ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 25 Μάη 2003
Σελ. /32
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ - ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
Κανένας μοιραίος και άβουλος!

Σε κινητοποίηση των πάντων καλεί το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Μέρα αλληλεγγύης και διεκδίκησης η 5η του Ιούνη

Καθώς εκατοντάδες και χιλιάδες εργαζόμενοι ζούνε το μαρτύριο της ανεργίας και οι ειδήσεις για νέες απολύσεις φτάνουν απ' όλες τις περιοχές της Ελλάδας, το ΠΑΜΕ αποφασίζει να μετατρέψει την 5η Ιούνη, σε μέρα για τους ανέργους, μέρα αλληλεγγύης για τους απολυμένους, αλλά και μέρα διεκδίκησης και πάλης ολόκληρης της εργατικής τάξης. Τα ταξικά συνδικάτα κινητοποιούνται και με τη διοργάνωση συλλαλητηρίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, αλλά και σε άλλες πόλεις, πιο μαχητικά, πιο αποφασιστικά απαιτούν: Κανένας εργάτης στην ανεργία. Να μείνουν ανοιχτά τα εργοστάσια.

Στα πλαίσια αυτά το ΠΑΜΕ συγκρότησε Επιτροπή Αγώνα για τους ανέργους, με τη συμμετοχή απολυμένων από τα εργοστάσια που κλείνουν, αλλά και στελέχη ομοσπονδιών που ο κλάδος τους βρίσκεται αντιμέτωπος με τα χτυπήματα της εργοδοσίας, για το συντονισμό της πάλης και την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, ενώ προς τα έξω ξαναφορά το φιλεργατικό της ζιβάγκο, στα παρασκήνια διαπραγματεύεται με τους εργοδότες για νέες επιδοτήσεις και προγράμματα που θα ενισχύουν τους ίδιους και όχι τους ανέργους. Με αποκλειστικό σκοπό να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, «ροκανίζει το χρόνο» με ψεύτικες ελπίδες, ενώ στα συρτάρια της έχει νέα αντεργατικά μέτρα, με ενίσχυση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας και προετοιμάζει σχέδια κατά της κοινωνικής ασφάλισης, σύμφωνα και με τις οδηγίες της ΕΕ.

Απέναντι στην επίθεση αυτή, που θα πάρει και πιο οξυμένη μορφή, οι εργαζόμενοι, οι απολυμένοι και οι άνεργοι δεν έχουν άλλο δρόμο παρά αυτόν του αγώνα, της συσπείρωσης και του συντονισμού. Η πείρα από την εποχή ακόμα του Μαντουδίου, αλλά και η πρόσφατη εμπειρία των εργατριών της «Σίσσερ» (όπως δείχνουν και τα ρεπορτάζ που ακολουθούν) μαρτυρούν ότι η ανεργία δεν είναι προσωρινό και μεμονωμένο φαινόμενο. Χτυπούσε και χτυπά σήμερα ακόμα πιο δυνατά την πόρτα κάθε εργατικής οικογένειας. Το συμπέρασμα αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει τους εργαζόμενους και όλη την εργατική τάξη σε αγώνες, όχι μόνο ενάντια στις συνέπειες της ανεργίας, στην πρόσκαιρη ανακούφιση των θυμάτων, αλλά σε πάλη για ριζικές ανατροπές. Το σύστημα δεν παίρνει από γιατροσόφια. Η απεμπλοκή από τις πολιτικές δυνάμεις - στυλοβάτες αυτού του συστήματος, η πολιτική καταδίκη των δυνάμεων και των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου γίνεται πλέον μονόδρομος.

Η «καλή εργοδοσία» δεν έχει σχέση με το όνειρο του Αγγελου και της Σοφίας

Το αφεντικό έκανε τις επιλογές του. Το ίδιο και η κυβέρνηση, που στήριξε πλουσιοπάροχα όλα αυτά τα χρόνια την εργοδοσία της «ΣΙΣΣΕΡ». Το εργοστάσιο κλείνει. Ο,τι συμβαίνει στο μυαλό της κάθε εργάτριας είναι αδύνατο να περιγραφεί. Εξω από το εργοστάσιο η συζήτηση φουντώνει. Τι να πρωτοθυμηθούν, για τι να πρωτομιλήσουν. Με βάση και τις τελευταίες αρνητικές εξελίξεις, αυτή η συζήτηση είναι και από τις τελευταίες συζητήσεις εκεί, έξω από την πύλη του εργοστασίου. Οσες αντέξουν, όσες μπορέσουν να κρατηθούν όρθιες στο δρόμο του αγώνα, θα συνεχίσουν αυτή την κουβέντα αλλού μ' άλλον τρόπο. Προς το παρόν, κυρίαρχο είναι πως το εργοστάσιο κλείνει...

«Τόσα χρόνια δουλιάς και σκληρής δουλιάς και σήμερα περνούν αυτοί της επιχείρησης και σε φτύνουν. Σαν τα σκυλιά δουλεύαμε. Ξεκινήσαμε 20-25 άτομα και φτάσαμε να γίνουμε 1.000 σε αυτό το εργοστάσιο», λέει η Αννα που δουλεύει 30 χρόνια, από 14 χρονών. Μαζί της συμφωνεί και η Μαρίνα, που δουλεύει 15 χρόνια στο εργοστάσιο και είναι παντρεμένη με δυο παιδιά. «Αυτή η Ευρωπαϊκή Ενωση - λέει η Αννα - τα κάνει όλα. Από τότε που μπήκαμε, τι καλό είδαμε;». Λίγο παραδίπλα στέκεται η Ντίνα Καπιτάρη, που δουλεύει 11 χρόνια στο εργοστάσιο και λέει στην Αννα: «Το μόνο κόμμα που φώναζε έξω από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ ήταν το ΚΚΕ». Στην ερώτησή μας τι έχει να θυμηθεί τόσα χρόνια στο εργοστάσιο, η Ντίνα λέει: «Τι άλλο πέρα από το άγχος και την πίεση του χρόνου για να βγει η δουλιά».

Η Αννα προσθέτει: «Υπήρχε εποχή που δουλεύαμε Σαββατοκύριακα και διπλοβάρδια για να βγει η δουλιά. Αν δεν έβγαζες τη βάση, είχες πρόβλημα». Η βάση είναι τα 465 λεπτά παραγωγής, δηλαδή το 8ωρο. Κάθε δέμα που φτιάχνει η εργαζόμενη έχει πάνω ετικέτα κολλημένη με τον προβλεπόμενο χρόνο που θα πρέπει να έχει τελειώσει το δέμα. «Αν δεν προλάβαινες - συνεχίζει - σε έπαιρνε η κάτω βόλτα».

Το ζήτημα της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης μεταξύ τους είναι έντονο, εξάλλου έχουν περάσει μια ζωή σε αυτό το εργοστάσιο. «Βοηθούσαμε η μια την άλλη, όταν προέκυπτε ανάγκη», λέει η Μαρία και συνεχίζει: «Υπήρχαν γυναίκες που αρρώστησαν εδώ και τις βοηθήσαμε μαζεύοντας λεφτά. Οπως και γυναίκες που είχαν άρρωστα παιδιά». Εκείνη τη στιγμή τη διακόπτει η Αφροδίτη και λέει: «Εμένα που είμαι 1,5 χρόνο άρρωστη με πνευμονοπάθεια με βοήθησαν οι συναδέλφισσες. Μάζεψαν χρήματα και με βοήθησαν και με το παραπάνω. Η επιχείρηση μου έστειλε μια κάρτα με λουλούδια».

Η Αφροδίτη θυμάται επίσης: «Είχε έρθει μια κοπέλα πρώτη μέρα για δουλιά. Τη δεύτερη μέρα τη χτύπησε αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Δεν έτρεξε η εργοδοσία, εμείς τρέξαμε και βρήκαμε μια κοπέλα γυμνή σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο». Βέβαια, όπως είπαν όλες, ακόμα και όταν μια εργαζόμενη δεν προλάβαινε να βγάλει τη δουλιά, βοηθούσαν οι υπόλοιπες που είχαν τελειώσει.

Λίγο παραδίπλα στέκεται η Ντίνα Μάργαρη, η οποία δουλεύει 20 χρόνια στο εργοστάσιο. Η ίδια είναι μόνη της και όπως λέει έχει σπίτι, αλλά το δάνειο για την αγορά του ακόμα το χρωστάει. Ηθελε να καταγγείλει αυτό που είπε ο υπουργός Εργασίας Δ. Ρέππας ότι οι εργάτριες της «Σίσσερ» θα έπρεπε να έχουν δουλέψει και αλλού και όχι μόνο σε μια δουλιά. «Μα είναι δυνατόν - λέει - δηλαδή αν είχαμε δουλέψει και αλλού, σήμερα δε θα ήταν 500 εργαζόμενοι στο δρόμο;». Η Μαρία Σταυροπούλου προσθέτει ότι η νύφη της απολύθηκε από τη «Σίσσερ» πριν από 5 χρόνια και από τότε δεν έχει βρει ακόμα δουλιά. Δούλευε 25 χρόνια στο εργοστάσιο.

«Φτάσαμε στο σημείο - λέει η Αφροδίτη - να λέμε "η μηχανή μου" αφού γίναμε ένα με τα ντουβάρια». Ακόμα χειρότερα, προσθέτει μια άλλη, είναι ότι εδώ δουλεύουν και πολλά ζευγάρια και μας δείχνει λίγο πιο δίπλα τον Αγγελο και τη Σοφία, που όπως λέει είναι το τελευταίο ζευγάρι που γνωρίστηκε στη «Σίσσερ».

Η Αφροδίτη θυμάται ακόμα ότι το 1985 είχε έρθει στο εργοστάσιο ο τότε υπουργός Εργασίας Β. Γιαννόπουλος μετά από κάλεσμα της εργοδοσίας σε εκδήλωση για τα 20 χρόνια της επιχείρησης. «Είχε χορέψει κιόλας - προσθέτει - και μας έλεγε τότε "έχετε καλή εργοδοσία"...».

ΒΟΡΕΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΥΒΟΙΑ
Τι Μαντούδι, τι «Υβόννη Στορς»...

«Δούλευα 30 χρόνια στα μεταλλεία "Σκαλιστήρη - ΒΙΟΜΑΓΝ", μας σχολάσανε πριν 5 χρόνια και μου χρωστάνε δύο εκατομμύρια. Δεν έβρισκα δουλιά και πήρα την οικογένειά μου και πήγα να δουλέψω στα έργα της Αττικής Οδού. Η κόρη μου δουλεύει 3 χρόνια στα "Υβόννη Στορς" που κήρυξαν πτώχευση», δήλωσε στο «Ρ», στο Μαντούδι Εύβοιας ο 56χρονος εργάτης Βαγγέλης Μπαλάτσος.

Με ελάχιστο χρόνο διαφορά πατέρας και κόρη βιώνουν το σύμφυτο φαινόμενο με τον καπιταλισμό, την ανεργία.

Απ' τα μεταλλεία λευκόλιθου της βορειοκεντρικής Εύβοια ζούσαν χιλιάδες οικογένειες στην περιοχή. Με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οι επιχειρήσεις έκλεισαν και αφού η ανεργία έφτασε στο 75%, οι περισσότεροι κάτοικοι αναγκάστηκαν να αφήσουν τον τόπο τους.

Στο Γυμνάσιο και το Λύκειο του Δήμου Ελυμνίων το 2002 φοίτησαν 254 μαθητές, ενώ το 1991 έφταναν τους 349, στο Δημοτικό στο ίδιο διάστημα από 437 έφτασαν τους 244. Το 1991 στο δήμο είχαν γεννηθεί 60 παιδιά και το 2002 μόλις 29.

Οι μικροεπιχειρήσεις στο δήμο το 2000 ήταν 43 και είχαν εισόδημα 66 εκατ. δραχμές, το 2002 ήταν 57 και το εισόδημά τους παρέμεινε το ίδιο. Η φτώχεια δηλαδή «μοιράστηκε»...

Τα στοιχεία, ανάλογα είναι και στην υπόλοιπη βορειοκεντρική Εύβοια, παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση του Δήμου Ελυμνίων για την ανεργία το Σάββατο 17 Μάη. Στην εκδήλωση συμμετείχαν εκπρόσωποι κομμάτων και φορέων της περιοχής.

«Οσο θα υπάρχει καπιταλισμός, θα υπάρχει και ανεργία. Οριστική λύση θα υπάρξει μόνο όταν ανατραπούν απ' τους εργαζόμενους οι πολιτικές κυβέρνησης και ΕΕ που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου», τόνισε ο Γιώργος Αργύρης, μέλος του Γραφείου της Νομαρχιακής Επιτροπής Εύβοιας του ΚΚΕ. «Μόνο με ένα μέτωπο που να στηρίζεται στους εργάτες, τη φτωχή αγροτιά, τους μικρομεσαίους εμπόρους και επαγγελματίες και τη νεολαία μπορούμε να αντισταθούμε στην εκμετάλλευση», σημείωσε.

«Απαιτούμε και αγωνιζόμαστε για δημόσιο φορέα λευκολίθου στην περιοχή, στήριξη της αγροτικής παραγωγής και μοίρασμα των τσιφλικιών στους ακτήμονες και τους φτωχούς αγρότες και αξιοποίηση και προστασία του δασικού πλούτου», κατέληξε ο Γ. Αργύρης.

Απ' το ΠΑΣΟΚ δε... βρέθηκε κανένας απ' τους 4 βουλευτές του νομού να παραστεί στην εκδήλωση... «Η ανάπτυξη έρχεται μόνο με την τόνωση της επιχειρηματικότητας» ήταν η άποψη των βουλευτών Εύβοιας της ΝΔ, Α. Λιάσκου και Λ. Παπαγεωργόπουλου, που υποκριτικά και με «παχιά λόγια» μίλησαν για «άλλη πολιτική» και για «άλλη κυβέρνηση». «Ξέχασαν» τις ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ, αλλά και πως αυτή η «άλλη πολιτική» είναι η ίδια πολιτική. Η πολιτική της ΕΕ και των μονοπωλίων που πετάει στο δρόμο τους εργαζόμενους για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα. Οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ δε βρήκαν τίποτα να καταλογίσουν στην πολιτική της ΕΕ για την ανεργία.

Με όσους κατοίκους μιλήσαμε στην περιοχή δούλευαν έως και 30 χρόνια στα μεταλλεία και τους χρωστάνε από 1,5 έως 2,5 εκατομμύρια. «Αν χρωστάγαμε εμείς βέβαια θα μας κλείνανε μέσα», έλεγαν.

Ο Στέλιος Λιάκος, άνεργος, κάτοικος του Μαντουδίου, δήλωσε στο «Ρ»: «Ο κόσμος περιμένει μήπως βρει κανένα μεροκάματο για να επιβιώσει. Οι περισσότεροι που φύγανε δουλεύουν στα Ολυμπιακά έργα ή στα έργα της Αττικής οδού. Αυτά σε λίγο καιρό θα τελειώσουν, θα γυρίσουν πίσω, σκεφτείτε πώς θα γίνει η κατάσταση. Είναι ανάγκη άμεσα να υψώσουμε φωνή αντίστασης».

Ο πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου του Δήμου Κηρέως, Στάθης Λιαγκάκης, μας περιέγραψε την κατάσταση στον αγροτικό κόσμο της περιοχής. «Μετά το κλείσιμο των εργοστασίων το παραγωγικό κομμάτι της περιοχής είναι στην πλειοψηφία οι μικροκαλλιεργητές. Σε κάθε καλλιέργεια αντιμετωπίζουμε τα πλαφόν της ΕΕ, όπως εκφράζονται απ' τους ντόπιους εκφραστές της. Μόνη λύση είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα ενταχθούμε και εμείς στις στρατιές των ανέργων».

Η Κωνσταντίνα περιμένει μωρό

Η Κωνσταντίνα Παναγοπούλου
Η Κωνσταντίνα Παναγοπούλου
«Πρέπει να υπάρξει πιο μεγάλη αντίδραση από τους εργαζόμενους για να υπάρξει αποτέλεσμα. Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά...». Αυτό μας λέει η Κωνσταντίνα Παναγοπούλου, που εργάζεται 6 χρόνια στη «Σίσσερ - Πάλκο» και σήμερα, στον 6ο μήνα της εγκυμοσύνης της, περιμένει το πρώτο της παιδί, με έντονη όμως αγωνία για το μέλλον. Οπως είπε στο «Ρ», τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, καθώς όπως φαίνεται όλα οδηγούν στο «λουκέτο» και η συγκεκριμένη, όπως και οι υπόλοιπες εργαζόμενες θα έρθουν αντιμέτωπες με πολύ σοβαρά προβλήματα. «Ο άντρας μου - λέει χαρακτηριστικά - παίρνει 200 με 250 χιλιάδες το μήνα, τι να πληρώνουμε, το δάνειο για το σπίτι ή το παιδί που περιμένουμε;». Μάλιστα όπως είπε ο άντρας της ψάχνει ήδη για δεύτερη δουλιά αφού όπως λέει «εμένα δεν πρόκειται κανένας εργοδότης να με προσλάβει έγκυο, ή με μωρό παιδί. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν πρόκειται να τον βλέπουμε ούτε εγώ ούτε το παιδί μας, αν κάνει δυο δουλιές».

Αποστολή του ΠΑΜΕ στην Πράγα

Ξεκινά αύριο 26 Μάη, στην Πράγα της Τσεχίας, το 10 Συνέδριο της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, που θα διαρκέσει έως την Πέμπτη 29 Μάη. Από το ΠΑΜΕ θα συμμετέχουν ο Γιώργος Μαυρίκος και ο Μπάμπης Βορτελίνος, τακτικός και αναπληρωματικός αντιπρόσωποι αντίστοιχα.

Η αποστολή του ΠΑΜΕ στην Πράγα θα έχει συναντήσεις με τη Γραμματεία της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (ΠΣΟ) που έχει έδρα την πρωτεύουσα της Τσεχίας, καθώς και με το Προεδρείο της Συνομοσπονδίας Εργατών Βοημίας - Μοραβίας -Σιλεσίας, που είναι μέλος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.

Οπως σχολιάζει το ΠΑΜΕ, η ΓΣΕΕ δικαιούται να συμμετέχει στο συνέδριο της ΣΕΣ -σύμφωνα με τη δύναμη των μελών της- με τέσσερις (4) αντιπροσώπους και ισάριθμους αναπληρωματικούς. Με βάση το συσχετισμό δύναμης που ανέδειξε το τελευταίο εκλογικό συνέδριο της ΓΣΕΕ, οι τέσσερις αντιπρόσωποι ορίστηκαν ως εξής: ΠΑΣΚΕ 1, ΠΑΜΕ 1, ΔΑΚΕ 1 και ΣΥΝ 1 αντιπρόσωπος. Ομως σύμφωνα με τη δύναμη της κάθε παράταξης, η ΠΑΣΚΕ έπρεπε να πάρει δύο αντιπροσώπους, ενώ η παράταξη του ΣΥΝ δεν εδικαιούτο, λόγω της μικρής δύναμης. Ομως η ΠΑΣΚΕ παραχώρησε τον ένα αντιπρόσωπό της στην παράταξη του ΣΥΝ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ