ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξέχασαν... το 5ήμερο, 7ωρο

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Συκοφαντίες» από την πλευρά του ΚΚΕ, ανακάλυψε η «Αυγή», σχετικά με την πρόταση του Συνασπισμού για το 35ωρο. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, που περιγράφει τις αντιδράσεις στην καμπάνια του Συνασπισμού, οι «συκοφαντίες» συνίστανται στο γεγονός, ότι η ηγεσία του ΚΚΕ ισχυρίζεται πως η πρόταση αποδέχεται την ελαστικοποίηση. Μάλιστα ο αρθρογράφος, προς επίρρωση των παραπάνω, υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη πρόταση «έχει ασφαλιστεί απ' αυτού του είδους την εξ "αριστερών" κριτική. Καθαρά μιλά για 35ωρο, 5ήμερο, 7ωρο χωρίς απορύθμιση του ημερήσιου χρόνου εργασίας».

Αφήνουμε στην άκρη τα περί «συκοφαντιών της ηγεσίας του ΚΚΕ» και ας έρθουμε στην πρόταση του Συνασπισμού, κάτω από την οποία συγκεντρώνει υπογραφές συνδικαλιστών και άλλων παραγόντων. Στο κείμενο αυτό, -όσο και αν ψάξαμε- δε βρήκαμε παρά τη γνωστή θολή πρόταση για «εφαρμογή στη χώρα μας του 35ωρου χωρίς μείωση των αποδοχών». Απουσιάζει παντελώς οποιαδήποτε αναφορά σε 35ωρο με 5ήμερο, 7ωρο, αλλά και το αίτημα για μη απορύθμιση του ημερήσιου χρόνου εργασίας. Ας ψάξει λοιπόν αλλού η «Αυγή» να βρει τους «συκοφάντες». Η μήπως στους συντάκτες του κειμένου υπάρχουν «πράκτορες του Περισσού»..;

Νέες αξιώσεις

Το θράσος των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι γνωστό. Οτι θα υποστήριζαν, όμως, την άποψη πως η κυβέρνηση, τάχα, «απορρίπτει συλλήβδην» τις προτάσεις τους για τα φορολογικά θέματα, πάει πολύ. Κι όμως. Αυτό ακριβώς ισχυρίζεται, με χτεσινή της ανακοίνωση, η διοίκηση των εμποροβιομηχάνων της Αθήνας και αξιώνει από την κυβέρνηση την υιοθέτηση 18 μέτρων φορολογικού περιεχομένου. Ανάμεσα στ' άλλα, απαιτούν ακόμα μικρότερα ποσοστά για τη φορολογία των κερδών των εισηγμένων εταιριών στο Χρηματιστήριο, μείωση των συντελεστών φορολόγησης, μείωση των φορολογικών προκαταβολών, διεύρυνση των φοροαπαλλαγών, κατάργηση της φορολογίας των κερδών τους, όταν επικαλούνται ότι με αυτά πληρώνουν απολύσεις εργαζομένων, φοροαπαλλαγές για τις εξαγορές και συγχωνεύσεις και άλλα πολλά.

Σημασία, διαβάζοντας παρόμοιες προτάσεις - απαιτήσεις, έχουν δυο πράγματα. Να καταλαβαίνει κανείς ότι η αρπακτική διάθεση και η όρεξη για πολλαπλάσια κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι ακόρεστη και χωρίς τέλος και, παράλληλα, να προσανατολίζεται για τα μελλοντικά μέτρα που θα πάρουν οι κυβερνώντες, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ορέξεις αυτές.

Στήριγμα του κεφαλαίου

Πέφτουν μία μία οι μάσκες του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ο οποίος, εκτός των άλλων, επιχείρησε να παρουσιάσει την εκκλησία ως αποκούμπι των κατατρεγμένων και των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης. Προχθές, όμως, στο καθιερωμένο κυριακάτικο κήρυγμά του άφησε στην άκρη τα προσχήματα και τάχθηκε καθαρά με το μέρος του κεφαλαίου και των κινητήριων δυνάμεων της παγκοσμιοποίησης, των πολυεθνικών. Είπε συγκεκριμένα: «Οσο συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και όσο αναπτύσσεται ο ιδιωτικός τόσο θα κυριαρχεί η αξιοκρατία»(!). Γιατί, όπως εξήγησε, στον ιδιωτικό τομέα «δεν περνούν τα μέσα, οι γνωριμίες, αλλά η αξιοσύνη και η ικανότητα». Ο Χριστόδουλος γνωρίζει φυσικά ότι στον ιδιωτικό τομέα εφαρμόζεται το δίκιο του εργοδότη, αλλά αυτό το θεωρεί ως «φυσικό νόμο» της κοινωνίας, στον οποίο πρέπει να υποτάσσονται οι πάντες. Το ιερατείο της εκκλησίας ήταν πάντα στήριγμα του κεφαλαίου και φυσικά δεν έχει αλλάξει καθόλου. Αντίθετα, τώρα βάλλει κατά του δημόσιου τομέα, όπως επιτάσσουν οι κράχτες και οι «νόμοι» της παγκοσμιοποίησης.

Σύγκλιση ή σύνθλιψη;

Από το κακό χειρότερο πηγαίνει το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας. Ετσι λένε και τα στοιχεία της Eurostat (στατιστική υπηρεσία της ΕΕ), που δημοσιοποιήθηκαν χτες στις Βρυξέλλες και καταγράφουν την πορεία των εμπορικών συναλλαγών των 15 χωρών -μελών της ΕΕ και κάθε χώρας χωριστά.

Τα στοιχεία της Eurostat, λοιπόν μας πληροφορούν - μεταξύ άλλων- ότι στο φετινό εφτάμηνο το εμπορικό έλλειμμα της Ελλάδας μεγάλωσε κατά 1,5 δισ. ευρώ (περίπου 510 δισ. δραχμές) συγκριτικά με πέρσι. Την ίδια περίοδο, όμως, η Γερμανία, όχι μόνο δεν είχε έλλειμμα αλλά αύξησε κι άλλο το εμπορικό πλεόνασμά της, κατά 34,6 δισ. ευρώ. Ετσι, στην ΕΕ των «15» η Γερμανία εμφανίζει το μεγαλύτερο πλεόνασμα.

Με απλά λόγια, τα στοιχεία της Eurostat, δείχνουν ότι ενώ η Ελλάδα χάνει και από το «ισχυρό» και από το «ασθενές» ευρώ (καθώς η συνθήκη του Μάαστριχτ και η πορεία προς την ένταξη στην ΟΝΕ, εκτός των άλλων, προκάλεσε σύνθλιψη της παραγωγικής βάσης της ελληνικής οικονομίας), η Γερμανία και οι άλλοι μεγάλοι της της ΕΕ κερδίζουν.

Είδες η... ΟΝΕ;

Τα επείγοντα

Πανελλαδική και πανυγειονομική η κινητοποίηση σήμερα. Απεργούν και κάνουν πορείες οι εργαζόμενοι και οι γιατροί στα δημόσια νοσοκομεία ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «υγεία του πολίτη». Μαζί τους είναι και οι φοιτητές της ιατρικής, με αίτημα την απόσυρση αυτών των σχεδίων. Εκτός από ψευδεπίγραφα, τα σχέδια της κυβέρνησης είναι άκρως ανθυγιεινά για τους χρήστες των υπηρεσιών υγείας. Είναι εξίσου επικίνδυνα για τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους στα δημόσια νοσοκομεία. Είναι το ίδιο επικίνδυνο και για τα νοσοκομεία ως λειτουργικές μονάδες «καθώς παύουν να αποτελούν νομικά πρόσωπα», μετά την εφαρμογή των σχεδίων της κυβέρνησης. Η λογική που διαπερνάει απ' την αρχή ως τέλος τα σχέδια της κυβέρνησης είναι οι συνεχείς πληρωμές, είτε άμεσες -δηλαδή απ' τον άρρωστο- είτε έμμεσες - δηλαδή των ασφαλιστικών ταμείων. Οδηγεί σε ατέλειωτο αλισβερίσι μεταξύ των μονάδων παροχής υπηρεσιών υγείας και των επιχειρηματιών στο χώρο της Υγείας. Πρόκειται για μια «λεόντειο εταιρία», σε βάρος πάντα του δημοσίου και των ασφαλισμένων.

Αυτή η πλευρά δεν είναι τόσο ευδιάκριτη, καθώς ο κόσμος δεν έχει την εμπειρία αυτής της αγοραίας πρακτικής, που τελικά καταλήγει στον αποκλεισμό της πρόσβασης και σε αυτές τις ήδη υποβαθμισμένες υπηρεσίες του δημόσιου τομέα υγείας. Ομως στοιχεία αυτής της λογικής έχουν οι αποφάσεις του υπουργού Υγείας, για τη νοσηλεία των αλλοδαπών, όπου άνθρωποι χωρίς μοίρα στον ήλιο κλήθηκαν να πληρώσουν τα νοσήλια με την απειλή του εξιτηρίου απ' τα νοσοκομεία ή με την κλήση της Αστυνομίας. Παρά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε ο υπουργός Υγείας επέμενε στην εφαρμογή των εγκυκλίων. Βέβαια, γιατροί, εργαζόμενοι -ακόμα και διοικήσεις νοσοκομείων- δεν εφάρμοσαν αυτές τις κατάπτυστες υποδείξεις και βρίσκουν -έστω και εμβαλωματικές - λύσεις και προσφέρουν βοήθεια σε κατατρεγμένους ανθρώπους.

Αλλωστε, η κυβερνητική λογική, σύμφωνα με όσα δήλωσε στην «Καθημερινή» (29-10-2000) ο κ. Παπαδόπουλος είναι αποκαλυπτική: «Ολα τα συστήματα εξουσίας έχουν τη δύναμη να συντρίβουν κάθε τι που εμφανίζεται ως ανωμαλία», είπε. Και «ανωμαλία» -σύμφωνα με αυτή τη λογική - αποτελούν και οι σημερινές κινητοποιήσεις. Βέβαια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που οργανώνουν αυτές τις κινητοποιήσεις έχουν διαφορετικό επίπεδο στόχων. Η ΠΟΕΔΗΝ ζητά την απόσυρση έξι βασικών σημείων. Η ΕΙΝΑΠ μιλά για ανατροπή της φιλοσοφίας του συστήματος. Η Ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών (ΟΕΝΓΕ) φαίνεται ότι σύρθηκε στην κινητοποίηση. Ο συντονισμός των συνδικάτων των υγειονομικών και η διαμόρφωση ενός μίνιμουμ πλαισίου φαίνεται ότι προβάλλει ως αναγκαιότητα.

Αλλά και αυτό δε φτάνει. Η δημόσια υγεία είναι μεν πρωτίστως υπόθεση των εργαζομένων στη δημόσια υγεία, αλλά όχι μόνο αυτών. Είναι υπόθεση ολόκληρου του λαού και των μαζικών του φορέων. Δυστυχώς όμως οι ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ) βρίσκονται σε... αφασία. Ετσι το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Ομοσπονδίες των υγειονομικών και του συνόλου των εργαζομένων. Αλλά ούτε και αυτό φτάνει. Το υπάρχον δημόσιο σύστημα υγείας νοσεί βαρύτατα. Μόνο μια γραμμή άμυνας δεν το σώζει. Στα... επείγοντα -εκτός απ' το συντονισμό- είναι η διεύρυνση και η κλιμάκωση των αγώνων για ένα σύγχρονο δημόσιο σύστημα Υγείας, πλήρως χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία, που θα καταργεί την εισφορά των εργαζομένων, θα παρέχει δωρεάν και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους αλλοδαπούς εργάτες, στους αγρότες, στους αυτοαπασχολούμενους και στα προστατευόμενα μέλη της λαϊκής οικογένειας.

«Υγεία»

- Γιατρέ, πονάω

κάπου εδώ...

- Εντάξει, κάτσε

να σε δω.

- Γιατρέ μου, λάθος

με κοιτάς...

- Πάψε και ξέρω,

μη ρωτάς,

μη με νομίζεις

για κουτό

που μες στην τσέπη σου