Η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε ότι αυτός ο πόλεμος δεν είναι μόνο βάρβαρος και παράνομος, δεν είναι απλά ο πρώτος πόλεμος του 21ού αιώνα, όπως λέγεται, αλλά είναι ο πρώτος πόλεμος που πραγματοποιείται στα πλαίσια του προληπτικού χτυπήματος και πως «αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν αντιδράσουν όλοι οι λαοί, θα μπει σε εφαρμογή το σχέδιο κατά του άξονα του κακού, που περιλαμβάνει προληπτικά 60 χώρες!».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ προέτρεψε με την ευκαιρία των σημερινών εξελίξεων: «Ας σκεφθούμε όλοι, ποιος είχε συμφέρον, ποιος αξιοποίησε το τρομοκρατικό πλήγμα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001;», ένα ερώτημα που το ΚΚΕ είχε θέσει και τότε, με αποτέλεσμα να βάλλουν εναντίον του πολλοί.

Ακολούθως απαρίθμησε μια σειρά από λόγους για τους οποίους ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί κανένα μέτρο λιτότητας, περιστολής δημοκρατικών ελευθεριών, αλλά αντίθετα πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του σε μισθούς και συντάξεις, σε κοινωνικές παροχές. Οι λόγοι αυτοί είναι: «Επειδή, ο πόλεμος είναι παράνομος, επειδή γίνεται για τα αιματοβαμμένα κέρδη της πλουτοκρατίας. Επειδή, οι χώρες της ΕΕ, που δεν τον ήθελαν για λόγους δικών τους συμφερόντων, δεν πήραν όλα τα μέτρα για να τον αποτρέψουν, ενώ είχαν τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε μέτρα απομόνωσης των ΗΠΑ, να αποτρέψουν τη χρησιμοποίηση ευρωπαϊκών εδαφών και εναέριου χώρου για την πραγματοποίησή τους. Επειδή, αντί να κλιμακώσουν την αντίδρασή τους προς τις ΗΠΑ, παζάρευαν μαζί της τη μεταπολεμική οικοδόμηση του ΙΡΑΚ, τις επενδύσεις τους, ροκανίζοντας το χρόνο υπέρ του πολέμου. Παράδειγμα η Γαλλία, που λίγες ώρες πριν την έκρηξη του πολέμου δηλώνει ότι θα αλλάξει στάση, αν αποδειχθεί ότι ο Σαντάμ έχει χημικά όπλα. Που σημαίνει ότι θα συμμορφωθεί με ό,τι θα ισχυριστούν οι ΗΠΑ εισβάλλοντας στο Ιράκ!».

Η Αλ. Παπαρήγα στηλίτευσε τις ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπογραμμίζοντας ότι «είναι πολιτικά και ηθικά υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό» κι αυτό γιατί «ενώ παραδέχεται ότι ο πόλεμος είναι παράνομος, ισχυρίζεται ότι δε συμμετέχει αν και έχει παραδώσει γην και ύδωρ στις ΗΠΑ, έχει δώσει όχι μόνο ό,τι της ζήτησαν αλλά και ό,τι δεν της ζήτησαν. Ελληνικά εδάφη, λιμάνια και όλος ο εναέριος χώρος είναι παραδομένος στο βάρβαρο και παράνομο πόλεμο».

«Δεν μπορεί - σημείωσε - ο ελληνικός λαός να ανέχεται η Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε στρατόπεδο και ορμητήριο του Πενταγώνου, και οι ελληνικές ενοπλες δυνάμεις σε τμήμα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων».

Σε «Ανυπακοή και απειθαρχία» κάλεσε η Αλ. Παπαρήγα: «Ο ελληνικός λαός πρέπει να κηρύξει την ανυπακοή στις διεθνείς συμβατικές υποχρεώσεις» συμπλήρωσε κι αυτό για τρεις βασικούς λόγους:

«Από τη στιγμή που ο πόλεμος ανακοινώνεται, ενώ δεν υπάρχουν αποδείξεις, δεν μπορεί κανείς να πιστέψει σε αποδείξεις που θα επιστρατεύσουν οι εισβολείς», επισήμανε και επανέλαβε: «Απειθαρχία: Στις συμβατικές υποχρεώσεις με τον υπ' αριθμόν 1 τρομοκράτη, τις ΗΠΑ. Απειθαρχία προς τον πρώτο τη τάξει κατασκευαστή δολοφονικών όπλων και αερίων, τον πρώτο τη τάξει πωλητή. Ανυπακοή στις ΗΠΑ που έχουν στηρίξει και ανεβάσει αντιδραστικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο. Απειθαρχία στις ΗΠΑ που υπονόμευσαν δημοκρατικές και λαϊκές κυβερνήσεις».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα επανέλαβε πως το ΚΚΕ:

Διεκδικεί: Αμεση σύγκληση της Βουλής, συζήτηση για την ελληνική συμμετοχή και έκφραση της πολιτικής βούλησης όλων των κομμάτων. Το θέμα της συζήτησης να είναι αν θα τηρηθούν οι συμβατικές υποχρεώσεις ή όχι.

Καταδικάζει: Τη στάση της ΝΔ που φαινομενικά πατάει σε δύο βάρκες, ενώ στηρίζει την κυβέρνηση στη συμμετοχή στον πόλεμο. Δε μας έχει πείσει ότι θα έκανε κάτι το διαφορετικό.

Εκτιμά: Οτι ο ΣΥΝ πρέπει να διευκρινίσει τη θέση του. Ναι μεν είναι αντίθετος με την ελληνική συμμετοχή, δεν ξεκαθαρίζει όμως αν αυτή πρέπει να διακοπεί μονομερώς από την Ελλάδα ή αν αυτό το συναρτά με τη στάση άλλων ευρωπαϊκών χωρών, και προ παντός της ΕΕ.

«Αντιστεκόμαστε - τόνισε - στην εκστρατεία εκφοβισμού και στην κινδυνολογία. Ποτέ άλλοτε οι ΗΠΑ, ο ιμπεριαλισμός, η ΕΕ δεν ήταν τόσο εκτεθειμένοι στα μάτια των λαών.

Ακριβώς τώρα χρειάζεται καθαρό μυαλό, τόλμη και θάρρος, αποφασιστικότητα, χειραφέτηση από τη μοιρολατρία.

Αν σ' αυτόν τον πόλεμο κερδίσει η πείρα, η συνείδηση και το θάρρος των λαών, τότε θα έχουμε κάνει ένα βήμα εμπρός για μια γενική αντεπίθεση. Θα έχουμε κάνει ένα αποτελεσματικό βήμα στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Αυτοί που ισχυρίζονται ότι τον πόλεμο τον κερδίζουν τα όπλα ξεχνάνε ότι τα όπλα τα χειρίζονται οι άνθρωποι, οι λαοί. Και τα πιο σύγχρονα όπλα θα αποδειχθούν αναποτελεσματικά μπροστά στο όπλο της λαϊκής πλειοψηφίας.

Αν οι λαοί αρνηθούν να στρέψουν τα όπλα κατά άλλων λαών, τότε ο πόλεμος των ιμπεριαλιστών θα γίνει μπούμερανγκ».

«Ηδη η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου, που δημοσιεύεται σήμερα, καλεί το λαό να πάρει μέρος σε μεγάλες κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί και οι οποίες προβλέπουν πορείες, απεργίες, διαδηλώσεις και οργάνωση της αντίστασης όχι μόνο στις κεντρικές πλατείες, αλλά και σε κάθε εργοστάσιο, στο γραφείο, στο χωράφι, παντού. Αυτό που λέμε ο λαός στους δρόμους. Και αναμφισβήτητα ότι θα χρειαστεί κλιμάκωση αυτών των δραστηριοτήτων.

Δε θα καθίσουμε να κοιτάμε στην τηλεόραση ή μάλλον να ακούμε στην τηλεόραση τις ειδήσεις, που θα μεταδίδουν τα μεγάφωνα των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Πρέπει να είμαστε κυριολεκτικά στους δρόμους. Τις ειδήσεις θα τις βγάλει το κίνημα και όχι η τηλεόραση ή το ραδιόφωνο. Γι' αυτό θα είναι και πλήρως ελεγχόμενη η πληροφόρηση, αυτό είναι πασίγνωστο».

Σε άλλη ερώτηση για το αν υπάρχει συσχέτιση της διεθνούς οικονομικής κατάστασης και του πολέμου, η Αλ. Παπαρήγα επισήμανε: «Ο καπιταλισμός υποφέρει από την ύφεση, η οποία μάλιστα είχε εκδηλωθεί και με τον κύκλο της κρίσης διαδοχικά σε πολλές χώρες. Και μάλιστα τώρα σε ύφεση βρίσκεται και η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία, τα τρία βασικά κέντρα του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού.

Αναμφισβήτητα μια απ' τις διεξόδους στην ύφεση είναι και η πραγματοποίηση πολέμων. Και απ' τους πολέμους οπωσδήποτε ωφελούνται τμήματα της πλουτοκρατίας, ιδιαίτερα αυτά που έχουν σχέση με την παραγωγή των όπλων. Οι πόλεμοι οδηγούν σε καταλήψεις εδαφών, σε δημιουργία νέων πεδίων στην αγορά και μακροπρόθεσμα η πλουτοκρατία βγαίνει κερδισμένη, και άμεσα ακόμα και αν υποστεί κάποια πλήγματα, μακροπρόθεσμα βγαίνει κερδισμένη.

Ο πόλεμος υπήρξε μέχρι τώρα η διέξοδος στην κρίση. Μην ξεχνάτε τους δυο παγκόσμιους πολέμους που περάσαμε. Ιδιαίτερα ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος έδωσε διέξοδο στην κρίση του καπιταλισμού.

Επιπλέον, το ζούμε και τώρα. Ολα τα βάρη της κρίσης θα τα πληρώσει ο λαός. Η κυβέρνηση και η Νέα Δημοκρατία νοιάζονται για το πώς θα περιορίσουν τις ζημιές που θα υποστούν ορισμένα τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου, όπως είναι οι μεγαλοξενοδόχοι κλπ.

Οχι μόνο δε νοιάζεται για το τι θα πληρώσει ο λαός, αλλά θα φορτώσει στις πλάτες του λαού ακόμα και όταν τελειώσει ο πόλεμος, και όταν παρέλθει το διάστημα με τις συνέπειες του πολέμου, για πολλά χρόνια θα πληρώνουμε τις συνέπειες απ' τον πόλεμο του Ιράκ.

Επομένως, η κρίση του καπιταλισμού και ο πόλεμος έχουν σχέση μεταξύ τους αναμφισβήτητα. Μην ξεχνάτε ότι μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη υπήρχαν βεβαίως και ορισμένες επιχειρήσεις, οι οποίες επλήγησαν, όπως ήταν οι αερομεταφορές, οι ασφαλιστικές εταιρίες, αλλά υπήρξαν και άλλα τμήματα του επιχειρηματικού κόσμου, τα οποία πραγματοποίησαν τεράστια κέρδη».

Σε ό,τι αφορά στις μορφές πάλης του αντιπολεμικού κινήματος και στο ενδεχόμενο παρεκτροπών, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Τι θα πει παρεκτροπή; Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πόλεμο βάρβαρο. Η μόνη νομιμότητα που υπάρχει σήμερα, είναι η νομιμότητα παρέμβασης των λαών. Οι λαοί μπορούν να επιβάλουν τη νομιμότητα. Οι από τα πάνω και δε θέλουν και δεν είναι σε θέση. Τι παρεκτροπή δηλαδή;

Κοιτάξτε να δείτε, το μαζικό κίνημα έχει αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να χρησιμοποιεί όλες τις μορφές πάλης και ταυτόχρονα, είναι και μια ευκαιρία να το πω, είναι απόλυτα σε θέση να περιφρουρηθεί από τις προβοκάτσιες και να μην τις φοβηθεί. Η μαζικότητα είναι εκείνη που δίνει τη δύναμη και νομιμοποιεί τους αγώνες».

Σε ερώτηση για το αίτημα του ΚΚΕ για προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή η Αλ. Παπαρήγα απάντησε: «Στον κ. Κακλαμάνη βεβαίως επιδώσαμε την επιστολή. Από εκεί και πέρα είναι θέμα της κυβέρνησης να ορίσει το πότε θα γίνει. Και βέβαια να πω το εξής. Αυτή τη στιγμή η μόνη η οποία μπορεί να φέρει αυτό το θέμα στη Βουλή είναι η κυβέρνηση. Οσον αφορά εμάς δεν έχουμε τη δυνατότητα να το επιβάλουμε, διότι με βάση τον Κανονισμό είχαμε μία φορά αυτή τη δυνατότητα και έγινε για το Κυπριακό, ξέρω ότι δεν έχει τη δυνατότητα ούτε ο Συνασπισμός να το επιβάλει γιατί μια φορά έφερε για το θέμα του Ιράκ.

Δε μιλάμε, όμως, για να κάνουμε μια φιλολογική συζήτηση για τον πόλεμο του Ιράκ, γιατί την κάναμε στη Βουλή. Μιλάμε για μια συζήτηση στην οποία θα εκφραστεί η θέση των κομμάτων για το αν η Ελλάδα πρέπει να συμμετάσχει στον πόλεμο ή πρέπει να αποσυρθεί. Αυτό το συγκεκριμένο, όλα τα άλλα έχουν ειπωθεί στη Βουλή. Αυτή τη σημασία έχει. Και με την ευκαιρία, σε μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες ακόμα και στη γειτονική Τουρκία ο Κανονισμός της Βουλής δίνει τη δυνατότητα να ψηφίζει το Κοινοβούλιο "ναι ή όχι συμμετοχή" σε έναν πόλεμο, στη διάθεση εδάφους, στις διευκολύνσεις κλπ.

Ο Κανονισμός της Βουλής των Ελλήνων το μόνο που επιτρέπει είναι να ψηφίζουμε νομοσχέδια. Σε μεγάλες πολιτικές αποφάσεις δεν έχεις δικαίωμα να ψηφίζεις. Αυτά όλα είναι εκτός Κοινοβουλίου. Τα λέω, για να δούμε την περίφημη δημοκρατία που έχουμε στην Ελλάδα και όπου όλοι μιλάνε για το Ναό και το Τέμενος της Δημοκρατίας.

Ξέρετε τι μπορεί να απαντήσει η κυβέρνηση; Μπορεί να απαντήσει ότι δεν προβλέπει ο Κανονισμός τέτοια συζήτηση. Εμείς δε λογαριάζουμε ούτε αυτό το πράγμα. Να γίνει συζήτηση και να τοποθετηθούν τα κόμματα και να πουν στην κυβέρνηση τι πρέπει να κάνει, αν εγκρίνουν τη στάση της κυβέρνησης. Και να πουν συγκεκριμένα αν πρέπει να βγει η Ελλάδα ή όχι από τον πόλεμο.

Εμείς αυτό ζητάμε, να ξέρει ο ελληνικός λαός. Δεν μπορεί να κρύβονται πίσω από τον Κανονισμό της Βουλής. Τα κόμματα να κρυβόμαστε, εμείς λέμε τη θέση μας, δεν μπορεί να κρυβόμαστε πίσω από τον Κανονισμό της Βουλής, να βγαίνουμε στα παράθυρα της τηλεόρασης και να μην υπάρχει τοποθέτηση του Ελληνικού Κοινοβουλίου».

Κληθείσα να σχολιάσει τη στάση των πρώην σοσιαλιστικών χωρών απέναντι στις αιτιάσεις της υπερδύναμης των ΗΠΑ η Αλ. Παπαρήγα ανέφερε: «Κατ' αρχήν δε συμφωνούμε με τη θέση που λέει ότι η μόνη υπερδύναμη είναι οι ΗΠΑ. Οτι έχει ηγετική θέση, ότι είναι μια μεγάλη δύναμη δεν το αμφισβητούμε, αλλά είναι μια χώρα. Αν όλες οι άλλες χώρες - κράτη είχαν μια διαφορετική στάση ουσιαστική, οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα μπορούσαν μόνες τους να εξαπολύσουν τον πόλεμο.

Ας πάρω ένα παράδειγμα. Αν φύγουν όλες οι Βάσεις από την Ευρώπη. Τι τις θέλουν τις αμερικάνικες βάσεις στην Ευρώπη; Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να κάνουν τον πόλεμο παγκόσμια, αν δεν έχουν ενδιάμεσους σταθμούς και βάσεις. Πώς θα τον κάνουν, από την Ουάσιγκτον;

Γιατί, δηλαδή, μικρή δύναμη είναι η Γερμανία, μικρή δύναμη είναι η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία; Γιατί, οι άλλες χώρες, δηλαδή, της Γης είναι μικρές δυνάμεις; Δεν το δεχόμαστε αυτό και δεν πρέπει στους λαούς να καλλιεργηθεί η άποψη, ότι υπάρχει μια υπερδύναμη που κάνει ό,τι θέλει. Και ο Χίτλερ ήταν υπερδύναμη, φάνταζε και η Γερμανία, αλλά δεν έκανε τελικά ό,τι ήθελε εκείνος. Πώς θα γίνει;».

Για τη στάση των πρώην σοσιαλιστικών χωρών τόνισε: «Γιατί σας κάνει εντύπωση; Εκεί επανήλθε ο καπιταλισμός κι εδώ χρειάζεται να βγουν και ορισμένα συμπεράσματα γύρω από τις διαδικασίες ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων.

Πέρα και ανεξάρτητα από τις υπαρκτές αδυναμίες και τα λάθη που έγιναν ήταν μέρος της αντεπίθεσης του ιμπεριαλισμού. Αυτό πια είναι ολοφάνερο, γιατί δε θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά αν υπήρχε το σοσιαλιστικό σύστημα. Λέω, πέρα και ανεξάρτητα από όποια λάθη, αδυναμίες ή προβλήματα υπήρχαν, ήταν αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας.

Και βεβαίως και της συνέργειας όλων των χωρών της Ευρώπης και των άλλων ισχυρών του κόσμου σ' αυτή την επιθετικότητα. Δεν τα κάνουν όλα οι ΗΠΑ, δεν είναι παντοδύναμες, ούτε μπορούν να κάνουν τα πάντα».

«Και εδώ αποδείχτηκε - συνέχισε - ότι αυτή η Ευρώπη, η οποία τάχα θα ήταν το αντίπαλο δέος στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ή να υπηρετεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ή να αντιστέκεται αναποτελεσματικά και μόνο με κριτήρια τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι τα συμφέροντα των λαών. Αυτό μπορεί να κάνει αυτή η Ευρώπη.

Και να προσθέσω και κάτι άλλο. Ακούω τώρα από το πρωί μέχρι το βράδυ στις τηλεοράσεις, να διατηρηθεί η Ενωμένη Ευρώπη. Μα το θέμα είναι ενωμένη σε ποια γραμμή; Αν είναι να έχουμε μία Ενωμένη Ευρώπη στο πλευρό των Ηνωμένων Πολιτειών προτιμούμε μία διασπασμένη Ευρώπη όπου άλλοι αντιστέκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες και αντιπαλεύουν αυτές που πάνε με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τι να την κάνουμε την Ενωμένη Ευρώπη; Γιατί, δηλαδή, να φοβηθούμε αυτό το ζήτημα; Ενωμένη Ευρώπη σε ποια κατεύθυνση, για ποιο σκοπό;

Αυτοί που το λένε βέβαια εννοούν Ενωμένη Ευρώπη για να περνάει αυτά, τις αποφάσεις των Βρυξελλών, για τους τρομονόμους, για τις ιδιωτικοποιήσεις, για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Αυτή την Ενωμένη Ευρώπη εμείς τη χαρίζουμε και την πολεμάμε δηλαδή».