Μ' αυτό το στόχο, τα γκάλοπ που είδαν το φως της δημοσιότητας εμφανίζουν τη συντριπτική πλειοψηφία της «κοινής γνώμης» να επικροτεί και την κυβερνητική πολιτική ως «σωστή» και τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός την περασμένη βδομάδα ως «αναγκαία»(!). Θέλουν δηλαδή, να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι η συντριπτική πλειοψηφία της κοινής γνώμης αποδέχεται και μάλιστα με ενθουσιασμό το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο τομέα, τη μείωση κατά 10% των επιδομάτων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, την αύξηση στους έμμεσους φόρους, την κατάργηση του αφορολόγητου ορίου, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης...
Αυτά ήταν τα μέτρα που εξήγγειλε ο Γ. Παπανδρέου την περασμένη Τρίτη και τα οποία, σύμφωνα με τα γκάλοπ, θεωρούνται «αναγκαία» από σχεδόν επτά στους δέκα. Από την άλλη όμως, δεν μπορούν να αποκρύψουν τη σχεδόν καθολική αντίθεση των λαϊκών στρωμάτων, όταν οι ερωτήσεις μπαίνουν συγκεκριμένα για κάθε αντιλαϊκό - αντεργατικό μέτρο.
Σχεδόν επτά στους δέκα δηλώνουν αντίθετοι με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ή την αύξηση των φόρων στα καύσιμα. Οσο και αν προσπαθούν κοινωνική συναίνεση δεν πρόκειται - ούτε πρέπει - να υπάρξει, γιατί απλά οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δεχθούν να γίνουν πρόβατα προς σφαγή για χάρη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
«Κόκκινες γραμμές» ανάμεσα σε «αποδεκτές» και «μη αποδεκτές» κινητοποιήσεις εργαζομένων θέλει να χαράξει η «Καθημερινή». Στο κύριο άρθρο της κυριακάτικης έκδοσης θεωρεί ότι πρέπει να τεθούν από ...την κοινωνία «κόκκινες γραμμές» τις οποίες όπως σημειώνει «καμιά ομάδα πίεσης ή συντεχνία δεν πρόκειται να ξεπεράσει». Ποιες είναι λοιπόν οι απαγορευτικές «κόκκινες γραμμές»; «Οι κραυγές, για παράδειγμα, ορισμένων για "πολεμικές κινητοποιήσεις" δεν μπορεί να έχουν θέση σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία», τονίζει. Με άλλα λόγια, απαγορεύονται οι φωνές να μιλάνε για «ενιαίο μέτωπο και διαρκή πόλεμο ενάντια στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η ΕΕ», άρα και οι κινητοποιήσεις που βάζουν στο στόχαστρο την ίδια την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και αποσκοπούν ανοιχτά στην ανατροπή της. Αυτές οι - ταξικές - φωνές και οι αγώνες τούς ενοχλούν και τους φοβίζουν και όχι βέβαια αδικαιολόγητα. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι καθεστωτικοί εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να εκτονώσουν και ενσωματώσουν το θυμό και την οργή των εργαζομένων για το σάρωμα των δικαιωμάτων τους και τη βύθισή τους πιο βαθιά στη φτώχεια. Οι ταξικές δυνάμεις όμως δε θα τους κάνουν τη χάρη να σταματήσουν στις απαγορευτικές «κόκκινες γραμμές» τους γιατί δεκαετίες τώρα έχουν ως κόκκινη σημαία τους το δίκιο του εργάτη.
Να ξορκίσουν τους φόβους τους για τις αντιδράσεις της κοινωνίας και των «από κάτω» στον ανελέητο πόλεμο που του έχουν κηρύξει, επιχειρούν οι διάφοροι θεματοφύλακες των «διεθνών αγορών». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του καθηγητή Οικονομικών του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Κένεθ Ρόγκοφ, που μίλησε την περασμένη βδομάδα στο συνέδριο του «Εκόνομιστ» και έδωσε συνεντεύξεις σε σειρά κυριακάτικων εφημερίδων: «Εκείνο που με εντυπωσιάζει στη σημερινή κρίση είναι ότι δεν έχει ακόμα εκδηλωθεί κοινωνική αναταραχή», δηλώνει σε συνέντευξή του, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι περιμένει «κοινωνική αναταραχή», επειδή το «έργο» το έχει ξαναδεί. Ο καθηγητής δεν είναι τυχαίος. Ηταν επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ και χειρίστηκε τη χρεοκοπία της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Τουρκίας. Ας είναι σίγουρος ο καθηγητής ότι ο εργαζόμενος λαός της χώρας μας δε θα τον απογοητεύσει. Μόνο που δεν τον ενδιαφέρει μια αδιέξοδη και τυφλή «αναταραχή», αλλά μια πολεμική αντεπίθεση για τα δικαιώματά του. Αντεπίθεση στον πόλεμο που του έχουν κηρύξει ανοικτά πλέον το κεφάλαιο και τα κόμματά του.