Εκ μέρους της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ κατατέθηκαν συμβολικά, στο Μνημείο που έχει στήσει η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος, τόσα κόκκινα γαρύφαλλα όσα και τα χρόνια λειτουργίας της Γυάρου ως τόπου εξορίας. Η Γυάρος λειτούργησε σε τρεις περιόδους: Ως φυλακή τα χρόνια 1947 - 1952 και 1955 - 1961 και ως τόπος εξορίας την περίοδο 1967 - 1974.

Απευθύνοντας λίγα λόγια η Δήμητρα Παντάπαση, μέλος της Κομματικής Επιτροπής Αιγαίου του ΚΚΕ, ανέφερε πως «αποτελεί ξεχωριστή τιμή και συγκίνηση, ιδιαίτερα για τους νεότερους από εμάς, το να βρισκόμαστε πάνω στο νησί που αποτέλεσε μαζί με άλλα νησιά του Αιγαίου τόπο εξορίας, φυλάκισης, βασανιστηρίων και εξόντωσης δεκάδων χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών του λαού μας.

Η σημερινή επίσκεψή μας στη Γυάρο έχει συμβολικό χαρακτήρα, γι' αυτό και δεν πήρε και μαζικά χαρακτηριστικά. Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την αποκατάσταση της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και το οριστικό κλείσιμο της Γυάρου, θέλουμε να τιμήσουμε εδώ πάνω στο θανατονήσι, όπως το έλεγαν οι ίδιοι οι εξόριστοι, τους χιλιάδες αγωνιστές, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές, που βρέθηκαν και μαρτύρησαν εδώ γιατί παρά τις πιέσεις και της σειρήνες της υποταγής έκαναν το αυτονόητο: Κράτησαν ψηλά τη σημαία του αγώνα, της πάλης για να δει ο λαός μας καλύτερες μέρες, δεν έκαναν πίσω από τα ιδανικά και τις αξίες τους, δεν συμβιβάστηκαν, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε εξορία, φυλακή, βασανιστήρια, θάνατο, ούτε την περίοδο της χούντας ούτε και στις προηγούμενες περιόδους λειτουργίας της υπό "κανονικές" συνθήκες του αστικού κράτους. Με την αλύγιστη στάση τους κατάφεραν να μετατρέψουν τα ξερονήσια σε κάστρα αγώνα».

Υπογράμμισε επίσης ότι «η φετινή επέτειος συμπίπτει και με μια σειρά εξελίξεις που δείχνουν πως αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για τη Γυάρο. Πριν μερικά χρόνια είχαμε τους σχεδιασμούς για μετατροπή της σε αιολικό πάρκο. Πριν λίγες εβδομάδες, στο όνομα της "αξιοποίησης" της Γυάρου, και μάλιστα με πρόσχημα και τον ιστορικό χαρακτήρα της, παρουσιάστηκε από πολυεθνική εταιρεία αλουμινίου, με τη συνδρομή της κυβέρνησης, σχέδιο που προβλέπει την ανακαίνιση και αξιοποίηση του κτιρίου των φυλακών μαζί με μια σειρά άλλες υποδομές, ώστε να μετατραπεί σε "αυτόνομο ως προς την Ενέργεια και το νερό Κέντρο Μελέτης της Βιωσιμότητας"».

Ετσι, «με την παρουσία μας εδώ σήμερα θέλουμε να στείλουμε μήνυμα πως τέτοια σχέδια δεν θα περάσουν. Το ΚΚΕ, μαζί με τους εξόριστους της Γυάρου, τους απογόνους τους, μαζί με κάθε άνθρωπο που έχει στοιχειώδη σεβασμό στην Ιστορία και στους αγώνες του λαού μας, θα μπει μπροστά για να μην περάσουν τέτοια σχέδια. Η κυβέρνηση της ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα όλα αυτά τα χρόνια για την προστασία της Γυάρου, αλλά έβαλαν το χεράκι τους το 2011 για τον αποχαρακτηρισμό μέρους του νησιού, για να προχωρήσουν οι μπίζνες των αιολικών. Και τώρα, με την πολιτική και το πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει όλοι τους, στηρίζουν ή δείχνουν ανοχή στη μετατροπή της σε πεδίο επιχειρηματικής εκμετάλλευσης, απαξίωσης και αλλοίωσης του ιστορικού χαρακτήρα της», συμπλήρωσε η Δ. Παντάπαση.

«Αυτά και άλλα σχέδια για τη Γυάρο δεν θα περάσουν», ξεκαθάρισε, απαιτώντας «εδώ και τώρα να προχωρήσουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες ώστε να γίνει το μόνο σωστό για τη Γυάρο και τους χιλιάδες εξόριστους: Να αναδειχθεί ως τόπος τιμής, προσκυνήματος για όσους μαρτύρησαν σε αυτό το κολαστήριο. Να αναστηλωθούν και να συντηρηθούν τα κτίρια των φυλακών και να γίνει ένας επισκέψιμος ιστορικός τόπος - μνημείο της σύγχρονης Ιστορίας του λαού μας. Να προφυλαχθεί ο ιστορικός του χαρακτήρας. Να γίνουν επίσης τα απαραίτητα τεχνικά λιμενικά έργα (μόλος πρόσδεσης κ.λπ.) ώστε να γίνει αυτό εφικτό. Τιμή και δόξα στους αλύγιστους της Γυάρου, στους αλύγιστους της ταξικής πάλης».

Η επίσκεψη άλλωστε επιβεβαίωσε την τραγική κατάσταση των φυλακών και των λοιπών εγκαταστάσεων, που επί δεκαετίες έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, κάνοντας επιτακτική την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων από την πολιτεία για τη σωτηρία και διατήρησή τους, καθώς και την κατασκευή τεχνικών έργων.

Αντ' αυτού, η κυβέρνηση ολοφάνερα κάνει πλάτες στα σχέδια για επιχειρηματική «αξιοποίηση» - μπίζνες στο νησί, με τον σχετικό διαγωνισμό να προχωράει, αποκαλύπτοντας και το πραγματικό περιεχόμενο των όσων δρομολογούνται.

Ετσι, οι αρχικά «θολοί» όροι του διαγωνισμού αρχίζουν να παίρνουν σχήμα και μορφή, με τα σχετικά σχέδιά τους να προβλέπουν μέχρι και την κατασκευή κοιτώνα (!) για «επιλεγμένους επισκέπτες» εκεί όπου υπήρχαν φυλακές, όπως και ερευνητικά ινστιτούτα που θα «μελετούν» για τα «πράσινα αρπακτικά» αντικείμενα όπως «διαχείριση υδάτινων πόρων, θέματα πράσινης Ενέργειας, αγροδιατροφικές δράσεις, πολιτικές και στρατηγικές για τη βιοποικιλότητα, οικοσυστημικές υπηρεσίες», με βάση τις Οδηγίες της ΕΕ που έχουν γεμίσει αιολικά τα βουνά και τα νησιά, καταστρέφοντας μαζικά και το περιβάλλον. Και, βέβαια, μόνο πρόκληση αποτελεί το ψέμα ότι δήθεν έτσι θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου: Η εκδήλωση παρουσίασης του διαγωνισμού, προ μηνός στο Μέγαρο Μουσικής, είχε δώσει το στίγμα, με όσα ανιστόρητα ακούστηκαν και με τα περί «ιστορικής λήθης», ενώ και τα επιχειρηματικά σχέδια που προωθούνται οδηγούν στην ακύρωση της δυνατότητας αποκατάστασης του νησιού ως χώρου ιστορικής μνήμης.

Μέλη και φίλοι του ΚΚΕ από το 7ο Διαμέρισμα της Αθήνας πραγματοποίησαν εκδήλωση τιμής στην ΕΠΟΝίτισσα Παναγιώτα Σταθοπούλου τη Δευτέρα 22 Ιούλη, μέρα που πριν 81 χρόνια έχασε ηρωικά τη ζωή της στο μεγαλειώδες συλλαλητήριο στην Αθήνα ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στου Γκύζη, στο σημείο όπου είναι τοποθετημένη η αναμνηστική πλάκα με το όνομά της, στο δασάκι απέναντι από το σπίτι όπου έμενε με την οικογένειά της (Βαλτινών και Κυπριανού).

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε από στέλεχος της ΚΟ Γκύζη το χρονικό της δολοφονίας της Παναγιώτας Σταθοπούλου. Μεταξύ άλλων τονίστηκαν τα εξής:

«Σαν σήμερα, ακριβώς πριν 81 χρόνια, στις 22/7/1943, η Παναγιώτα Σταθοπούλου και δεκάδες άλλοι αγωνιστές δολοφονήθηκαν βάναυσα από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής κατά τη διάρκεια της μεγάλης διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στη Βόρεια Ελλάδα. Η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. (...)

Η Σταθοπούλου γεννήθηκε στις ΗΠΑ το 1926 και οι γονείς της κατάγονταν από το Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας, στο οποίο και έχει στηθεί προτομή σήμερα προς τιμήν της. Στην Κατοχή επέστρεψαν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στου Γκύζη. Συγκεκριμένα, το σπίτι της Παναγιώτας ήταν απέναντι από το σημείο όπου βρίσκεται σήμερα το μνημείο. Στις συνθήκες της Κατοχής βρέθηκε να σπουδάζει και ταυτόχρονα να εργάζεται. Γρήγορα εντάχθηκε στις τάξεις της ΕΠΟΝ και διακρίθηκε για το θάρρος και τη μαχητικότητά της. (...)

Την παραμονή του μεγάλου συλλαλητηρίου, ΕΠΟΝίτες, ανάμεσά τους και η Παναγιώτα Σταθοπούλου, είχαν βγει στις γειτονιές των Εξαρχείων και του Γκύζη για να προπαγανδίσουν το συλλαλητήριο. (...)

Στο συλλαλητήριο, τα γερμανικά τανκς επιχείρησαν να διαλύσουν τις φάλαγγες των διαδηλωτών. Οι αφηγήσεις για την αυτοθυσία των ΕΠΟΝιτών που μπήκαν μπροστά στα τανκς για να τα εμποδίσουν είναι συγκλονιστικές. Η Σταθοπούλου και μία ακόμα ΕΠΟΝίτισσα, η Κούλα Λίλλη, συνθλίβονται κάτω από τις ερπύστριές τους. Ο απολογισμός του συλλαλητηρίου είναι 30 νεκροί, 200 τραυματίες και πάνω από 500 συλληφθέντες. Η ανακοινωθείσα φασιστική βουλγαρική επέκταση, όμως, δεν πέρασε. Την ίδια μέρα μιλούσαν σε όλη την Αθήνα για την μικρή ΕΠΟΝίτισσα που σταμάτησε το τανκ με το σώμα της.

Αυτή η ηρωική πράξη, όπως και χιλιάδες άλλες την ίδια περίοδο, επώνυμων και ανώνυμων αγωνιστών, μας εμπνέουν και θα συνεχίσουν να εμπνέουν τις νεότερες γενιές στον αγώνα για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει, για μια κοινωνία χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους. Η καλύτερη τιμή στους αγώνες του λαού και στις θυσίες ηρώων όπως η Σταθοπούλου είναι η συνέχιση του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και το ΚΚΕ, και τώρα όπως και τότε, πρωτοστατεί και δίνει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση της πάλης γι' αυτόν τον σκοπό».

Αμέσως μετά κατατέθηκαν στεφάνια στη μνήμη της Σταθοπούλου από τις Τομεακές Οργανώσεις Α' Αθήνας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και από το Παράρτημα 7ου Διαμερίσματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ.