Τον αντιδραστικό χαρακτήρα της νέας αναθεώρησης του Συντάγματος, που πλήττει τα δικαιώματα των εργαζομένων και προστατεύει τα προνόμια της πλουτοκρατίας, επιδιώκει να αποκρύψει η κυβέρνηση Καραμανλή, αξιοποιώντας στο έπακρο τη συναίνεση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Το «παράθυρο» που ανοίγει για σταδιακή άρση της μονιμότητας των δημόσιων υπαλλήλων είναι το «ζήτημα αιχμής» που επιλέγεται από την κυβέρνηση προκειμένου να σταλεί το μήνυμα ότι στο στόχαστρο της συνταγματικής μεταρρύθμισης είναι τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων. Παρά τον σκόπιμα γενικόλογο και ασαφή χαρακτήρα της διατύπωσης εκ μέρους του πρωθυπουργού, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι ακόμα και στο στενό δημόσιο τομέα θα είναι εργαζόμενοι μειωμένων δικαιωμάτων, δίχως σταθερή εργασία και με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Αυτό άλλωστε αποδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Θ. Ρουσόπουλος, δηλώνοντας ότι η συγκεκριμένη πρόταση σε συνδυασμό με άλλες «στοχεύουν στην επανίδρυση του κράτους με έναν τρόπο που θα είναι λειτουργικός και θα κάνει τις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες πιο λειτουργικές και ανταγωνιστικές».

Την ίδια στιγμή κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές συνεχίζουν να πλειοδοτούν και να κραυγάζουν υπέρ της άρσης της μονιμότητας, παρόλο που κάτι τέτοιο, υποτίθεται, δεν είναι η επίσημη γραμμή. Η «διγλωσσία» είναι προφανώς σκόπιμη και κατευθυνόμενη, προκειμένου να προετοιμαστεί το έδαφος μέχρι την οριστικοποίηση της πρότασης, η οποία δεν προβλέπεται να γίνει πριν το φθινόπωρο.

Ο Β. Μεϊμαράκης, που έχει αποδείξει ότι λειτουργεί ως προπομπός των (αντιλαϊκών)κυβερνητικών επιλογών, επέμεινε και χτες ότι πάμε σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή προς την άρση της μονιμότητας στο στενό δημόσιο τομέα. «Θεωρώ ότι είναι σοβαρό θέμα, το οποίο πρέπει να ωριμάσει με τη συζήτηση», είπε (στον «9,84»), και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών συμπλήρωσε: «Η μονιμότητα στο στενό δημόσιο τομέα, εφόσον θα υπάρχει πλέγμα διατάξεων το οποίο μπορεί πράγματι να κατοχυρώσει την ασφάλεια του εργαζόμενου και να σταματήσει την όποια αυθαιρεσία της διοίκησης, δεν πιστεύω ότι πρέπει να είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη».

Περισσότερο αθυρόστομος ο γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της ΝΔ, Ν. Καραχάλιος, παραδέχτηκε ότι η κυβέρνηση σφυγμομετρεί τις αντιδράσεις και ετοιμάζεται για τη χαριστική βολή στη μονιμότητα. «Θα θέλαμε να δούμε τις αντιδράσεις των ανθρώπων που τους αφορά άμεσα το θέμα ή έμμεσα», είπε και από κει και πέρα «μετρώντας το πόσο ώριμη είναι η κοινωνία αλλά και πόσο ώριμη είναι η οικονομία μας και η δημόσια διοίκηση, θα μπορούσαμε ίσως να προχωρήσουμε και σε κάτι τέτοιο» (σ.σ. στην άρση της μονιμότητας στο στενό δημόσιο τομέα).

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Κ. Μητσοτάκης άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι η μονιμότητα θα ισχύει μόνο για τους νυν υπηρετούντες στο στενό δημόσιο τομέα. «Στο στενό δημόσιο τομέα δεν πρόκειται να καταργηθεί η μονιμότητα. Κανείς ούτε το σκέφτεται, ούτε το προτείνει. Για τους νεοδιοριζόμενους το θέμα είναι ανοιχτό. Αλλωστε το προβλέπει και το υπάρχον Σύνταγμα. Μονιμότητα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα δεν πρόκειται βέβαια να υπάρξει. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο», δήλωσε εξερχόμενος χτες από το Μέγαρο Μαξίμου.

Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ εξέφρασε την εκτίμηση ότι «η αναθεώρηση θα είναι ευρεία», ενώ προεξόφλησε τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ υπενθυμίζοντας με νόημα ότι στην προηγούμενη αναθεώρηση του Συντάγματος είχε επιτευχθεί «ένα πνεύμα φιλικό, ευχάριστη ατμόσφαιρα και αντικειμενική συζήτηση». «Αυτό που κάναμε εμείς ως αντιπολίτευση, να συμβάλουμε θετικά, ελπίζω πως θα το κάνει και το ΠΑΣΟΚ τώρα στη θέση της αντιπολιτεύσεως», σημείωσε.

Ευθέως υπέρ της άρσης της μονιμότητας τάχθηκε ο υφυπουργός Εργασίας Γερ. Γιακουμάτος, υποδεικνύοντας μάλιστα να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες του ισχύοντος Συντάγματος στην κατεύθυνση αυτή.

Την ίδια στιγμή ο Θ. Ρουσόπουλος επέμεινε και χτες ότι «δεν καταργείται η μονιμότητα», επιχειρώντας να πείσει ότι η πρόταση του πρωθυπουργού αφορά ...στην «αποκατάσταση» των εργαζομένων αορίστου χρόνου. Στην κατεύθυνση αυτή κινήθηκε και ο Πρ. Παυλόπουλος, παραδεχόμενος όμως έμμεσα ότι η πλήρωση των οργανικών θέσεων του στενού δημόσιου τομέα θα γίνεται με συμβασιούχους πάσης φύσεως και όχι με μόνιμους υπαλλήλους. «Πράγματι έχει ανοίξει ο δρόμος για να καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις οι υπάλληλοι εκείνοι που υπηρετούν με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου, αλλά ορισμένου χρόνου», σημείωσε, υποστηρίζοντας ότι η προτεινόμενη αλλαγή γίνεται για να καλύψει το κενό που υπάρχει στο άρθρο 103 του Συντάγματος για τους συμβασιούχους αορίστου χρόνου.

Εντελώς διαφορετική εμφανίζεται η άποψη του βουλευτή Γ. Μανώλη, ο οποίος δήλωσε ευθέως ότι «η μονιμότητα για τους νεοεισερχόμενους έχει τελειώσει αν περάσει αυτή η διάταξη ως έχει». Και συμπλήρωσε: «Θα είναι στο χέρι της εκάστοτε εξουσίας να χρησιμοποιεί το Σύνταγμα αυτό και αυτή τη διάταξη και να παίρνει όλους τους νεοεισερχόμενους, χωρίς να κωλύεται από το Σύνταγμα».

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, για το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τη συζητούμενη άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, σημείωσε:

«Η άρση της μονιμότητας έχει τεθεί προ πολλού, έχει τεθεί από διεθνείς οργανισμούς, ας το πούμε έτσι, έχει τεθεί στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ενα αντιλαϊκό μέτρο δεν παίρνεται με εκτέλεση άμεση. Προχωράει τμηματικά.

Κατ' αρχήν, οι χιλιάδες προσλήψεις με τη μορφή των εκτάκτων που έγιναν και από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΠΑΣΟΚ δεν υποδήλωνε ότι πάμε εκεί;

Δεύτερον, η μη πραγματοποίηση προσλήψεων π.χ. στον τομέα της Υγείας, των νοσοκομείων, 20.000 κενές θέσεις σε νοσοκόμες, άντε να είναι τώρα 17.000 - 18.000 σε νοσηλευτικό προσωπικό. Τόσα χρόνια γιατί δε γίνονται, όταν χτίζονται νοσοκομεία, αγοράζονται μηχανήματα και είναι μέσα στα κουτιά, γιατί; Αυτό υποδηλώνει τι, ότι θα γίνουν οι προσλήψεις όταν έχει εξαλειφθεί και το τελευταίο απομεινάρι των μεταπολεμικών εργατικών κατακτήσεων. Δε δεσμεύονται με το παλιό καθεστώς.

Ακόμα, όταν ξεκίνησε η ιστορία ότι οι παλιοί μένουν με αυτό το εργασιακό καθεστώς και οι άλλοι θα πάνε με το καινούριο;

Οι δημόσιοι υπάλληλοι έπρεπε να ξεσηκωθούν πιο πριν και η ηγεσία τους. Δεν το λέω επιτιμητικά, εμείς θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά τους, δε θα τους αφήσουμε, αλλά έπρεπε να ξεσηκωθούν όταν εφαρμόζονταν τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και στους εργάτες Δήμου και η μερική απασχόληση σε μια σειρά τομείς του ιδιωτικού τομέα.

Η άποψη που λέει, το σπίτι μου να είναι καλά και το συμφέρον μου είναι ό,τι κλείνει το σπίτι μου, αυτό σήμερα προκαλεί πάρα πολύ μεγάλες ζημιές. Εμείς θα υπερασπιστούμε τους δημοσίους υπαλλήλους, δεν υπάρχει θέμα, δε θα πάμε εκδικητικά, αλλά μην πούμε ότι τώρα ανακαλύφθηκε αυτό το θέμα, το έδαφος προετοιμάστηκε προ πολλού».

Το ρόλο να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα και να τα «καθησυχάσει» για τις αντιδραστικές αλλαγές που δρομολογεί η κυβέρνηση μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ.

Ετσι, την ίδια στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αλλά και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη μιλούν για σταδιακή άρση της μονιμότητας στο «στενό» δημόσιο, το ΠΑΣΟΚ επιμένει να υποστηρίζει ότι πρόκειται για «πυροτέχνημα» του Κ. Καραμανλή και σε όλους τους τόνους σημειώνει ότι δεν «τίθεται θέμα». Μάλιστα, κορυφαία στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημείωναν χτες ότι η άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπάλληλων «δεν είναι το πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης σήμερα», ανοίγοντας με τον τρόπο αυτό το δρόμο στην κυβέρνηση να προωθήσει μέσα από την αναθεώρηση το έργο που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκης, αναφερόμενος στο θέμα της άρσης της μονιμότητας στο «στενό» δημόσιο τομέα, υποστήριξε ότι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού μετατράπηκαν την επόμενη μέρα από τον Θ. Ρουσόπουλο «σε μια πρόταση η οποία περιλαμβάνεται ήδη στο Σύνταγμά μας».

Πάντως, η κίνηση του Ευαγ. Βενιζέλου να απαντήσει στις προτάσεις του πρωθυπουργού, χωρίς φυσικά να διαφοροποιηθεί από τις θέσεις του κόμματος του, δημιούργησε αναταραχή στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Ο Ν. Αθανασάκης ανέφερε ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «δε θα μπορούσε να κηρύξει ένα οιονεί σιωπητήριο».

Εξάλλου χτες υπήρξε και πρόταση του Α. Τσοχατζόπουλου για τη διεξαγωγή ενός προγραμματικού συνεδρίου θέσεων του ΠΑΣΟΚ στο τέλος του 2006, μια πρόταση που δεν απέκλεισε ο Ν. Αθανασάκης.