Πέρα απ' τα προαναφερόμενα, πάντως, οι ψηφοφόροι του ΣΥΝ, ας σκεφθούν αν και πόσο συμβιβάζονται οι προεκλογικοί αντιδικομματικοί τόνοι της ηγεσίας του και τα περί «φιλολαϊκού, εναλλακτικού δρόμου», με τα παρακάτω, γενικότερα ερωτήματα, που, επίσης, έθεσε η Αλ. Παπαρήγα, αλλά... ξέχασε να δημοσιεύσει η «Αυγή»:

«Είναι δυνατόν να αντιπαλέψεις την αντιλαϊκή πολιτική, όταν υιοθετείς βασικές στρατηγικές και συνθήματα όπως είναι η ανταγωνιστικότητα και η σύγκλιση; Αυτές οι επιλογές προϋποθέτουν την ένταση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας και της σύγκλισης είναι στόχοι μόνο για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν κοινά συμφέροντα, επομένως και κοινούς στόχους με την ολιγαρχία του πλούτου.

Ας υποθέσουμε ότι αναδεικνύεται, μέσω των εκλογών, μια κυβέρνηση που έχει ριζοσπαστικό πρόγραμμα υπέρ του λαού. Πώς θα βάλει σε εφαρμογή το πρόγραμμά της, από τη στιγμή που στην οικονομία κουμάντο κάνει το κεφάλαιο και τα μονοπώλια, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει προσχωρήσει, μέσω συνθηκών, σε ένα διεθνή καταμερισμό εργασίας που μπαίνει εμπόδιο στην ανάπτυξή της σε φιλολαϊκή κατεύθυνση;

- Πώς συνδυάζεται η πειθαρχία στην ΕΕ και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας;

- Πώς είναι δυνατόν και για την ειρήνη να δουλεύεις και το ΝΑΤΟ να υπηρετείς;

- Τι θα γίνει με το πλέγμα των συμφωνιών με τις ΗΠΑ; Με το νέο δόγμα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων που έχουν μετατραπεί σε τμήμα του ΝΑΤΟ;».