Οχι ότι είναι αμελητέες οι εξελίξεις. Παλιός κομμουνιστής, στα εξήντα εφτά του σήμερα, παγιδευμένος στο ΠΑΣΟΚ οικογενειακώς, πλανημένος τόσο ώστε να πιστεύει και το '96 και το 2000 ότι ο Κ. Σημίτης δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τη «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη» μου τηλεφωνεί οργισμένος: «Πρέπει να ξαναστήσουμε το ΚΚΕ, το Κόμμα στα πόδια του, στην περιοχή μου. Τέρμα τα ψέματα και το ξέρεις συντρόφισσα εσύ καλά, πως ποτέ δεν είναι αργά για να δεις ποιος είναι ποιος και τι...», μου είπε κι έκλεισε φουριόζος το τηλέφωνο.
Οσο δύσκολο είναι να δει κανείς το Λαλιώτη ως σφόδρα αντιαμερικανό φιλειρηνιστή διαδηλωτή, άλλο τόσο δύσκολο είναι, σχεδόν ακατόρθωτο, να θεωρήσει την ΑΕΚΑ του κ. Μπίστη ως σχηματισμό ιδεολογικών πυροτεχνημάτων. Περισσότερη ανάλυση σηκώνει η ένταξη του Οκκά στην ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ, παρά ο απροκάλυπτος οπορτουνισμός του περιθωριακού χαϊδεμένου των ΜΜΕ ως συνεισφορά στον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης.
Την ώρα που στην Ουάσιγκτον ο Μπους λέει φανερά ότι σχεδιάζει εισβολή στη Λιβερία,
Την ώρα που στη Ρωσία τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα κάνουν πολιτική κίνηση - έκκληση στον πατριωτισμό των αριστερών και καλούν το λαό σε ουσιαστική αντίσταση δίνοντας περιεχόμενο στον όρο «αριστερο-πατριωτισμός», η Ελλάδα βρίσκεται να διαθέτει ως καινοτομία τον κ. Χρυσοχοΐδη στη θέση του ΓΓ του κυβερνώντος κόμματος. Ο φορέας ιδεολογίας κι όχι το πρόσωπο Χρυσοχοΐδης είναι το απειλητικό πρόβλημα
(Υ.Γ. Το ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ θα υπάρχει και στις διακοπές)
Βέβαια, θα πει κανείς ότι το να καθαιρείται ο γραμματέας ενός κόμματος, και μάλιστα κυβερνητικού, και μάλιστα με ό,τι συμβολίζει για το ΠΑΣΟΚ ο Λαλιώτης, δεν είναι «αμελητέα ποσότητα». Και σωστά. Ομως - και για να βάζουμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις - τώρα που έφυγε ο Λαλιώτης και ήρθε ο Χρυσοχοΐδης, οι απολυμένες της «Πάλκο» θα βρουν δουλιά; ΄Η μήπως οι συνταξιούχοι θα πάρουν αύξηση στις συντάξεις;..
***
Στην πραγματικότητα δεν αφορά κανέναν, παρά μόνο σε επίπεδο σημειολογίας. Και το γεγονός ότι η υποκρισία και η «ειρηνο-καπηλεία» του Λαλιώτη δίνει τη θέση της στο εκπεφρασμένο φιλοαμερικανισμό της «εξαιρετικής - κατά τη CIA - φυσιογνωμίας» του κ. Χρυσοχοΐδη, συνιστά, πράγματι, ισχυρό συμβολισμό...
***
Ανασχηματισμός, λοιπόν. Με τον Τσοχατζόπουλο να παίρνει τη θέση του... Τσοχατζόπουλου, τον Χριστοδουλάκη να τοποθετείται στη θέση του... Χριστοδουλάκη, τον Ρέππα στη θέση του... Ρέππα, τον Παπαντωνίου στη θέση του... Παπαντωνίου, τον Παπανδρέου στη θέση του... Παπανδρέου κ.ο.κ.!
Που σημαίνει ότι αυτός ο ανασχηματισμός διεκδικεί το πρώτο βραβείο... ασημαντότητας ακόμα και από εκείνον που έκανε παλιότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου, για να «δώσει φτερά» στην κυβέρνηση και έμεινε γνωστός σαν ο «ανασχηματισμός με τα φτερά»...
***
Η κυβέρνηση, κατά δήλωση του Χρ. Πρωτόπαππα, δεν ήθελε να χάσει καιρό με αλλαγές σε πρόσωπα, γιατί, αντίθετα, με αυτά τα ίδια πρόσωπα (που προφανώς είναι πια «έμπειρα» και «ζυμωμένα» στον αγώνα για «κοινωνικό δίκαιο» και «σοσιαλισμό»...), θέλει να συνεχίσει και να επιταχύνει την εφαρμογή της πολιτικής της. Της ίδιας, της αντιλαϊκής, δηλαδή, πολιτικής!
***
Ομως, και αυτό είναι το βασικό, η κρίση που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ - όπως κάθε κομματική κρίση - δεν μπορεί παρά να είναι αντανάκλαση της κρίσης της πολιτικής που ακολουθεί αυτό το κόμμα. ΄Η μήπως εάν ο λαός ήταν ικανοποιημένος από την κυβερνητική πολιτική, θα υπήρχε έδαφος για εσωκομματική κρίση;
Εντούτοις, αν και η κρίση είναι δεδομένη, πώς απαντά στο πρόβλημα - γέννημα της αντιλαϊκής πολιτικής - ο κ. Σημίτης; Δηλώνοντας ότι τα ίδια πρόσωπα θα εφαρμόσουν την ίδια πολιτική και τοποθετώντας τον φίλο του κ. Μίλερ, τον κ. Χρυσοχοΐδη, γραμματέα του ΠΑΣΟΚ!
***
Το γεγονός και μόνον ότι στο ΕΓ που ψηφίστηκε - με τις ευλογίες Σημίτη - για να «διεξάγει τις εκλογές», βρέθηκε χώρος για να συμμετάσχουν από ακραιφνείς «σημιτικοί», μέχρι «παραδοσιακοί τσοχατζοπουλικοί», αλλά και «ηγήτορες» της ...«αριστερής αντιπολίτευσης», δηλώνει περίτρανα το είδος των «πολιτικών διαφορών», που υποτίθεται ότι υπάρχει μεταξύ εκείνων που - από κοινού πια - θα εργαστούν για την εφαρμογή και προβολή της γνωστής αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής...
***
Συνεπώς, τα λαϊκά στρώματα απαιτείται να εξάγουν συμπεράσματα. Οι συνθήκες είναι πια υπερώριμες. Οι αγωνιστές, οι άνθρωποι καλής θέλησης, οι πάλαι ποτέ «μη προνομιούχοι», που τόσα χρόνια παγιδεύτηκαν σε αυτό το κόμμα, δεν έχουν κανένα λόγο να αυταπατώνται και να παρακολουθούν το ΠΑΣΟΚ να «τσακώνεται» με τη ΝΔ για το ποιος είναι «περισσότερο με τους Αμερικάνους» και το ποιος είναι «περισσότερο με τους βιομηχάνους»...