Στη δεκαετία του 1970, όταν στην προεδρία των ΗΠΑ βρισκόταν ο Ρ. Ρίγκαν και εφαρμοζόταν η γνωστή και ως «Ριγκανόμικς» οικονομική πολιτική, η αμερικανική ηγεσία ενθάρρυνε τη μαζική εισαγωγή μεταναστών, κύρια παράνομων. Αυτό απαιτούσαν οι τότε εσωτερικές ανάγκες του αμερικανικού καπιταλισμού, καθώς η χρήση των πάμπολλων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων στην παραγωγική διαδικασία έδινε τεράστια ώθηση στη συσσώρευση κερδών και απαιτούσε μια σειρά καπιταλιστικές διαρθρωτικές αλλαγές. Ενα μεγάλο μέρος των κερδών οδηγήθηκε στον τομέα των υπηρεσιών, η ραγδαία ανάπτυξη του οποίου απαιτούσε πάμφθηνο και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό, ώστε να διασφαλίζονται τα επιθυμητά επιχειρηματικά κέρδη. Το ίδιο απαιτούσε, επίσης, η συντελούμενη την εποχή εκείνη παραπέρα καπιταλιστικοποίηση της αμερικανικής αγροτικής οικονομίας. Δηλαδή, η μαζική καταστροφή μικρομεσαίων φάρμερ και η συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερες και μεγαλύτερες καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα, βέβαια, οι πάμφθηνοι μετανάστες έδιναν μια «ανάσα ζωής» - προσωρινή έστω - και σε όποιους Αμερικανούς κεφαλαιοκράτες δεν είχαν καταφέρει να ανέβουν στο τρένο των τεχνολογικών εξελίξεων και αισθάνονταν ήδη πολύ βαρύ και ασήκωτο τον καπιταλιστικό ανταγωνισμό.