Στη Γαλλία, η διαβόητη πολιτική των καπιταλιστικών διαρθρωτικών αλλαγών (εκσυγχρονισμό την έλεγε ο Κ. Σημίτης, μεταρρύθμιση την ονομάζει σήμερα ο Κ. Καραμανλής) έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια (από την εποχή, που είχε κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού κόμματος) και, μάλιστα, έχει προηγηθεί της χώρας μας. Στα γαλλικά πανεπιστήμια, για παράδειγμα, έχουν βρει ήδη πλατιά εφαρμογή οι ευρωενωσιακές κατευθύνσεις της Μπολόνια, ενώ, στον τομέα της εργασίας, προωθούνται εδώ και χρόνια όλες οι γνωστές και στη χώρα μας πολιτικές και μέτρα, για την ενίσχυση της ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και την αντιμετώπιση δήθεν της ανεργίας.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα; Τα όσα γίνονται τον καιρό αυτό στη Γαλλία αποτελούν την πλέον αδιαμφισβήτητη απάντηση. Η πολιτική αυτή και τα αντίστοιχα μέτρα βοήθησαν τα μέγιστα στην ανάπτυξη και συσσώρευση των επιχειρηματικών κερδών, αλλά οδήγησαν σε αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και σε μείωση των λαϊκών εισοδημάτων, ενώ η ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, παραμένει στο... ύψος της. Την ίδια στιγμή, οι Γάλλοι φοιτητές βλέπουν μια συνεχή υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης στα πανεπιστήμια, να απαξιώνονται τα πτυχία και να μεγαλώνουν τα αδιέξοδα που στέκονται μπροστά τους. Και όλ' αυτά αποτελούν ένα μικρό μέρος των συνεχώς εντεινόμενων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων του λαού και της νεολαίας.