Συνεδρίασε και το πολυδιαφημιζόμενο "Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής". Και έλαβε τέλος η... αγωνία του λαού για το πώς καταλαβαίνει η κυβέρνηση τον "κοινωνικό διάλογο". Παρακολουθήσαμε ένα διήμερο του ΠΑΣΟΚ, λίγο - πολύ σαν αυτά που κατά καιρούς κάνουν τα πολιτικά κόμματα και οι μαζικοί φορείς με προσκεκλημένους τους ενδιαφερομένους για την παρουσίαση των θέσεών τους. Με ορισμένες σημαντικές διαφορές όμως... Πρώτον. Αυτή η φιέστα εξαγγέλθηκε ως απάντηση στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών, από τη μεριά της κυβέρνησης. Δεύτερον. Προπαγανδίστηκε ως "διάλογος" για το αγροτικό πρόβλημα της χώρας και για τα αιτήματα που θέτουν οι αγρότες. Η προπαγάνδα, βέβαια, αυτή εξανεμίστηκε από τη στιγμή που ανέβηκε στο βήμα ο Σημίτης και ανακοίνωσε για μια ακόμη φορά τι έχει αποφασίσει η κυβέρνηση. Τρίτον. Από το "συμπόσιο" αυτό έλειπαν οι ίδιοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι αγρότες, ενώ συνήθως σε τέτοιες εκδηλώσεις συμμετέχουν - από όσο ξέρουμε - βασικά οι ενδιαφερόμενοι και άμεσα θιγόμενοι. Αντ' αυτού είδαμε κυρίως κομματικά στελέχη - χειροκροτητές, άλλους βιομηχάνους και μεγαλεμπόρους, κάποιους τεχνοκράτες και κρατικούς υπαλλήλους, καθώς και τα απαραίτητα πολιτικά "κερασάκια" ενός τέτοιου "διαλόγου"...

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είδαμε και τη χτεσινή "Αυγή" να βγάζει αναστεναγμό ανακούφισης και να αναφωνεί: "Επιτέλους, μετά από 5 χρόνια συνεδρίασε το Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής!!!". Τώρα τι τους λες; Ετσι αντιλαμβάνεται ο ΣΥΝ την πρόοδο και την ανάπτυξη σ' αυτό τον τόπο! Το παν είναι να... συνεδριάζεις. Το παν είναι να λειτουργούν οι... "θεσμοί". Εστω κι αν αυτοί είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα αντίθετων από το λαό συμφερόντων. Εστω κι αν υπάρχουν μόνο και μόνο για να ποδηγετούν το λαϊκό κίνημα, να ρίχνουν "στάχτη στα μάτια", να αποπροσανατολίζουν και εμπαίζουν το λαό.

Βιβλίο

"Κειμήλιο" της ελληνικής γραμματείας

Ισως, λόγω της ιδιαιτερότητάς του, δεν απευθύνεται σε άπαντες τους αναγνώστες, αλλά πρόκειται για βιβλίο υπεράξιο πολλών παρουσιάσεων, αφού και η "πρώτη ύλη" του και η μελέτη της συνιστούν κειμήλιο της ελληνικής γραμματείας. Αναφερόμαστε στην (516 σελ. ) έκδοση του Κέντρου Ερεύνης του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών "ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ ΝΤΕΛΛΑΠΟΡΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1403 /1411) ". Ο υπότιτλος "Εκδοση κριτική. Εισαγωγή, Σχόλια και Ευρετήρια", συνοψίζει την τεράστια, πολύχρονη, πολύπλευρη (ιστορικά, φιλολογικά, γλωσσολογικά, γραμματολογικά, ποιητικά, βιβλιογραφικά) μελέτη του ακαδημαϊκού Μανούσου Ι. Μανούσακα. Ο διεθνούς αναγνώρισης ιστορικός και παθιασμένος ερευνητής του μεσαιωνικού ελληνισμού, "καθοδηγητής" σχετικών ερευνητικών κέντρων (Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών Βενετίας, Κέντρου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Ερευνών του ΕΙΕ, του προαναφερόμενου κέντρου της Ακαδημίας κ. ά.), Μ. Μανούσακας, ανακάλυψε το 1953 στο Αγιον Ορος τα χειρόγραφα ποιήματα του Ντελλαπόρτα. Εκτοτε δημοσίευσε μερικές εργασίες του και αποσπάσματα των ποιημάτων. Σήμερα, πλέον, παραδίδει πλήρη και τα ποιήματα και τη σπουδαία μελέτη του για τον Ντελλαπόρτα, τον έναν από τους παλαιότερους ποιητές της βενετοκρατούμενης Κρήτης και προδρόμους της αναγεννησιακής Κρητικής Λογοτεχνίας. (Ο άλλος ήταν ο Στέφανος Σαχλίκης. "Ανακάλυψη", επίσης, του Μ. Μ.).

Ο Λεονάρδος Ντελλαπόρτας, γεννημένος στο Χάνδακα, από εξελληνισμένη και ορθόδοξη, ιταλικής καταγωγής οικογένεια, έλαβε μόρφωση αλλά και έζησε ζωή περιπετειώδη, σαν έμπορος, σαν αξιωματούχος - εντός και εκτός Κρήτης - της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας (διερμηνέας, αξιωματικός σε πολέμους, πρεσβευτής, δικηγόρος). Αλλά και με το, ομολογημένο ποιητικά, ερωτικό πάθημά του στα 75 του χρόνια. Πάθημα που τον οδήγησε στη φυλακή, όπου έγραψε, σε δεκαπεντασύλλαβους ανομοιοκατάληκτους στίχους, τα τέσσερα ποιήματά του, που με την πανώρια γλώσσα τους αποτελούν "ένα από τα βασικότερα και πιο ιδιόμορφα κείμενα της Υστεροβυζαντινής Δημώδους Λογοτεχνίας" και θαυμάσιο "σύνδεσμο" με την Κρητική Λογοτεχνία. Τα δύο πρώτα, αυτοβιογραφικά και ιστοριογραφικά, με τη διαλογική μορφή τους, λειτουργούν και δραματουργικά. Ιδού ένα ελάχιστο δείγμα: "Παρακαλώ σε, λογισμέ, έλα, περισωρέψου, / σίμωσε, κάτσε μετά 'μεν, τώρα συμβούλευσέ με. / Να γράψω θέλω στιχερόν, να ποίσω καταλόγιν, / νά 'ναι παραπονετικόν, να μοιάζη μοιρολόγιν, / να το φωνάξω, να το ειπώ, και να το μάθει ο κόσμος/ πως κάθομαι εις τη φυλακήν απέσω κλειδωμένος (...) ".

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Συσκέψεις,

διαβούλια,

τι πάθαν

στο καλό τους,

γιατί τόσο σκοτίζονται

και στύβουν

το μυαλό τους;

Θα άξιζε να σπάζουνε,

στ' αλήθεια

το κεφάλι,

αν αποφάσιζαν

αυτοί και όχι

κάποιοι άλλοι!

Συσκέψεις,

διαβούλια,

τι πρέπει, τι συμφέρει,

λες και η όποια

απόφαση,

είν' στο δικό τους

χέρι,

τι κάθονται και σκέφτονται,

και καταρτίζουν

πλάνα,

όταν υπάρχει

η αισχρή,

η "παξ Αμερικάνα"!

Ο οίστρος

Η... πονηριά της σύμβασης - σκάνδαλου, που ετοιμάζεται να υπογράψει το υπουργείο Οικονομικών με τις τράπεζες, σχετικά με τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του πρώτου από τις δεύτερες και αποκάλυψε προχτές ο "Ρ", είναι ολοφάνερη. Οπως και το ποιος ωφελείται. Αλλωστε, οποιοσδήποτε είχε στη διάθεσή του κάμποσα δισεκατομμύρια, για δύο εφταήμερα κάθε μήνα, θα μπορούσε να βρει ένα σωρό τρόπους, για να λύσει τα οικονομικά προβλήματα, όχι μόνο τα δικά του, αλλά και πολλών άλλων...

Την... πονηριά, όμως, των αρμοδίων του υπουργείου, να παριστάνουν την "πάπια", παρότι το εξόφθαλμο σκάνδαλο αποκαλύφθηκε και δημοσιοποιήθηκε, δεν την καταλαβαίνουμε. Μήπως νομίζουν, ότι θα το ξεχάσουμε και δε θα επανέλθουμε;

Η λέξη "ανταγωνισμός" είναι, ίσως, η πλέον χρησιμοποιούμενη στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίας. Λέξη ...μαγική και στόχος, ταυτόχρονα, για όλες τις κυβερνήσεις, τις οικονομίες και τις επιχειρήσεις. Από την Ελλάδα, μέχρι τις ΗΠΑ και τον Καναδά και από τη Γερμανία, μέχρι τις Φιλιππίνες και τη Νότια Κορέα. Οι πάντες έχουν βαλθεί να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Κι επειδή αυτό δεν μπορεί να γίνει χωρίς κόστος - και, μάλιστα, πολλές φορές δυσβάστακτο έως απάνθρωπο - το πρώτο ζήτημα, που μπήκε προς αντιμετώπιση, ήταν ποιοι θα το πληρώσουν. Αμέσως δόθηκε και η απάντηση: Οι εργάτες, οι φτωχοί και μικροί αγρότες, οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, βιοτέχνες και επιχειρηματίες. Και, σε διακρατικό επίπεδο, οι μικρότερες και πιο αδύνατες χώρες.

Κι όλ' αυτά γιατί; Μήπως για να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και να βρουν δουλιά τα εκατομμύρια των ανέργων; Μήπως για να γίνουν πιο προσιτά (π.χ., πιο φτηνά) τα διάφορα προϊόντα στην πλατιά κατανάλωση και να σταματήσει το φαινόμενο - ντροπή των εκατομμυρίων θανάτων από ασιτία; Μήπω, για να προστατευτεί το σκληρά δοκιμαζόμενο περιβάλλον και οι εξαντλούμενες πρώτες ύλες και πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη;

Εχει κανείς αμφιβολία ότι σε τίποτε απ' όλα τα παραπάνω ή κάτι παρόμοιο δε στοχεύουν οι απανταχού επιχειρήσεις βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας; Και, ακόμη, ότι μοναδικός τους στόχος είναι η παραπέρα ενίσχυση της συσσώρευσης κερδών, δύναμης και εξουσίας στους πολυεθνικούς ή κατά χώρα έχοντες και κατέχοντες;

Συνωστισμός παρατηρείται τελευταία, αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, από υποψήφιες επιχειρήσεις εμπορικών αλυσίδων στην αγορά ή την ενοικίαση κεντρικών ακινήτων σε όλες τις μεγάλες επαρχιακές πόλεις της χώρας. Γεγονός που φανερώνει τις αυξανόμενες συνεχώς τάσεις επέκτασης του φαινόμενου των αλυσίδων στο χώρο του εμπορίου και, επομένως, του περιβόητου ανταγωνισμού, που θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες και - δυστυχώς - ακόμη σκληρότερες διαστάσεις και μορφές.

Μαύρα μαντάτα σημαίνουν, όμως, οι προοπτικές αυτές για τους μικρομεσαίους καταστηματάρχες και εμπόρους. Οι συνθήκες λειτουργίας και δουλιάς θα χειροτερέψουν ακόμη και, μάλιστα, πολύ περισσότερο. Οι μεγάλες εμπορικές αλυσίδες θέλουν - ούτε λίγο - ούτε πολύ - να κάνουν στο χώρο του εμπορίου ό,τι έχει ήδη γίνει, σε μεγάλο βαθμό, από τα σούπερ μάρκετ στο χώρο του λιανεμπορίου των τροφίμων.

Κι εγώ είμαι πρόεδρος, αλλά στην ουσία είμαι πρόεδρος ονομαστικών καταστάσεων, που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε. Τα προβλήματα των αγροτών είναι οξυμένα, αλλά αν εμείς τους καλούσαμε να αγωνιστούν, δε θα μας ακολουθούσαν κι ας έχουμε τις σφραγίδες της ΠΑΣΕΓΕΣ και της ΓΕΣΑΣΕ.

Εντονη η απογοήτευση και το παράπονο του εκπροσώπου της τριτοβάθμιας κλαδικής συνεταιριστικής οργάνωσης, που, συμμετέχοντας στη φιέστα του Εθνικού Συμβουλίου Αγροτικής Πολιτικής, είπε και τα παραπάνω. Ολοφάνερη η απομόνωση των "εντεταλμένων" της κυβέρνησης από τη μεγάλη μάζα της φτωχής και της μικρομεσαίας αγροτιάς. Το μόνο - αλλά και το σοβαρότερο, όμως - που φάνηκε πως δεν έχει ή δε θέλει να καταλάβει ο προαναφερόμενος αγροτιστής είναι ότι η αντιαγροτική κυβερνητική πολιτική αποτελεί τη βασική και κύρια αιτία αυτού του φαινόμενου. Και, βέβαια, η υποστήριξη που της παρέχει, παρά και ενάντια στα συμφέροντα της αγροτιάς, ακόμη και με τη συμμετοχή του στην κακοστημένη κυβερνητική διήμερη παράσταση.

Πρόσωπο

Ντένις Ρος

Ανάμεσα στη Λωρίδα της Γάζας, το Τελ Αβίβ και τη Δαμασκό, έχει περάσει τους τελευταίους μήνες της ζωής του, με εξαίρεση ορισμένα μικρά χρονικά διαλείμματα, ο Ντένις Ρος. Ο ειδικός απεσταλμένος του Αμερικανού Προέδρου Μπιλ Κλίντον στη Μέση Ανατολή έχει αλλεπάλληλες συναντήσεις τόσο με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ όσο και με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου και με τον Σύρο Πρόεδρο Χαφέζ αλ Ασαντ σε μια προσπάθεια να ευοδώσει η "ειρηνευτική διαδικασία".

Οι πρόσφατες εξελίξεις έχουν αναγκάσει τον Ρος να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στην επίτευξη μιας τελικής συμφωνίας για την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Χεβρώνα. Ο στόχος του, όμως, παρά τις πολύωρες συναντήσεις του με τους ενδιαφερόμενους και τις πιέσεις που έχει ασκήσει εκατέρωθεν, δεν έχει αποδώσει το ποθούμενο. Η, επανειλημμένως, δηλωμένη αισιοδοξία του, κάμφθηκε μετά την απόρριψη από τους Παλαιστινίους και της τελευταίας μεσολαβητικής πρότασης που κόμισε και η οποία προβλέπει αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Χεβρώνα και καθυστέρηση της αποχώρησης του ισραηλινού στρατού από την υπόλοιπη Δυτική Οχθη μέχρι την άνοιξη του 1998 αντί του Σεπτέμβρη του 1997, όπως έχει συμφωνηθεί στο Οσλο.

Το μεσολαβητικό προφίλ του Ρος έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα εξαιτίας της μη επίτευξης συμφωνίας και ανώτεροι Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι, όπως ο Χασάν Ασφούρ, δε διστάζουν να δηλώσουν ότι η προσπάθειά του θα είχε καλύτερα αποτελέσματα αν στόχευε, όντως, στην απεμπλοκή της "ειρηνευτικής διαδικασίας" και όχι στην "ωραιοποίηση" της αδιάλλακτης στάσης του Νετανιάχου.

Ε. Μ.