Αναφερόμενος στην Κούβα, και στην ανάγκη υπεράσπισης και αλληλεγγύης του νησιού της επανάστασης, ο Θ. Γκιώνης ανέφερε χαρακτηριστικά: εκεί κανένας δεν πεθαίνει στο ράντζο του νοσοκομείου, κανένας δε μένει αμόρφωτος επειδή δεν έχει λεφτά, δεν υπάρχουν νέοι που δουλεύουν παρτ - τάιμ (το νέο μοντέλο δουλιάς που ορίζει η ΕΕ και θέλουν στην Ελλάδα να φτάσει το 30% του πληθυσμού), εκεί δεν υπάρχουν ΣΙΣΣΕΡ ΠΑΛΚΟ, που πετούν σε μια νύχτα τους εργαζόμενους στο δρόμο, ή Σωληνουργίες Κορίνθου ή έργα ΜΕΤΡΟ και Αττικής οδού όπου η ανθρώπινη ζωή είναι «τυπική απώλεια». Συνεχίζοντας την αναφορά του στα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, είπε: «Αυτή η μικρή χώρα του σοσιαλισμού έχει τους περισσότερους γιατρούς ανά άτομο, απ' ό,τι σ' όλο τον κόσμο: έναν γιατρό για κάθε 166 κατοίκους. Είναι 1η παγκοσμίως στην αναλογία δασκάλου/ μαθητών, έχει τον μικρότερο αριθμό μαθητών ανά τάξη. Η Κούβα έχει το πολύ 40 φοιτητές σε κάθε πανεπιστημιακή τάξη. Στην Κούβα υπάρχει Λατινοαμερικάνικη Ιατρική Σχολή που φιλοξενεί 3.400 φοιτητές από 29 χώρες, εκ των οποίων 19 της Λ. Αμερικής και 4 της Αφρικής. Προϋπόθεση για την εισαγωγή στη σχολή είναι να κατάγεται από φτωχή οικογένεια, τους παρέχει δωρεάν όλη την υλικοτεχνική υποδομή και τη διαμονή. Σ' αυτή, λοιπόν, τη χώρα παίρνει το πραγματικό της νόημα ο διεθνισμός και η φιλία των λαών» και υπογράμμισε ότι «παρ' όλο που ΗΠΑ και ΕΕ, οι δήθεν προστάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν εξαπολύσει μια σφοδρή επίθεση με το χρόνιο εμπάργκο, η Κούβα αντέχει».