Τα στοιχεία, αν και ενδεικτικά καθώς βασίζονται σε επιμέρους επιλεκτικούς ελέγχους, είναι αποκαλυπτικά: Από 25% το 2010 και 30% το 2011, η αδήλωτη εργασία έφθασε στο 38,2% το 2012 και 38,5% το πρώτο εξάμηνο του 2013 (στρογγυλοποιημένα τα ποσοστά). Μια πραγματική καταγραφή στο σύνολο των επιχειρήσεων είναι βέβαιο ότι θα έδινε μεγαλύτερα νούμερα.

Ακόμα κι έτσι, όμως, είναι προφανή τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν οι εργοδότες από τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία. Η καταγεγραμμένη ετήσια απώλεια εσόδων 6,5 δισ. ευρώ για τα ασφαλιστικά ταμεία δείχνει το μέγεθος του κέρδους των καπιταλιστών. Προφανές και ότι τη ζημιά καλούνται να την πληρώσουν με νέες αιματηρές περικοπές οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Οι ισχυρισμοί του υπουργείου Εργασίας για καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής με αύξηση των ελέγχων (χτες, για μια ακόμα φορά, ανακοίνωσε ότι θα «εκδράμουν» στα νησιά οι ελεγκτές) έχουν καταπέσει πριν την εξαγγελία τους. Η ειδική υπηρεσία του υπουργείου αριθμεί μόνο μερικές δεκάδες υπαλλήλους.

Οταν η ανασφάλιστη εργασία φτάνει χοντρικά το 38,5% σε βασικό πρόβλημα αναδεικνύεται η άτυπη νομιμοποίηση της «ανασφάλιστης εργασίας» καθώς χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται εκτεθειμένοι στον κίνδυνο, απροστάτευτοι, αποτελούν θύμα στα νύχια του κράτους και της εργοδοσίας. Τα στοιχεία ενός και μόνο μήνα, του Μάρτη του 2013, δείχνουν αναλυτικά ότι στους ελέγχους που έγιναν από συνεργεία της ΕΥΠΕΑ (Ειδική Υπηρεσία Ελέγχου Ασφάλισης) σε 1.967 επιχειρήσεις, το ποσοστό των ανασφάλιστων εργατών ήταν 38,5%. Δηλαδή, σε σύνολο 6.135 εργαζομένων οι 2.362 ήταν ανασφάλιστοι και μόλις οι 3.773 ήταν ασφαλισμένοι.

Κι ενώ αυτή είναι η κατάσταση, αντί οι έλεγχοι των μηχανισμών του ΙΚΑ να αυξηθούν, μειώνονται δραματικά. Για να αυξηθούν οι έλεγχοι δεν χρειάζονται δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, αλλά πρόσληψη εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς τα κενά που παρατηρούνται διογκώνουν το ήδη αυξημένο πρόβλημα του ελλιπούς ελέγχου.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αυξάνει τον αριθμό των εργαζομένων για τους αναγκαίους ελέγχους αλλά με την «κινητικότητα» οδηγεί σε αδράνεια και όσους εργαζόμενους δουλεύουν μ' αυτό το αντικείμενο.

Για το εργατικό κίνημα αναδεικνύεται σε μείζον το αίτημα για προσλήψεις στο μηχανισμό ελέγχου και σ' αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν πριν απ' όλους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Το πρόβλημα με την «κινητικότητα» δεν είναι μόνο οι επικείμενες 600 απολύσεις από τους οργανισμούς που εποπτεύει το υπουργείο εργασίας αλλά η γενίκευση του μπάχαλου που ήδη επικρατεί. Ενα μπάχαλο που βολεύει μια χαρά τους καπιταλιστές.