Για την επιτυχημένη πορεία και του 29ου Φεστιβάλ μίλησε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θέμης Γκιώνης, ανοίγοντας τη χτεσινή ομιλία του στην κατάμεστη, κόκκινη, νεανική πολιτεία και τόνισε ότι αυτή η επιτυχία δείχνει χειροπιαστά πως αυξάνεται το κύρος και η επιρροή του ΚΚΕ στη νέα γενιά, διευρύνονται και δυναμώνουν οι δεσμοί της ΚΝΕ με τη νεολαία.

«Συμπληρώνονται φέτος 35 χρόνια από την απόφαση του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, με την οποία ιδρύθηκε, μέσα στα μαύρα χρόνια της χούντας, η ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ. Η 35χρονη πορεία της ΚΝΕ δικαιώνει αυτήν την απόφαση», τόνισε στη συνέχεια ο Γραμματέας της Οργάνωσης και εξήγησε: «Από την πρώτη στιγμή, η Οργάνωσή μας, έχοντας στο πλευρό της το ΚΚΕ, μπόρεσε να οργανώσει, να καθοδηγήσει τους αγώνες της νεολαίας για τη διεύρυνση των δικαιωμάτων της. Εδωσε και δίνει μαχητικά και νεανικά το "παρών" σ' όλους τους αγώνες του λαού μας. Συνδέοντας το νεολαιίστικο κίνημα με το εργατικό - λαϊκό και τους στόχους και τους αγώνες με την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

Μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, έδρασαν και διαπαιδαγωγήθηκαν με τα υψηλά ιδανικά του ΚΚΕ χιλιάδες νέων αγωνιστών. Σ' όλη την ιστορική διαδρομή της, η κομμουνιστική νεολαία, η νεολαία του ΚΚΕ, ήταν και είναι η αιχμή του δόρατος του νεολαιίστικου κινήματος. Απέδειξε ότι η ύπαρξη γερής και μαζικής ΚΝΕ είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη του κινήματος της νεολαίας.

Σε εποχές αποστράτευσης, αντιηρωικές, υποχώρησης του κινήματος, η Οργάνωσή μας ανασυγκροτήθηκε και βάδισε κόντρα στο ρεύμα, καταφέρνοντας να κερδίσει ξανά τη θέση της στο κίνημα της νεολαίας. Πρωτοστάτησε στους αγώνες για το δικαίωμα στη μόρφωση, στην παιδεία, ενάντια στη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Υπερασπίστηκε με πάθος την αλήθεια των αξιών του εργατικού λαϊκού κινήματος, υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται με γνώση το σοσιαλισμό».

«Επιμένουμε και θα επιμένουμε - πρόσθεσε στη συνέχεια - όσο και αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους, να πιστεύουμε και να προπαγανδίζουμε την υπεροχή του σοσιαλισμού». Γιατί, όπως είπε, «ο σοσιαλισμός είναι η μόνη απάντηση στη βαρβαρότητα και ας προσπαθούν πολλοί να τον παρουσιάζουν ως ουτοπία, θέλοντας να διασφαλίσουν την αιωνιότητα του καπιταλισμού.

Σε τελική ανάλυση, αναρωτιόμαστε, αν ο σοσιαλισμός είναι μια ουτοπία, όπως λένε, τότε γιατί τον φοβούνται τόσο, που να εξαπολύουν ύβρεις και συκοφαντίες με κάθε ευκαιρία, στα επίσημα σχολικά βιβλία, στα πανεπιστημιακά συγγράμματα, στις καθ' έδρας διαλέξεις; Γιατί στήνουν ειδικές (και πολυέξοδες) αντικομμουνιστικές εκπομπές στην τηλεόραση; Γιατί αφιερώνουν σελίδες επί σελίδων στις φυλλάδες τους;

Προφανώς, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Σε τούτο το σύστημα, όπου η ανθρώπινη ύπαρξη, η καρδιά και ο νους, μετριούνται σε χρήμα, κανείς απ' αυτούς δεν ξοδεύει, αν δεν πρόκειται να κερδίσει. Κανείς τους δε θα ασχολιόταν με μια ουτοπία.

Στην πραγματικότητα, η άρχουσα τάξη ξέρει ότι η αντιπαράθεσή της με την τάξη των εργατών δε σταμάτησε ποτέ και ούτε πρόκειται να σταματήσει. Θα συνεχίσει και θα οξύνεται. Μέχρι η πλειοψηφία των καταπιεζόμενων να κερδίσει την ελευθερία της, να πάρει το μέλλον στα χέρια της, για να μπορεί να απολαμβάνει αυτά που παράγει και που της τα κλέβει μια μειοψηφία. Γνωρίζουν καλά ότι η φτώχεια και η εκμετάλλευση, που οδηγούν στο περιθώριο τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, είναι ο καταλύτης στην όξυνση της αντιπαράθεσης καπιταλισμού και σοσιαλισμού».

Αναφέρθηκε, επίσης, στην περίοδο των ανατροπών, που οι ντελάληδες της άρχουσας τάξης έσπευσαν να πείσουν τους νέους ότι δεν υπάρχει άλλη προοπτική, και συνεπώς η λύση στα προβλήματά τους θα πρέπει να είναι τέτοια, που να χωράει στο ρεαλισμό, τάχα, του καπιταλισμού, και τόνισε:

«Στα 12 χρόνια που πέρασαν από τις ανατροπές, ο καπιταλισμός μάς έχει δώσει αρκετά δείγματα γραφής, για να μπορούμε να κάνουμε τη μεγάλη σύγκριση.

Στη σύγκριση αυτή, έχουμε μάρτυρες τους νεκρούς που άφησε πίσω του ο ιμπεριαλισμός στο πέρασμά του από τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τους ζωντανούς νεκρούς στις χιλιάδες χώρες, της πείνας, των λοιμών και της φτώχειας, τα εκατομμύρια των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων, των εργαζόμενων χωρίς δικαιώματα, που βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει, τα παιδιά, που εγκαταλείπουν, όλο και πιο νωρίς, τη μάθηση για να πάνε στο εργοστάσιο, στα χωράφια, στην πορνεία, τα παιδιά - σκιές, που λιώνουν καθημερινά πια με την ένεση στο χέρι, τους συνταξιούχους που πρέπει να πεθάνουν γιατί στοιχίζουν πολύ στο κράτος πρόνοιας.

Στη σύγκριση αυτή χάνει ο ιμπεριαλισμός. Ενα σύστημα σάπιο, ανίκανο να ικανοποιήσει τις ανάγκες και τα όνειρα της νέας γενιάς, τις προσδοκίες του λαού. Και αυτή του η ανικανότητα γεννά, αντικειμενικά, κραδασμούς, αναζητήσεις σε άλλη κατεύθυνση.

Γι' αυτό έχουν ξεδιπλώσει αυτήν την αντισοσιαλιστική, αντικομμουνιστική προπαγάνδα: Για να θολώσουν τα νερά, να αποδυναμώσουν την ιστορική πείρα».

«Λένε στην προπαγάνδα τους: "Στο σοσιαλισμό στις χώρες αυτές, όπως για παράδειγμα στην Κούβα, υπάρχει ανελευθερία, ενώ στον καπιταλισμό - που δεν είναι, βέβαια, τέλειος - κατοχυρώνεται, τουλάχιστον, η ατομική ελευθερία".

Εμείς λέμε: "Η ελευθερία δεν είναι αφηρημένη έννοια. Για να είναι κάποιος ελεύθερος, θα πρέπει να υπάρχουν οι υλικοί όροι, που θα εξασφαλίζουν την ολόπλευρη ανάπτυξή του ως προσωπικότητα, την πρόσβασή του στον παραγόμενο πλούτο, στα αγαθά της πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας. Ελευθερία, χωρίς κάλυψη των οικονομικών και κοινωνικών αγαθών του λαού και της νεολαίας δεν υπάρχει".

Μας λένε: "Στον καπιταλισμό μπορείς να λες ό,τι θες, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να κάνεις ό,τι θέλεις". Αυτό που δε μας λένε είναι ότι όλα τα παραπάνω μπορούν να ισχύουν μόνο για τους πλούσιους, που η ελευθερία τους χτίζεται πάνω στις πλάτες μας.

Ας ρωτήσουμε έναν άνεργο, αν νιώθει ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, τώρα που ψάχνει για μεροκάματο ή σε ένα σύστημα που μεριμνά για να έχουν σταθερή δουλιά όλοι;

Ας ρωτήσουμε έναν εργαζόμενο, αν μπορεί να λέει ό,τι θέλει, π.χ. να διεκδικεί τα δικαιώματά του, τώρα, που είναι ως δαμόκλειος σπάθη η απόλυση πάνω από το κεφάλι του!

Ας ρωτήσουμε ένα μαθητή, που πετάγεται έξω από το σχολείο, που στοιχίζει στην οικογένειά του το μισό προϋπολογισμό του μήνα, που εξοντώνεται σχολείο - φροντιστήριο - σχολείο, πού είναι πιο ελεύθερος, σ' αυτό το σύστημα ή σ' ένα σύστημα, που θα εξασφάλιζε δωρεάν βασική μόρφωση για όλους;

Ας ρωτήσουμε τους άστεγους, πού πιστεύουν ότι θα είναι ελεύθεροι, σε ένα σύστημα που τους βγάζει στα παγκάκια ή σε ένα σύστημα που έχει εξασφαλισμένη στέγη για όλους;

Στο σοσιαλισμό, οι νέοι δεν ήξεραν τι θα πει ανεργία, αμορφωσιά, ανασφάλεια για το μέλλον τους. Δεν υπήρχαν άστεγοι, δεν υπήρχε παραπαιδεία. Είχαν όλοι τη δυνατότητα πρόσβασης στον πολιτισμό, στη μόρφωση, στη δημιουργία, στον αθλητισμό, στις διακοπές, στην υγεία, στην πρόνοια, στη δουλιά, στη σύνταξη. Δεν υπήρχε λόγος για την ανάπτυξη της βίας και της εγκληματικότητας. Ολα αυτά τα λένε και τα επίσημα στοιχεία, που τόσο προσεχτικά αποκρύπτονται από τους λαούς».

«Η εκμετάλλευση δεν είναι ένα φυσικό κακό, γιατί δε ζούμε σε έναν κόσμο που δεν αλλάζει, γιατί ο άνθρωπος είναι ο δημιουργός της Ιστορίας», τόνισε ο Θ. Γκιώνης και πρόσθεσε ότι στο σύστημα όπου ζούμε κινητήρια δύναμη είναι ο ανταγωνισμός και ο πλούτος, το μεγάλωμα των κερδών και όχι οι ανθρώπινες ανάγκες και η ευημερία. Συγκεκριμένα, είπε:

«Ανταγωνισμός, λοιπόν, να η καινούρια (και άλλο τόσο παλιά) μόδα. Πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί. Ολα πρέπει να υποταχθούν στο όνομα της ενίσχυσης του ανταγωνισμού.

Στο όνομα της ενίσχυσης του ανταγωνισμού, παίρνονται όλα τα μέτρα, αφαιρούνται δικαιώματα, ενισχύεται η καταστολή.

Στο όνομα του ανταγωνισμού, θα πρέπει να μοιράσουμε τη μια θέση εργασίας στα δύο, να δουλεύουμε μερικώς, να ασφαλιζόμαστε μερικώς, να ζούμε μερικώς, θα πρέπει τα μισά παιδιά να παρατούν το σχολείο για να πάνε από πολύ νωρίς και βασικά χωρίς δικαιώματα και απαιτήσεις στη δουλιά, ενώ οι φοιτητές θα πρέπει να πάψουν να απαιτούν εργασία στο αντικείμενό τους.

Τον θεό του ανταγωνισμού και του κέρδους προσκυνάνε κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, και ψηφίζουν κάθε μέτρο προς την ενίσχυσή του, υλοποιώντας κατευθύνσεις της ΕΕ. Κι από κοντά κι ο ΣΥΝ, που μπορεί να λέει μεγάλα λόγια, αλλά στην πράξη στηρίζει την ουσία αυτής της ταξικής πολιτικής».

Απευθυνόμενους στους νέους, κάλεσε να μην τους ξεγελούν οι ...κοινωνικές χάρτες του ΠΑΣΟΚ, οι υποσχέσεις της ΝΔ, τα προεκλογικά χαϊδέματα στην πλάτη, γιατί ο χάρτης της πραγματικότητας, της στυγνής ταξικής πολιτικής, καταδικάζει το λαό και τη νεολαία, ενώ επιφυλάσσει περίοπτη θέση για το μεγάλο κεφάλαιο.

«Τα κέρδη 350 επιχειρήσεων», είπε, «ανέρχονται στα 50.000 ευρώ τη μέρα. Δηλαδή, τα κέρδη τους στο εξάμηνο φτάνουν στα 3,2 δισ. ευρώ! Διπλάσιο ποσόν από ό,τι έταζε η κυβέρνηση για το λαό τα επόμενα 4 χρόνια. Αν θέλετε να το πούμε και αλλιώς, όταν εμείς ζούμε με 22 ευρώ τη μέρα, αυτοί θα κονομάνε 50.000 ευρώ τη μέρα. Και αν τα παραπάνω δεν είναι αρκετά αποκαλυπτικά, σκεφτείτε ότι τα λεφτά που βγάζει ένας εργαζόμενος δουλεύοντας μια ζωή, αυτοί τα βγάζουν σε δύο μέρες.

Αυτή είναι η περίφημη κοινωνική χάρτα: Ενα χαρτί για να μας τυλίξουν μ' αυτό και να πετάξουν την ψήφο μας, μετά τις εκλογές, στο καλάθι των αχρήστων».

Μιλώντας για την προεκλογική περίοδο που διανύουμε και τη στάση που πρέπει να κρατήσει η νεολαία, τόνισε: «Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα βγαίνουν σα χείμαρρος από τα ΜΜΕ. Το γήπεδο έχει στρωθεί και οι δύο ομάδες έχουν πάρει τη θέση τους στη σέντρα. Το παιχνίδι απαιτεί μόνο δύο ομάδες. Το παιχνίδι λέγεται δικομματισμός, και φαίνεται να 'ναι καλά στημένο και από πριν ξεπουλημένο.

Απέναντι σ' αυτήν την κατάσταση, η νεολαία θα πρέπει να σταθεί ανήσυχη, καχύποπτη, γιατί ο καυγάς γίνεται για το ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα την κρίση, για τις καρέκλες, την κουτάλα.

Τι μπορεί να περιμένει η νεολαία από αυτό το στημένο πολιτικό παιχνίδι; Από το αποτέλεσμα ενός σικέ παιχνιδιού;

Βάζουμε αυτό το ερώτημα, γιατί αρκετοί νέοι θεωρούν ότι οι εκλογές δε θα αλλάξουν τίποτα σημαντικό στη ζωή τους, δε θα δώσουν διέξοδο στις ανάγκες τους, δε θα απαντήσουν στα ερωτήματά τους. Θεωρούμε πως έχουν κάθε δικαίωμα να αμφισβητούν τις υποσχέσεις, να μη δίνουν σημασία στα λόγια, να αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική που βιώνουν καθημερινά. Εχουν δικαίωμα να κρατούν μια τέτοια στάση απέναντι στα κόμματα του κατεστημένου, αφού ξέρουν ότι μετά τις εκλογές θα βρεθούν αντιμέτωποι με τα ίδια προβλήματα και την αβέβαιη προοπτική.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ! Να πάρουμε τις εκλογές σαν μια καλή ευκαιρία για να τους μαυρίσουμε, στηρίζοντας το ΚΚΕ. Να κάνουμε την αγανάκτησή μας όπλο στα χέρι μας και όχι θηλιά στο λαιμό μας. Αυτό φοβούνται και όχι την αποχή.

Το λέμε καθαρά. Αυτές οι εκλογές δε θα δώσουν τη λύση που έχουν ανάγκη οι νεολαίοι σήμερα. Μπορούν, όμως, να δώσουν ένα γερό χτύπημα στη λογική του δικομματισμού, της ηττοπάθειας, του μικρότερου κακού, μπορούν να ενισχύσουν τη μόνη ανατρεπτική δύναμη, το ΚΚΕ».

Στο ερώτημα «γιατί να ψηφίσω το ΚΚΕ, αφού δε θα βγει στην κυβέρνηση», απάντησε ότι «μπορεί το ΚΚΕ να μη βγει την επομένη των εκλογών κυβέρνηση, αλλά αυτή που θα βγει πρέπει να είναι αποδυναμωμένη και όχι ισχυρή. Μια ισχυρή κυβέρνηση θα μας θυμηθεί μετά από 4 χρόνια, ενώ η αδυνατισμένη θα είναι ευάλωτη στα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του κινήματος».

Τόνισε ότι απέναντι στην κατεστημένη πολιτική αποτελεί μήνυμα ελπίδας, αντεπίθεσης και προοπτικής, η ενίσχυση του ΚΚΕ, που αμφισβητεί, πάει κόντρα στο σύστημα, που δε συμβιβάζεται με τη Νέα Τάξη και τους υποτακτικούς της, που συγκρούεται με την πολιτική των άλλων κομμάτων, που πρωτοστατεί στους αγώνες του λαού και της νεολαίας, που σηματοδοτεί την αισιοδοξία. «Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που μπορεί να εμπνεύσει, είναι η άλλη πολιτική, που πρέπει να γνωρίσουν χιλιάδες νέοι και νέες», είπε και τόνισε, όπως λέει και το σύνθημα του Φεστιβάλ, ότι: «Η αμφισβήτηση, με ΚΚΕ ισχυρό, μπορεί να γίνει δύναμη αγώνα και ανατροπής».

Και, απευθυνόμενος στα μέλη και τα στελέχη της Οργάνωσης, ο Θ. Γκιώνης κατέληξε:

«Η μεγαλύτερη γιορτή για τα 35χρονα της ΚΝΕ είναι η μάχη που βρίσκεται μπροστά μας και η ανάγκη να ανταποκριθούμε, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό μας, μεταφέροντας το μήνυμα για ισχυρό ΚΚΕ πλατιά στη νεολαία.

Μπορούμε να πετύχουμε.

• Εχουμε την υπεροχή των θέσεών μας, τα επιχειρήματα που μας δίνουν να μιλήσουμε στους νέους.
• Εχουμε τη δυνατότητα, γιατί είχαμε δράση, γιατί μας γνωρίζει μεγάλο μέρος της νεολαίας, γιατί απευθυνόμαστε σε γνώριμους χώρους, σε γνώριμους ανθρώπους.
• Εχουμε την αποφασιστικότητα να πείσουμε χιλιάδες νέους να εμπιστευτούν την ψήφο τους στο ΚΚΕ, εκατοντάδες νέους να γίνουν μέλη της ΚΝΕ.

Καμία ώρα να μην αφήσουμε να πάει χαμένη, στα στέκια, στους τόπους δουλιάς, στα σχολεία και τις σχολές, χέρι - χέρι να μοιραστούν τα υλικά μας, πρόσωπο με πρόσωπο να μιλήσουμε με τους νέους.

Να στείλουμε παντού το μήνυμα της ενίσχυσης του ΚΚΕ, μαζί με τους νέους να τους χαλάσουμε τα σχέδια, να τους μπούμε στο μάτι.

Το ΚΚΕ και μετά τις εκλογές ενισχυμένο και ισχυρό θα είναι η απάντηση στην κρίση, στη σήψη, στα αδιέξοδα και σ' αυτό μπορεί και πρέπει να έχουν συμβάλει οι χιλιάδες νέοι και νέες, που θα κάνουν τη νεανική επιλογή, ψηφίζοντας ανυπότακτα, ψηφίζοντας ΚΚΕ.

Εμπρός λοιπόν, σύντροφοι, ραντεβού από σήμερα και όλοι στη μάχη για ισχυρό ΚΚΕ, γερή - μαζική ΚΝΕ».