ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο κόλπο δε χωρούσε ο «παρείσακτος»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε ένα, ούτε δύο. Είκοσι πέντε (αριθμός 25) τηλεφωνήματα έκανε προχτές το βράδυ ο κλωστοϋφαντουργός συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ Θύμιος Ευθυμίου στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη στην κρατική ΝΕΤ, για να ζητήσει το αυτονόητο: Να παρέμβει στη συζήτηση που είχε ο δημοσιογράφος με τον υπουργό Εργασίας Δ. Ρέππα και την εκπρόσωπο του σωματείου εργαζομένων στη «ΣΙΣΣΕΡ - ΠΑΛΚΟ», για το σχετικό πρόβλημα. Οχι μόνο δεν του επέτρεψαν να παρέμβει, αλλά και θρασύτατα του απάντησαν: «Κύριε, δεν έχετε δυνατότητα παρέμβασης»! Κι έτσι το λιβανιστήρι στον υπουργό κύλησε ανεμπόδιστο. Ας σημειωθεί ότι ο Θ. Ευθυμίου δήλωσε στους υπεύθυνους της εκπομπής και τις δύο θεσμικές ιδιότητές του, του μέλους της ΕΕ της διοίκησης της ΓΣΕΕ και του μέλους της διοίκησης της Ομοσπονδίας Κλωστοϋφαντουργών - Ιματισμού και Δέρματος. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια: «Δεν έχετε δυνατότητα παρέμβασης»! Για να επιβεβαιωθεί για μια ακόμα φορά στην πράξη πως η κρατική τηλεόραση δεν είναι τίποτα άλλο παρά το παραμάγαζο της κυβέρνησης και των φιλικών σ' αυτήν δυνάμεων.

Επικίνδυνος κατήφορος

Δεν έχει τέλος ο αντεργατικός κατήφορος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Λίγες μόλις μέρες μετά την απόφαση του δικαστή Κ. Γκανιάτσου, που έκρινε παράνομη και καταχρηστική τη συμμετοχή των εργαζόμενων ιπτάμενων συνοδών και φροντιστών της ΟΑ στην Πρωτομαγιάτικη απεργία, ένα νέο κρούσμα δίωξης απεργού συνδικαλιστή έρχεται να προστεθεί στο μακρύ «εκσυγχρονιστικό» κατάλογο: Ο Χρήστος Γρίβας, υπάλληλος του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος εργάζονταν στο Τελωνείο Κακκαβιάς, κλήθηκε σε απολογία επειδή συμμετείχε και αυτός στην απεργία της Πρωτομαγιάς!

Η νέα προκλητική δίωξη επιβεβαιώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που χιλιάδες εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους: το χτύπημα των εργασιακών τους δικαιωμάτων και τη συρρίκνωση των συνδικαλιστικών τους ελευθεριών. Γεγονός, το οποίο έρχεται στην επιφάνεια με εντονότερο τρόπο τη φορά αυτή, αφού οι διώξεις αφορούν τη συμμετοχή στην κορυφαία εργατική εκδήλωση, της Πρωτομαγιάς.

Και κάτι ακόμη: Τα ίδια κυβερνητικά στελέχη που συναγωνίζονταν στις Πρωτομαγιάτικες φιέστες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ για το ποιος υπερασπίζεται καλύτερα τα συμφέροντα των εργαζομένων, είναι αυτοί που την επόμενη έβαζαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στις διώξεις των απεργών συνδικαλιστών.

Εκαστος στο είδος του

Ως «θετική εξέλιξη» χαιρέτισε τις εξαγγελίες του υπουργού Ανάπτυξης, Α. Τσοχατζόπουλου, για την ανταγωνιστικότητα του τουρισμού ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ). Βεβαίως, η «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», όπως την εννοούν η κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Ενωση, παραπέμπει σε μια σειρά από ειδεχθείς ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αφήσουν ανέγγιχτους και τους χιλιάδες επαγγελματίες του τουρισμού με μικρές επιχειρήσεις. Πρόκειται γι' αυτούς, που έχουν κάθε λόγο να ενισχύονται τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, γιατί μ' αυτή συναλλάσσονται και, σε τελευταία ανάλυση, η επιβίωσή τους εξαρτάται κυρίως από το βιοτικό επίπεδο των μισθωτών, των μεροκαματιάρηδων και των συνταξιούχων.

Ωστόσο, ο ΣΕΤΕ φαίνεται πως έχει άλλα μεγέθη υπόψη του, όταν χαιρετίζει τις κυβερνητικές εξαγγελίες και δε μας ξαφνιάζει γι' αυτό, αφού, μεταξύ άλλων, έχει δηλώσει ξεκάθαρα ότι η Ελλάδα χρειάζεται διεθνείς ξενοδοχειακές αλυσίδες «υψηλής ποιότητας» και ζητά επίμονα την αλλαγή του «αναπτυξιακού» νόμου, στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των «μεγάλων» του τουρισμού.

Δίκιο έχει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης. Αναφερόμαστε στα όσα είπε προχτές, σε εκδήλωση του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Ελληνικής Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) και συγκεκριμένα στην εκτίμησή του, ότι η Αριστερά δεν είναι ταυτόσημη με την πρόοδο. Προφανώς, ο άνθρωπος κατέληξε στο προαναφερόμενο συμπέρασμα, κρίνοντας από τα κόμματα που θεωρεί αριστερά, πρωτίστως το ΠΑΣΟΚ και δευτερευόντως το ΣΥΝ...

Βούρκος

Βγάζουν οι μεν των αλλωνών

τα άπλυτα στη φόρα

κι η μπόχα διαχέεται

σ' ολόκληρη τη χώρα

και οι πολίτες πιάνουνε

συνέχεια τη μύτη

για ό,τι βρωμάει στη ΝΔ

και στην «αυλή» Σημίτη!

* * *

Μ' αντί να λένε «πουφ, βρωμιά»

για τη διπλή αισχύνη

ας δούνε ότι έχουνε

κι ελόγου τους ευθύνη,

γιατί διαιωνίζουνε

το βούρκο και τη βρώμα,

ψηφίζοντας συνέχεια

το ένα ή τ' άλλο κόμμα!

Ο οίστρος

Περί πολιτικού συστήματος...

Και ξαφνικά, όλοι όσοι παίζουν τους πρώτους ρόλους στο πολιτικό σύστημα, αυτοί δηλαδή που το διαχειρίζονται και αυτοί που φιλοδοξούν να το διαχειριστούν, διαπίστωσαν ότι υπάρχει ανάγκη «εκσυγχρονισμού» του (ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο, εκλογικό σύστημα πιο «ευέλικτο», έλεγχος των οικονομικών των βουλευτών κλπ.). Τέτοιου είδους διαπιστώσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία, έρχονται εκ του πονηρού, για να συγκαλύψουν άλλα πράγματα και να στρέψουν την προσοχή του λαού εκεί όπου γι' αυτούς είναι ανώδυνο. Η όλη φιλολογία, που τελευταία εκδηλώνεται, έχει πολλαπλές στοχεύσεις.

Είναι γνωστή η τακτική να εμφανίζονται τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, ως απλά προβλήματα του πολιτικού συστήματος και, μέσω μιας διαδικασίας φτιασιδώματος του δεύτερου, να επιδιώκεται η δικαίωση, συνολικά, του συστήματος και η χειραγώγηση των λαϊκών μαζών. Παράλληλα, ενόψει και των επικείμενων βουλευτικών εκλογών, διαμορφώνεται και το σκηνικό, μέσα στο οποίο θα εξελιχθεί ο εκλογικός αγώνας. Στόχος των δύο πόλων του δικομματισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι η αντιπαράθεσή τους να κινηθεί μακριά από τα λαϊκά προβλήματα, από τα προβλήματα αυτά που γεννάει η αντιλαϊκή - φιλομονοπωλιακή πολιτική της κυβέρνησης και οι πραγματικοί ένοχοι, όχι μόνο να μην αποκαλυφθούν, αλλά να εμφανιστούν ως «σωτήρες» και από πάνω να βγουν και κερδισμένοι.

Με την όλη αντιπαράθεση που γίνεται σχετικά με τα διάφορα σκάνδαλα, όπου φέρονται εμπλεκόμενα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, σηκώνεται ένα προπέτασμα καπνού, πίσω από το οποίο κρύβονται τα πραγματικά αίτια αυτής της εικόνας σήψης και παρακμής, που είναι η πολιτική η οποία ασκείται. Το σκηνικό αυτό βολεύει αφάνταστα και τη ΝΔ, η οποία βάζει πλάτη για να στηθεί. Οι δύο θέλουν ο πυρήνας της κυβερνητικής πολιτικής, της κυρίαρχης πολιτικής, να μείνει αλώβητος, γιατί, αν συνέβαινε το αντίθετο, τότε είναι που πραγματικά θα βρίσκονταν σε δύσκολη θέση. Κανείς τους δε θέλει να γίνει συνείδηση στο λαό αυτό που θα οδηγήσει και σε μια ανατρεπτική πολιτική στάση εκ μέρους του, ότι, δηλαδή, η πραγματική αιτία βρίσκεται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και όχι στο πολιτικό σύστημα, που, έτσι κι αλλιώς, είναι τμήμα του εποικοδομήματος, που μπορούν ανάλογα με τις ανάγκες τους να το αναμορφώνουν ακίνδυνα.

Το πόσο μακριά είναι ο «εκσυγχρονισμός» του πολιτικού συστήματος τον οποίο ευαγγελίζονται οι απολογητές του καπιταλισμού, από τα λαϊκά προβλήματα, το ξέρουν καλύτερα από όλους οι απολυμένοι, οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι χαμηλόμισθοί, όσοι βιώνουν καθημερινά τα προβλήματα της Υγείας, της Παιδείας, της ποιότητας ζωής. Μάλιστα, ο προτεινόμενος «εκσυγχρονισμός» λειτουργεί σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Καλλιεργείται η μοιρολατρία και η αντίληψη ότι τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι είναι το «πεπρωμένο» τους. Η όλη κατάσταση βρίσκεται σε μια δυναμική εξέλιξη, που δείχνει τα όρια και τα αδύναμα σημεία του συστήματος και, ταυτόχρονα, παρέχει ευκαιρίες στις ταξικές δυνάμεις να παρέμβουν στην κατεύθυνση της αποκάλυψης της ουσίας αυτής της πολιτικής και της ενίσχυσης του άλλου πόλου, του λαϊκού μετώπου της αμφισβήτησης και της ανατροπής.