Για όποιον αμφιβάλλει, ιδού η απάντησή του στο ερώτημα πώς εκτιμάται η παρουσία του πρωθυπουργού στη Βουλή: «Ο πρωθυπουργός έδωσε απαντήσεις. Πιστεύουμε ότι η τοποθέτηση του πρωθυπουργού, τα στοιχεία τα οποία ανέφερε, ρίχνουν φως σε ορισμένες πτυχές της ναυτικής τραγωδίας, αλλά και γενικότερα, της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. Με αυτή την έννοια μπορεί να πει κανείς ότι ήταν θετική η παρουσία στη Βουλή, χτες, του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης»!
Αυτά είπε, προχτές, ο Δ.Ρέππας. Και είναι προφανές ότι το τρακάρισμά του με την αλήθεια είναι τόσο σφοδρό που δεν υπάρχει είδος... αερόσακου, που να μπορεί να αντέξει και να τον προφυλάξει από τις συνέπειες της πρόσκρουσης...
«Το Περιφερειακό Συμβούλιο έπαψε να είναι το κυρίαρχο όργανο, κάτι που είναι αντίθετο στη λαϊκή κυριαρχία», υποστήριξε, μιλώντας στο Περιφερειακό Συμβούλιο Θεσσαλίας, ο νομάρχης Λάρισας Γ. Φλώρος και κατήγγειλε «φαινόμενα αυταρχικότητας και απρεπούς συμπεριφοράς» στελεχών της Περιφέρειας. Αναλόγου ύφους και περιεχομένου καταγγελίες περιλαμβάνονταν και στις ομιλίες των άλλων φιλοκυβερνητικών νομαρχών της περιοχής, προκαλώντας τις οργισμένες απαντήσεις του περιφερειάρχη, Γ. Καρατζιώτη, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ξαφνικά φιλοκυβερνητικοί εκπρόσωποι της Αυτοδιοίκησης, «τα βάζουν» με την Περιφέρεια και, σε τελευταία ανάλυση, με την κυβέρνηση.
Την ίδια απορία θα είχαμε κι εμείς, αν δεν ξέραμε ότι πολλές από τις καταγγελίες - που, πράγματι, είναι αληθινές - είναι δημαγωγικές, καθώς, μ' αυτές οι φιλοκυβερνητικοί νομάρχες, εκτός του ότι επιχειρούν να πιέσουν την Περιφέρεια για κάποιο «ρουσφετάκι» στο νομό τους, θέλουν να δείξουν στους πολίτες ότι οι ίδιοι μεν ενδιαφέρονται - δήθεν, βεβαίως - για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων, πλην, όμως, σκοντάφτουν σε κάποιο γραφειοκράτη περιφερειάρχη, που είναι όργανο της κυβερνητικής εξουσίας. Λες κι αυτοί δεν κάνουν ό,τι μπορούν για να εξυπηρετήσουν την πολιτική της κυβέρνησης, όπως κάνουν, άλλωστε, ως εκ της θέσεώς τους, οι περιφερειάρχες...
Δε λέμε πως είναι εντελώς αβάσιμη η αγανάκτηση των πλοιάρχων και αξιωματικών των πλοίων, με αρκετά απ' όσα γίνονται αυτές τις μέρες και, ιδιαίτερα, με διάφορες υπερβολές που λέγονται και τις διάφορες «δίκες», που στήνονται κάθε βράδυ στα «παράθυρα» των ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι την ολική αποσιώπηση και απόκρυψη του πραγματικού προβλήματος και της ουσίας του, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Και εξηγούμαστε: Είναι κοινό μυστικό ότι πολλές φορές τα - συνήθως, ταλαιπωρημένα και υπερήλικα - πλοία ταξιδεύουν με σοβαρές ελλείψεις και βλάβες. Κι, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, αυτό γίνεται με πρώτιστη ευθύνη και εντολή των εφοπλιστών και πλοιοκτητών, όπως και των κυβερνητικών πολιτικών, που τους εξασφαλίζει την απαραίτητη ασυδοσία. Φέρνουν ευθύνη, όμως, και οι πλοίαρχοι και, συγκεκριμένα, όσοι αποδέχονται και εκτελούν αυτές και άλλες ανάλογες εντολές των εφοπλιστών. Οσοι έχουν αποδεχτεί να παίζουν, πρώτα και κύρια, το ρόλο του εκπροσώπου των πλοιοκτητών και των συμφερόντων τους, μέσα στα καράβια.
Αυτή είναι η ουσία και όσο οι πλοίαρχοι και οι άλλοι αξιωματικοί των πλοίων δε θέλουν να τη δουν και να την αντικρίσουν, μόνο το κύρος της θέσης τους δεν υπερασπίζονται και δεν ανταποκρίνονται στη λαϊκή απαίτηση για μια ασφαλή -τουλάχιστον - ναυσιπλοΐα.
Εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι πολίτες περιμένουν ακόμα να πάρουν τα εκκαθαριστικά της Εφορίας. Η γραφειοκρατία ευθύνεται για τη μεγάλη καθυστέρηση, ισχυρίζεται - προφανώς για να δικαιολογηθεί - η κυβέρνηση. Ακόμα κι έτσι να είναι, οι ευθύνες ανήκουν στην κυβέρνηση, διότι αυτή φταίει για τη γραφειοκρατία. Ομως, δημιουργούνται υπόνοιες κατά πόσον η καθυστέρηση δεν είναι εξεπίτηδες, καθώς, όλως ...τυχαίως, ωφελεί το κράτος και βλάπτει τους φορολογούμενους πολίτες και, μάλιστα, ανεξαρτήτως αν έχουν να πάρουν πίσω, ή αν χρωστούν κι άλλους φόρους στην Εφορία. Διότι όσοι χρωστούν θ' αναγκαστούν, όταν πάνε να ξοφλήσουν, να πληρώσουν και «πρόστιμο» από πάνω για την καθυστέρηση της εξόφλησης, χωρίς να ευθύνονται καθόλου οι ίδιοι γι' αυτήν. Οσοι έχουν να πάρουν πίσω, χάνουν χρήματα εξαιτίας του πληθωρισμού και λόγω της καθυστέρησης να εκμεταλλευτούν τα λεφτά τους, είτε καταθέτοντάς τα στην τράπεζα, ή αξιοποιώντας τα με άλλους τρόπους. Κι όλα αυτά που χάνουν οι φορολογούμενοι τα τσεπώνει το κράτος...
Ο ιμπεριαλισμός σχεδιάζει και κινείται με βάση μόνο τα συμφέροντά του. Στο όνομά τους, βομβαρδίζει, δολοφονεί αμάχους, κάνει αποκλεισμούς, εκβιάζει, χώνεται στα εσωτερικά άλλων χωρών, εξαγοράζει... Η διαφορά των μέσων αφορά μόνο στη διαφορετική ιστορικότητα. Τίποτα άλλο, όσον αφορά τη φύση του. Τίποτα καινούριο και μη αναμενόμενο από τη συμπεριφορά του.
Οχι μόνο δεν τον σταματούν οι «νομιμότητες», οι «δημοκρατίες», οι «εκλογικές διαδικασίες» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα», αλλά με το ζόρι όλα αυτά τα «επιστρατεύει» για να υπηρετήσουν τους σκοπούς του. Αν «σε πάρει ο ύπνος», βυθισμένος σε καμιά από αυτές τις έννοιες, ο ιμπεριαλισμός θα καταφέρει να την κόψει - ράψει στα μέτρα του. Τότε είναι που αποδείχνεται στην πράξη πως «αν του δόσεις δάκτυλο σου τρώει χέρι» και δε σταματά...
Η επιθετικότητα και οι προσωρινές «επιτυχίες» τού δίνουν οξυγόνο, για να του κοπεί, ταυτόχρονα, η ανάσα από τις κληρονομικές αρρώστιες της φύσης του και τότε ψάχνει για νέα θύματα. Εδώ βρίσκονται και οι ευθύνες όλων εκείνων, που, σαν να είναι παντοδύναμος και αήττητος, τρέχουν υποταχτικοί να τον εξυπηρετήσουν ή εκείνων, που δεν τον εξυπηρετούν άμεσα ή φανερά, αλλά δρουν σαν να περνούν εξετάσεις στους όρους που τους βάζει. Οροι, που απ' αρχής είναι «σημαδεμένη τράπουλα»... Οροι, που, όχι μόνο δεν είναι δεδομένοι, αλλά ίσα - ίσα, πρέπει να ανατρέπονται, όταν ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να τους επιβάλει.