ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αδυναμία ουσιαστικής απάντησης...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μας είναι κατανοητές οι ανυπέρβλητες δυσκολίες της ηγεσίας του ΣΥΝ και της «Αυγής», να δώσουν την όποια ουσιαστική απάντηση, στα όσα έθεσε η Αλέκα Παπαρήγα στην πρόσφατη εκδήλωση του ΚΚΕ στο ξενοδοχείο «ΠΑΡΚ». Γι' αυτό και δε μας προκαλεί την παραμικρή εντύπωση, ούτε η ανιαρή επανάληψη των αφοριστικών - τουλάχιστον - δηλώσεων του υπεύθυνου Τύπου του ΣΥΝ, ούτε το γεγονός πως η «Αυγή» δε δημοσίευσε ούτε λέξη, απ' όσα σχετικά είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και στα οποία δήθεν απαντά ο Ν. Βούτσης.

Εμείς, πάντως, αντί άλλης απάντησης, αναδημοσιεύουμε το σχετικό απόσπασμα από την τοποθέτηση της Αλ. Παπαρήγα: «Ο Συνασπισμός, λόγου χάρη, είναι κόμμα δεσμευμένο, με την ψήφο του και με το πρόγραμμά του, στις 4 ελευθερίες του Μάαστριχτ, που είναι ελευθερίες για το μεγάλο κεφάλαιο. Στήριξε επιλογές ιδιωτικοποιήσεων, ελαστικοποίησης εργασίας, στρατιωτικοποίησης της ΕΕ κλπ. Αντιδραστικές αλλαγές στην ΤΑ. Κινητοποιήθηκε κατά του πολέμου, όμως δεν παρέλειψε να υιοθετεί και ορισμένα προσχήματα των ιμπεριαλιστών. Εχει κάνει σημαντικές εκλογικές συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και στα άλλα μαζικά κινήματα, στην ΤΑ. Συνεργασίες, που επεκτάθηκαν και σε κοινές θέσεις. Δε φθάνει να σηκώνεις προεκλογικά τον τόνο.

Κάνει έναν τεχνητό διαχωρισμό ανάμεσα στην οικονομία και την πολιτική, ψηφίζει επιλογές που συμφέρουν το κεφάλαιο και μετά διαμαρτύρεται για τις κοινωνικές συνέπειές τους».

Για όλ' αυτά έχουν να πουν τίποτε;

... και ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα

Πέρα απ' τα προαναφερόμενα, πάντως, οι ψηφοφόροι του ΣΥΝ, ας σκεφθούν αν και πόσο συμβιβάζονται οι προεκλογικοί αντιδικομματικοί τόνοι της ηγεσίας του και τα περί «φιλολαϊκού, εναλλακτικού δρόμου», με τα παρακάτω, γενικότερα ερωτήματα, που, επίσης, έθεσε η Αλ. Παπαρήγα, αλλά... ξέχασε να δημοσιεύσει η «Αυγή»:

«Είναι δυνατόν να αντιπαλέψεις την αντιλαϊκή πολιτική, όταν υιοθετείς βασικές στρατηγικές και συνθήματα όπως είναι η ανταγωνιστικότητα και η σύγκλιση; Αυτές οι επιλογές προϋποθέτουν την ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και της σύγκλισης είναι στόχοι μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κοινά συμφέροντα, επομένως και κοινούς στόχους με την ολιγαρχία του πλούτου.

Ας υποθέσουμε ότι αναδεικνύεται, μέσω των εκλογών, μια κυβέρνηση που έχει ριζοσπαστικό πρόγραμμα υπέρ του λαού. Πώς θα βάλει σε εφαρμογή το πρόγραμμά της, από τη στιγμή που στην οικονομία κουμάντο κάνει το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει προσχωρήσει, μέσω συνθηκών, σε ένα διεθνή καταμερισμό εργασίας που μπαίνει εμπόδιο στην ανάπτυξή της σε φιλολαϊκή κατεύθυνση;

- Πώς συνδυάζεται η πειθαρχία στην ΕΕ και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας;

- Πώς είναι δυνατόν και για την ειρήνη να δουλεύεις και το ΝΑΤΟ να υπηρετείς;

- Τι θα γίνει με το πλέγμα των συμφωνιών με τις ΗΠΑ; Με το νέο δόγμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που έχουν μετατραπεί σε τμήμα του ΝΑΤΟ;».

Τσιμουδιά για τα κονδύλια

Ως «σκοταδιστική επίθεση ενάντια στο πρόγραμμα αποασυλοποίησης ψυχικώς πασχόντων "Ψυχαργώς"» σχολιάζει ο Β.Β. στη χτεσινή «Αυγή» την ανακοίνωση της Αχτιδικής Επιτροπής Μεσογείων του κόμματος (αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν στο προχτεσινό «Ρ») με αφορμή την ημερίδα με θέμα «Αποϊδρυματισμός, μετασχηματισμός ΠΝΑ και υπηρεσίες Υγείας στην Ανατολική Αττική». Μας προτρέπει δε, να δώσουμε «τη μάχη για την ανάπτυξη ισχυρού δικτύου κοινοτικών (;!) δομών ψυχικής υγείας».

Πληροφορούμε την «Αυγή», λοιπόν - μια και κάνει πως δεν το γνωρίζει... - ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται για δημόσια και δωρεάν ψυχική Υγεία με σχεδιασμένες - και αναπτυγμένες - τις σχετικές υπηρεσίες σε πανελλαδικό δίκτυο. Η κυβέρνηση, όμως, όχι μόνο δεν κάνει ουσιαστικά τίποτε προς αυτή την κατεύθυνση - παρά τις αντίθετες παλιότερα διακηρύξεις - αλλά και εκχωρεί αβέρτα κουβέρτα τα αντίστοιχα κοινοτικά κονδύλια σε διάφορες «αστικές και μη κερδοσκοπικές εταιρίες» και συμβαίνουν θάματα και πράματα, όπως έγινε στην Αίγινα. Είναι ή δεν είναι το γεγονός αυτό μιας μορφής εμπορευματοποίηση και «αποκρατικοποίηση» της ψυχικής Υγείας;

Κι όταν τελειώσουν τα κοινοτικά κονδύλια τι θα γίνουν αυτοί οι άνθρωποι; 'Η μήπως δεν ξέρει η «Αυγή» για την παρόμοια εμπειρία στην Αμερική που έμεινε στην ιστορία ως «αποασυλοποίηση τύπου Ρήγκαν» με τους ψυχικά άρρωστους στους δρόμους όταν έκλεισαν οι αντίστοιχες δομές;

Περί αυτών όμως τσιμουδιά...

Δικάζουν την αντίσταση στον πόλεμο

Τα κεφάλια μέσα». Διότι η «δημοκρατία» των ιμπεριαλιστών δεν ανέχεται φωνές και, πολύ περισσότερο, πράξεις αντίστασης στις επιλογές και στους σχεδιασμούς τους.

Χρόνια τώρα, το παραπάνω μήνυμα στέλνεται πολύμορφα και σε κάθε κατεύθυνση από τους πολιτικούς εκφραστές της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, στη χώρα μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Εξοπλίζονται για να επιβάλουν τη σιωπή, με τρομονόμους, ευρωεντάλματα, ευρωστρατούς, ΝΑΤΟικές επιδρομές κ.ά. Μας θέλουν άλαλους, άβουλους, υποταγμένους στη λογική αποδοχής του δίκιου του ισχυρού ως νόμου απαράβατου. Και κάθε παράδειγμα αντίστασης πρέπει να τσακίζεται. Ηθικά, δικαστικά, ποινικά, πολιτικά.

Ενταγμένη, λοιπόν, στη διαμόρφωση ενός ευρύτερου πλαισίου ποινικοποίησης και παρεμπόδισης της λαϊκής πάλης είναι και η έφεση που ασκήθηκε εναντίον της πρωτόδικης απόφασης που αθώωσε τους πέντε κομμουνιστές αγωνιστές του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Το «έγκλημά» τους ήταν ότι μαζί με χιλιάδες άλλους συμμετείχαν στο μπλόκο που στήθηκε τον Απρίλη του 1999 σε γαλλική φάλαγγα οχημάτων που μετέφερε πολεμοφόδια για τις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ εναντίον του γιουγκοσλαβικού λαού. Θα ξαναδικαστούν στις 29 του Οκτώβρη στο Α΄ Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης.

Δεν είναι τυχαίο γεγονός η χρονική περίοδος που εκδηλώνεται, και, πολύ περισσότερο, το σκεπτικό της έφεσης. Εντάσσεται στο πλαίσιο αφαίρεσης εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και λαϊκών ελευθεριών σε συνδυασμό με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στα πλαίσια της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς.

Ετσι, αυτοί έχουν το δικαίωμα να σκοτώνουν τους εργάτες στα κάτεργά τους, να θυσιάζουν τους νέους που επανδρώνουν τις μηχανές του θανάτου, να βομβαρδίζουν τους λαούς που αντιστέκονται, με κάθε πρόσχημα. Οπως έκαναν με τον γιουγκοσλαβικό λαό, και συνεχίζουν να κάνουν με τον ιρακινό λαό, τον παλαιστινιακό κλπ.

Από τους λαούς όμως αφαιρούν το δικαίωμα να αντιδράσουν με κάθε πρόσφορο μέσο υπερασπιζόμενοι την ειρήνη, τα κυριαρχικά δικαιώματα, το δικαίωμά τους να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους και τις τύχες τους.

Ουσιαστικά δικάζουν το φιλειρηνικό κίνημα και το δικαίωμα στην αντίσταση. Σε μια περίοδο που η κατάσταση στα Βαλκάνια, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Που η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κλιμακώνεται (επίθεση Ισραήλ σε Συρία) και απαιτείται μαζική αντίδραση των λαών ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Μόλις προχτές η Τουρκία αποφάσισε να στείλει στρατό στο Ιράκ και το επόμενο διάστημα αναμένεται να εμφανιστούν και άλλοι «πρόθυμοι». Η Ελλάδα μετέχει στον ανελέητο ανταγωνισμό για τον έλεγχο των σφαιρών επιρροής και στις πολεμικές επιχειρήσεις.

Το σκοτάδι της σιωπής που θέλουν να επιβάλουν πρέπει να το σπάσουμε με την ένταση των αγώνων. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση με την ενεργό συμπαράσταση και έμπρακτη αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές.

Στη νέα πρόκληση πρέπει να απαντήσουμε: Στους νόμους που γράφουν με το αίμα μας αντιτάσσουμε το δίκιο της εργατικής τάξης και ολόκληρου του λαού μας, το δίκιο των λαών όλου του κόσμου. Παλεύουμε και θα παλεύουμε να το επιβάλουμε οργανώνοντας το δικό μας κοινωνικοπολιτικό μέτωπο. Αυτή η πάλη πρέπει και θα είναι βαθιά ταξική, σκληρή, ανελέητη, κόντρα στην ανελέητη επίθεση που δεχόμαστε.