«Κόκκινες γραμμές» ανάμεσα σε «αποδεκτές» και «μη αποδεκτές» κινητοποιήσεις εργαζομένων θέλει να χαράξει η «Καθημερινή». Στο κύριο άρθρο της κυριακάτικης έκδοσης θεωρεί ότι πρέπει να τεθούν από ...την κοινωνία «κόκκινες γραμμές» τις οποίες όπως σημειώνει «καμιά ομάδα πίεσης ή συντεχνία δεν πρόκειται να ξεπεράσει». Ποιες είναι λοιπόν οι απαγορευτικές «κόκκινες γραμμές»; «Οι κραυγές, για παράδειγμα, ορισμένων για "πολεμικές κινητοποιήσεις" δεν μπορεί να έχουν θέση σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία», τονίζει. Με άλλα λόγια, απαγορεύονται οι φωνές να μιλάνε για «ενιαίο μέτωπο και διαρκή πόλεμο ενάντια στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και η ΕΕ», άρα και οι κινητοποιήσεις που βάζουν στο στόχαστρο την ίδια την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και αποσκοπούν ανοιχτά στην ανατροπή της. Αυτές οι - ταξικές - φωνές και οι αγώνες τούς ενοχλούν και τους φοβίζουν και όχι βέβαια αδικαιολόγητα. Ξέρουν πολύ καλά ότι οι καθεστωτικοί εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν να εκτονώσουν και ενσωματώσουν το θυμό και την οργή των εργαζομένων για το σάρωμα των δικαιωμάτων τους και τη βύθισή τους πιο βαθιά στη φτώχεια. Οι ταξικές δυνάμεις όμως δε θα τους κάνουν τη χάρη να σταματήσουν στις απαγορευτικές «κόκκινες γραμμές» τους γιατί δεκαετίες τώρα έχουν ως κόκκινη σημαία τους το δίκιο του εργάτη.