ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 4 Απρίλη 2009
Σελ. /40
Οι απολογητές της εκμετάλλευσης

Γρηγοριάδης Κώστας

Οχι και να πληρώσουν την κρίση εκείνοι που την προκάλεσαν. Να την πληρώσουν όλοι, ανάλογα με το τι δυνατότητες έχει ο καθένας. «Οποιος συντηρεί την εντύπωση ότι κάποιοι μπορεί να τη γλιτώσουν, λέει ευχάριστα πράγματα, αλλά δε λέει την αλήθεια».

Ακριβώς έτσι, ο αρθρογράφος από το «ΒΗΜΑ» εξηγεί γιατί δεν πρέπει το μεγάλο κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι να πληρώσουν την κρίση ή μάλλον εξηγεί γιατί την κρίση πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Είναι κατανοητό τα προπαγανδιστικά όργανα της αστικής τάξης να ζητούν από τον εργάτη στη Ζώνη, από τον οικοδόμο, τον επαγγελματοβιοτέχνη, το φτωχό αγρότη, το συνταξιούχο να πληρώσει με νέες θυσίες την κρίση. Πολύ περισσότερο, έχουν κάθε λόγο να επιχειρούν να πείσουν ότι ευθύνη έχει και η εργατική τάξη για την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Η αστική τάξη και τα ΜΜΕ, που ελέγχει, ζητούσαν - και επέβαλαν - θυσίες από τους εργαζόμενους και πριν εκδηλωθεί η κρίση, ακόμα κι όταν το ΑΕΠ της χώρας ήταν πάνω από το μέσο όρο της κοινότητας. Και συνεχώς, τα λαϊκά στρώματα έχαναν εισόδημα και δικαιώματα. Οταν οι τράπεζες είχαν καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο 42.000 ευρώ το 2005 και 51.000 ευρώ το 2006 και οι βιομήχανοι είχαν κέρδη το 2006 18.000 ευρώ ανά εργαζόμενο, οι εργαζόμενοι στέναζαν από τις πολιτικές λιτότητας και την άγρια εκμετάλλευση των αφεντικών.

Τώρα, έρχονται πάλι και ζητούν νέες θυσίες. Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι και οι ΕΒΕ πρέπει να πουν ΟΧΙ. Δεν έχουν κανένα λόγο να συνδέουν την τύχη τους με τα κέρδη των λίγων, τις επενδύσεις τους, την καπιταλιστική ανάπτυξη. Οσο για το μεγάλο κεφάλαιο και τους παρά τον Τύπο υποστηρικτές του, ας εξακολουθήσουν να ανάβουν «κάθε Κυριακή κεράκι στον Σημίτη επειδή διαθέτουμε σε καιρό παγκόσμιας οικονομικής κρίσης την προστασία ενός μεγάλου οικονομικού συνόλου και ενός ισχυρού νομίσματος», όπως έγραφε ο ίδιος αρθρογράφος στο «ΒΗΜΑ» πριν μία βδομάδα...

Ο «δίκαιος καπιταλισμός» της ΓΣΕΕ...

Μπροστά στο συνηθισμένο ακροατήριο - παρά τις ενισχύσεις από την περιφέρεια, τον Πειραιά και την Αττική - με τις κάθε είδους αριστερίστικες ομάδες και ομαδούλες να τιμούν για μια ακόμη φορά με την παρουσία τους την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και με τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να συνωστίζονται στις πρώτες αράδες, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, εκφράζοντας την πλειοψηφία, μίλησε την Πέμπτη «από στήθους». Κάλεσε τους εργαζόμενους σε «ταξικό ανυποχώρητο αγώνα» (!), αφού «πίσω απ' τα "γκόλντεν μπόις" κρύβεται ένα άδικο, εκμεταλλευτικό σύστημα» και σημείωσε ότι «χαμένες είναι οι μάχες που δε δίνονται». Ενημέρωσε ακόμα τους εργαζόμενους ότι υπάρχει καλό και κακό, δίκαιο και άδικο σύστημα διαχείρισης του καπιταλισμού, υπονοώντας πως μια ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα συμβάλει, ώστε πιο ...δίκαια οι εργοδότες να ξεζουμίζουν τους εργάτες, να επιβάλλουν εκ περιτροπής εργασία, να τους αφήνουν απλήρωτους ή να τους δίνουν αυξήσεις μικρότερες του ενός ευρώ. Οπως είπε, «αυτό το σύστημα διαχείρισης του καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί είναι άδικο (...) είναι προϊόν των κυβερνητικών πολιτικών και των εργοδοτικών επιλογών».

... και η ενότητα με τους βιομήχανους

Εκεί όμως που ο συνδαιτυμόνας των βιομηχάνων ξεπέρασε τον εαυτό του, ήταν όταν έπιασε στο στόμα του το ΠΑΜΕ για να πει: «Υπάρχουν και διασπαστές. Κουραστήκαμε (!) να τους καλούμε να έρθουν εδώ, σ' αυτό το βήμα. Επιμένουν σε μια διασπαστική πρακτική εμποτισμένη από κομματισμό. Δε βλέπουν ότι αντίπαλοί τους δεν είναι τα συνδικάτα, αλλά η ασκούμενη πολιτική και η εργοδοσία. Αν όλα αυτά δεν τα καταλάβουν θα είναι, όπως χρόνια, στο περιθώριο της Ιστορίας». Αυτό που πραγματικά ενοχλεί τη ΓΣΕΕ είναι το γεγονός ότι το μόνο πράγμα που διασπά το ΠΑΜΕ είναι την ενότητα με τους βιομήχανους, στην οποία θέλει να σύρει το συνδικαλιστικό κίνημα η πλειοψηφία. Την «ενότητα» των 11 αντεργατικών σημείων σύγκλισης που συνομολόγησε η πλειοψηφία με το ΣΕΒ εν μέσω κρίσης. Την ενότητα των άθλιων Συλλογικών Συμβάσεων που υπογράφει με τους βιομήχανους η ΓΣΕΕ. Την ενότητα με τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή ενός συστήματος βάρβαρου, για το οποίο η ΓΣΕΕ δεν έχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να κυβερνάει το ΠΑΣΟΚ. Οσο για την Ιστορία και το ποιους τελικά θα αφήσει στο περιθώριό της, ήταν αρκετή μια ματιά στο κέντρο της Αθήνας το πρωί της Πέμπτης, όπου μια εργατοθάλασσα, πολλαπλάσια σε όγκο από τη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ, διαδήλωνε για περισσότερες από 2 ώρες, ταυτόχρονα με δεκάδες χιλιάδες ακόμα εργατοϋπάλληλους, στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα. Με πλαίσιο πάλης τέτοιο που ανοίγει δρόμους στην Ιστορία του εργατικού κινήματος και όχι παραμάγαζα και παράγκες συναίνεσης με τους μεγαλοεργοδότες.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Νέα ώθηση στους αγώνες που έρχονται

Την Πέμπτη, χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο πίσω από τα πανό των ταξικών δυνάμεων και διαδήλωσαν με αιτήματα διαμορφωμένα από τις ανάγκες της τάξης τους. Σε 69 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, δεκάδες χιλιάδες απέργησαν και πήγαν κόντρα στην τρομοκρατία που σκορπά η εργοδοσία, κόντρα στο κλίμα του πανικού, του «χαμηλού πήχη» και της συναίνεσης, που καλλιεργούν η κυβέρνηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, αξιοποιώντας την καπιταλιστική οικονομική κρίση, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Σε μεγάλους τόπους δουλειάς και στα εργοτάξια, μπήκε το εργατικό «λουκέτο». Οι εργαζόμενοι του χεριού και του πνεύματος, Ελληνες και μετανάστες, έχοντας στο πλευρό τους χιλιάδες παιδιά των λαϊκών οικογενειών, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης, διαδήλωσαν οργανωμένα και μαχητικά.

Η επιτυχία και η μαζικότητα των προχτεσινών απεργιακών κινητοποιήσεων είναι αποτέλεσμα επίμονης, σχεδιασμένης δουλειάς και οργανωμένης παρέμβασης των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Ολο και περισσότεροι εργατοϋπάλληλοι, μετανάστες, νέοι εργαζόμενοι πυκνώνουν τις γραμμές του ΠΑΜΕ, και, μάλιστα, σε μια περίοδο όπου έχουμε σημαντικές αναμετρήσεις στους τόπους δουλειάς. Αναμετρήσεις και μάχες, στις οποίες τα ταξικά συνδικάτα μπήκαν μπροστά, οργάνωσαν τον αγώνα, αποκάλυψαν τη ρίζα των εργατικών και λαϊκών προβλημάτων και, κυρίως, έσπειραν το σπόρο της προοπτικής στους εργαζόμενους, αυτόν του άλλου δρόμου ανάπτυξης της κοινωνίας, όπου τον πλούτο θα καρπώνονται αυτοί που τον παράγουν.

Το ΠΑΜΕ, ως ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα, που όχι μόνο δε συναινεί και δε συνδιαλέγεται με την πλουτοκρατία, αλλά βρίσκεται σε μόνιμο, διαρκή και αδιάλλακτο ταξικό πόλεμο μαζί της και δέχεται ως νόμο μόνο το δίκιο του εργάτη, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στη συνείδηση των εργατών. Ανάμεσα σε άλλα, και οι προχτεσινές κινητοποιήσεις δείχνουν ακριβώς ότι, δέκα χρόνια μετά την ίδρυσή του, το ΠΑΜΕ έχει ριζώσει στους τόπους δουλειάς, στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, μπολιάζοντάς τους με τον ταξικό προσανατολισμό, την ασυμβίβαστη με τα καπιταλιστικά κέρδη διεκδικητική πάλη. Γι' αυτό, ως αποτέλεσμα μακρόχρονης και επίμονης δουλειάς, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι δε στηρίζονται απλά στο ΠΑΜΕ, αλλά συμμετέχουν ενεργά, συσπειρώνονται δυναμικά γύρω απ' αυτό.

Σ' αυτήν τη βάση και τα θετικά βήματα, χωρίς καθυστέρηση, χρειάζεται ακόμη πιο πολλή δουλειά, ώστε, πιο αποφασιστικά, πιο επίμονα, να αντιστοιχηθεί η εργατική πάλη με τη σφοδρή επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους, με ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο όλης της εργατικής τάξης. Η αντίσταση να ενταθεί, να μετατραπεί σε εργατική αντεπίθεση. Η μαζικότητα και η επιτυχία της προχτεσινής απεργίας δίνουν με τη σειρά τους ώθηση στην πιο δυναμική συνέχιση της παρέμβασης των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Με μεγαλύτερη αισιοδοξία, με πίστη στα αποτελέσματα της οργανωμένης πάλης, της δράσης με σχέδιο και ταξικό περιεχόμενο, ο επόμενος επιτυχημένος σταθμός πρέπει να είναι οι κινητοποιήσεις για την εργατική Πρωτομαγιά. Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι εργάτες και εργάτριες που ζητούν όλα όσα αντικειμενικά τους ανήκουν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ