Στην Αθήνα μεταφέρεται η έδρα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που μέχρι σήμερα βρισκόταν στο Παρίσι. Η «καρδιά» του παγκόσμιου φιλειρηνικού κινήματος θα χτυπάει για το επόμενο χρονικό διάστημα στην πατρίδα μας, αφού τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, με συντριπτική πλειοψηφία, σχεδόν ομοφωνία, ψήφισαν τη μεταφορά της έδρας. Με την απόφαση αυτή και την υπόσχεση των συνέδρων ότι θα συντονίσουν τη δράση τους για την ανατροπή της «νέας τάξης πραγμάτων», ολοκληρώθηκαν την Κυριακή το απόγευμα, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, οι εργασίες του Παγκόσμιου Συνεδρίου Κινημάτων Ειρήνης.

Οι εργασίες του Συνεδρίου, στις πέντε μέρες - άνοιξε τις πύλες του στις 10 του Μάη - με τον ουσιαστικό διάλογο μεταξύ των 160 αντιπροσώπων από 44 χώρες του κόσμου, που βρέθηκαν στην Αθήνα, ανέδειξαν με τον καλύτερο ίσως τρόπο την παγκόσμια άνοδο των φιλειρηνικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Οι εμπειρίες που μετέφεραν οι αντιπροσωπείες των κινημάτων από τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τα σημαντικά θέματα που τους απασχόλησαν, οι προτάσεις που κατέθεσαν και οι αποφάσεις που πήραν, δείχνουν ότι το φιλειρηνικό κίνημα, σε όλες τις ηπείρους, έχει διαισθανθεί την αναγκαιότητα του αγώνα και της πάλης κατά της σύγχρονης βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού.

Ολες αυτές τις μέρες, στους χώρους που φιλοξενήθηκε το Συνέδριο, εκφράστηκαν οι αγωνίες, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί και αναζητήθηκαν οι λύσεις για σημαντικά προβλήματα. Η Λατινική Αμερική είναι ένα καζάνι που βράζει. Μια περιοχή του κόσμου που βρίσκεται στο στόχαστρο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Η Αφρική μαστίζεται από την πείνα, τη φτώχεια και τους εμφύλιους πολέμους. Στην Ασία, ολόκληροι λαοί οδηγούνται στη δυστυχία και το περιθώριο, ενώ οι τεχνητές κρίσεις, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ακόμα και το ξέσπασμα ενός πολέμου, πλανώνται σε καθημερινή βάση πάνω από τη συγκεκριμένη ήπειρο. Η Ευρώπη γνώρισε έναν πόλεμο, ενώ οι κατακερματισμοί κρατών και οι επεμβάσεις στο εσωτερικό τους πληθαίνουν συνεχώς. Οι συμφωνίες που υπογράφονται ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές λειτουργούν σε βάρος της εθνικής κυριαρχίας των κρατών. Αυτά μετέφεραν, μέσα από τις ομιλίες τους και τις παρεμβάσεις τους, στο Συνέδριο οι αντιπρόσωποι των κινημάτων.

Τις τρεις πρώτες μέρες του συνεδρίου πραγματοποιήθηκαν οι ολομέλειες και τα τραπέζια εργασίας, ενώ τις δυο τελευταίες μέρες συζητήθηκαν τα συμπεράσματα, βγήκαν τα πορίσματα και καταγράφηκαν τα επίσημα κείμενα του συνεδρίου.

Ειδικά αυτές τις δυο τελευταίες μέρες, οι αντιπρόσωποι στις ομιλίες τους τόνισαν ότι μόνο μέσα από τον αγώνα μπορεί να ανατραπεί η σημερινή κατάσταση που προσπαθούν να επιβάλουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Ολο αυτό το διάστημα, υπογράμμισαν όλοι οι σύνεδροι, αναπτύχθηκε ένα σημαντικό και πολλές φορές πρωτόγνωρο κίνημα ειρήνης, που αντιτάχθηκε με κάθε μέσο στον πόλεμο, στις επεμβάσεις, στα εμπάργκο. Οι σύνεδροι από τη Λατινική Αμερική τόνισαν πως τα εργατικά και φοιτητικά κινήματα των χωρών τους έχουν μπει πρωτοπόρα στους αγώνες τόσο κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, όσο και κατά της «παγκοσμιοποίησης» που επιχειρούν οι πολυεθνικές, με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και άλλων στρατιωτικών συνασπισμών. Ενδεικτική είναι και η τοποθέτηση της Αμερικανίδας εκπροσώπου, η οποία υπογράμμισε ότι, παρά την παραπληροφόρηση που δέχεται, ο αμερικανικός λαός απέδειξε με τις κινητοποιήσεις του ότι ακόμα και στη μητρόπολη του ιμπεριαλισμού υπάρχουν αντιστάσεις.

Τέλος, οι σύνεδροι υπογράμμισαν ότι οι σφαγές, οι βαρβαρότητες και οι γενοκτονίες έχουν διαλύσει και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις που υπήρχαν σε κάποιους, ότι μπορούν να γίνουν διαπραγματεύσεις με τον ιμπεριαλισμό. Η στρατικοποίηση των περισσότερων χωρών του κόσμου, ανέφεραν σε πολλά σημεία των παρεμβάσεών τους οι σύνεδροι, δείχνει ότι το φιλειρηνικό κίνημα πρέπει να βρίσκεται σε μόνιμη εγρήγορση και κινητοποίηση, προκειμένου να αντισταθεί στις σημερινές εξελίξεις. «Γνωρίζουμε τον εχθρό, αν δεχτούμε επίθεση πρέπει να αντεπιτεθούμε», τόνισε στη σύντομη παρέμβασή της η Λέιλα Νάφα Χαμάρνε και ίσως σ' αυτή τη μικρή πρόταση να κρύβεται και η κοινή διαπίστωση όλων των ανθρώπων που βρέθηκαν αυτές τις μέρες στην πατρίδα μας.

Ιδιαίτερη αίσθηση, επίσης, προκάλεσε και το γεγονός, ότι όλοι οι σύνεδροι γνώριζαν για τις μεγάλες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Ενδεικτική και η φράση του Κουβανού αντιπροσώπου και αντιπροέδρου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Ορλάντο Φουντούρα: «Αν οι κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού υπήρχαν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ίσως αυτός ο πόλεμος να είχε τελειώσει πριν καλά καλά αρχίσει...».