Ασφαλώς και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ο ισχυρισμός του Κ. Καραμανλή ότι «ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους στην Ευρώπη είναι σημαντικός» και πως «το ευρωπαϊκό κοινωνικό υπόδειγμα ή μοντέλο έχει διαφορά από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων χωρών, παρέχοντας στους Ευρωπαίους πολίτες αποτελεσματικότητα αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια». Η αλήθεια είναι ότι ο ρόλος του κράτους είναι ίδιος τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ, δηλαδή λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων των μονοπωλίων, τσακίζοντας ταυτόχρονα τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού. Το λιγότερο ή περισσότερο κράτος μικρή σημασία έχει, αφού δεν αλλάζει στο ελάχιστο στον ταξικό ρόλο και αποστολή του. Με τον ίδιο τρόπο αντέδρασε, για παράδειγμα, στη χρηματοπιστωτική κρίση και στις δύο όχθες του Ατλαντικού «κρατικοποιώντας» τις ζημιές των τραπεζικών κολοσσών και μεταφέροντας το λογαριασμό στην κοινωνία, δηλαδή τα λαϊκά στρώματα. Και αν για ιστορικούς και κυρίως πολιτικούς λόγους (διάβαζε Σοβιετική Ενωση) μεταπολεμικά το κράτος στη Δυτ. Ευρώπη είχε «απλωθεί» στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, το Ασφαλιστικό, την Υγεία, την Παιδεία κ.ά., η τάση αυτή έχει αντιστραφεί θεαματικά τις τελευταίες δεκαετίες και η ΕΕ, μέσω της Στρατηγικής της Λισαβόνας, φιλοδοξεί να «μοιάσει» με τις ΗΠΑ και ήδη σχεδόν το έχει επιτύχει...