Η παραγωγή προϊόντων οικολογικής καλλιέργειας (μερικοί δεν καταλάβαμε ποτέ ότι τα πράγματα είχαν γίνει τόσο χάλια, ώστε αυτού τους είδους η καλλιέργεια να είναι τόσο σπάνια), συνδέεται συνήθως με μικρούς παραγωγούς που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες.

Τα οικολογικά προϊόντα υπόσχονται γνήσια σχέση με τη φύση και τους περιορισμούς που αυτή επιβάλλει. Είναι το άλλο άκρο από τη βιομηχανοποιημένη παραγωγή, τη γεμάτη φάρμακα, ορμόνες και όλα όσα χρειάζονται για πληθώρα προϊόντων, με άψογη «αισθητική» και διαθεσιμότητα ανεξαρτήτως εποχής.

Κι επειδή όλοι θέλουν το καλό προϊόν, άρα υπάρχει κατανάλωση, άρα υπάρχει και κέρδος, στο παιχνίδι του «οικολογικού» μπαίνουν όλο και περισσότερες μεγάλες εταιρίες, οι οποίες μάλιστα ασκούν παράλληλες, αλλά και εκ διαμέτρου αντίθετες, δραστηριότητες.

Ετσι, για παράδειγμα, ένα όμιλος (ανώνυμη εταιρία) ίδρυσε εταιρία παραγωγής και διάθεσης οικολογικών προϊόντων. Σε συνδυασμό με τη δημιουργία παραδοσιακών ξενώνων σε 8 περιοχές της χώρας, εστιατορίων και καφενείων. Κάτι που ονομάζεται και αγροτουρισμός. Πρόκειται, μάλλον, για το επόμενο βήμα στην όλη υπόθεση, τη ...«βιομηχανική ή βιομηχανοποιημένη οικολογική παραγωγή». Ή για την επανάληψη ενός φαύλου κύκλου. Θα δείξει στην πράξη....