Σε όλους, πλην ενός, κάνει κριτική σε χτεσινό άρθρο του στην «Αυγή» ο Αλ. Καλύβης, αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και επικεφαλής της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΝ), με αφορμή την υπογραφή της συμφωνίας ντροπής για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Στην ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, η οποία δεν εκφεύγει τελικά «από ένα συναινετικό ρόλο με το κεφάλαιο, τον οποίο φαίνεται να επιλέγει η πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, ανεξάρτητα από το ποια κυβέρνηση είναι στην εξουσία». Στην κυβέρνηση, για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης. Στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο «συντηρεί, για τις κομματικές του ανάγκες, μια επιδερμική κριτική στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, αποδεχόμενο τη νεοφιλελεύθερη ουσία της πολιτικής της». Ακόμη και στο ΠΑΜΕ, για τη «μυωπική πολιτική στάση της ηγεσίας του», η οποία «με τη διασπαστική πρακτική της διευκόλυνε και την κυβέρνηση και τους εργοδότες, αλλά τελικά και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ».

Μόνο στη στάση της «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΑΠ) δεν αναφέρεται ο Αλ. Καλύβης. Λες και δεν υπάρχει. Λες και δεν αναρωτιούνται ακόμη και οι εργαζόμενοι - ψηφοφόροι του ΣΥΝ γιατί βάζει τόσο καιρό «πλάτες» στην πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, αφού η τελευταία δεν εκφεύγει «από ένα συναινετικό ρόλο με το κεφάλαιο»; Προφανώς, η «ΑΠ» απλώς «προεδρεύει». Χάριν της... ενότητας, βέβαια...