Στην Αθήνα μεταφέρεται η έδρα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που μέχρι σήμερα βρισκόταν στο Παρίσι. Η «καρδιά» του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος θα χτυπάει για το επόμενο χρονικό διάστημα στην πατρίδα μας, αφού τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, με συντριπτική πλειοψηφία, σχεδόν ομοφωνία, ψήφισαν τη μεταφορά της έδρας. Με την απόφαση αυτή και την υπόσχεση των συνέδρων ότι θα συντονίσουν τη δράση τους για την ανατροπή της «νέας τάξης πραγμάτων», ολοκληρώθηκαν την Κυριακή το απόγευμα, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, οι εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου Κινημάτων Ειρήνης.

Οι εργασίες του Συνεδρίου, στις πέντε μέρες - άνοιξε τις πύλες του στις 10 του Μάη - με τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των 160 αντιπροσώπων από 44 χώρες του κόσμου, που βρέθηκαν στην Αθήνα, ανέδειξαν με τον καλύτερο ίσως τρόπο την παγκόσμια άνοδο των φιλειρηνικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Οι εμπειρίες που μετέφεραν οι αντιπροσωπείες των κινημάτων από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τα σημαντικά θέματα που τους απασχόλησαν, οι προτάσεις που κατέθεσαν και οι αποφάσεις που πήραν, δείχνουν ότι το φιλειρηνικό κίνημα, σε όλες τις ηπείρους, έχει διαισθανθεί την αναγκαιότητα του αγώνα και της πάλης κατά της σύγχρονης βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού.

Ολες αυτές τις μέρες, στους χώρους που φιλοξενήθηκε το Συνέδριο, εκφράστηκαν οι αγωνίες, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί και αναζητήθηκαν οι λύσεις για σημαντικά προβλήματα. Η Λατινική Αμερική είναι ένα καζάνι που βράζει. Μια περιοχή του κόσμου που βρίσκεται στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η Αφρική μαστίζεται από την πείνα, τη φτώχεια και τους εμφύλιους πολέμους. Στην Ασία, ολόκληροι λαοί οδηγούνται στη δυστυχία και το περιθώριο, ενώ οι τεχνητές κρίσεις, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ακόμα και το ξέσπασμα ενός πολέμου, πλανώνται σε καθημερινή βάση πάνω από τη συγκεκριμένη ήπειρο. Η Ευρώπη γνώρισε έναν πόλεμο, ενώ οι κατακερματισμοί κρατών και οι επεμβάσεις στο εσωτερικό τους πληθαίνουν συνεχώς. Οι συμφωνίες που υπογράφονται ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές λειτουργούν σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Αυτά μετέφεραν, μέσα από τις ομιλίες τους και τις παρεμβάσεις τους, στο Συνέδριο οι αντιπρόσωποι των κινημάτων.

Τις τρεις πρώτες μέρες του συνεδρίου πραγματοποιήθηκαν οι ολομέλειες και τα τραπέζια εργασίας, ενώ τις δυο τελευταίες μέρες συζητήθηκαν τα συμπεράσματα, βγήκαν τα πορίσματα και καταγράφηκαν τα επίσημα κείμενα του συνεδρίου.

Ειδικά αυτές τις δυο τελευταίες μέρες, οι αντιπρόσωποι στις ομιλίες τους τόνισαν ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μπορεί να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση που προσπαθούν να επιβάλουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ολο αυτό το διάστημα, υπογράμμισαν όλοι οι σύνεδροι, αναπτύχθηκε ένα σημαντικό και πολλές φορές πρωτόγνωρο κίνημα ειρήνης, που αντιτάχθηκε με κάθε μέσο στον πόλεμο, στις επεμβάσεις, στα εμπάργκο. Οι σύνεδροι από τη Λατινική Αμερική τόνισαν πως τα εργατικά και φοιτητικά κινήματα των χωρών τους έχουν μπει πρωτοπόρα στους αγώνες τόσο κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όσο και κατά της «παγκοσμιοποίησης» που επιχειρούν οι πολυεθνικές, με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και άλλων στρατιωτικών συνασπισμών. Ενδεικτική είναι και η τοποθέτηση της Αμερικανίδας εκπροσώπου, η οποία υπογράμμισε ότι, παρά την παραπληροφόρηση που δέχεται, ο αμερικανικός λαός απέδειξε με τις κινητοποιήσεις του ότι ακόμα και στη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού υπάρχουν αντιστάσεις.

Τέλος, οι σύνεδροι υπογράμμισαν ότι οι σφαγές, οι βαρβαρότητες και οι γενοκτονίες έχουν διαλύσει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που υπήρχαν σε κάποιους, ότι μπορούν να γίνουν διαπραγματεύσεις με τον ιμπεριαλισμό. Η στρατικοποίηση των περισσότερων χωρών του κόσμου, ανέφεραν σε πολλά σημεία των παρεμβάσεών τους οι σύνεδροι, δείχνει ότι το φιλειρηνικό κίνημα πρέπει να βρίσκεται σε μόνιμη εγρήγορση και κινητοποίηση, προκειμένου να αντισταθεί στις σημερινές εξελίξεις. «Γνωρίζουμε τον εχθρό, αν δεχτούμε επίθεση πρέπει να αντεπιτεθούμε», τόνισε στη σύντομη παρέμβασή της η Λέιλα Νάφα Χαμάρνε και ίσως σ' αυτή τη μικρή πρόταση να κρύβεται και η κοινή διαπίστωση όλων των ανθρώπων που βρέθηκαν αυτές τις μέρες στην πατρίδα μας.

Ιδιαίτερη αίσθηση, επίσης, προκάλεσε και το γεγονός, ότι όλοι οι σύνεδροι γνώριζαν για τις μεγάλες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Ενδεικτική και η φράση του Κουβανού αντιπροσώπου και αντιπροέδρου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Ορλάντο Φουντούρα: «Αν οι κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού υπήρχαν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ίσως αυτός ο πόλεμος να είχε τελειώσει πριν καλά καλά αρχίσει...».

Η εξάλειψη των πυρηνικών όπλων, ο αγώνας για την ανατροπή της Νέας Τάξης, η καταδίκη του ΝΑΤΟ και της νέας στρατηγικής του, αλλά και οι αγώνες που πρέπει να δώσει το φιλειρηνικό και λαϊκό κίνημα κατά των στρατιωτικών συνασπισμών και των ξένων βάσεων σε όλο τον κόσμο, ήταν τα σημαντικότερα ζητήματα που απασχόλησαν τις εργασίες του συνεδρίου. Οι απόψεις και οι αποφάσεις των συνέδρων διατυπώθηκαν μέσα από το κείμενο της Διακήρυξής τους, που αποτελεί τις επίσημες θέσεις του Συνεδρίου. Διακήρυξης, της οποίας σήμερα παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα αποσπάσματα.

Η ανάγκη για οριστική καταστροφή των περίπου 30.000 πυρηνικών όπλων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Καθώς επίσης και να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις χώρες που διαθέτουν πυρηνικά οπλοστάσια, προκειμένου να υπάρξει η κατάρτιση μια συνθήκης που θα απαγορεύει τα πυρηνικά όπλα, αλλά και όλες τις μορφές πυρηνικών δοκιμών. Τέλος, πρότειναν σαν διεθνείς μέρες δράσης για την εγκατάλειψη των πυρηνικών τις επετείους της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

Καταδίκασαν την αλαζονική στάση της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία καθιστά την πυρηνική της ανωτερότητα ως ένα θέμα που δεν μπορεί να θίγεται και αρνείται την κύρωση της Συνθήκης για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών. Δραστικές περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες, προκειμένου να μηδενιστούν τα κέρδη των πολυεθνικών από το εμπόριο των όπλων.

Το νέο «Στρατηγικό Δόγμα» του ΝΑΤΟ, τονίζεται στη Διακήρυξη, αποσκοπεί σε μια πολιτική επιθέσεων κατά των λαών. Μια στρατηγική, επισημαίνεται στο κείμενο, επιλεκτικών επιθέσεων εναντίον κρατών, που είναι αντίθετα στην παγκόσμια τάξη ειρήνης, έτσι όπως την οριοθετεί η Χάρτα του ΟΗΕ και αποτελεί την πιο σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.

Στη Διακήρυξη καταδικάζονται οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καθώς και η ανάμειξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και σχηματισμών στα εσωτερικά της συγκεκριμένης χώρας, αλλά και των άλλων χωρών. Η επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία - αναφέρεται χαρακτηριστικά στη Διακήρυξη - ήταν μια καθαρά στρατιωτική επέμβαση και όχι «ανθρωπιστική», όπως θέλησαν να την προβάλλουν οι εμπνευστές της, η οποία παραβίαζε τη Χάρτα του ΟΗΕ και την εθνική κυριαρχία της συγκεκριμένης χώρας. Κατήγγειλαν, επίσης, το ΝΑΤΟ ότι παρέκαμψε τους μηχανισμούς του ΟΗΕ και υπογραμμίζεται ότι οι διαφορές και τα προβλήματα των λαών θα πρέπει να λύνονται με ειρηνικά μέσα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και την αρχή της μη επέμβασης σε εσωτερικά ζητήματα των κρατών.

Καταδίκασαν τους στρατιωτικούς συνασπισμούς και τη δημιουργία επαγγελματικών στρατών, επισημαίνοντας ότι μέσα από τη δημιουργίας και την ύπαρξή τους οι ιμπεριαλιστές θα μπορούν να επεμβαίνουν όπου κρίνουν σκόπιμο, με κριτήρια την ασφάλεια, τα συμφέροντα και τις αξίες του κεφαλαίου. Επίσης, μέσα από το κείμενο, καλούν τα λαϊκά κινήματα όλων των χωρών του κόσμου, αλλά και τους διεθνείς οργανισμούς, να προβάλουν την αντίθεσή τους μπροστά σ' αυτήν την απειλή και να παλέψουν υπέρ της επικράτησης μιας πολιτικής, που θα διασφαλίζει την παγκόσμια τάξη ειρήνης και θα επιβάλει την άμεση κατάργηση όλων αυτών των στρατιωτικών και δολοφονικών μηχανισμών.

Στο κείμενο της διακήρυξης, εκφράζεται η συμπαράσταση στην Κούβα και καταδικάζονται όλα τα εμπάργκο, στις χώρες που αυτά επιβάλλονται, γιατί αποτελούν, όπως αναφέρεται, παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και χρησιμοποιούνται ως μέσο για την επιβολή της «νέας τάξης πραγμάτων» σε βάρος των λαών. Δηλώνουν, επίσης, ότι θα παλέψουν για την κατάργηση των στρατιωτικών βάσεων σε όλες τις χώρες του κόσμου. Βάσεις, οι οποίες, όπως χαρακτηριστικά τονίζουν, υπονομεύουν την εθνική κυριαρχία των κρατών.

Αγώνας για κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη κατά της «παγκοσμιοποίησης» των πολυεθνικών

Στο όνομα της «παγκοσμιοποίησης», υπογραμμίζεται στη Διακήρυξη, μια διεθνής οικονομική τάξη επωφελείται και επιβάλλεται στους λαούς του κόσμου, με αποτέλεσμα να βλάπτει σοβαρά την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου Κόσμου και να οδηγεί τους λαούς στη φτώχεια και τη δυστυχία. Η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - αναφέρεται στη Διακήρυξη - που εκφράζουν αυτή την παγκοσμιοποίηση επιβάλλουν την οικονομία της λιτότητας, η οποία θυσιάζει ολόκληρους λαούς στο όνομα του κέρδους των πολυεθνικών.

Οι σύνεδροι, μέσα από τη Διακήρυξη τους, εκφράζουν όμως και την αισιοδοξία τους ότι το λαϊκό κίνημα θα αντισταθεί στην παγκοσμιοποίηση, επισημαίνοντας ότι ήδη υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις και κινητοποιήσεις σε όλες τις χώρες του κόσμου.

Στο κείμενο της Διακήρυξης γίνεται, επίσης, αναφορά στον πολιτισμό της ειρήνης, στον αγώνα κατά του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων, της ξενοφοβίας, του φασισμού, του νεορατσισμού, της νεοαποικιοκρατίας και της παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.