Σε συνθήκες αφ' ενός άγριας λεηλάτησης του εισοδήματος της εργατικής - λαϊκής οικογένειας με αποτέλεσμα να μη μπορεί να εξασφαλίσει φάρμακα, να σταματούν θεραπείες κ.τ.λ., αφ' ετέρου σχεδιασμένης εγκατάλειψης των δημόσιων νοσοκομείων, τι εξυπηρετούν τέτοιες πρωτοβουλίες των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου; Μπορούν να είναι ... «αθώες» οι παρεμβάσεις εκείνων που θησαυρίζουν από την πολιτική που μετατρέπει την Υγεία σε εμπόρευμα; Η αλήθεια είναι πάντως ότι το «εταιρικό προφίλ» τους εξωραΐζεται ιδιαίτερα από τέτοιες δράσεις: έτσι, από μπροστά εμφανίζονται φιλάνθρωποι και από πίσω μπορούν να συνεχίζουν ανεμπόδιστα να πλουτίζουν από το εμπόριο του δικαιώματος κάθε ανθρώπου να έχει την υγειά του. Εμπόριο που δεν μπορεί να συνάδει με κανέναν «κοινωνικό ρόλο» και καμία «ευαισθησία» εκείνων που το ασκούν. Γιατί πολύ απλά δε γίνεται να πουλάς την ανάγκη του μεροκαματιάρη να γιατρεύονται τα παιδιά του και να είσαι και «ευαίσθητος». Η μόνη ... «ευαισθησία» που υπάρχει σ' αυτήν την περίπτωση είναι ταυτόχρονα στο κέρδος και στην υποκρισία.
Περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας, χειροτέρευση των συνθηκών για τους εργαζόμενους σε αυτές, αλλά και ενδεχόμενο νέων αυξήσεων στην τιμή του εισιτηρίου προβλέπεται για το επόμενο διάστημα στο όνομα μιας ακόμη «εξυγίανσης» των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Υπενθυμίζουμε ότι τα συσσωρευμένα χρέη του Οργανισμού ύψους περίπου 2 δισ. ευρώ βαραίνουν ακόμη τον Οργανισμό παρά την υποτιθέμενη διαγραφή τους από το νόμο Ρέππα, 3920/2011 και όπως είχε ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια της περασμένης προεκλογικής περιόδου η Διοίκηση του Οργανισμού βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με το υπουργείο Οικονομικών για την «οριστική διευθέτηση» του ζητήματος. Επιπλέον, κατά την διάρκεια της κυβέρνησης Παπαδήμου, είχε «διαρρεύσει» ότι οι διοικήσεις των εταιρειών αστικών συγκοινωνιών εξέταζαν το ενδεχόμενο αυξήσεων που μπορεί να φτάνουν τα 30 με 40 λεπτά για το ενιαίο εισιτήριο, μαζί με νέες περικοπές σε μια σειρά ατέλειες και εκπτώσεις που ισχύουν σήμερα.
Πέραν αυτού, η τοποθέτηση του Κ. Χατζηδάκη κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ότι οι αστικές συγκοινωνίες θα τεθούν στην «πρωτοπορία μιας αλλαγής φιλοσοφίας του τρόπου λειτουργίας των δημόσιων επιχειρήσεων» δείχνει συνολικά πως το ζήτημα των ΜΜΜ δεν έχει «κλείσει» για τη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Να πούμε ότι κατά την πρώτη «αλλαγή φιλοσοφίας» στις αστικές συγκοινωνίες που επιχειρήθηκε επί υπουργίας Ρέππα, το αποτέλεσμα ήταν να περικοπούν δεκάδες δρομολόγια λεωφορείων σε όλο το Λεκανοπέδιο, να αυξηθεί το κόμιστρο έως και 50% σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά και να συρρικνωθεί περαιτέρω το προσωπικό τους. Το μόνο βέβαιο είναι ότι από το ερχόμενο φθινόπωρο θα πρέπει να αναμένουμε και νέες παρεμβάσεις «επί το χείρον», παράλληλα με διάφορα σενάρια που ήρθαν στη δημοσιότητα το προηγούμενο διάστημα και αφορούσαν την, με διάφορους τρόπους, είσοδο ιδιωτών στο «φιλέτο» των αστικών συγκοινωνιών.
Μια μέρα πριν ο πρόεδρος του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων της Ρόδου Α. Σταμούλης (ΠΑΣΚΕ) αποκαλύψει ότι πίσω από την πλάτη των εργαζομένων συμφώνησε με τους ξενοδόχους να υπογράψει Τοπική ΣΣΕ με μείωση μισθών 13%, είχε εκτοξεύσει τόνους λάσπης στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ αλλά και στο ΚΚΕ. Προφανώς για να «γλυκάνει» λίγο τον «πικρό καφέ» που κέρασε τον κλάδο. Λίγες μέρες μετά από τις υπογραφές που πέσανε σε αυτή την κατάπτυστη σύμβαση, ο πρόεδρος του σωματείου προχώρησε σε νέα ακόμα πιο χυδαία δήλωση σε βάρος των κομμουνιστών, που έχουν δώσει και τη ζωή τους, για τα δίκαια των εργαζομένων και του λαού, καθώς και στις ταξικές δυνάμεις στον κλάδο... «Θέλετε να μιλήσουμε για τους προδότες κομμουνιστές του εμφυλίου, που αν ο λαός δεν τους ακολουθούσε στα βουνά σφαζόταν με κονσερβοκούτια;» αναρωτιέται ο συνδικαλιστής καταφεύγοντας σε χυδαίο αντικομμουνισμό και χωρίς ίχνος ντροπής για τις κουβέντες που ξεστομίζει.
Είναι φανερό ότι με αυτές τις εμετικές δηλώσεις επιχειρεί να κουκουλώσει τις «πομπές του». Φαίνεται όμως ότι δεν τα καταφέρνει, γιατί από τη μέρα που υπέγραψε την κατάπτυστη σύμβαση έχει «εξαφανιστεί». Στους χώρους δουλειάς (πολλοί εργαζόμενοι δεν ξέρουν ότι έχει κλείσει η σύμβαση) δεν έχει πατήσει το πόδι του για να ανακοινώσει τα κατορθώματά του. Αντί λοιπόν να επιτίθεται στις ταξικές δυνάμεις και το ΚΚΕ, που δίνουν έναν αταλάντευτο αγώνα για τα συμφέροντα των εργαζομένων και του λαού, ας κάνει καμία βόλτα από ξενοδοχεία του νησιού, να δούμε τι θα πουν οι εργαζόμενοι για τις μειώσεις στους μισθούς τους που συμφώνησε πίσω από την πλάτη τους.
Δηλαδή, τι περίμεναν; Να αυξηθεί η κατανάλωση; Ο κόσμος να βγαίνει στα μαγαζιά χαρούμενος και να ψωνίζει δεξιά και αριστερά σκορπίζοντας τα χρήματα που δεν έχει;
Από πού να προκύψουν τα λεφτά και κατ' επέκταση οι φόροι; Από τους άνεργους; Τους μειωμένους μισθούς; Τα είδη πρώτης ανάγκης που ακριβαίνουν; Την ανασφάλεια που νιώθει κάθε μισθωτός και συνταξιούχος;
Μήπως νομίζουν ότι θα αλλάξει η κατάσταση με το φορολογικό νομοσχέδιο που σχεδιάζουν; Αυτό που θα κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους ακόμη μεγαλύτερους «νόμιμους» φοροφυγάδες;
Κι επειδή δεν τους θεωρούμε χαζούς, ούτε είναι δυνατόν να έχουν χάσει την κοινή λογική, προφανώς μας κοροϊδεύουν και θα εκμεταλλεύονται κάθε υστέρηση στα έσοδα για νέα αντιλαϊκά μέτρα.
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗ παρουσία του στη διάσκεψη των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, ο Γ. Στουρνάρας «πρόσθεσε» στη νέα «λυπητερή» που έρχεται για τον ελληνικό λαό άλλα 3 δισεκατομμύρια.
Ηταν ...ανελαστικοί λέει οι συνάδελφοί του και δεν μπόρεσε να πετύχει τίποτε καλύτερο. Τους είπε όμως ότι έχουμε μεγάλη ύφεση κι αυτό δεν είναι σωστό πράγμα.
Να μην ανησυχούμε όμως μας λένε οι κυβερνώντες, την ...κατάλληλη στιγμή, κάποτε, αργότερα θα κάνουν κάποιες καίριες διαπραγματευτικές κινήσεις. Είναι θέμα ...σωστής επιλογής χρόνου.
Εντάξει λοιπόν, μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία που θα τους ...«βρούμε μπόσικους» ο κοσμάκης μπορεί να φτωχαίνει και να εξαθλιώνεται. Αυτά έχουν οι καλές διαπραγματεύσεις.
Αλλά πού να ξέρουμε εμείς από αυτά. Δεν είμαστε παρά... ένας επιπόλαιος λαός που όλο ζητάει και δε δίνει τίποτε, ούτε δουλεύει για την παραγωγικότητα της χώρας.