Ηνέα διετής Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με τις αυξήσεις-ψίχουλα, που συμφωνήθηκε χτες, ήρθε να επικυρώσει το κλίμα συναίνεσης, που καιρό τώρα κτίζουν πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ΣΕΒ και κυβέρνηση σε βάρος των εργατοϋπαλλήλων της χώρας. Και αυτή η διετής σύμβαση ουσιαστικά αφαιρεί πραγματικό εισόδημα από τους εργαζόμενους, εντείνει την εκμετάλλευσή τους και τροφοδοτεί παραπέρα τα υπερκέρδη του μεγάλου ντόπιου κεφαλαίου. Οι διαπραγματεύσεις ήταν «στημένες» από την αρχή, καθώς το πλαίσιο διεκδίκησης της πλειοψηφίας ήταν προσαρμοσμένο στις κυβερνητικές και εργοδοτικές επιδιώξεις.

Ηεξαγγελία... κινητοποιήσεων στην προχτεσινή ολομέλεια της ΓΣΕΕ από την πλειοψηφία, επιχειρήθηκε να λειτουργήσει σαν προκάλυμμα. Ωστόσο, η ανάγκη να διατηρηθεί το «καλό κλίμα» μεταξύ των εταίρων, το να μη διαταραχτεί στο ελάχιστο το κλίμα ταξικής συνεργασίας, οδήγησε στο να κλειστεί η σύμβαση αμέσως, χωρίς καν να πέσει μια «ντουφεκιά» για «την τιμή των όπλων», όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, με βασικό φυσικά στόχο να ρίχνει «στάχτη στα μάτια» των εργαζομένων.

Οι συνέπειες από την υπογραφή της σύμβασης-ντροπή πάνε πολύ μακριά. Δεν είναι μόνο ότι λειτουργεί αρνητικά για τις κλαδικές συμβάσεις εργασίας και δυσκολεύει υπέρμετρα τις διεκδικήσεις των Ομοσπονδιών, σε μια περίοδο μάλιστα που με επίσημα στοιχεία οι Ελληνες βιομήχανοι είναι πρώτοι στην Ευρώπη και δεύτεροι στον κόσμο σε αύξηση κερδών. Πρόκειται για μια σύμβαση που κινείται αυστηρά στα πλαίσια του μονόδρομου της ΟΝΕ και των εντολών των Βρυξελλών και προοιωνίζεται την πορεία που θα ακολουθηθεί και στη μετα-ΟΝΕ εποχή. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ ήταν σαφής και αποκαλυπτικός, λέγοντας πως «συμβάλλει στην προσπάθεια της χώρας για διατηρησιμότητα στην ΟΝΕ» και προειδοποίησε για «δύσκολα χρόνια» που θα ακολουθήσουν. Δίνει το στίγμα μιας μακροχρόνιας πορείας συνεχούς χειροτέρευσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.

Ταυτόχρονα, η πορεία αυτή είναι δεμένη με την προσπάθεια να δοθεί συντριπτικό χτύπημα σε όλο το φάσμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Οι βιομήχανοι δεν έχουν κρύψει, αντίθετα διαλαλούν και πιέζουν για πλήρη κατάργηση του σταθερού χρόνου εργασίας, για πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Προχτές ο νέος υπουργός Εργασίας, δείχνοντας πως η κυβέρνηση έχει ανοιχτά τα ώτα στις εργοδοτικές εντολές, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία» έκανε λόγο για «νέο μοντέλο εργασίας» και για «ασυμβατότητες» ανάμεσα στις ανάγκες της αγοράς και στην εργατική νομοθεσία, που θα πρέπει να ρυθμιστούν. Η στάση υποταγής που κράτησε και αυτή τη φορά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι όρκοι πίστης στο μονόδρομο των πολυεθνικών, δείχνουν την ετοιμότητά της όχι απλά να συναινέσει αλλά και να στηρίξει τη νέα αντεργατική σφοδρή επίθεση που βρίσκεται προ των πυλών.

Το μέλλον για τους εργατοϋπαλλήλους της χώρας εμφανίζεται γκρίζο. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, εκ των πραγμάτων, ούτε μπορεί ούτε θέλει να λειτουργήσει προς μια άλλη, αγωνιστική κατεύθυνση, αφού είναι αυτή η ίδια που έχει οδηγήσει τα συνδικάτα σε πλήρη εκφυλισμό και σε διάλυση. Η αλλαγή πορείας του συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας μαζί με την αναγκαία ανασυγκρότηση και αναγέννησή του τίθενται πλέον, ακόμα πιο οξυμένα, επί τάπητος. Κρίσιμος μοχλός προς μια τέτοια κατεύθυνση αποτελεί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, ενώ η ενίσχυσή του αναδεικνύεται σε σοβαρή και άμεση ανάγκη.