Και ο Στάθης συνεχίζει: «Μου γράφει γράμμα -είναι καθηγητής - μου γράφει "επέτρεψέ μου" αντί "επίτρεψέ μου". Μου γράφει "είμαι διδάσκοντας" αντί "διδάσκων". Ομως δουλεύει συμβασιούχος δέκα χρόνια. Συνήθως πληρώνεται με δέκα μήνες καθυστέρηση, με δεκατέσσερις, με δεκατρείς. Απεργεί. Είμαι μαζί του. Ομως, δεν απεργούμε ως τάξεις, φίλε μου...

... απεργούμε ως ολίγον ΠΑΣΟΚ, κάπως μουδιασμένοι, σαν να ζητάμε συγγνώμην που απεργούμε απ' όσους μας έχουν πείσει διά της χλεύης ότι τόσον αξίζουμε κι όχι παραπάνω. Οτι πάλι καλά που έχουμε ό,τι έχουμε κι ότι τα καταχωριστικά στερεότυπα είναι σωστά.

Πού ακούστηκε, φέρ' ειπείν, να 'ναι πλούσιος ο αγρότης, να μην κονομάει τρελά και παράνομα ο εργολάβος, να βγάζει γλώσσα ο "υψηλόμισθος" καθηγητής;

Κι έχουν δίκιο! Ναι! Εχουν δίκιο!

Αφού χρειάστηκε να δώσει η κυβέρνηση ένα ψίχουλο στους αναξιοπαθούντες για να θυμηθούν οι τάξεις να ζητήσουν το δίκιο τους, να νομίσουν ότι τις παίρνει να πάρουν κι αυτές - απεργούν...

- ε, δεν απεργούν ακριβώς ως τάξεις, αλλά ως δώσ' μου και μένα μπάρμπα...

Ομως τι άλλο να κάνουμε; θα απεργήσουμε! θα νικήσουμε! κι ύστερα θα ψηφίσουμε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να μας διορίσουν της θειας μας το παιδί, venceremos!..»