ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «κριτική» των μεγαλοεκδοτών

Γρηγοριάδης Κώστας

Εξόφθαλμες είναι οι πιέσεις που ασκούνται από τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου στην κυβέρνηση να μη χαλαρώσει και να προχωρήσει πιο γρήγορα τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, αλλά και αλλού. Η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση, μέσα από «έγκυρα» ρεπορτάζ, είναι ότι «αναβάλλει» και «καθυστερεί» τις αλλαγές υπό το φόβο του πολιτικού κόστους, προκαλώντας ουσιαστικά την κυβέρνηση να αποδείξει το αντίθετο... Είναι χαρακτηριστικά δύο κυριακάτικα δημοσιεύματα. Το πρώτο στο «Βήμα της Κυριακής», το οποίο κάτω από τον τίτλο «Ο φόβος του Πολυτεχνείου "παγώνει" την κυβέρνηση» διαπιστώνει ότι «μετά την αναβολή της συζήτησης της διάταξης του Συντάγματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια αναβάλλεται και ο νέος νόμος πλαίσιο». Το άλλο ανήκει στην «Καθημερινή», η οποία κάτω από τον τίτλο «Η μεταρρύθμιση στα ΑΕΙ μπορεί(;) να περιμένει», εκτιμά με ολοφάνερη θλίψη ότι «αναβάλλεται, τουλάχιστον, μέχρι τον Ιανουάριο, η κατάθεση του σχετικού νομοσχεδίου». Φυσικά, η κυβέρνηση δέχεται με μεγάλη ικανοποίηση αυτού του είδους την «κριτική», όπως και τη βοήθεια των καναλιών, που έχουν αναλάβει το προβοκάρισμα των καταλήψεων στα σχολεία, καθώς βλέπουν παντού μόνο «βανδαλισμούς», «βιασμούς» και ότιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς... Η αλήθεια είναι ότι οι «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί η κυβέρνηση είναι προς το συμφέρον συνολικά της άρχουσας τάξης και γι' αυτό, πέρα από τους σκυλοκαυγάδες για τη μοιρασιά της πίτας, βάζουν όλοι τους πλάτες...

Αρον άρον ένταξη στην εφημερία

Τη λαϊκή ρήση «ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον εβγάλαμε» θυμίζει η κυβέρνηση της ΝΔ με την τακτική της απέναντι στη λειτουργία του «Αττικού» νοσοκομείου. Ακολουθώντας την πολιτική υποχρηματοδότησης των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ αφήνει κενές 1.100 θέσεις εργαζομένων, με αποτέλεσμα να λειτουργεί μόνο το 45% απ' τις 745 ολοκαίνουριες κλίνες που διαθέτει το νοσοκομείο.

Κι, όμως, στις 23.10.2006 ο υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος επισκέφτηκε το νοσοκομείο και σε σύσκεψη με τα στελέχη ανακοίνωσε ότι το «Αττικόν» μπαίνει σε εφημερία απ' την 1.11.2006 απ' τις 2.30 το μεσημέρι μέχρι τις 9 το βράδυ. Οι εργαζόμενοι - μετά από απόφαση μαζικής Γενικής Συνέλευσης - ξεκίνησαν καθημερινές δίωρες στάσεις, ενώ την περασμένη Παρασκευή αντιπροσωπεία τους είχε συνάντηση με τον Θανάση Γιαννόπουλο, ο οποίος επέμενε στην ένταξη του νοσοκομείου στην εφημερία και έταξε 80 συμβασιούχους απ' τους 250 που θα προσλάβει το υπουργείο Υγείας για το χώρο των νοσοκομείων.

Η αντίδραση των εργαζομένων στην επιμονή της κυβέρνησης εκφράστηκε και στη χτεσινή μαζική συνέλευση, όπου αποφασίστηκε η συνέχιση των κινητοποιήσεων. Αλλωστε, με τέτοιες λύσεις όχι μόνο δε θα εκτονωθεί το όλον σύστημα - όπως έλεγε τον περασμένο Απρίλη ο υφυπουργός Υγείας - αλλά θα γίνουν και συνένοχοι σε επικίνδυνες για την ασφάλεια των ασθενών εφημερίες - τη στιγμή που θα έχουν κλατάρει κι από πάνω...

Τρικυμία εν κρανίω

Η φαντασία, λένε, ξεπερνά την πραγματικότητα. Και τρανή απόδειξη τούτου είναι τα όσα γράφει σε σχετική ανακοίνωση που μοίραζε το βράδυ του Σαββάτου, παραμονές των εκλογών της δεύτερης Κυριακής, ο συνδυασμός «Μαζί για την Αγιάσο», που υποστηρίζεται από τη ΝΔ.

«Αγιασώτη, την Κυριακή παίρνεις την τύχη στα χέρια σου», έγραφε παροτρύνοντας τους κατοίκους. Και συνέχιζε με ένα άνευ προηγουμένου ...ξέσπασμα, για τα όσα «κακά» έκανε η απερχόμενη δημοτική αρχή που υποστηριζόταν από τις αγωνιστικές δυνάμεις: «Την Κυριακή θα σταματήσει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ να υπονομεύει το μέλλον των παιδιών σου. Την Κυριακή περνάει ο δήμος σε νέους ανθρώπους που αγαπούν το χωριό τους και όχι σε κομματικά στελέχη. Από την Κυριακή τα λεφτά του δήμου θα διατίθενται στους δημότες και όχι στο Κόμμα». Και το ...τελειωτικό χτύπημα έρχεται με το «αβυσσαλέο» ερώτημα, «Τι σχέση έχει ο δήμος με την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος;», αφήνοντάς μας άφωνους..!

Σοβαρά τώρα, ό,τι σχόλιο και να κάνουμε, θα είναι περιττό. Η γραφικότητα ξεπερνά κάθε όριο... Πάντως, παρά τη ...φαντασία του συνδυασμού της ΝΔ, οι Αγιασώτες επέλεξαν ξανά τον αγωνιστικό συνδυασμό που στήριζαν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών.

ΥΓ: Το γεγονός αφιερώνεται στις προεκλογικές καταγγελίες ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, περί «ανίερης συμμαχίας» ΚΚΕ και ΝΔ...!

Συνέχεια κι ενδυνάμωση

Ο αγώνας για την Παιδεία συνεχίζεται. Εξάλλου, τίποτα ουσιαστικά δεν έχει αλλάξει στο ζητούμενο, που είναι η Παιδεία προς όφελος του λαού. Αυτό το ζητούμενο εκφράζεται συχνά με διαφορετικά αιτήματα ή με διαφορετικές αποχρώσεις στις διεκδικήσεις. Χωρίς να μπαίνει - ούτε άνω, ούτε κάτω - τελεία στον αγώνα για την Παιδεία αναδεικνύεται η ανάγκη για το ίδιο το κίνημα να βγάζει συνεχώς συμπεράσματα από την εμπειρία των αγώνων, στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσής του, της αντοχής και της συνέχειάς του όσο χρειάζεται, ώστε να μπει ουσιαστικός φραγμός στην πολιτική που υπονομεύει με κάθε τρόπο την εκπαίδευση των παιδιών της εργατικής τάξης και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.

Ενα τέτοιο συμπέρασμα, που χρειάζεται να εντοπίσουμε, είναι ότι το ερώτημα «τι μαθαίνουν τα παιδιά μας στο σχολείο» άρχισε όλο και πιο συχνά να μπαίνει στα σπίτια, στους χώρους δουλιάς, να απασχολεί τις λαϊκές οικογένειες. Αυτό είναι κέρδος, που πρέπει να αξιοποιηθεί και να επεκταθεί. Να εμβαθύνει η συζήτηση στις αιτίες και τους υπεύθυνους για τη σημερινή κατάσταση, αλλά και να εξαπλωθεί η ενημέρωση για τα μέτρα που έρχονται και τις συνέπειες που θα έχουν. Εδώ, οι κομμουνιστές, όλοι όσοι κατανοούν τη βαθύτερη πολιτική ουσία του προβλήματος, στους χώρους των εκπαιδευτικών, των γονιών, των εργαζομένων, των μαθητών και φοιτητών μπορούν και πρέπει να συμβάλλουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα στην ενημέρωση και την αφύπνιση των λαϊκών ανθρώπων για τα μεγάλα προβλήματα της Παιδείας.

Κι αυτή η δράση, στη φάση που βρίσκεται ο αγώνας, πρέπει να στοχεύει στη συσπείρωση ακόμη περισσότερων δυνάμεων στον αγώνα με το πραγματικό περιεχόμενο πάλης για Παιδεία των λαϊκών αναγκών. Πρέπει να απαντά στα μέσα ενημέρωσης, τα οποία, στην πλειοψηφία τους, φτιάχνουν «επικήδειους» για τις κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών και κατασυκοφαντούν τις καταλήψεις (στα ίδια Μέσα που απέφυγαν με κάθε τρόπο να στρέψουν τη συζήτηση για την Παιδεία οπουδήποτε αλλού πέρα από τα «κλειστά» σχολεία, τις «χαμένες» ώρες και τα «οικονομικά» των εκπαιδευτικών). Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές, μαζί με τους γονείς με όλους τους εργαζόμενους, οφείλουν να ...στείλουν τη διάψευσή τους μέσα από τη μαζική συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια στις 3 Νοέμβρη, μέσα από τη διαρκή ανανέωση της απόφασής τους για αγώνα με τις μορφές και την κλιμάκωση που θα αποφασίζουν.

Αυτού του τύπου η συνέχεια του αγώνα περνάει αντικειμενικά μέσα από την αναζωογόνηση και την ενδυνάμωση των ίδιων των διδασκαλικών συλλόγων και των ΕΛΜΕ, τη δράση των μαθητικών κοινοτήτων, των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων. Περνάει, όμως, και από τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία, τις γειτονιές. Περνάει μέσα από την άμεση σύνδεση με το εργατικό κίνημα. Οχι μόνο γιατί είναι υπόθεση της εργατικής τάξης το τι μαθαίνουν τα παιδιά της, αλλά, κυρίως, γιατί η λύση στο πρόβλημα της Παιδείας θα έρθει μαζί με ριζικές αλλαγές συνολικά στην κοινωνία, θα έρχεται πιο κοντά όσο σπάνε οι αυταπάτες - όπως λέει το σύνθημα - όσο επιλέγεται ο δρόμος που εξυπηρετεί όχι το κεφάλαιο, αλλά τους εργάτες.