Η προπαγάνδα για πλούσια κοιτάσματα καυσίμου στην Ελλάδα αποσιωπά ότι στο δοσμένο σύστημα μόνα ωφελημένα από την εξόρυξή τους βγαίνουν τα μονοπώλια

Το Ενεργειακό πλασάρεται από την κυβέρνηση, άλλες δυνάμεις, το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, τα μονοπώλια και τα αστικά ΜΜΕ, ως η πολύφερνη νύφη που θα κάνει το λαό να τρώει με χρυσά κουτάλια. Οι σχετικές εξαγγελίες της συγκυβέρνησης απηχούν τις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης να αναδείξει τη χώρα σε γεωγραφικό κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων, ενεργειακών πόρων και προσώπων, αναβαθμίζοντας το ρόλο της στην περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και τη συμμετοχή της στο μοίρασμα της λείας από τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών και την εκμετάλλευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Με παράλληλη πλήρη εκχώρηση του ενεργειακού πλούτου και των αντίστοιχων υποδομών της χώρας στους μονοπωλιακούς ομίλους.

Η ανάγκη των μονοπωλίων της ΕΕ για απρόσκοπτη τροφοδοσία με φτηνό καύσιμο, σχετίζεται άμεσα με τις στρατιωτικές ετοιμασίες της Ευρωένωσης

Ενδεικτικά, αρχές Δεκέμβρη το σύνολο των ενεργειακών θεμάτων και οι προτεραιότητες της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ στον τομέα της Ενέργειας, τέθηκαν επί τάπητος στη συνάντηση που είχε στην Αθήνα ο πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς, με τον επίτροπο Ενέργειας της ΕΕ, Γκίντερ Ετινγκερ. Ο Ετινγκερ συναντήθηκε και με τον αρμόδιο υπουργό, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Γ. Μανιάτη.

Στη διάρκεια των συναντήσεων, μεταξύ του Ευρωπαίου επιτρόπου και των Ελλήνων αξιωματούχων, ανάμεσα σε άλλα, συζητήθηκαν:

-- Η «ενεργειακή ασφάλεια» της ΕΕ και η δημιουργία του «νότιου διαδρόμου» από αγωγούς διέλευσης φυσικού αερίου και πετρελαίου στη νοτιοανατολική λεκάνη της Μεσογείου.

Κατά πληροφορίες, η ΕΕ στην παρούσα φάση προκρίνει την κατασκευή του αγωγού ΤΑΡ (τον θέλουν και οι ΗΠΑ) που θα μεταφέρει στη νότια Ιταλία κι από 'κεί στην Κεντρική Ευρώπη, μέσω Τουρκίας (σύνδεσή του με τον τουρκικό ΤΑΝΑΡ - «Αγωγός της Ανατολίας»), Ελλάδας και Αλβανίας φυσικό αέριο του Αζερμπαϊτζάν από την Κασπία. Φαίνεται, επίσης, να συμφωνεί με την κατασκευή υποδομών για τη μεταφορά του κυπριακού και του ισραηλινού φυσικού αερίου προς τις αγορές της Ευρώπης. Σε αυτό το υπο-ζήτημα, η ελληνική κυβέρνηση προτείνει την κατασκευή του αγωγού «East Med Pipeline», σχέδιο σε συνεργασία με Κυπρίους και Ισραηλινούς, για μεταφορά στην Ευρώπη του φυσικού αερίου από τη λεκάνη της νοτιοανατολικής Μεσογείου, όποτε και αν εξορυχθεί.

Το σχέδιο για τον αγωγό ΤΑΡ

Η αστική τάξη της Ρωσίας επιχειρεί με κάθε τρόπο να μην αποκλειστεί από την έρευνα, εκμετάλλευση και μεταφορά των υδρογονανθράκων της περιοχής για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί τα συγκεκριμένα αποθέματα προορίζονται για εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας των κρατών - μελών της ΕΕ, που αυτόματα θα οδηγήσει σε μείωση της εξάρτησής τους από το ρωσικό φυσικό αέριο. Δεύτερον, γιατί η ρωσική κυβέρνηση επιδιώκει με κάθε τρόπο να ενισχύσει την παρουσία της, στην κρίσιμη και από γεωστρατηγική άποψη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου απέναντι στους ανταγωνιστές της, ΗΠΑ και ΕΕ.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, εδράζεται η κίνηση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών, σύμφωνα με πληροφορίες, να προτείνει στον Αντ. Σαμαρά, να επανεξετάσουν οι δύο κυβερνήσεις το σχέδιο της κατασκευής του αγωγού πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, αλλά και να επαναφέρει την πρόταση για κατασκευή της νότιας διακλάδωσης του αγωγού «South Stream» που θα μεταφέρει ρωσικό αέριο μέσω της διαδρομής Βουλγαρία - Ελλάδα - Ιταλία.

Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, οι συγκεκριμένες προτάσεις αποτελούν προϊόν της στρατηγικής επιλογής της Ρωσίας να δημιουργήσει πάση θυσία αντίπαλο δέος στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ και του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB που προορίζονται να μεταφέρουν το αζέρικο φυσικό αέριο (με τη στήριξη και των ΗΠΑ - ΕΕ) στην Κεντρική Ευρώπη, αλλά και σε χώρες των Βαλκανίων (Βουλγαρία, Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Κροατία) που μέχρι σήμερα είναι πλήρως εξαρτημένες από το ρωσικό αέριο της «Gazprom».

Στην όξυνση των ανταγωνισμών πατάνε και οι «διαβεβαιώσεις» Ρώσων αξιωματούχων ότι η «Gazprom» είναι πρόθυμη να συμμετάσχει στο νέο διαγωνισμό για την εξαγορά της ΔΕΠΑ, ακόμα και σε κοινοπραξία με ελληνικό επιχειρηματικό όμιλο ή με εταιρεία από τη Δυτική Ευρώπη. Στόχος των Ρώσων είναι να διατηρήσουν τον έλεγχο στο δίκτυο της ελληνικής αγοράς φυσικού αερίου και ταυτόχρονα να μπουν «σφήνα» στους σχεδιασμούς της κρατικής εταιρείας του Αζερμπαϊτζάν «SOCAR» που πρόσφατα εξαγόρασε τον ΔΕΣΦΑ.

Δέλεαρ για την επίτευξη των ρωσικών σχεδιασμών -που αφορούν και τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου- αποτελούν οι δηλώσεις του Σ. Λαβρόφ ότι η ρωσική κυβέρνηση είναι «θετική» απέναντι στο ελληνικό αίτημα για μείωση της τιμής του φυσικού αερίου, που αυτή τη στιγμή η Ελλάδα προμηθεύεται μέχρι και 30% ακριβότερα, σε σχέση με άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Το ενδιαφέρον της ΕΕ και των ευρωπαϊκών μονοπωλίων τόσο για τα ενεργειακά αποθέματα της Ελλάδας σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη όσο και ευρύτερα στη λεκάνη της Μεσογείου αποτελεί αντικείμενο των συζητήσεων της ελληνικής κυβέρνησης με την Κομισιόν. Η ΕΕ επιδιώκει, μέσω της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων των κρατών - μελών της, να μειώσει την εξάρτησή της από την εισαγωγή φυσικού αερίου από άλλες αγορές (Ρωσία, Κατάρ, κ.ά.).

-- Οι δράσεις για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της ευρωενωσιακής βιομηχανίας.

Κοινός στόχος είναι η εξασφάλιση ακόμα φτηνότερης Ενέργειας για τις βιομηχανίες και τους επιχειρηματικούς ομίλους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό που βιώνουν από άλλα μονοπώλια.

-- Η «ολοκλήρωση» της εσωτερικής αγοράς Ενέργειας. Η ελληνική κυβέρνηση επιταχύνει τις διαδικασίες για πλήρη απελευθέρωση της αγοράς στο φυσικό αέριο και την ηλεκτρική ενέργεια, προσφέροντας νέα κερδοφόρα πεδία δράσης, κοιτάσματα, υποδομές και δίκτυα, στους μονοπωλιακούς ομίλους.

-- Η «αναδιάρθρωση» των εταιρειών παραγωγής Ενέργειας. Στόχος κυβέρνησης και ΕΕ είναι να προχωρήσει μέσα στο 2014 η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της ΔΕΠΑ.

Βέβαια, η ιδιωτικοποίηση της τελευταίας μπήκε στον «πάγο» μέχρι νεωτέρας, μετά τις πιέσεις της τρόικας να «ανοίξει» στον ανταγωνισμό η αγορά λιανικής του φυσικού αερίου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Θεσσαλία, που μονοπωλείται σήμερα από τις ΕΠΑ (Επιχειρήσεις Παροχής Αερίου). Η τρόικα ζητά εδώ και καιρό να αλλάξει το καθεστώς λειτουργίας της αγοράς και να καταργηθεί το μονοπώλιο που έχουν μέχρι το 2030 στην αγορά λιανικής του φυσικού αερίου οι ΕΠΑ, στις οποίες μέτοχοι είναι με 51% η ΔΕΠΑ και με 49% η Shell (Αττική) και η Eni (Θεσσαλονίκη, Θεσσαλία). Σε σύσκεψη που έγινε για τα ενεργειακά, πριν μερικές μέρες, στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον πρωθυπουργό, με τη συμμετοχή του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλου και της ηγεσίας των υπουργείων ΠΕΚΑ και Ανάπτυξης, επισημάνθηκε ότι οι αλλαγές που προτείνει η τρόικα επηρεάζουν άμεσα τη ΔΕΠΑ (από τη συμμετοχή της στις ΕΠΑ προέρχεται το 50% των κερδών της), και άρα θα πρέπει να ανασταλεί η ιδιωτικοποίησή της μέχρι κυβέρνηση και Κομισιόν να συμφωνήσουν για το πώς θα ανοίξει η αγορά λιανικής και να βελτιωθεί ο περιλάλητος «ανταγωνισμός».

-- «Οι εξελίξεις του ενεργειακού τομέα στην Ελλάδα τόσο από πλευράς έργων στο πλαίσιο διεθνών συνεργασιών, όσο και προσέλκυσης επενδυτικού ενδιαφέροντος». Πρόκειται για μια σειρά από έργα που προτίθεται να χρηματοδοτήσει η ΕΕ (αγωγοί φυσικού αερίου, πλατφόρμες), με στόχο αφ' ενός να εξασφαλίσει την τροφοδοσία της και αφ' ετέρου να δημιουργήσει νέους κερδοφόρους τομείς για τα ευρωπαϊκά μονοπώλια.

-- Το ενεργειακό κόστος και «η προστασία των ευάλωτων καταναλωτών». Η συζήτηση περί προστασίας των ευάλωτων καταναλωτών, η όψιμη κυβερνητική «ευαισθησία», το περιλάλητο «κοινωνικό τιμολόγιο», αποτελούν πρόκληση σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, όταν την ίδια ώρα η ΔΕΗ, τα τελευταία τρία χρόνια, έχει προχωρήσει σε απανωτές αυξήσεις του ρεύματος, η κυβέρνηση έχει επιβάλει πρόσθετους φόρους στα καύσιμα και με τη συνολική βάρβαρη πολιτική της έχει καταδικάσει εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά στη φτώχεια και την ανεργία, με τους ανθρώπους να πεθαίνουν, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν για να εξασφαλίσουν τη θέρμανσή τους.

Η συζήτηση για τα Ενεργειακά στην ΕΕ γίνεται εν μέσω έντονου προβληματισμού κυβερνήσεων και μονοπωλίων για το πώς (επανα)σχεδιάζεται ο παγκόσμιος ενεργειακός χάρτης από τώρα και για τις επόμενες δεκαετίες. Η ΕΕ είναι ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου και διυλισμένων προϊόντων σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πετρέλαιο αντιπροσωπεύει το 36% της κατανάλωσης ενέργειας της ΕΕ κατά την περίοδο 2006-2010, ενώ είκοσι κράτη - μέλη εισάγουν το 95%, ή και περισσότερο, των αναγκών τους σε πετρέλαιο.

Ηδη στα διεθνή φόρα, σημειώνεται ότι η αυξημένη παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου εκτός ΟΠΕΚ, σε συνδυασμό με τη μετατροπή των ΗΠΑ από χώρα εισαγωγών σε χώρα εξαγωγών, δημιουργεί νέες συνθήκες στην παγκόσμια αγορά υδρογονανθράκων. Οι ΗΠΑ επενδύουν πολλά στο φυσικό αέριο από σχιστολιθικά πετρώματα («shale gas») στα οποία εμφανίζονται πολύ πλούσιες.

Συμπλήρωσε επίσης: «Οι επιπτώσεις των υψηλών τιμών και του κόστους της Ενέργειας στην ανταγωνιστικότητα της ΕΕ πρέπει να είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία ενδιαφέροντός μας. Ως προς αυτό, η επικείμενη ανάλυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη σύνθεση και τους "οδηγούς" των τιμών και του κόστους της Ενέργειας πρέπει να αξιολογηθεί εκτενώς με ιδιαίτερη έμφαση στον αντίκτυπό τους στα νοικοκυριά, τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τις ενεργοβόρες βιομηχανίες. Η καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας είναι υψίστης σημασίας, όπως και η διασφάλιση ανταγωνιστικών και προσιτών τιμών ενέργειας για τους βιομηχανικούς τομείς που εκτίθενται στο διεθνή ανταγωνισμό».

Επικαλούνται υποκριτικά τα νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους, αυτούς δηλαδή που τσακίζουν και με τις διαρκείς αυξήσεις στη φορολογία του καυσίμου, την ίδια ώρα που φοροαπαλλάσσουν το καύσιμο των εφοπλιστών, ενώ αντίστοιχες απαλλαγές προωθούν και για μεγαλοβιομήχανους στο χάλυβα, στο αλουμίνιο κλπ., με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας.

Τα ζητήματα ενεργειακής επάρκειας για τις ανάγκες των μονοπωλίων θα μπουν ξανά επί τάπητος, και μάλιστα με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, το αμέσως επόμενο διάστημα. Μάλιστα, συνδέονται και με τις επιταχυνόμενες στρατιωτικές προετοιμασίες της ΕΕ για διασφάλιση των συμφερόντων της Ευρωένωσης.

Μιλώντας στις 21/12/13 ο υπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, κατά την υπογραφή της συμφωνίας πώλησης μετοχών της «ΔΕΣΦΑ ΑΕ» στην αζέρικη SOCAR, μεταξύ άλλων είπε:

«Το Αζερμπαϊτζάν πλέον βρίσκεται στον πυρήνα της ενεργειακής ασφάλειας της Ενωσης (...) Γι' αυτό, κατά τη διάρκεια της προεδρίας που αναλαμβάνουμε από την 1η Ιανουαρίου, θα επιδιώξουμε την αναβάθμιση των διμερών σχέσεων μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και ΕΕ, με την Ενέργεια να αποτελεί ένα εξαιρετικό σημείο αφετηρίας και με στόχο την ανάδειξη της Ελλάδας, ως πύλης επαφής του Αζερμπαϊτζάν με την Ευρώπη».

Η γεωγραφική έκταση της ιμπεριαλιστικής δράσης της ΕΕ -και με τις στρατιωτικές αποστολές και επιχειρήσεις των διαβόητων «Battlegroups» του Ευρωστρατού- περιλαμβάνει κάθε σημείο του κόσμου. Γεωγραφικά, η ζώνη της ευθύνης της εκτείνεται πέραν της περιοχής της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας» (Ανατολική Ευρώπη, Καύκασος, χώρες του Μαγκρέμπ, Μέση Ανατολή). Περιλαμβάνει και αυτούς που τώρα συχνά ονομάζονται «οι γείτονες των γειτόνων», στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ), στο Κέρας της Αφρικής, στον Κόλπο και σε μικρότερο βαθμό στην Κεντρική Ασία.

Επιπλέον, η ΕΕ επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες σε όλα τα πεδία ιμπεριαλιστικής παρέμβασης. Εκτός από τα μέχρι σήμερα παραδοσιακά, όπως η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ή η «διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής», πεδία δράσης αποτελούν και η «ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ», η «μετανάστευση», «οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», η «προστασία των διαστημικών δικτύων της ΕΕ», ακόμη και «οι κίνδυνοι που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή», όπως οι συγκρούσεις για το νερό ή άλλους φυσικούς πόρους. Οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για εξαπόλυση της δολοφονικής βαρβαρότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, για την εξασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων.

Παραπέρα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε να επανεξετάσει τα σημαντικά ενεργειακά ζητήματα κατά την επόμενη σύνοδό του στις 24 Μάρτη 2014 συμπεριλαμβανομένων και των επιπτώσεων των υψηλών τιμών και του κόστους Ενέργειας στην ανταγωνιστικότητα της ευρωενωσιακής οικονομίας.

Παράλληλα, το άτυπο Συμβούλιο των αρμόδιων υπουργών του Μάη 2014, θα επικεντρωθεί στην ανάγκη ενίσχυσης της ασφάλειας εφοδιασμού της ΕΕ, με τα αναγκαία δίκτυα ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου.

Από τα σχέδια αυτά των αστών και της συγκυβέρνησης που τα υπηρετεί, κανένα όφελος δεν έχουν οι εργαζόμενοι. Η ίδια η ζωή το επιβεβαιώνει. Οι εξελίξεις στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, στα ΕΑΣ, στην ΕΛΒΟ, στα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και πλήθος άλλα παραδείγματα, επιβεβαιώνουν ότι τα κέρδη των μονοπωλίων - είτε ντόπιων, είτε ξένων - έχουν σαν απαραίτητη προϋπόθεση το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, μισθούς πείνας, εκατομμύρια ανέργους, φτώχεια και εξαθλίωση για την εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο.

Η ανάπτυξη που υπόσχονται ΕΕ και συγκυβέρνηση - με άξονα την Ενέργεια ή ό,τι άλλο προκύψει - είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα στηριχτεί στα ερείπια των κατακτήσεων και της ζωής των εργαζομένων. Ανάπτυξη με στρατιές 26,7 εκατομμυρίων ανέργων στην ΕΕ και 1,5 εκατομμυρίου στην Ελλάδα. Με διαλυμένες εργασιακές σχέσεις, προσωρινές, ελαστικές και «απαλλαγμένες» από εργατικά δικαιώματα.

Μόνο η συμπόρευση με το ΚΚΕ, η οικοδόμηση πανίσχυρης Λαϊκής Συμμαχίας, η αντεπίθεση του εργατικού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση μπορεί να ανατρέψει την κυριαρχία των μονοπωλίων και την εξουσία τους. Να ανοίξει το δρόμο για τη λύτρωση του λαού από τα δεσμά της ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους από την εργατική - λαϊκή εξουσία, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία και προκοπή.