ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 8 Απρίλη 2006
Σελ. /32
Απλώς «προεδρεύει»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε όλους, πλην ενός, κάνει κριτική σε χτεσινό άρθρο του στην «Αυγή» ο Αλ. Καλύβης, αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ), με αφορμή την υπογραφή της συμφωνίας ντροπής για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία δεν εκφεύγει τελικά «από ένα συναινετικό ρόλο με το κεφάλαιο, τον οποίο φαίνεται να επιλέγει η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία». Στην κυβέρνηση, για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο «συντηρεί, για τις κομματικές του ανάγκες, μια επιδερμική κριτική στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, αποδεχόμενο τη νεοφιλελεύθερη ουσία της πολιτικής της». Ακόμη και στο ΠΑΜΕ, για τη «μυωπική πολιτική στάση της ηγεσίας του», η οποία «με τη διασπαστική πρακτική της διευκόλυνε και την κυβέρνηση και τους εργοδότες, αλλά τελικά και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ».

Μόνο στη στάση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) δεν αναφέρεται ο Αλ. Καλύβης. Λες και δεν υπάρχει. Λες και δεν αναρωτιούνται ακόμη και οι εργαζόμενοι - ψηφοφόροι του ΣΥΝ γιατί βάζει τόσο καιρό «πλάτες» στην πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αφού η τελευταία δεν εκφεύγει «από ένα συναινετικό ρόλο με το κεφάλαιο»; Προφανώς, η «ΑΠ» απλώς «προεδρεύει». Χάριν της... ενότητας, βέβαια...

Ερωτήματα...

Κάποιοι αναρωτιούνταν χτες από τις στήλες του «αντιπολιτευόμενου» Τύπου, για τη σύμπτωση της έλευσης του Βαβύλη από την Ιταλία, τη στιγμή, που στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, κατέθετε για τις υποκλοπές ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του πρωθυπουργού. Ακόμη περισσότερο, γιατί «η σύμπτωση αυτή ακολουθήθηκε από μια δεύτερη», όπως σημείωναν: «το αιφνίδιο ενδιαφέρον της κρατικής τηλεόρασης για την άφιξη του Βαβύλη».

Και δε λέμε, μπορεί να έχουν βάση οι υποψίες τους και η κυβέρνηση να επιχειρεί τη μεταστροφή της κοινής γνώμης σε υποθέσεις τύπου Βαβύλη, απ' αυτή των υποκλοπών, που φαίνεται να είναι η πλέον σοβαρή για τους προαναφερόμενους και, όλως τυχαίως, η πλέον αγαπημένη του ΠΑΣΟΚ. Εμείς, πάντως, αναρωτιόμαστε γιατί «έφυγε» παντελώς από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τις εκπομπές, τόσο των ιδιωτικών όσο και των κρατικών τηλεοπτικών σταθμών, το θέμα της συμφωνίας ΓΣΕΕ - ΣΕΒ και όσα σχετίζονται με αυτή. Μήπως έπαψε η ακρίβεια να είναι το πρώτο στη σειρά πρόβλημα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις; 'Η, μήπως, θεωρούν, ότι οι εργαζόμενοι είναι ικανοποιημένοι από τις εξευτελιστικές αυξήσεις της συμφωνίας; Γιατί δεν την καταγράφουν τότε;

Η Ντόρα, ο Μιχάλης...

«Την οκταετία αυτή (σ.σ. κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) έγινε μια σειρά από σημαντικά και ουσιαστικά πράγματα, που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις η Ελλάδα να κάνει βήματα προόδου. Μπορεί ο καθένας από εμάς να έχει διαφορετική προσέγγιση και αξιολόγηση των πολιτικών ή των προσώπων, αλλά ο μηδενισμός και η ισοπέδωση δεν υπηρετεί το συμφέρον του τόπου (...) Το αίτημα του εκσυγχρονισμού, της μεταρρύθμισης, των διαρθρωτικών αλλαγών είναι ακόμη επίκαιρο και στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης».

Το παραπάνω απόσπασμα ανήκει στην υπουργό Εξωτερικών, Ντόρα Μπακογιάννη και διαβάστηκε σε παρουσίαση βιβλίου την περασμένη εβδομάδα.

«Στα θετικά η άρση της μονιμότητας» στον ΟΤΕ! «Να επεκταθεί και στον υπόλοιπο ευρύτερο δημόσιο τομέα»! «Να μειώσουμε ριζικά τις (ασφαλιστικές) εισφορές»! «Να συζητήσουμε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης»! Να καταπολεμήσουμε την «αναρχία των ασφαλιστικών δικαιωμάτων»! Αυτά έλεγε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, επικεφαλής του τομέα Εξωτερικής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας του ΠΑΣΟΚ και πρώην γραμματέας του κόμματος, τον Ιούνη του 2005.

... και η κοινή πολιτική

Εχει καταντήσει πια αηδία. Κάθε τρεις και λίγο, τα στελέχη των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ «γαυγίζουν» το ένα το άλλο και «τσακώνονται» για να συσκοτίσουν - όσο τέλος πάντων μπορούν - την κοινή τους πολιτική σε όλα τα θέματα που αφορούν το λαό. Η εναλλαγή στο τιμόνι της εξουσίας, όμως, αφήνει ανεξίτηλα ίχνη. Ητοι: Μαζί σαλπίζουν ρεσάλτο στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Χέρι - χέρι ξεπουλάνε τη δημόσια περιουσία, από οργανισμούς κι επιχειρήσεις μέχρι δάση και παραλίες. Αλά μπρατσέτα ξεγοφιάζονται από τις υποκλίσεις κάθε φορά που παρουσιάζονται μπροστά στα ευρω-ατλαντικά αφεντικά. Και τελικά - χωρίς πολλές περιστροφές - «διαφέρουν» όσο... δυο σταγόνες νερό!

ΥΓ: Οσοι παρακολουθούν ακόμα το αποτρόπαιο θέαμα των σκυλομαχιών έχουν - οι περισσότεροι τουλάχιστον - την αγωνία ποιο σκυλί θα νικήσει. Στην περίπτωση των δικομματικών «σκύλων», όμως, νικητές και χαμένοι είναι εκ των προτέρων γνωστοί. Πάντα κερδισμένη είναι η πλουτοκρατία και πάντα χαμένος ο λαός!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ποιος δρόμος οδηγεί σε λύσεις

Ισως ακούγεται κοινότοπο, αλλά τα προβλήματα των λαϊκών οικογενειών και της νεολαίας στην εκπαίδευση συνεχώς οξύνονται, συνεχώς χτυπούν όλο και περισσότερες πόρτες, δημιουργούν όλο και πιο έντονα αδιέξοδα. Τα προβλήματα, όμως, δε γεννιούνται από μόνα τους. Εχουν αιτία. Προκύπτουν από τις πολιτικές εκείνες που για να υπηρετήσουν την επιβίωση και την αναπαραγωγή αυτού του συστήματος που σαπίζει, συμπιέζουν τις ανάγκες και καταργούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Η όξυνση των προβλημάτων αναδεικνύει όλο και πιο έντονα την ανάγκη όχι μόνο της σύγκρουσης με την πολιτική που τα γεννά, αλλά και της διεκδίκησης εκείνης της πολιτικής που θα υπηρετεί το λαό και τις δικές του ανάγκες. Από αυτή τη σκοπιά, έχει ιδιαίτερη σημασία η ευρωπαϊκή συνάντηση που διοργανώνει το ΚΚΕ σήμερα και αύριο, για τις αναδιαρθρώσεις στα εκπαιδευτικά συστήματα και την απάντηση του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος.

Οποιο μοντέλο διαχείρισης (σοσιαλδημοκρατική ή φιλελεύθερη) κι αν ακολουθείται η βασική κατεύθυνση δεν αλλάζει, τα προβλήματα οξύνονται. Οι βασικές αποφάσεις για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην εκπαίδευση σε επίπεδο ΕΕ, από την εποχή της Λευκής Βίβλου για την Παιδεία (λίγο μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ) μέχρι τη διακήρυξη της Μπολόνια και τις αποφάσεις που την ακολούθησαν, συνυπογράφτηκαν τόσο από σοσιαλδημοκρατικές όσο και από φιλελεύθερες κυβερνήσεις. Δε λείπουν, βέβαια, από αυτά τα «μανιφέστα» και οι υπογραφές των ελληνικών κυβερνήσεων. Η μετατροπή της εκπαίδευσης σε κατάρτιση μιας χρήσης, που γρήγορα απαξιώνεται και των αποφοίτων κάθε βαθμίδας σε εργαζόμενους με ...ημερομηνία λήξης, η ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίησή της προωθείται σταθερά και στη χώρα μας, τόσο από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Γαλλία αποδεικνύουν ότι η συσσωρευμένη αγανάκτηση, οδηγεί τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά σε μαζικές, δυναμικές, μαχητικές κινητοποιήσεις, οδηγεί τις πολιτικές δυνάμεις του συμβιβασμού σε αναδιπλώσεις. Οσο κι αν αυτά τα μηνύματα όμως είναι ελπιδοφόρα, αναδεικνύουν ταυτόχρονα ότι δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική λύση στα προβλήματα του λαού και της νεολαίας, τώρα και στο μέλλον, αν δεν υπάρχει ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα που να παλεύει για μια ουσιαστική πρόταση διεξόδου και πολιτικές δυνάμεις που να την προωθούν, και που να οδηγεί στην κάθετη σύγκρουση με το σύστημα που γεννά τα προβλήματα και θα διεκδικεί ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των συμφερόντων του λαού.

Αντίστοιχα, στη χώρα μας, το αποτέλεσμα των πρόσφατων φοιτητικών και σπουδαστικών εκλογών ανέδειξε την ανάγκη αναζωογόνησης του φοιτητικού κινήματος, μέσα από έναν πόλο αγωνιστικής συσπείρωσης σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, που όχι απλά θα οργανώνει την πάλη των φοιτητών και σπουδαστών για ενιαία ανώτατη εκπαίδευση σε όφελος του λαού, αλλά θα έρχεται σε ρήξη με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ και όλων των θιασωτών του συστήματος και θα οδηγήσει το φοιτητικό κίνημα να συναντηθεί με το εργατικό κίνημα, να πάρει τη θέση του στο πλατύ Μέτωπο των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων για τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ