ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 4 Νοέμβρη 2003
Σελ. /40
Τα κρίσιμα ερωτήματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπόλικες ήταν και στα προχτεσινά, κυριακάτικα φύλλα των εφημερίδων, οι συνεντεύξεις διαφόρων υπουργών της κυβέρνησης, αλλά και στελεχών της ΝΔ. Και σε όλες, το βασικό αντικείμενο της συζήτησης ήταν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές και ποιος θα τις κερδίσει. Οι υπουργοί και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εξέφραζαν την αισιοδοξία τους, για την αντιστροφή του σημερινού, αρνητικού για την κυβέρνηση κλίματος, ενώ οι βουλευτές και τα στελέχη της ΝΔ εκτιμούσαν το αντίθετο και προέβλεπαν την εκλογική νίκη του κόμματός τους. Λες και υπήρχε περίπτωση, να πουν κάτι διαφορετικό, και οι μεν και οι δε.

Προφανώς, έτσι θα βαδίσουμε προς τις εκλογές, με το «άρρωστο» κλίμα της ανούσιας και αποπροσανατολιστικής δικομματικής αντιπαράθεσης να κλιμακώνεται συνεχώς και να επιχειρεί την περιθωριοποίηση, τόσο των σοβαρών λαϊκών και κοινωνικών προβλημάτων, όσο και των πραγματικών και κρίσιμων ερωτημάτων, που μπαίνουν μπροστά στις εκλογές. Οι εργαζόμενοι, πάντως, έχουν συσσωρεύσει μπόλικη πλέον πείρα στις τρεις δεκαετίες από τη μεταπολίτευση και μπορούν να βάλουν τα δικά τους ερωτήματα: Περιμένουν ουσιαστική απάντηση και λύση στα συνεχώς οξυνόμενα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα, είτε από μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, είτε από μια της ΝΔ; Εάν απαντούν όχι, τότε το κρίσιμο ερώτημα των επόμενων εκλογών δε βρίσκεται στο ποια κυβέρνηση θα συνεχίσει να τους βασανίζει, αλλά - το λιγότερο - πώς εξασφαλίζονται οι αποτελεσματικότεροι όροι και προϋποθέσεις άμυνας και αντίστασης.

Πειραματόζωα...

Από τη μια έχουμε το πρόγραμμα «Τρόφιμα για ανάπτυξη», μέσα από το οποίο ο Λευκός Οίκος, αλλά και αμερικανικές πολυεθνικές, εξυπηρετούν τους πολιτικούς και άλλους στόχους τους, με το μανδύα της ...φιλανθρωπικής δραστηριότητα. Από την άλλη, έχουμε μια χώρα και συγκεκριμένα την Αλβανία, όπου είναι αδιαμφισβήτητη η αμερικανική επιρροή και δεν υπάρχει η παραμικρή νομοθεσία, σχετικά με τρόφιμα που προέρχονται από γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Τι μας κάνουν όλ' αυτά; Το εξής: Την περασμένη βδομάδα το πλοίο «Λίβερπουλ» έφθασε στο λιμάνι του Δυρραχίου, προερχόμενο από τις ΗΠΑ και ξεφόρτωσε το πρώτο φορτίο των 10.000 τόνων αλεύρι σόγιας γενετικά τροποποιημένης, ενώ σε λίγες μέρες αναμένεται να φθάσει και δεύτερο φορτίο 16.000 τόνων καλαμποκιού, επίσης γενετικά τροποποιημένου. Ολ' αυτά γίνονται στα πλαίσια του προγράμματος «Τρόφιμα για ανάπτυξη». Οι αντιδράσεις μιας σειράς οικολογικών και άλλων οργανώσεων, για τους κινδύνους που συνεπάγονται οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, έπεσαν στο κενό και, ήδη, το πρώτο φορτίο έχει πάρει το δρόμο προς την κατανάλωση.

Κι αν νομίζετε, πως μόνον ο αλβανικός λαός γίνεται πειραματόζωο των αμερικανικών πολυεθνικών, κάνετε μεγάλο λάθος. Ποιος μπορεί να αποκλείσει, ότι μέρος των προαναφερομένων ποσοτήτων δε θα εισαχθούν στην Ελλάδα, είτε ως πρώτη ύλη, είτε ως συστατικό διαφόρων προϊόντων;

Το «ανέκδοτο»

Ακούραστος ο υπουργός Ανάπτυξης Α. Τσοχατζόπουλος, κατά την επίσκεψή του στην τουριστική έκθεση «Φιλοξένια» στη Θεσσαλονίκη, μίλησε για τον Τουρισμό σε γεύματα, ημερίδες, εγκαίνια και όπου αλλού χρειάστηκε. Και ήταν πολλές οι σχετικές ανάγκες και πολλά αυτά που είχε να πει, καθώς στο κυβερνητικό «δισάκι» κρύβονται πολλά λεφτά και νέα προνόμια για το μεγάλο τουριστικό κεφάλαιο.

Αλλά και εκεί που δεν προβλέπονται παροχές και ενισχύσεις, η προπαγάνδα και η δημαγωγία έρχονται να καλύψουν τα κενά για να μη μείνει κανείς ...παραπονεμένος. Ετσι, όταν ήρθε η στιγμή να μιλήσει ο υπουργός για τον Αγροτουρισμό, τόνισε μεταξύ άλλων: «Δίνουμε τη δυνατότητα στον Ελληνα αγρότη, μέσα από την πολιτική αγροτουρισμού, να εξελιχθεί σε ένα μικρομεσαίο επιχειρηματία». Αυτό θα πρέπει να ήταν και το καλύτερο - επίσημο - «ανέκδοτο» που ακούστηκε στην προαναφερόμενη τουριστική έκθεση.

Εχουμε ισχυρότατες αμφιβολίες, όμως, αν οι αγρότες στον Παλαμά και στους Σοφάδες της Καρδίτσας θα 'χουν το κουράγιο να γελάσουν με το κυβερνητικό χιούμορ, καθώς στους μεγάλους κάμπους προσπαθούν με κόπο και ιδρώτα να ζήσουν από τη γη τους, τη μη αξιοποιήσιμη τουριστικά.

Αγέλαστοι, όμως, θα έμειναν και οι μικροί ΕΒΕ, που βρίσκονται υπό διωγμόν από την κυβερνητική πολιτική.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Διαρκής πόλεμος

Πέρα από οποιαδήποτε κριτική, ανεξάρτητα από την όποια αποκάλυψη, περισσότερο ίσως από την όποια ανάλυση, οι επίσημες αναφορές των θεσμικών οργάνων που υπηρετούν την ολιγαρχία δείχνουν ότι τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης είναι γι' αυτήν «αγριόχορτα» που πρέπει να ξεριζωθούν. Η Τράπεζα της Ελλάδας, ελεγκτής των ελληνικών τραπεζών, θυγατρική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τοποτηρητής στη χώρα μας για την απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, είναι ένα τέτοιο θεσμικό όργανο. Και επιτελεί αυτό το ρόλο θέτοντας πάντα στο στόχαστρό της, τα εισοδήματα των εργαζομένων, με μονότονη συνέπεια και με κάθε ευκαιρία. Το απέδειξαν χτες ο νυν και ο πρώην διοικητής της, στις ομιλίες τους με την ευκαιρία του γιορτασμού για τα 75 χρόνια της Τράπεζας της Ελλάδας. Το απέδειξε πολύ περισσότερο επίσης η αντιφώνηση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, το αποδεικνύουν καθημερινά οι θέσεις της ΝΔ.

Οι τοποθετήσεις ήταν σαφείς. Η βαθιά επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αντιμετωπίστηκε ως θετική «πρόοδος» στις αγορές εργασίας. Οι αναφορές στους μισθούς των εργαζομένων, συνοδεύτηκαν από φράσεις και επίθετα του τύπου «ασύμβατες αυξήσεις», «συνετή δημοσιονομική πολιτική», «συγκράτηση». Το πετσόκομμα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων θεωρήθηκε συμβολή στην «αντιμετώπιση των διαρθρωτικών αδυναμιών της οικονομίας της ευρωζώνης». Το δικαίωμα για μεροκάματα που να καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες, για δωρεάν Υγεία και Παιδεία, για περισσότερες ασφαλιστικές παροχές, αναδείχτηκε σε «βαρίδι» που εμποδίζει την επίτευξη των «στρατηγικών στόχων της Λισαβόνας». Κι όλα αυτά, παρόλο που ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη καταληστεύεται καθημερινά από τους κεφαλαιοκράτες και μόνο κάτι ψίχουλα της αφήνουν. Κι αυτά τα ψίχουλα όμως λογίζονται πολλά και κοιτούν να τα περιορίσουν ακόμη περισσότερο.

Πρόκειται για ένα διαρκή πόλεμο. Μια ανειρήνευτη σύγκρουση συμφερόντων, που εκτυλίσσεται καθημερινά σε κάθε χώρο δουλιάς, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα καράβια, στα καταστήματα. Αλλά και στους δρόμους, στις γειτονιές. Οπου υπάρχει αδικημένος άνθρωπος, όπου μπορεί να φτάνει η ματιά μας. Η άρχουσα τάξη και τα τσιράκια της, οι τεχνοκράτες της οικονομίας, ονειρεύονται περισσότερη ευελιξία, ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, επιτάχυνση της «ανάπτυξης». Ονειρεύονται και επιδιώκουν δηλαδή, ακόμα περισσότερα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Και ο μόνος τρόπος για να το καταφέρουν αυτό είναι να πάρουν περισσότερα από τους εργαζόμενους. Δεν έχει σημασία εάν η οικονομία τους βρίσκεται σε «κρίση» ή σε «άνοδο». Δεν έχει σημασία ποιος δείκτης «νοσεί». Η «συγκράτηση μεγεθών», αφορά πάντα την τσέπη του εργάτη. Κι είναι αυτός που καλείται από τα πράγματα να αντιδράσει στην εξαθλίωσή του. Να ζητήσει ακόμη περισσότερα κι από αυτά που του παίρνουν. Η αντίσταση στην ασκούμενη πολιτική αποτελεί μονόδρομο και ο αντίπαλος είναι γνωστός, όπως και το ζητούμενο. Μια άλλη πολιτική, που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο. Μια άλλη οικονομία, που θα απαντά στις ανάγκες της εργατικής τάξης, των άλλων εργαζομένων, όλου του λαού. Μια λαϊκή οικονομία, που θα στοχεύει στη συνεχή καλυτέρευση, στην ολόπλευρη βελτίωση των συνθηκών που ζούμε και εργαζόμαστε.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ