ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011
Σελ. /24
Η αγωνία για τους παιδικούς σταθμούς

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσο πλησιάζει ο καιρός για να ανοίξουν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, τόσο κορυφώνεται η αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων νέων ζευγαριών εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων. Κι αυτό γιατί δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν εάν τα παιδιά τους θα γίνουν δεκτά και εάν θα λειτουργήσουν οι παιδικοί σταθμοί, εξαιτίας των άγριων περικοπών της κυβέρνησης, αλλά και της πολιτικής που εφαρμόζουν οι δημοτικές αρχές.

Σε δεκάδες δήμους της χώρας παιδικοί σταθμοί κλείνουν λόγω έλλειψης κονδυλίων για την πρόσληψη προσωπικού. Σε άλλους δήμους τα τροφεία αυξάνονται τόσο που τα λαϊκά νοικοκυριά δεν αντέχουν να πληρώσουν με δεδομένη την αυξανόμενη επιβάρυνση στο εισόδημά τους (φορολογικά μέτρα, μειώσεις μισθών κλπ.) Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες, δεν αποκλείεται να υπάρξουν δήμοι που δε θα λειτουργήσουν καθόλου για την επόμενη περίοδο αυτές τις υπηρεσίες Πρόνοιας, με πρόσχημα την έλλειψη χρημάτων. Η εφαρμογή του «Καλλικράτη» σε συνδυασμό με τη συνολική πολιτική που χτυπά τα λαϊκά στρώματα κάνει όλες αυτές τις οικογένειες να αγωνιούν για το εάν θα μπορέσουν να βγουν στο μεροκάματο...

Για την απρόσκοπτη κερδοφορία

Νέες μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα με παράλληλη μείωση των αποζημιώσεων για όσους απολύονται και μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας ώστε να επικρατήσουν πλήρως οι επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών, πρότεινε στην έκθεσή του ο ΟΟΣΑ - που παρουσιάστηκε προχτές στην Αθήνα - και κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στη λήψη μέτρων. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, βέβαια, δε χρειάζεται παροτρύνσεις, αφού οι προτάσεις του ΟΟΣΑ αποτελούν στρατηγικές της στοχεύσεις. «Γνωρίζουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε πολύ σύντομα σε διαρθρωτικές αλλαγές που δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια. Βρισκόμαστε σταθερά σε αυτή την κατεύθυνση», δήλωσε, σ' αυτό το πνεύμα, ο υπουργός Εργασίας, Γ. Κουτρουμάνης, στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της έκθεσης του ΟΟΣΑ. Μόλις χτες ο πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, Μιχάλης Μαΐλλης, στην ίδια κατεύθυνση, με συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84», υποστήριξε ότι στην Ελλάδα «υπάρχουν αγκυλώσεις στα εργασιακά» και «αντικίνητρα», όπως το «φορολογικό πλαίσιο», που εμποδίζουν τις επενδύσεις! Ζήτησε, δηλαδή, ακόμα φτηνότερα μεροκάματα και παραπέρα μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των επιχειρήσεων. Ο ίδιος, ωστόσο, παρά τις επισημάνσεις του εμφανίστηκε σίγουρος ότι η κυβέρνηση εργάζεται προς αυτή την κατεύθυνση. «Αυτή τη στιγμή έχω μια αισιοδοξία. Γνωρίζω ότι αυτή τη στιγμή τα αρμόδια υπουργεία δουλεύουν με μεγάλη ταχύτητα και είναι σε καλό δρόμο για την αλλαγή του πλαισίου των επενδύσεων (...) Βγάζουν όλα αυτά τα αντικίνητρα από τη μέση. Είναι σε πολύ καλή κατεύθυνση και έχω και την προσδοκία ότι το καινούριο φορολογικό νομοσχέδιο (...) σίγουρα θα πρέπει να έχει και αυτό την αναπτυξιακή του διάσταση»... Βλέπετε, οι πάντες είναι σίγουροι ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδεύει ολοταχώς προς την «κινεζικοποίηση» των μισθών στην Ελλάδα και τη μετατροπή της χώρας σε φορολογικό παράδεισο για το μεγάλο κεφάλαιο, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη κερδοφορία της πλουτοκρατίας.

Η «ανάπτυξη» που υπόσχεται το κεφάλαιο

Την ίδια ώρα που εντός Ελλάδας ανακυκλώνεται η υπόθεση του σκανδάλου των υποβρυχίων, φέρνοντας στην επιφάνεια τη διαπλοκή και τη σύμφυση των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με το μεγάλο κεφάλαιο και τις πολυεθνικές, σε Γερμανία και Γαλλία, με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, επιταχύνονται οι διαδικασίες συγκεντροποίησης του κεφαλαίου στον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας. Οσο κι αν απέχουν γεωγραφικά τα δύο αυτά γεγονότα έχουν κοινές αναφορές και αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στο διεθνή Τύπο, οι δύο χώρες εξετάζουν το ενδεχόμενο να σχηματίσουν μία κοινοπραξία για τη ναυπήγηση σκαφών, κυρίως πολεμικών πλοίων και υποβρυχίων, κατά το πρότυπο της αεροναυπηγικής «EADS». Στόχος τους μια νέα κοινοπραξία που θα περιλαμβάνει τη γερμανική εταιρεία «ThyssenKrupp» (πρώην ιδιοκτήτης των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και εταίρος σήμερα της αραβικής εταιρείας στην οποία μεταβιβάστηκαν) και τη γαλλική «DCNS» (που έχει ανοίξει συνεργασία με τα Ναυπηγεία Ελευσίνας για την κατασκευή των νέων φρεγατών του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού). Ασχετα από το πότε και πού θα καταλήξουν αυτές οι διαπραγματεύσεις, γεγονός είναι πως οι πολυεθνικές, αφού εφαρμόσουν μια τακτική ερημοποίησης, αφαίμαξης και απαξίωσης της παραγωγικής βάσης άλλων χωρών, τελικά μέσα από μια διελκυστίνδα ανταγωνισμών και αλληλοεξόντωσης, οδηγούνται κοντά και συνασπίζονται για να ενισχύσουν την κερδοφορία τους πάνω στα ερείπια που έχουν προκαλέσει. Ολο αυτό το καπιταλιστικό νταλαβέρι το αποκαλούν «επενδύσεις» και «ανάπτυξη». Στην πραγματικότητα αυτό που επιδιώκουν, σε αγαστή πάντα συνεργασία με την ντόπια πλουτοκρατία, είναι να ελέγξουν πλήρως οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα, στη συνέχεια να τη στραγγαλίσουν, εξοντώνοντας ταυτόχρονα δικαιώματα και κατακτήσεις της εργατικής τάξης και στέλνοντας τους εργαζόμενους στην ανεργία, με μοναδικό ζητούμενο τη δική τους κερδοφορία. Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά το έχουν βιώσει αυτό το «αναπτυξιακό» μοντέλο, όπως και οι τσέπες του ελληνικού λαού που χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια ευρώ τις πολυεθνικές.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τουρισμός λαϊκό δικαίωμα

Η λογική που εκφράζεται μέσα από την ενορχηστρωμένη δημαγωγία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., με τη συνοδεία εκπροσώπων των μονοπωλίων του τουρισμού, που όλοι μαζί στήνουν κάθε φορά ένα γαϊτανάκι γύρω από την υπόθεση των λαϊκών κινητοποιήσεων (εργαζομένων στον τουρισμό, ναυτεργατών, ταξιτζήδων κ.ά.), οι οποίοι τάχα υπονομεύουν τον τουρισμό και την οικονομία της χώρας όταν διεκδικούν, εκτός από το ότι αποτελεί αγοραία προπαγάνδα, φωτογραφίζει την ίδια την αντίληψη της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκπροσώπων για το τι σημαίνει «ανάπτυξη», ποια είναι η θέση, ο ρόλος και η συμμετοχή του εργαζόμενου σε αυτή και στα αποτελέσματά της, ενώ ειδικότερα για το χώρο του τουρισμού αποκαλύπτει την ταξική τους επιλογή.

Πράγματι, αυτό που αποκαλύπτεται είναι πως υπάρχουν «δύο κόσμοι χωριστοί». Οταν αυτοί μιλάνε για τουρισμό εννοούν τη διαρκή και με κάθε τίμημα, σε βάρος της χώρας, του φυσικού περιβάλλοντος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στο χώρο, αύξηση της κερδοφορίας, κυρίως των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που δραστηριοποιούνται στην τουριστική βιομηχανία, σύμφωνα με τους ισχύοντες κανόνες δράσης του πολυεθνικού κεφαλαίου. Από αυτό τον τουρισμό ο ελληνικός λαός όλο και περισσότερο αποξενώνεται και το μόνο που «κερδίζει» είναι πρόσκαιρα μερικές θέσεις εργασίας σε καθεστώς γαλέρας και ...κάποιες φωτογραφίες από τους διερχόμενους τουρίστες.

Αυτού του είδους ο τουρισμός ούτε στην οικονομική ανάπτυξη συμβάλλει και πολύ περισσότερο δεν έχει σχέση με το δικαίωμα των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων για αναψυχή και ξεκούραση. Η πραγματικότητα που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Οι μισές ελληνικές οικογένειες δεν κάνουν καθόλου διακοπές. Η αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και η αύξηση του κόστους των εισιτηρίων, των καυσίμων και της διαμονής κλείνουν τις εξόδους προς τα τουριστικά θέρετρα. Αυτή την ανθρώπινη ανάγκη, που είναι λαϊκό δικαίωμα, όχι μόνο δεν την καλύπτει η εμπορευματοποίηση του τουρισμού, αλλά σε συνδυασμό με την αντιλαϊκή πολιτική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΕΕ την καταργεί και την ακυρώνει.

Η κάλυψη των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων, της νεολαίας, των αυτοαπασχολουμένων για τουρισμό και αναψυχή διασφαλίζει και την ισόρροπη ανάπτυξη των κλάδων που σχετίζονται με τον τουρισμό, την τουριστική ανάπτυξη με προοπτική. Αντίθετα ο τουρισμός - εμπόρευμα εξυπηρετεί μόνο τους επιχειρηματικούς ομίλους του τουρισμού, οδηγεί στην άναρχη τουριστική ανάπτυξη με την υπερπροσφορά ξενοδοχειακών καταλυμάτων, προκαλεί ανεπανόρθωτες καταστροφές στο οικιστικό περιβάλλον, σε παραλίες βουνά και δάση, αποξενώνει το λαό από τον τόπο του. Ουσιαστικά μετατρέπει σε αναλώσιμο για την κερδοφορία του κεφαλαίου μη ανανεώσιμους φυσικούς πόρους, που πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία.

Το λαϊκό δικαίωμα για διακοπές και αναψυχή είναι δεμένο με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τα κόμματά τους, πράγμα που σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης γίνεται ακόμα και πιο φανερό. Είναι μέρος της πάλης για ανάπτυξη στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, κόντρα στην «ανάπτυξη» που υπαγορεύει η κερδοφορία της πλουτοκρατίας. Η πάλη και για αυτό το δικαίωμα συσπειρώνει το λαό, στο δρόμο για λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ