ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Bιομηχανική ... οικολογική παραγωγή

Η παραγωγή προϊόντων οικολογικής καλλιέργειας (μερικοί δεν καταλάβαμε ποτέ ότι τα πράγματα είχαν γίνει τόσο χάλια, ώστε αυτού τους είδους η καλλιέργεια να είναι τόσο σπάνια), συνδέεται συνήθως με μικρούς παραγωγούς που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες.

Τα οικολογικά προϊόντα υπόσχονται γνήσια σχέση με τη φύση και τους περιορισμούς που αυτή επιβάλλει. Είναι το άλλο άκρο από τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή, τη γεμάτη φάρμακα, ορμόνες και όλα όσα χρειάζονται για πληθώρα προϊόντων, με άψογη «αισθητική» και διαθεσιμότητα ανεξαρτήτως εποχής.

Κι επειδή όλοι θέλουν το καλό προϊόν, άρα υπάρχει κατανάλωση, άρα υπάρχει και κέρδος, στο παιχνίδι του «οικολογικού» μπαίνουν όλο και περισσότερες μεγάλες εταιρίες, οι οποίες μάλιστα ασκούν παράλληλες, αλλά και εκ διαμέτρου αντίθετες, δραστηριότητες.

Ετσι, για παράδειγμα, ένα όμιλος (ανώνυμη εταιρία) ίδρυσε εταιρία παραγωγής και διάθεσης οικολογικών προϊόντων. Σε συνδυασμό με τη δημιουργία παραδοσιακών ξενώνων σε 8 περιοχές της χώρας, εστιατορίων και καφενείων. Κάτι που ονομάζεται και αγροτουρισμός. Πρόκειται, μάλλον, για το επόμενο βήμα στην όλη υπόθεση, τη ...«βιομηχανική ή βιομηχανοποιημένη οικολογική παραγωγή». Ή για την επανάληψη ενός φαύλου κύκλου. Θα δείξει στην πράξη....

Φερεγγυότητα...

«Αυτιστικό κόμμα το ΚΚΕ» κατά ένα γνωστό και μη εξαιρετέο πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΣΥΝ, μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ. Το να απαντήσουμε σε τέτοιου είδους «επιχειρήματα» και μάλιστα σε ανθρώπους σαν το συγκεκριμένο, δεν αξίζει τον κόπο. Υπάρχει όμως ένα πολιτικό θέμα που αφορά το ίδιο του το κόμμα. Ο «κύριος» αυτός δεν είναι ο οποιοσδήποτε. Λαμπρός αστέρας του «εκσυγχρονισμού», έχει θητεύσει κατά καιρούς σε διάφορα κυβερνητικά πόστα. Τον είχαν τοποθετήσει στην περιβόητη Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΟΚΕ), που ανοιχτά προπαγανδίζει τον «κοινωνικό εταιρισμό» και την ταξική συνεργασία στα πλαίσια της ΟΝΕ. Στις εκλογές του 2000, από το πόστο του έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προβάλει την προεκλογική δραστηριότητα του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά του Σημίτη, μέσα από την εφημερίδα του ΣΥΝ. Φυσικά το ΠΑΣΟΚ για τις υπηρεσίες του αυτές δεν τον άφησε άπραγο. Τον τοποθέτησε στη θέση του γραφείου Τύπου, του Ελληνικού Κέντρου Επενδύσεων, θέση την οποία κατέχει μάλλον μέχρι και σήμερα. Με λίγα λόγια πρόκειται για άνθρωπο που σιτίζεται κανονικά σε διάφορα κυβερνητικά μαγειρεία. Και καλά γι' αυτόν, κανένα πρόβλημα. Αυτός έχει δείξει πολλές φορές και τι πιστεύει και τι άνθρωπος είναι. Απ' ό,τι όμως φαίνεται και στο ΣΥΝ δεν έχουν τέτοιου είδους προβλήματα καθώς στις τάξεις του οι άνθρωποι «γέφυρες» με την κυβέρνηση αφθονούν. Ούτε και οι ίδιοι βέβαια έχουν πρόβλημα με την κυβέρνηση, για όσους γνωρίζουν λίγο την πολιτική πραγματικότητα της χώρας μας. Αντε μετά να δώσεις βάση στα όσα δακρύβρεχτα λένε. Εχουν ξεχάσει άλλη μια λέξη για κάθε αριστερό: Φερεγγυότητα...

Οι προσδοκίες για έσοδα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι κάποιοι που προσδοκούν έσοδα για τα νοσοκομεία από τη σύναψη συμβάσεων των τελευταίων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες. Η συζήτηση αυτή ξεκίνησε πριν δέκα χρόνια και βασίζεται στον εξής συλλογισμό: Αν κάποιος ασφαλισμένος σε ένα ταμείο έχει ταυτόχρονα και ιδιωτική ασφάλιση, σε περίπτωση που νοσηλευτεί σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο, η εταιρία που τον καλύπτει να καταβάλει στο δημόσιο νοσοκομείο το αντίστοιχο ποσό ή τη διαφορά μεταξύ του ποσού της κοινωνικής ασφάλισης και εκείνης που θα πλήρωνε η ασφαλιστική εταιρία σε περίπτωση που θα νοσηλευόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Εθελοντικά οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες δεν πρόκειται να προσφερθούν γι' αυτό. Θα ζητήσουν εκείνο που θα προβλέπεται απ' τις συμβάσεις που θα υπογράψουν για τους «πελάτες» τους. Και δε θα είναι βέβαια κάποια ράντζα, αλλά καλύτερες συνθήκες απ' τους ανεκτικούς θαλάμους - αλλιώς οι συμβάσεις θα πάνε περίπατο. Δε θα πιαστούν δα και κορόιδα να προσφέρουν έσοδα στα δημόσια νοσοκομεία. Κέρδη θα επιδιώξουν απ' την όποια συμφωνία κάνουν.

Ποιοι «δύο»;

Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επιχείρησε και χτες να ξαναθέσει το ψευτοδίλημμα «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» (βλέπε ΠΑΣΟΚ) - «δεξιά, συντηρητική παράταξη» (βλέπε ΝΔ). Ετσι τον συμφέρει, έτσι τα λέει, έτσι τα αναπαράγουν κι όσοι τον τοποθετούν στην ηγεσία του κόμματός τους, προσβλέποντας σε άλλα τέσσερα χρόνια εξουσίας. Επ' ουδενί δεν πρόκειται να παραδεχτούν δημόσια το αυταπόδεικτο: Οτι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι δυο βαθύτατα συντηρητικές κι αντιδραστικές παρατάξεις, με κοινό προσανατολισμό και ίδια, στην ουσία της, πολιτική.

Μια ματιά στις προγραμματικές τους θέσεις, αλλά και όσα έπραξαν τόσα χρόνια ως κυβερνήσεις, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Στα οικονομικά προγράμματα και των δύο, τα βάρη σηκώνουν οι μικρομεσαίοι, μισθωτοί, αγρότες και χαμηλοσυνταξιούχοι. Το μεγάλο κεφάλαιο νομότυπα φοροαπαλλάσσεται και ποικιλότροπα ενισχύεται. Και οι δύο μεριές του δικομματισμού πίνουν νερό στο όνομα των ιδιωτικοποιήσεων, αντιδικώντας μόνο για το τι ποσοστό θα πρέπει να κατέχει ο λεγόμενος στρατηγικός επενδυτής σε ορισμένες υπό - ολοκληρωτικό πλέον - ξεπούλημα επιχειρήσεις (π.χ. ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ). Στο Ασφαλιστικό, η ΝΔ ψήφισε το διαβόητο νόμο Σιούφα, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τον διατήρησε και τον συμπλήρωσε με τα πρόσφατα νομοθετικά εκτρώματα, που προβλέπουν αναγκαστική εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε μια σύνταξη πείνας. Να 'ναι «καλά», βέβαια, και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, που με «κοινωνικούς διαλόγους» και λοιπά τρικ βοήθησαν στον κατήφορο.

Στην Παιδεία, παίζοντας με τις λέξεις («ιδιωτικά» - «μη κρατικά»), ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή στη δημόσια εκπαίδευση, αφού την κατάντησαν στο σημερινό της χάλι με σειρά πολυδιαφημισμένων «μεταρρυθμίσεων». Στην Υγεία διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοπροωθήσει την εμπορευματοποίηση, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει στον τομέα αυτό μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις και οι μεγαλοκαρχαρίες τούς πιέζουν για να βγάλουν τα λεφτά τους. Στην εξωτερική πολιτική, η Σούδα, π.χ., επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη πρόσφερε τόσες εξυπηρετήσεις στους ιμπεριαλιστές, ώστε οι αντίστοιχες κυβερνήσεις Μπους (πατρός και υιού) έσπευσαν να δώσουν τα ανάλογα ευχαριστήρια.

Αυτοί ήταν και αυτοί είναι. Ιδιοι όντες, τα ίδια σχεδιάζουν για το μέλλον. Και την ψήφο που διεκδικούν, ως εντολή θα την εκλάβουν, για να συνεχίσουν, με πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα, να στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, ξένα και εγχώρια. Αυτά δε τα μονοπώλια, αποδεδειγμένα, μία και μόνη ψήφο φοβούνται. Την ενίσχυση του ΚΚΕ, της δύναμης, που με συνέπεια τα αντιμάχεται και υπερασπίζεται δεκαετίες τώρα τα λαϊκά δίκαια και συμφέροντα. Στις 7 του Μάρτη τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν το λόγο, απέναντι σε όσους τους εμπαίζουν προεκλογικά, για να τους εκμεταλλευτούν μετεκλογικά.