Η αντίδραση στο σχέδιο Καποδίστριας δείχνει ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, παρά την παραπληροφόρηση, διαισθάνεται ότι οι συνενώσεις θα γίνουν ο πολιορκητικός κριός για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται, με τραγικές συνέπειες στην εγκαταλειμμένη ύπαιθρο. Παλαιοί και νέοι δήμοι θα χρησιμοποιηθούν σαν κύριοι μοχλοί για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων, ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα και επιβολή νέας άγριας φορολογίας με τη μορφή της ανταποδοτικότητας. Οι επόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές αποτελούν μια θαυμάσια ευκαιρία για να πληρώσει ακριβά τις ευθύνες της η κυβέρνηση, αλλά και όλοι εκείνοι που παρά τις φραστικές τους αντιρρήσεις δεν αρνούνται τη βασική φιλοσοφία της ψευδεπίγραφης αποκέντρωσης.

Ο ελληνικός λαός να μη νομιμοποιήσει στη συνείδησή του κανένα νόμο, καμία διεθνή συνθήκη, έστω και αν δεν μπόρεσε να τις προλάβει, να τις ανατρέψει ως τώρα ή να παρεμποδίσει με αποτελεσματικό τρόπο την εφαρμογή τους. Να κλείσει τα αυτιά του στα καλέσματα για ενότητα, ομοψυχία γύρω από τους στόχους του Μάαστριχτ. Αυτή η στάση είναι το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να κερδίσει τους όρους της κατάργησής τους στην πορεία.

Οι νόμοι που ψηφίστηκαν, οι αποφάσεις που "τρέχουν" είναι υποχρεωτικές και αναπόφευκτες μόνο για εκείνους που συσσωρεύουν κεφάλαια και κέρδη. Είναι αποφάσεις που ανταποκρίνονται στις ανάγκες και στα ζωτικά ενδιαφέροντα - συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Πάρθηκαν γιατί επικρατεί αρνητικός συσχετισμός δύναμης, γιατί ο ελάχιστα ενημερωμένος λαός δεν μπόρεσε να βάλει φρένο. Αν ο λαός αποφασίσει και επιλέξει τον κατάλληλο δρόμο, αν χρησιμοποιήσει τα κατάλληλα μέσα, τότε ο συσχετισμός ΜΠΟΡΕΙ να διαφοροποιηθεί, να αλλάξει και να ανατραπεί στην πορεία υπέρ του.

Ενα χρόνο μετά τις εκλογές, όσοι με καλή προαίρεση πίστεψαν και έδωσαν πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση, δεν έχουν λόγο να συνεχίσουν να πιστεύουν.

Οι τελευταίες δεκαετίες, ιδιαίτερα η περίοδος μετά το 1990, έχουν κάνει πιο φανερό ότι μπροστά στην εργατική τάξη και τα άλλα δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου υπάρχουν δύο δρόμοι για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας. Δεν υπάρχει άλλος, τρίτος δρόμος. Η θα υπηρετεί τα μονοπώλια και το ιμπεριαλιστικό σύστημα ή θα υπηρετεί το λαό και θα έχει προοπτική το σοσιαλισμό.

Αυτή είναι η σύγχρονη, ρεαλιστική, μοναδική γραμμή διαχωρισμού και αντιπαράθεσης που πρέπει στην Ελλάδα να αναδειχτεί πιο καθαρά. Και θα αναδειχτεί πιο καθαρά, όταν ο λαός μπει πιο μαζικά και πιο αποφασιστικά στο προσκήνιο, όταν ο λαός συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει άλλο δρόμο παρά να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί.

Δεν αρκεί η καταδίκη της κυβέρνησης Σημίτη. Πολλές φορές στην Ελλάδα άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.

Η κυβέρνηση πάει από το κακό στο χειρότερο. Δείκτης είναι η παγερή ψυχρότητα και αποφασιστικότητα της κυβέρνησης απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια. Δεν είναι όμως αποκλειστικά υπεύθυνη, από τη στιγμή που της δίνεται η δυνατότητα να αξιοποιήσει το "σωσίβιο" που της παρέχεται από την ανώδυνη δεξιά και αριστερή αντιπολιτευτική κριτική.

Κριτήριο αντιπολίτευσης προς την πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι η καταψήφιση ενός νομοσχεδίου του ΠΑΣΟΚ. Εχει πια καταντήσει μια υπόθεση ρουτίνας για τα άλλα κόμματα, ιδιαίτερα για τη ΝΔ και το Συνασπισμό. Το θέμα είναι από ποια σκοπιά, με πιο στόχο αντιπολιτεύονται οι άλλες δυνάμεις την πολιτική της κυβέρνησης και τις αποφάσεις των Βρυξελλών.

Αν σήμερα στη Βουλή σύσσωμη η αντιπολίτευση κρατούσε κοινή στάση και δράση απέναντι στην πολιτική που θρέφει τα καπιταλιστικά κέρδη, τότε είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα μέτραγε μέρες αν όχι ώρες.

Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης όλα μαζί έδιναν ώθηση και έμπνευση στην ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης και δράσης, αντί να παραπλανούν το λαό ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στα πλαίσια της σημερινής τάξης πραγμάτων, είναι βέβαιο ότι ορισμένα από τα πιο κραυγαλέα αντιλαϊκά μέτρα δε θα έφθαναν μέχρι τη Βουλή. Και αν η κυβέρνηση τα ψήφιζε, τότε αυτά θα ανατρέπονταν στην πράξη. Μια τέτοια στάση όμως δεν μπορεί να περιμένει κανείς από τη ΝΔ, όχι μόνο για το γνωστό παρελθόν της, αλλά για το παρόν της, τη φιλοσοφία, τη στρατηγική της, την πρακτική της. Μια τέτοια συνεπή και καθαρή στάση δεν μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα επιδείξει ο Συνασπισμός που παίζει κλεφτοπόλεμο με το ΠΑΣΟΚ για τους όρους της κεντροαριστερής συνεργασίας, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά το "σωσίβιο" της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Δεν προσφέρουν διέξοδο οι αντιφατικές θέσεις του ΔΗΚΚΙ, που τελικά οραματίζεται την ανύπαρκτη κοινωνία της γεφύρωσης των συμφερόντων του κεφαλαίου και της εργασίας.

Δεν αρκεί ο συνδικαλιστικός αγώνας, δε φθάνουν οι αγώνες που αναπτύσσονται στις παραμονές ψήφισης ενός νομοσχεδίου. Ο καθημερινός αγώνας δίνει προοπτική όταν συνδέεται και τροφοδοτεί τη συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού, Δημοκρατικού Μετώπου.

Το ΚΚΕ στα 80 σχεδόν χρόνια της ζωής του μέσα στο λαό, έχει βγάλει το στέρεο συμπέρασμα για τη μεγάλη σημασία που έχει να διαθέτει προτάσεις συγκεκριμένες και θέσεις για όλα τα προβλήματα που συγκινούν, απασχολούν και αφορούν το λαό. Μέσα και έξω από τη Βουλή έχει δώσει συγκεκριμένες αποδείξεις ότι διαθέτει προτάσεις, λύσεις για τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα. Οταν η κυβέρνηση επικρίνει το ΚΚΕ ότι δεν έχει προτάσεις, όχι μόνο λέει ψέματα για να ξεμπερδέψει εύκολα με τη δίκαιη κριτική του, αλλά αναγνωρίζει ό,τι πρόταση θεωρεί πως χωράει μέσα στην πολιτική της. Τέτοιες προτάσεις δεν έχουμε, γιατί δε θέλουμε να τις έχουμε. Καμία πρόταση δεν έχει αξία, ακόμα και αν έχει προκύψει από την πιο ολοκληρωμένη επεξεργασία, ακόμα και αν είναι άρτια συγκροτημένη με ιεράρχηση άμεσων και μακροπρόθεσμων στόχων, αν αυτή δεν εντάσσεται σε μια συνολική στρατηγική.

Σήμερα ο τόπος χρειάζεται μια γενική διαφορετική πρόταση που στηρίζει και κάνει ρεαλιστικές τις επί μέρους προτάσεις. Μια πρόταση που συσπειρώνει, ενώνει, ωθεί σε μια μεγάλη συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντιπαλέψουν την εξουσία των πολυεθνικών, την πολιτική των ιμπεριαλιστών. Το αντιιμπεριαλιστικό αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό μέτωπο του λαού είναι η μόνη δύναμη ικανή να εκφράσει μια ευρύτερη κοινωνική βάση, που οργανωμένη θα αποκτήσει και θα επιδείξει πολλαπλάσια δύναμη και στην πορεία τέτοια υπεροχή, που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει ριζικές ανατροπές.

Αυτή η αγωνιστική συμμαχία είναι εγγύηση γιατί:

- στηρίζεται στις λαϊκές δυνάμεις, καλλιεργεί το έδαφος για την ανάδειξη νέων πολιτικών δυνάμεων η σχημάτων που μαζί με το ΚΚΕ θα επιχειρήσουν από κοινού τη ριζική πολιτική αλλαγή.

- εξοπλίζει το λαϊκό κίνημα με σχέδιο, στρατηγική.

- απεγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις από την αδράνεια, την απογοήτευση, την τυφλή δυσαρέσκεια, τη μοιρολατρία ή την αυταπάτη.

- στηρίζεται όχι μόνο στην αναγκαιότητα, αλλά και στο ρεαλισμό. Ρεαλιστική και βιώσιμη είναι μόνο η πολιτική που συμφέρει το λαό, έχει σκοπό της τον άνθρωπο.

Δίχως τη συγκρότηση του μετώπου της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων, ιδιαίτερα των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας και των άλλων κοινωνικών δημοκρατικών κινημάτων, οι οποιοιδήποτε αγώνες θα δυσκολεύονται να αποκτήσουν δυναμική, η αντίσταση θα είναι αδύνατη, κατακερματισμένη και ιδιαίτερα ευάλωτη. Οι αγώνες θα περνάνε μέσα από έναν κύκλο προσωρινής έξαρσης, προσωρινής ύφεσης, ξανά προσωρινής έξαρσης, δίχως σχεδιασμό, στρατηγική, άρα και προοπτική.

Η συσπείρωση των κοινωνικών δυνάμεων, η συμπαράταξη ριζοσπαστικών δυνάμεων με τους κομμουνιστές στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες θα αποτελέσει την αρχική φάση της συγκρότησης του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Τα παρακάτω προβλήματα μπορούν να αποτελέσουν πεδίο συνάντησης ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων, χώρους συσπείρωσης και κοινής δράσης:

1. Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην ανθρώπινη σύνταξη. Η κατάληξη της απάτης του κοινωνικού διαλόγου πρέπει να βρει τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων σε ετοιμότητα δράσης.

2. Ο αγώνας για δωρεάν, σύγχρονη και δημοκρατική δημόσια παιδεία.

3. Η πάλη για την υγεία του λαού.

4. Η επερχόμενη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών και ό,τι αυτή συνεπάγεται με την προσπάθεια να μετατραπεί πλήρως ο θεσμός σε υποζύγιο του κράτους και των νεοφιλελεύθερων επιλογών των Βρυξελλών.

5. Ο αγώνας κατά των εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η δράση για να μη μετατραπεί η Ολυμπιάδα στον πολιορκητικό κριό που θα γκρεμίσει και τα τελευταία τείχη των λαϊκών κατακτήσεων.

6. Η πάλη κατά της Συνθήκης του Σένγκεν και συνολικά για την καταδίκη της Συμφωνίας του Αμστερνταμ. Το δημοψήφισμα για το Μάαστριχτ.

7. Η δράση κατά της μάστιγας των ναρκωτικών, της υποκουλτούρας και χειραγώγησης που επιβάλλει η πλειοψηφία των ΜΜΕ συμπεριλαμβανομένης και της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, που τελευταία πιο ανοιχτά μεταβάλλεται σε διαφημιστή της κυβερνητικής πολιτικής.

Το ΚΚΕ απευθύνεται στα μαζικά κινήματα, στις λαϊκές μαζικές οργανώσεις που θέλουν να αντισταθούν, απευθύνεται σε λαϊκούς αγωνιστές και κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες που προσβλέπουν στον αγώνα και στην αντίσταση στα συμφέροντα των πολυεθνικών με προοπτική τη συνολική ρήξη.

Το όραμα του ΚΚΕ, που είναι και όραμα των εργαζομένων, είναι μια ανάπτυξη που θα βασίζεται στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και θα διευθύνεται από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, ώστε ο λαός να μπορεί να καρπωθεί τα αποτελέσματα αυτής της πραγματικής ανάπτυξης,τόνισε χτες, σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη Θεσσαλονίκη μετά την επίσκεψή της στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Γι' αυτό, επισήμανε, το ΚΚΕ προβάλει προς το λαό την αναγκαιότητα να συγκροτηθεί μέσα από μια ρεαλιστική δημοκρατική διαδικασία, με τη θέληση του λαού, ένα πανελλαδικό ενιαίο μέτωπο πάλης, το αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό δημοκρατικό - ενάντια στο μέτωπο της ολιγαρχίας και των υπηρετών της. Αυτό το μέτωπο εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να χτιστεί μια ώρα αρχύτερα - και θα χτιστεί, εξέφρασε τη βεβαιότητα - πρώτα μέσα στις κοινωνικές συμμαχίες και, βεβαίως, στην πορεία θα αλλάζει και τους πολιτικούς σχηματισμούς.

Ο λαός πρέπει να καταλάβει, πρόσθεσε, ότι στα πλαίσια της σημερινής κατάστασης δεν υπάρχουν βιώσιμες λύσεις. Υπάρχει δυνατότητα να κόψουμε τη φόρα ενός αντιλαϊκού μέτρου, να μειώσουμε τις συνέπειες μιας αντιλαϊκής πολιτικής με τους αγώνες αλλά κι αυτές οι κατακτήσεις θα χάνονται, αν το μέτωπο δε διαμορφώσει πολιτικό στόχο και σκοπό στο λαό για ριζικές πολιτικές αλλαγές.

Σχετικά με την κυβέρνηση Σημίτη, τόνισε πως, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν ότι το κύριο ζήτημα στον τόπο μας είναι πώς, με πιο τρόπο, ο λαός θα ανακόψει τον κατήφορο και θα επιβάλει τη θέλησή του και τα συμφέροντά του σε μια πλουτοκρατία και στον περίγυρό της που στρατολογεί από όλα τα τμήματα του λαού μέσω της ρουσφετολογίας, εξαγοράς και της τρομοκρατίας.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, το πρωί επισκέφθηκε τις εγκαταστάσεις της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Θεσσαλονίκης "ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ" όπου ενημερώθηκε από τον πρόεδρό της και τους εκπροσώπους των εργαζομένων για τα προβλήματα των αγροτών και των συνεταιρισμών. Ακολούθως απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό στους εργαζόμενους καλώντας τους να αγωνιστούν μαζί με τους αγρότες για τη σωτηρία της αγροτικής οικονομίας και των συνεταιρισμών, γιατί τα συμφέροντά τους είναι κοινά, όπως υπογράμμισε. Το μεσημέρι η Αλ. Παπαρήγα είχε συνάντηση με τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα θεσσαλονίκης κατά του σχεδίου "Ι. Καποδίστριας". Διαβεβαίωσε για τη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον αγώνα κατά των αναγκαστικών συνενώσεων και τους κάλεσε να συνεχίσουν τον αγώνα τους, ανεξάρτητα αν η κυβερνητική πλειοψηφία ψηφίσει το νόμο.

Απόψε η ΕΤ-1, αμέσως μετά το βραδινό δελτίο ειδήσεων των 9.00, θα μεταδώσει εκτεταμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης.