ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα

Είμαι ΚΚΕ» λέει χαμογελαστός ο γέροντας στο δημοσιογράφο που έχει μπουκάρει μέσα σ' ένα πούλμαν γεμάτο «γαλάζιους» ψηφοφόρους για να βρει καμιά ωραία περίεργη ιστορία να γεμίσει τον αέρα του καναλιού του. «Δε βρήκα άλλο τρόπο να πάω στον τόπο μου κι είμαι κι άρρωστος», συμπληρώνει.

Κι ο ρεπόρτερ γυρνάει στους συνεπιβάτες και προφανώς ρωτάει αν ενοχλούνται από την παρουσία του (!..) «Γιατί;», παίρνει την απάντηση από μια κυρία, «όχι δε μας ενοχλεί ο άνθρωπος, τι να μας ενοχλήσει, όλοι άνθρωποι είμαστε»...

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σ' αυτή τη μικρή ιστορία από τις εκατοντάδες χιλιάδες που σημαδεύουν την εμπειρία της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος των ετεροδημοτών του 2000! Μεγάλη πρόοδος έχει σημειωθεί στα ανθρώπινα ζητήματα και σχέσεις. Τεράστια δε σε επίπεδο παιδείας και ελευθερίας.

Οταν φτάνει ένας νέος συνάδελφος να ρωτάει ψηφοφόρους μπουζουριασμένους σε λεωφορεία, τρένα, βαπόρια, με τα εισιτήρια πληρωμένα από τον ίδιο το φορολογούμενο λαό, αν ενοχλεί ένας κομμουνιστής τους υποστηρικτές - οπαδούς ενός κόμματος εξουσίας, όπως έχουν συμφωνήσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να ονοματίζουν την αντιλαϊκή τους πολιτική, τι να πεις;

Να μην πεις τίποτα. Μόνο να πράξεις μπορείς. Να ρίξεις ΚΚΕ δαγκωτό στην κάλπη. Κι ύστερα αμέσως ν' αρχίσεις τον απολογισμό σου. «Εκανα όσα έπρεπε; Εκαμα το καθήκον μου να πείσω κι άλλους να ξεστραβωθούν από τα ψέματα, τις υποσχέσεις, τα δήθεν διλήμματα, τα ταξίματα και τα οράματα της τσέπης τους; Πόσα κόκκινα βόλια είχε αυτή η μάχη μου για να μπούμε όλο και περισσότεροι, όλο και πιο αποφασισμένοι, σφήνα στο δικομματισμό που εξασφαλίζει μια χώρα ολόκληρη, μια ιστορία ολόκληρη ως ιδιοκτησία, τσιφλίκι μιας κυρίαρχης τάξης;».

Είμαι ΚΚΕ. Ψηφίζω ΚΚΕ. Ελπίζω κι ενισχύω τους αγώνες του Λαϊκού Μετώπου του ΚΚΕ. Εμπιστεύομαι μια αγωνιστική πορεία 80 χρόνων. Δεν πάει άλλο η υποκρισία. Δεν πάει άλλο η συναίνεση στ' αφεντικά. Δε θα έχω μέλλον, ούτε τα παιδιά μου, ούτε οι εργαζόμενοι της διπλανής πόρτας. Φουσκώνει το ποτάμι της συνείδησης και σπάει τα φράγματα με πείσμα, με ορμή. Υπάρχει δρόμος ανοιχτός για τους λαούς, φτάνει να τ' αποφασίσουν.

Μέσα σε τέτοιες φράσεις γεμάτες ελπίδα και δύναμη άρχισε ο αγώνας για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου, ενός σύγχρονου και πιο αναγκαίου από ποτέ στις μέρες μας ΕΑΜ, που απελευθερώνει από τις πλάνες και αποδεσμεύει από τα διλήμματα τους εγκλωβισμένους στο δικομματισμό, τους φυλακισμένους στην αβάσταχτη ομοιότητα ιδεών και μέσων των καβαλάρηδων της εξουσίας.

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα, έλεγε η μάνα μου όπως έλεγε η γιαγιά μου. Και όταν άκουσα το γέροντα να λέει χαμογελαστός και σίγουρος «είμαι ΚΚΕ» ήξερα πως είναι «τα στερνά» που τιμούν «τα πρώτα», εκείνον τον άλλο το νεαρό ψηφοφόρο που έδειξε η τηλεόραση χτες το πρωί να τραγουδάει μονάχος του με το μπαγλαμαδάκι του σε μια γωνιά κατάχαμα στο τρένο στέλνοντας το δημοσιογράφο αδιάβαστο, όταν του απάντησε «ας βγει όποιος θέλει απ' τους δυο, εμένα τι με νοιάζει». Στο μάτι του αυτός ο νέος έδειχνε αποφασισμένος να μη γίνει θέαμα, αφίσα, τραγουδάκι, ζητιάνος της κατάρτισης, άνεργος της Ευρώπης, μισθοφόρος του ΝΑΤΟ, που να επιτάσσει το χωράφι του παππού για να ασκηθεί ο στρατός του ταξικού του εχθρού.

Πατριώτες, η μεγάλη μάχη, η μεγάλη ανηφόρα, ως τη λαϊκή πραγματική κυριαρχία που θα φέρει αέρα καθαρό στα πνευμόνια, το μυαλό και τα όνειρα, των ανθρώπων, τώρα αρχίζει. Για μας τους κόκκινους μετά την κάλπη, στα βουνά της καθημερινότητας. Μπαίνουμε δυναμωμένοι στην αγωνιστική αγρύπνια της ελεύθερης συνείδησης.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Για νάναι δική μας η επόμενη μέρα ...

Να λοιπόν που έφτασε η ώρα της κάλπης. Τούτη η είναι η μέρα της τελευταίας αποφασιστικής επίθεσης σε μια σημαντική πολιτική αναμέτρηση. Μια πολιτική μάχη, που οι απλοί άνθρωποι του μόχθου, έχουν τη δυνατότητα και την ευθύνη να τη δώσουν αποτελεσματικά με την ψήφο τους και να την κάνουν δική τους. Οχι μόνο αυτή μα και τις επόμενες που έρχονται. Μάχες οι οποίες δεν κρίνονται στην κάλπη, μα στο καθημερινό μετερίζι του αγώνα της ζωής και της δράσης, για το σήμερα και τ' αύριο. Ολοι οι λαϊκοί άνθρωποι, τούτη τη μέρα, μπορούν να τη θεωρούν ξεχωριστή για τους ίδιους και μπορεί να γίνει ξεχωριστή αν αξιοποιήσουν σωστά το όπλο της ψήφου. Είναι ώρα, για να δείξουν πως δεν μπορούν να αποφασίζουν άλλοι για την τύχη τους, αλλά οι ίδιοι για τον εαυτό τους.

Η ψήφος είναι υπεύθυνη πράξη και ο λαός μπορεί και πρέπει να ασκήσει αυτό του το δικαίωμα με την ευθύνη που αντιμετωπίζει το δικό του μέλλον. Εκφράζει το βαθμό συνειδητοποίησης της σχέσης συμφερόντων-πολιτικής, το επίπεδο της πολιτικής-ταξικής συνείδησης. Μπορεί και πρέπει να στείλει ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα, που δε θα χωρά παρερμηνείες και καπηλείες από τα κόμματα που μιλούν στο όνομα του λαού και δρουν ενάντιά του.

Μπροστά στην κάλπη λοιπόν, την ώρα της ψήφου, μπορούν οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροί επαγγελματοβιοτέχνες, η νεολαία που οραματίζεται τη ζωή δημιουργικά, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, οι γυναίκες των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων που τις φορτώνει η κοινωνία με τα βάσανα της φροντίδας για τη ζωή των σύγχρονων «δούλων» της, να σκέφτονται την επόμενη μέρα. Τη ζωή τους την επόμενη μέρα. Αυτή τη ζωή, που οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας την κάνουν από δικαίωμα, ευκαιρία. Ευκαιρία και όποιος αντέξει... Ευκαιρία να αυξάνει ο πλούτος που παράγει ο λαός, για να τον κλέβουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι.

Ναι, κάνουν τη ζωή των απλών ανθρώπων του μόχθου ευκαιρία. Την ευκαιρία της ανασφάλειας του πολέμου, που επιβάλλει η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

«Ισχυρή Ελλάδα» λέει το ΠΑΣΟΚ, «Καλύτερη Ελλάδα» λέει η ΝΔ, αλλά ποιος θα την κάνει; Το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ; Και για ποιον θα την κάνει; Για τον απλό λαό; Που του έκανε τη ζωή ευκαιρία; Την ευκαιρία, να γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι; Αυτή είναι η πολιτική τους, η δράση τους, η υπερηφάνεια και η σιγουριά τους στην ΟΝΕ και το ΝΑΤΟ. Και συναγωνίζονται ποιος από τους δυο το κάνει καλύτερα για να ξαναγίνει κυβέρνηση κι ύστερα πάλι να 'ρθουν τα χειρότερα. Τα χειρότερα του Ελσίνκι και της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Τα χειρότερα της Λισαβόνας, για να αρπάξουν τ' αφεντικά ό,τι απόμεινε από τα εργατικά δικαιώματα. Και η φωτιά του πολέμου να σιγοκαίει στο Κοσσυφοπέδιο. Και η Ελλάδα της πλουτοκρατίας μέσα, με το λαό στην καρμανιόλα των επιχειρηματικών συμφερόντων και του μοιράσματος της ιμπεριαλιστικής λείας, κάνοντάς τον θύτη των άλλων λαών και θύμα του πολέμου.

Ολα αυτά μπροστά στην κάλπη φέρνουν στο νου κάθε λαϊκού ανθρώπου τις ανέξοδες παροχές των δύο «μονομάχων», (έτσι πιστεύουν ότι είναι, μα λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο), που ρίχτηκαν τις προηγούμενες μέρες, σαν «αργύρια» φτηνής εξαγοράς των συνειδήσεων των καταπιεσμένων, από τη δική τους πολιτικοκοινωνική καταπίεση. Εριξαν το φτηνό δόλωμα εξαχρείωσης πουλώντας ελεημοσύνη για να υφαρπάξουν τη λαϊκή ψήφο και συναγωνίστηκαν και γι' αυτό. Πούλησαν εκσυγχρονισμό, με ταχτικές του παρελθόντος που δήθεν καταδίκασαν (παλαιοκομματισμό τον ονομάτισαν), μα ξεπέρασαν τους προγόνους τους στα «φύκια με μεταξωτές κορδέλες». Και πιστεύουν ότι πείθουν...

Γι' αυτό όλοι οι απλοί άνθρωποι του μόχθου μπορούν να πουν ένα μεγάλο ΟΧΙ και ένα μεγάλο ΝΑΙ.

Το μεγάλο ΟΧΙ στα οράματα της πλουτοκρατίας της Ελλάδας, που θέλει τη χώρα στην Ευρώπη των ισχυρών μονοπωλίων, και στο ΝΑΤΟ, που υποτάσσουν τους λαούς στο βωμό του κέρδους και το θάνατο του πολέμου. Που θέλουν την εργατική τάξη και τους απλούς ανθρώπους του μόχθου ζωντανούς, όσο τους χρειάζονται να δουλεύουν, για να παράγουν τον πλούτο που καρπώνονται οι ισχυροί καπιταλιστές.

Πρέπει να κάνουν τα δυο κόμματα της ολιγαρχίας του πλούτου, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, να νιώσουν τη δύναμη των εργαζομένων, με το μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ στην πολιτική τους. Με την αποφασιστική μείωση της δύναμής τους, την καταδίκη της πολιτικής τους. Να νιώθουν από την επόμενη μέρα, όποιος κι αν σχηματίσει κυβέρνηση, την όσο γίνεται πιο ασφυκτική πίεση του λαού για να 'ναι ανίσχυρη αυτή η κυβέρνηση.

Μπορεί ο λαός να πει το μεγάλο ΝΑΙ. Αυτό που δικαιώνει το δικό του όραμα για μια καλύτερη ζωή. Μπορεί με την ψήφο του να κάνει την επόμενη μέρα απαρχή για τη δική του υπόθεση. Μα πρέπει η ψήφος του να πει το μεγάλο ΝΑΙ στο ΚΚΕ. Να του δώσει τη δύναμη. Θα γίνεται έτσι δυναμική της συγκρότησης του αντίπαλου, στην πολιτική και την εξουσία των εκμεταλλευτών, δέους. Που θα συγκροτεί το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο πάλης. Που θα δυναμώνει τη σιγουριά για το άνοιγμα της προοπτικής της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γιατί το ΚΚΕ, το γνώρισαν και το 'μαθαν από την ίδια τη ζωή τους. Στο μετερίζι της απεργίας των εργατών. Στα μπλόκα του αγώνα της αγροτιάς. Στην πάλη της νεολαίας για μόρφωση των παιδιών του λαού. Στο μεγάλο αντιπολεμικό μέτωπο, για να φράξει ο δρόμος στους πολεμοκάπηλους μεγιστάνες του πλούτου. Αυτή τη σιγουριά της δύναμής του, ο λαός μπορεί να την εκφράσει πολιτικά με το ΚΚΕ. Γιατί το ΚΚΕ, μ' όση δύναμη είχε, ήταν μπροστά στους μεγάλους λαϊκούς αγώνες, για να αποτραπούν τα χειρότερα. Στάθηκε όχι πάνω από το λαό, αλλά μαζί με το λαό, καλώντας τον να γκρεμίσει με τη δύναμή του - αυτή την εγκλωβισμένη και ασφυκτικά πιεσμένη από τ' άλλα κόμματα στα πλαίσια του «ρεαλισμού και του εφικτού» του συστήματος- τα τείχη της καταδίκης του στην υποταγή της δυναστείας των κυρίαρχων. Αυτή γίνεται η εγγύηση για το λαό, ότι η ψήφος του στο ΚΚΕ, θα 'ναι από την επόμενη μέρα πολλαπλάσια ενίσχυση στα μέτωπα της κοινωνικοπολιτικής του πάλης ενάντια στο κατεστημένο. Θα γίνεται πόλος έλξης και συσπείρωσης των δυνάμεων που επιδιώκουν να κάνουν το λαό πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων. Θα δρα σαν καταλύτης στις διεργασίες αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος, απελευθερώνοντας τους εγκλωβισμένους που ασφυκτιούν στη σημερινή τάξη πραγμάτων, για να ενώνουν τη φωνή και τη δράση τους στη μεγάλη κοινωνικοπολιτική αντεπίθεση, για το όραμα της λαϊκής εξουσίας.

Για το λαό δεν είναι ώρα επιλογής κυβέρνησης, από τα κόμματα της πλουτοκρατίας και τις εφεδρείες τους. Είναι ώρα να γίνει η πολιτική του δύναμη, δυναμική του λαϊκού Μετώπου, ισχυρή λαϊκή αντιπολίτευση, για να ανοίξει ο δρόμος της οριστικής πολιτικής ήττας της ολιγαρχίας. Η σημερινή ψήφος, θα συμβάλλει αποφασιστικά.

Αντε και να 'ναι καλό το βόλι!

Σ.Κ.