί οι ίδιοι απουσιάζουν απ' αυτούς ή το περιεχόμενό τους δεν ταίριαζε με τα «ανανεωτικά» τους προτάγματα. Ας μη θεωρούν όμως ότι ο λαός έχει κοντή μνήμη. Ο λαός θυμάται. Και στις μνήμες του δεν υπάρχει καμία εικόνα «μπαρουτοκαπνισμένου» ΣΥΝ, όπως επιχείρησε να τον εμφανίσει ο Αλ. Τσίπρας. Στις μνήμες του λαού δεν υπάρχει καμία πορεία του «κόντρα στο ρεύμα», καμία «ανατροπή των δεδομένων» απ' τον ΣΥΝ, υπάρχουν στάσεις όχι «κριτικές απέναντι στα πράγματα» όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αλλά στάσεις αποδοχής σε πράγματα βαθιά αντιλαϊκά όπως το Μάαστριχτ, ο «ευρωμονόδρομος», η ΟΝΕ και άλλα ων ουκ έστιν τέλος. Ας μην προκαλούν λοιπόν οι ΣΥΝοδοιπόροι του κυρίαρχου ρεύματος.
Ασφαλώς και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός του Κ. Καραμανλή ότι «ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στην Ευρώπη είναι σημαντικός» και πως «το ευρωπαϊκό κοινωνικό υπόδειγμα ή μοντέλο έχει διαφορά από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών, παρέχοντας στους Ευρωπαίους πολίτες αποτελεσματικότητα αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια». Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του κράτους είναι ίδιος τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ, δηλαδή λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων, τσακίζοντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Το λιγότερο ή περισσότερο κράτος μικρή σημασία έχει, αφού δεν αλλάζει στο ελάχιστο στον ταξικό ρόλο και αποστολή του. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασε, για παράδειγμα, στη χρηματοπιστωτική κρίση και στις δύο όχθες του Ατλαντικού «κρατικοποιώντας» τις ζημιές των τραπεζικών κολοσσών και μεταφέροντας το λογαριασμό στην κοινωνία, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα. Και αν για ιστορικούς και κυρίως πολιτικούς λόγους (διάβαζε Σοβιετική Ενωση) μεταπολεμικά το κράτος στη Δυτ. Ευρώπη είχε «απλωθεί» στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, το Ασφαλιστικό, την Υγεία, την Παιδεία κ.ά., η τάση αυτή έχει αντιστραφεί θεαματικά τις τελευταίες δεκαετίες και η ΕΕ, μέσω της Στρατηγικής της Λισαβόνας, φιλοδοξεί να «μοιάσει» με τις ΗΠΑ και ήδη σχεδόν το έχει επιτύχει...
«Γενοκτονία» του ουκρανικού λαού από τα «σταλινικά στρατεύματα» ανακάλυψε ο Τ. Καραμάριος, βουλευτής Ρόδου της ΝΔ - έτσι χαρακτήρισε το λιμό της περιόδου 1932-33 σε εκδήλωση της Ουκρανικής κοινότητας στην Ελλάδα που έγινε στις 22/9 στη Στοά του Βιβλίου - ευθυγραμμιζόμενος με τα λογής κατευθυνόμενα αντικομμουνιστικά κέντρα αναθεώρησης της Ιστορίας και συκοφάντησης του σοσιαλισμού και του αντιστασιακού κινήματος. Μάλιστα, ευχήθηκε, παρά τις δυσκολίες, όπως είπε, να αναγνωριστεί αυτό το τραγικό γεγονός. Και σ' ανώτερα! Του αξίζει μια θέση πλάι στους δύο ευρωβουλευτές της ΝΔ και τον άλλον του ΛΑ.Ο.Σ. που ψήφισαν τη χυδαία αντικομμουνιστική δήλωση στο Ευρωκοινοβούλιο που εξισώνει το φασισμό με το σοσιαλισμό. `Η, πιο σωστά, του αξίζει, καθώς και στην πολιτική που πρεσβεύει αυτός και ο φορέας του, να τους στείλει ο λαός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
«Και βεβαίως πρέπει πάντα να είναι στο μυαλό μας ότι ειδικά σε συγκυρίες όπως η παρούσα, και στα πλαίσια των δημοσιονομικών δυνατοτήτων της κάθε χώρας, πρέπει να προωθούμε τις απαραίτητες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και να στηρίζουμε τους οικονομικά ασθενέστερους συμπολίτες μας». Την αοριστολογία αυτή του πρωθυπουργού - που έκαναν σημαία αργότερα ορισμένα ΜΜΕ ως έμπρακτη απόδειξη του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για τους οικονομικά ασθενέστερους - κλήθηκε να κάνει πιο συγκεκριμένη λίγο αργότερα ο εκπρόσωπός του. Στην ερώτηση, αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για τα μέτρα στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων, ο Θ. Ρουσόπουλος έδωσε την εξής απάντηση - μνημείο ...σαφήνειας: «Υπάρχει απολύτως συγκεκριμένο πλάνο και εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα, το οποίο θα ανακοινωθεί τη στιγμή που πρέπει να ανακοινωθεί, από το αρμόδιο υπουργείο»(!). Το χειρότερο είναι ότι πιστεύουν πως μπορούν να κοροϊδεύουν τον κόσμο εσαεί...