Εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά ακόμα και μέσα στον Ιούλη επιδιώκουν μια σειρά παράγοντες ώστε, με ανανεωμένη την «εμπιστοσύνη» στις κυβερνήσεις των δύο χωρών και δεδομένη τη συναίνεση των λοιπών κομμάτων του ευρωατλαντικού τόξου, να «τρέξουν» ΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεις σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, με απώτερο στόχο τη συνεκμετάλλευση.

Χαρακτηριστικά, μιλώντας χθες το πρωί στο «Mega» ο τέως υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας, έκανε λόγο για «παράθυρο ευκαιρίας» που άνοιξε στα Ελληνοτουρκικά μετά τους σεισμούς, το οποίο «θα πρέπει να προσπαθήσουμε να γίνει πόρτα». «Νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε μια καινούργια προσπάθεια. Εχουμε μια καινούργια κυβέρνηση στην Τουρκία, θα έχουμε μια καινούργια κυβέρνηση στην Ελλάδα. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να συνεννοηθούμε». Κάλεσε δε, προετοιμάζοντας για το τι φέρνουν, να «μην το ονομάσουμε "παραχωρήσεις" ή "υποχωρήσεις". Δεν είναι έτσι. Είναι ανάγκη και για τις δύο χώρες να συνομιλήσουν».

Εδειξε και την πρεμούρα τους γι' αυτό, καθώς ερωτηθείς πόσο γρήγορα θα πρέπει να γίνουν οι επαφές με την Τουρκία απάντησε: «Θα μου επιτρέψετε να πω στον μήνα, αμέσως μετά τις εκλογές, διότι το κλίμα αυτό μπορεί οτιδήποτε να το διαταράξει και έχει κρατήσει ήδη πάρα πολύ». Οπως είπε άλλωστε σε άλλο σημείο της συνέντευξης, «οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ νομίζω θα ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι αν η Τουρκία με την συμπεριφορά της, όπως τώρα, συνεχίσει να επιτρέπει στην Ελλάδα να προσέλθει σε έναν διάλογο με την Τουρκία στη βάση του Διεθνούς Δικαίου. Νομίζω θα ανακουφιστεί το ΝΑΤΟ».

Απέφυγε όμως τον όρο «παζάρι» και είπε ότι «το Διεθνές Δίκαιο σου επιτρέπει επεξήγηση των θέσεων και αντίληψη των νόμιμων συμφερόντων της άλλης πλευράς. Στο τέλος της ημέρας υπάρχει η Χάγη, αυτό νομίζω το ξέρουμε όλοι. Αλλά η Χάγη είναι πολύ μακριά. Πρέπει να υπάρχουν κατανοήσεις στο μεσοδιάστημα για το τι θα πάμε στη Χάγη, τι θα θέσουμε υπό την κρίση των δικαστών», δείχνοντας ακριβώς ότι η διαδικασία για υπογραφή συνυποσχετικού κάθε άλλο παρά «τυπική» είναι, αντίθετα δρομολογεί «αναβάθμιση» των τουρκικών διεκδικήσεων.

Εστειλε δε ξανά σήμα ότι «η Ελλάδα δεν έχει τη φιλοδοξία να αποκλείσει την Τουρκία από την πρόσβαση στη θάλασσα», όπως και ότι «δεν απειλεί την Τουρκία, ούτε θα απειλήσει την Τουρκία».

Σημειωτέον, παριστάμενος στο ίδιο πάνελ ο Αλ. Χαρίτσης, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, συμφώνησε ότι είναι «πράγματι θετικό το μομέντουμ», εξ ου και «πρέπει να αξιοποιηθεί για τη διαμόρφωση συνθηκών ενός ειλικρινούς διαλόγου μεταξύ των δύο πλευρών», ξεκαθαρίζοντας επίσης ότι στον ΣΥΡΙΖΑ «βεβαίως θα στηρίξουμε αυτήν την προοπτική διαλόγου, όπως το κάναμε στο παρελθόν και όπως το επιδιώξαμε κι εμείς κατά τη διακυβέρνησή μας».

Επίσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευ. Αποστολάκης, μιλώντας σε εκδήλωση του Παντείου (βλ. σχετικό θέμα), σημείωνε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν θα είναι τόσο «χρήσιμη» για τις ΗΠΑ, από άποψη δυνατοτήτων, όσο η Τουρκία, παραπέμποντας π.χ. στη βάση του Ιντσιρλίκ και τη θέση που έχει στο υπογάστριο της Ρωσίας. Δείχνοντας πάντως και αυτός προς την προετοιμασία του εδάφους για διευθετήσεις και συνεκμετάλλευση μέσα από συγκεκριμένα βήματα, τόνισε ότι εδώ «δεν είναι θέμα να πείσουμε την κοινή γνώμη. Πώς μπορεί να μιλάμε για συνεκμετάλλευση αν δεν ξεκαθαρίσεις ποιο είναι ποιου; Αρα, αν δεν κλείσει το θέμα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, δεν μπορεί να μιλάμε για συνεκμετάλλευση».

«Βέβαια», πρόσθεσε, «δεν μπορεί να στυλώνουμε τα πόδια μας. Το Διεθνές Δίκαιο για να σε υποστηρίζει πρέπει να το υπερασπιστείς. Δεν είναι τίποτα αυτονόητο και τίποτα εύκολο». Ενώ, δείχνοντας και προς την αναγκαία «συναίνεση» για να «τρέξουν» τα ΝΑΤΟικά σχέδια, κάλεσε να μην είναι όλο αυτό «θέμα πολιτικής εκμετάλλευσης. Εχουμε δρόμο να κάνουμε στο επίπεδο των πολιτικών αρχηγών και των κομμάτων για να υπάρχει μια συνεννόηση».

Καθησυχαστικός ως προς αυτό εμφανίστηκε ο Κ. Χατζηδάκης από τη ΝΔ (λέγεται ότι είναι ένας από τους υποψήφιους για το ΥΠΕΞ σε επανεκλογή Μητσοτάκη), επιμένοντας ότι στην Ελλάδα «υπάρχει συναντίληψη», «ένας σοβαρός ελάχιστος κοινός παρανομαστής» μεταξύ των αστικών κομμάτων για τη συζήτηση με την Τουρκία, όπως διαμορφώνεται βέβαια σε ευρωατλαντικό πλαίσιο. Αναφέρθηκε δε κι αυτός στην αξία της γείτονα για μια σειρά κέντρα του πλανήτη, προσθέτοντας ότι αν παίξει σωστά τα «χαρτιά» της μπορεί η αξία της να ενισχυθεί εκ νέου.

Λίγο αργότερα η πρέσβης της Ελλάδας στις ΗΠΑ, Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, τόνιζε ότι ο Ερντογάν είναι πρόβλημα για τις ΗΠΑ σε πάρα πολλά μέτωπα: Κουρδικό, Λιβύη, Καύκασος, συνεργασία με Ρωσία και Ιράν. «Ωστόσο η Τουρκία είναι μια σημαντική χώρα και δεν θέλουν να τη χάσουν», επεσήμανε.

Στην ίδια εκδήλωση ο πρέσβης ε.τ., πρώην γγ του ΥΠΕΞ, Ι. Α. Ζέπος, σημείωσε ότι «το μόνο τραπέζι με το οποίο βρισκόμαστε καθημερινά με τους Τούρκους είναι το ΝΑΤΟικό τραπέζι. Αυτό δημιουργεί μια ώσμωση, η οποία μας βοηθά να βλέπουμε τα πράγματα με μια ευελιξία. Βέβαια αυτό μπορεί να είναι και κακό, γιατί μας επιτρέπει να βλέπουμε τα πράγματα με μια λιγότερη ανησυχία από ό,τι ένα τρίτο μάτι»...

Στο μεταξύ ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Θ. Ντόκος είπε ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία βάσει του καταστατικού της «μπορεί να παρέμβει μόνο όταν απειλείται η αποτελεσματική λειτουργία της συμμαχίας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται βέβαια και στην προσπάθειά τους να κρατήσουν την Τουρκία αγκιστρωμένη στο δυτικό στρατόπεδο, παραχωρώντας μια σειρά ανταλλάγματα σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο, σε βάρος των δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στην ίδια εκδήλωση, άλλωστε, ο Ευ. Βενιζέλος δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο, μέσα στις λυκοφιλίες και τις κολιγιές τους, η Τουρκία να φτάσει έως και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ προκειμένου να ασκηθεί πίεση για έναν «διάλογο».