ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 31 Μάρτη 2006
Σελ. /32
Οι μετανάστες...

Mega Channel

Στη δεκαετία του 1970, όταν στην προεδρία των ΗΠΑ βρισκόταν ο Ρ. Ρίγκαν και εφαρμοζόταν η γνωστή και ως «Ριγκανόμικς» οικονομική πολιτική, η αμερικανική ηγεσία ενθάρρυνε τη μαζική εισαγωγή μεταναστών, κύρια παράνομων. Αυτό απαιτούσαν οι τότε εσωτερικές ανάγκες του αμερικανικού καπιταλισμού, καθώς η χρήση των πάμπολλων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων στην παραγωγική διαδικασία έδινε τεράστια ώθηση στη συσσώρευση κερδών και απαιτούσε μια σειρά καπιταλιστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Ενα μεγάλο μέρος των κερδών οδηγήθηκε στον τομέα των υπηρεσιών, η ραγδαία ανάπτυξη του οποίου απαιτούσε πάμφθηνο και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό, ώστε να διασφαλίζονται τα επιθυμητά επιχειρηματικά κέρδη. Το ίδιο απαιτούσε, επίσης, η συντελούμενη την εποχή εκείνη παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αμερικανικής αγροτικής οικονομίας. Δηλαδή, η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων φάρμερ και η συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερες και μεγαλύτερες καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, βέβαια, οι πάμφθηνοι μετανάστες έδιναν μια «ανάσα ζωής» - προσωρινή έστω - και σε όποιους Αμερικανούς κεφαλαιοκράτες δεν είχαν καταφέρει να ανέβουν στο τρένο των τεχνολογικών εξελίξεων και αισθάνονταν ήδη πολύ βαρύ και ασήκωτο τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό.

... και ο σύγχρονος καπιταλισμός

Η πολιτική εισαγωγής πάμφθηνου μεταναστευτικού εργατικού δυναμικού συνεχίστηκε στις ΗΠΑ και στη δεκαετία του 1980. Κάποια στιγμή, όμως, υπήρξε κορεσμός των σχετικών αναγκών των κεφαλαιοκρατών. Από κει και πέρα, η συνεχιζόμενη εισαγωγή μεταναστών, μόνο προβλήματα δημιουργούσε στο σύστημα. Κι έτσι άρχισαν τα μέτρα περιορισμού και κυνηγητού της λαθρομετανάστευσης. Μέχρι που φτάσαμε στα σχέδια για κατασκευή ενός ηλεκτρονικού φράγματος κατά μήκος των συνόρων ΗΠΑ - Μεξικού και στον άγριο νόμο, που προτείνει τώρα ο Τζ. Μπους και έχει ξεσηκώσει τα πολλά εκατομμύρια μεταναστών, που υπάρχουν ήδη στις ΗΠΑ και όχι μόνο αυτούς, όπως φανερώνουν οι πρόσφατες μεγάλες διαδηλώσεις σε αρκετές μεγάλες πόλεις.

Τι θα γίνει τελικά και αν θα εγκριθεί και θα θεσμοθετηθεί ο προτεινόμενος από τον Μπους νόμος, δεν μπορεί κανείς σήμερα να το προβλέψει. Σίγουρα, όμως, όλα τα παραπάνω, δίνουν μια ακόμη χεροπιαστή απόδειξη του απάνθρωπου χαρακτήρα του σύγχρονου καπιταλισμού και των εντεινόμενων συνεχώς αντιφάσεών του.

Στο ναδίρ

Συνεχίζεται η πτωτική πορεία της δημοτικότητας του Αμερικανού Προέδρου, Τζ. Μπους. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, που είδε το φως της δημοσιότητας και έγινε από την εταιρία «Γκάλοπ» για λογαριασμό του CNN και της εφημερίδας «USA Today», μόλις το 36% των Αμερικανών επικροτεί τις πολιτικές επιλογές του Μπους, ενώ τις απορρίπτει το 60% των ερωτώμενων. Να σημειωθεί ότι το ποσοστό αυτό είναι το χαμηλότερο για δεύτερη θητεία προέδρου από την εποχή της προεδρίας του Ρ. Νίξον, λίγο πριν ο τελευταίος παραιτηθεί υπό το βάρος του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ. Σύμφωνα με την ίδια δημοσκόπηση, τέλος, το 60% κρίνει πως τα πράγματα «δε βαίνουν καλώς» στο Ιράκ, ενώ το 61% θεωρεί ότι πως ο πόλεμος αυτός είναι η μαύρη «παρακαταθήκη» που θα αφήσει πίσω του ο Τζ. Μπους. Θυμίζουμε ότι ακριβώς πριν από τρία χρόνια, όταν οι ΗΠΑ και οι «πρόθυμοι σύμμαχοί» τους ξεκινούσαν την εισβολή τους στο Ιράκ, η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών επικροτούσε τον εγκληματικό αυτό πόλεμο...

Οικογενειακή υπόθεση...

Το σχέδιο φέρει την επωνυμία «Ατζέντα της Ελευθερίας», ανήκει στο αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών και έχει αντικείμενό του τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ανατροπή του σημερινού θεοκρατικού καθεστώτος στο Ιράν και την αντικατάστασή του με μια φιλοαμερικανική εξουσία. Η σχετική αποκάλυψη έγινε από τους «Κυριακάτικους Τάιμς του Λονδίνου» κι όπως σημειώνει η εφημερίδα κινείται στην ίδια ουσιαστικά λογική με το αντίστοιχο αμερικανικό σχέδιο ανατροπής του Σ. Χουσεΐν στη δεκαετία του 1990, πριν από την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαθέτει σοβαρά κονδύλια για την υλοποίηση του σχεδίου (75 εκατ. δολάρια για το 2005 και 85 εκατ. δολάρια για το 2006), ενώ ένα άλλο αξιοπρόσεκτο στοιχείο αποτελεί το γεγονός πως γενικός υπεύθυνος είναι η αναπληρώτρια υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Μέσης Ανατολής, Ελίζαμπεθ Τσέινι. Οχι, δεν είναι συνωνυμία. Είναι η κόρη του Αμερικανού αντιπροέδρου, Ντικ Τσέινι. Εκτός των άλλων, δηλαδή, το Ιράκ και το Ιράν, με ό,τι αυτές οι χώρες συνεπάγονται, αποτελούν οικογενειακή υπόθεση των Τσέινι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Σαν δυο σταγόνες νερό...

Ιδιαίτερα χρήσιμη για τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι ήταν η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για την περιφερειακή ανάπτυξη. Χρήσιμη για να αντιληφθούν πόσο απόλυτα ίδια πολιτική ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πόσο απόλυτα υπεύθυνοι είναι για το γεγονός ότι τα λαϊκά στρώματα είναι καταδικασμένα να βιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική που οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου βαφτίζουν «ανάπτυξη», παρά τις λεκτικές τους αντιπαραθέσεις. Ο πρωθυπουργός και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μιλώντας για την περιφερειακή ανάπτυξη γνωστοποίησαν και πάλι τις γνωστές πολιτικές θέσεις τους περί «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας», «δημιουργίας οικονομίας ευκαιριών», «προσέλκυσης ξένων επενδύσεων», κ.ά. Κι όλα αυτά συνοδεύοντάς τα με κάποιες κορόνες περί «ανάπτυξης» για το συμφέρον του λαού...

Παράδειγμα πρώτο: Τέλη Γενάρη 2006. Οι πυλώνες της ΔΕΗ στην Κεφαλονιά καταρρέουν εξαιτίας της κακοκαιρίας. Οι κάτοικοι του νησιού ζουν για έξι μέρες κάτω από άθλιες συνθήκες μέσα στο χιονιά, χωρίς φως και θέρμανση. Η οργή ξεχειλίζει. Το πρόβλημα δεν είναι καινούριο ούτε εμφανίζεται για πρώτη φορά. Και αποκαλύπτεται ότι η πολιτική της «περιφερειακής ανάπτυξης» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ όλα τα προηγούμενα χρόνια είναι ακριβώς η αιτία του κακού. Αμφότεροι έχουν παλέψει με νύχια και με δόντια για την απελευθέρωση του τομέα της ενέργειας, που σημαίνει πρόσθετα οφέλη στους επιχειρηματίες. Απελευθέρωση που έχει, όμως, αποτέλεσμα να μην εκτελούνται έργα συντήρησης της υποδομής, αφού δε συμφέρει οικονομικά τους ιδιώτες. Επόμενα, λοιπόν, τα μπλακ-άουτ...

Παράδειγμα δεύτερο: Πέταλο του Μαλιακού. Από το 1992 μέχρι το 2006 στο φονικό πέταλο έχουν χάσει τη ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα πάνω από 530 άνθρωποι. Ολα αυτά τα χρόνια κανένα έργο δε γίνεται. Κι αυτό γιατί οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - η μία μετά την άλλη - ήθελαν να στρώσουν το χαλί για την ιδιωτικοποίηση του εθνικού οδικού δικτύου, χαρίζοντας και 5 δισ. ευρώ (από διόδια, έργα που κατασκευάζουν για λογαριασμό τους και «ζεστό» χρήμα) στις κοινοπραξίες των μεγαλοεργολάβων, οι οποίοι θα τους εκμεταλλεύονται για δεκαετίες, επιβάλλοντας υπέρογκα χαράτσια.

Παράδειγμα τρίτο: Εβρος. Μία, δύο ή τρεις φορές κάθε χρόνο το ποτάμι πλημμυρίζει (πιο πρόσφατη η περίπτωση του Μάρτη) και καταστρέφει καλλιέργειες, σπίτια, τις όποιες περιουσίες φτωχών λαϊκών οικογενειών. Κανένα οργανωμένο σχέδιο προστασίας της περιοχής δεν έχει εκπονηθεί για τη θωράκισή της τις τελευταίες δεκαετίες. Τα πακέτα των δισ. που εξαγγέλλονται από το ΠΑΣΟΚ το 1998 και τη ΝΔ το 2005 μένουν υποσχέσεις... Κι όμως, την ίδια περίοδο «έσπρωξαν» δισεκατομμύρια ευρώ στις τσέπες ολίγων ή χαρίζουν γη για να κατασκευάσουν γήπεδα - επιχειρήσεις στον Πειραιά ή μεγάλα εμπορικά μεγαθήρια στο Μαρούσι.

Αυτό είναι ένα μικρό μέρος της ...«περιφερειακής ανάπτυξης» που προώθησαν και προωθούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Γι' αυτού του τύπου την «ανάπτυξη» ...τσακώθηκαν προχτές στη Βουλή. Ο λαός, λοιπόν, καλείται να βγάλει τα συμπεράσματά του ώστε να δράσει δυναμικά για να παρεμποδίσει και τις επιλογές της κυβέρνησης αλλά και τη δήθεν «μαχητική» αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ