Αυτό που, πρωτίστως, τα απασχολεί τώρα είναι πώς θα διαμορφώσουν τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες και πολιτικές προϋποθέσεις για την αποδοχή της τακτικής τους και πώς θα βρεθούν τα κατάλληλα πρόσωπα που θα υλοποιήσουν αποτελεσματικότερα τα σχέδιά τους. Και, βεβαίως, ουδόλως ενδιαφέρονται ν' ανοίξουν τη συζήτηση για τα καυτά λαϊκά προβλήματα και το ρόλο της Αυτοδιοίκησης ως μηχανισμού εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Το ρόλο του «τελάλη» επερχόμενων αντιλαϊκών μέτρων φαίνεται πως έχει αναθέσει η κυβέρνηση Καραμανλή στον υφυπουργό Οικονομικών Π. Δούκα. Ενα ρόλο που και ο ίδιος όχι μόνο δέχεται αλλά και τον παίζει αρκετά καλά, για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει.
Πρώτη φορά, που έπαιξε αυτό το ρόλο ο Π. Δούκας, ήταν φέτος την άνοιξη οπότε προανήγγειλε τη λήψη συμπληρωματικών φοροεισπρακτικών μέτρων, τα οποία συζητούσε στις Βρυξέλλες με τα αρμόδια όργανα της ΕΕ ο πολιτικός του προϊστάμενος, Γ. Αλογοσκούφης. Η διάψευση που έσπευσε να κάνει η κυβέρνηση διά των αρμοδίων εκπροσώπων της - ότι δηλαδή «δεν υπάρχει θέμα επιβολής νέων φόρων» - αποδείχτηκε κάλπικη καθώς ένα μήνα μετά ανακοινώθηκε η πρώτη δέσμη φοροεισπρακτικών μέτρων (αύξηση συντελεστών ΦΠΑ κατά 1 μονάδα, αύξηση έμμεσων φόρων σε τσιγάρα και ποτά, κλπ.), με πρόσχημα την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων.
Η δεύτερη φορά ήταν προχτές. Οσοι άκουσαν προχτές τον Π. Δούκα - που βρισκόταν με τον πρωθυπουργό στον Εβρο για τα εγκαίνια κατασκευής του ελληνοτουρκικού αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου - να δηλώνει πως «δεν» υπάρχουν σχέδια για την επιβολή νέων φόρων, τους ...έζωσαν τα φίδια, καθώς όταν τα στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ λένε «δεν», εννοούν το αντίθετο. Και αυτό επιβεβαιώνεται τόσο από την επιβολή της πρώτης δέσμης φοροεισπρακτικών μέτρων που οι κυβερνώντες διέψευδαν όσο και από την υπερψήφιση των αντιασφαλιστικών διατάξεων για τους απασχολούμενους στις τράπεζες, σε πείσμα των διαβεβαιώσεων του ίδιου του Κ. Καραμανλή ότι «δεν» αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, οι ασφαλιστικές εισφορές και δε μειώνονται οι συντάξεις.
Τον... ακτιβισμό της «Γκρίνπις» ζήλεψε η πλειοψηφία της διοίκησης της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας, που προειδοποίησε χτες την κυβέρνηση ότι... ενδέχεται να στήσει μπλόκα στον Ισθμό της Κορίνθου, στα Τέμπη και στη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου στις 13 του Ιούλη, αντιδρώντας στο νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων. Η τελική απόφαση θα ληφθεί ωστόσο την ερχόμενη Κυριακή. Προς το παρόν, «το φίδι από την τρύπα» θα το βγάλουν οι εργαζόμενοι μαζί με τους μικρούς ΕΒΕ που κλείνουν τα μαγαζιά τους, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΓΣΕΒΕΕ υπονόμευσε την αυριανή κινητοποίηση εργαζομένων - ΕΒΕ, προγραμματίζοντας για τις 11 το πρωί... εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή με τη συμμετοχή συνδικαλιστών από τις διοικήσεις των Ομοσπονδιών μελών της! Αφού έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να αδρανοποιήσει το κίνημα των ΕΒΕ, προκειμένου τώρα να μην πληρώσει γι' αυτό, προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις. Οι αγώνες όμως δεν είναι υπόθεση των συμβιβασμένων ηγεσιών, αλλά της συνειδητοποιημένης βάσης. Και οι μορφές πάλης δεν καθορίζονται για να μπορεί μετά ο εμπνευστής τους να κορδώνεται, αλλά για να είναι όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικές...
Το είδαμε να συμβαίνει με ιδιαίτερη ένταση πριν από μερικούς μήνες με αφορμή την 60ή επέτειο από τη νίκη των λαών κατά του φασισμού. Το είδαμε στις λυσσώδεις προσπάθειες όχι μόνο να υποβαθμιστεί, αλλά και να εξαφανιστεί ακόμη ο καταλυτικός ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στην τελική, νικηφόρα, έκβαση του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ιστορία «επίσημη» υπάρχει και διδάσκεται στα σχολεία επί δεκαετίες. Είναι η Ιστορία των «νικητών». Οπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, έτσι και στη χώρα μας η άρχουσα τάξη και οι ιστοριογράφοι της, πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα τους, επιχειρούν να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη των λαών κάθε περιστατικό, κάθε γεγονός, κάθε εξέλιξη που αμφισβητεί ότι η κοινωνική εξέλιξη τελείωσε, ότι ήρθε το «τέλος της Ιστορίας».
Και το ΚΚΕ, στους καιρούς που ζούμε, θα είναι η «κιβωτός» αυτής της Ιστορίας για να την κρατήσει ζωντανή μέχρι την τελική της δικαίωση.