Το δόγμα «νόμος και τάξη» έβαλε σε εφαρμογή η κυβέρνηση, στέλνοντας με εντολή του πρωθυπουργού τα ΜΑΤ εναντίον των απεργών στο Μετρό, κάνοντας επίδειξη της κρατικής βίας και τρομοκρατίας, για να πλήξει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες.

Η πλήρης εφαρμογή των ψηφισμένων νόμων που πετσοκόβουν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και καταργούν τα εναπομείναντα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για την κυβέρνηση και τη ντόπια πλουτοκρατία. Γι' αυτό και χρησιμοποιούν τους μηχανισμούς της καταστολής σε βάρος των λαϊκών αγώνων, που αντιπαλεύουν τα εφαρμοζόμενα μέτρα.

Η άγρια καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων στο Μετρό και τα άλλα Μέσα Μεταφοράς, ήταν προειλημμένη απόφαση και αποσκοπούσε να στείλει μηνύματα συνολικότερα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Δεν είναι τυχαίο ότι αμέσως μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Μετρό, η κυβέρνηση σήμανε συναγερμό και κινητοποίησε «στο φουλ» τον κρατικό μηχανισμό, προκειμένου να βγουν πάση θυσία οι συρμοί και να λειτουργήσει το Μετρό και τα άλλα ΜΜΜ, θέλοντας να καλλιεργήσει ηττοπάθεια στους εργαζόμενους και να καταπνίξει αγωνιστικές διαθέσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως μετά, ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης, έσπευσε να θριαμβολογήσει για την έκβαση της αντιπαράθεσης με τους απεργούς, εκφράζοντας την ικανοποίησή του «που οι εργαζόμενοι της ΣΤΑΣΥ έβαλαν και πάλι μπροστά τα μέσα σταθερής τροχιάς» (!), επιδεικνύοντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητα τής κυβέρνησης να εφαρμόσει μέχρι κεραίας τους αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους.

«Η κυβέρνηση δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αφήσει τη χώρα να εκτροχιαστεί και έτσι να πάνε χαμένες οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών. Γι' αυτόν το λόγο δεν έχει καμία δυνατότητα παρά να εφαρμόσει το ενιαίο μισθολόγιο χωρίς εξαιρέσεις», δήλωσε χαρακτηριστικά, επιστρατεύοντας τη γνωστή αντιδραστική προπαγάνδα για τη διαίρεση των εργαζόμενων.

Στο ίδιο πλαίσιο, η κυβέρνηση έχει σηκώσει ψηλά τη σημαία της «τήρησης του νόμου», αξιώνοντας στην πραγματικότητα πλήρη υποταγή του λαού στην κυρίαρχη πολιτική και τα άγρια μέτρα που του καταστρέφουν τη ζωή. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου, δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφιβολιών στην κατεύθυνση αυτή. Οταν ρωτήθηκε χτες (στη ΝΕΤ) πώς η κυβέρνηση θα εφαρμόσει «τα συμφωνηθέντα» (σ.σ. με τους δανειστές) και θα αντιμετωπίσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις, απάντησε ωμά: «Εφαρμόζοντας το νόμο».

Από τη σκοπιά αυτή, εξαπέλυσε επίθεση κατά των απεργών στο Μετρό, υποστηρίζοντας θρασύτατα ότι «άκρατος αυταρχισμός είναι να γράφεις στα παλαιότερα των υποδημάτων σου τις δικαστικές αποφάσεις, να αδιαφορείς για το νόμο, να αδιαφορείς για το κοινωνικό σύνολο», όταν οι νόμοι της κυβέρνησης είναι αυτοί που διαλύουν τη ζωή των εργαζόμενων και του λαού, ανεξάρτητα από κλάδο και τομέα δουλειάς.

Κινούμενος στο έδαφος της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας, δε δίστασε να εμφανίσει την επιστράτευση των απεργών και την επίθεση των ΜΑΤ εναντίον τους ως λαϊκή απαίτηση, ισχυριζόμενος ξεδιάντροπα ότι «μας ώθησε η πίεση του κόσμου, μας ώθησαν οι διαμαρτυρίες»(!). Σε όλες τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του, ο εκπρόσωπος προεξοφλούσε ότι «μέσα στο Σαββατοκύριακο θα έχει ρυθμιστεί το ζήτημα» και αποκατασταθεί η λειτουργία του Μετρό.

Προχωρώντας εκ νέου σε επίδειξη ισχύος επανέλαβε ότι «τίποτα δεν πρόκειται να μας κάνει να αλλάξουμε την αποφασιστικότητά μας, να εφαρμόσουμε την πολιτική μας. Είναι η μόνη ρεαλιστική λύση. Είναι ο μόνος δρόμος εξόδου».

Διαβεβαίωσε παράλληλα ότι η καταστολή του λαού είναι κοινή πεποίθηση των εταίρων της συγκυβέρνησης, επισημαίνοντας ότι «η κυβέρνηση είναι ενιαία, από την άποψη ότι αυτή η πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να ακολουθηθεί, είναι η μόνη που εξισορροπεί τα δημοσιονομικά μας, είναι η μόνη που μας επιτρέπει να σταθούμε στα πόδια μας, είναι η μόνη που θα φέρει ανάπτυξη. Δεν υπάρχει άλλη πρόταση».

Πρωταγωνιστικό ρόλο στη συκοφάντηση των απεργών και συνολικά των εργατικών αγώνων, είχε και ο γραμματέας της ΝΔ Μ. Κεφαλογιάννης, ο οποίος έλεγε χτες ότι «υπάρχουν ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων και συνδικαλιστών, κυρίως στις δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς, που θέλουν να κρατήσουν κάποια κεκτημένα, κάποια από αυτά εκτός λογικής και εποχής». Στο ίδιο πνεύμα, αποφάνθηκε με νόημα ότι «έχουμε αλλάξει εποχή, έχουμε αλλάξει αιώνα. Θα συζητούμε όλα τα προβλήματα, αποφάσεις θα παίρνονται και θα εκτελούνται».

Την πλήρη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στην επιβολή από την κυβέρνηση του αυταρχικού μέτρου της επιστράτευσης των απεργών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επανέλαβε και χτες η εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Φ. Γεννηματά. Είχαν προηγηθεί διαδοχικές τηλεφωνικές επικοινωνίες ανάμεσα στον πρωθυπουργού και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ε. Βενιζέλο όπου συμφωνήθηκε ο όλος χειρισμός της υπόθεσης. Συγχρόνως, η Φ. Γεννηματά ξεκαθάρισε ότι το ΠΑΣΟΚ δε συζητά «για καμία εξαίρεση από το ενιαίο μισθολόγιο» των εργαζομένων στα ΜΜΜ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, σε ανακοίνωσή του καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση έδρασε σαν «ψυχρός εκτελεστής της δημοκρατίας, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, των εργασιακών δικαιωμάτων». Συμπληρώνει πως το «κυβερνητικό, αντεργατικό και ακραία αυταρχικό μέτρο της επίταξης και η σημερινή αστυνομική καταστολή αποτελούν ευθεία επίθεση ενάντια στη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού».

Σε δήλωσή του ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ και υπεύθυνος του τομέα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, σημειώνει τα εξής:

«1. Η αγανάκτηση των εργαζομένων του Μετρό από την κυβερνητική πολιτική που τους καταργεί τη Συλλογική Σύμβαση, τσακίζει τους μισθούς και τους συκοφαντεί προκλητικά και προσβλητικά είναι δικαιολογημένη και δε χωράει συζήτηση ότι έπρεπε να αντισταθούν. Ο αγώνας τους ήταν και δίκαιος και επιβεβλημένος.

2. Ας μην πανηγυρίζει η κυβέρνηση και τα αφεντικά της γιατί υποχρέωσε, με το μαχαίρι στο λαιμό, τους εργαζόμενους να γυρίσουν στη δουλειά τους.

Η εργατική τάξη θα διδάσκεται κάθε μέρα από την πείρα της και θα ορθώσει την οργανωμένη δύναμή της στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τότε θα μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.

Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος και όταν δεν έχει πάντα άμεσα χειροπιαστά αποτελέσματα. Γι' αυτό δε δικαιολογείται καμία απογοήτευση. Από όλους τους αγώνες η εργατική τάξη διδάσκεται και γίνεται πιο δυνατή.

3. Η οργάνωση αγώνων για την απόκρουση της σχεδιασμένης αυτής κυβερνητικής πολιτικής - που τα υποτάσσει όλα με τη φωτιά και το σίδερο στην προστασία των μονοπωλιακών ομίλων - απαιτεί καλή οργάνωση, σχέδιο και όχι ενέργειες αποσπασματικές.

4. Η ανοργάνωτη υποχώρηση των εργαζομένων χωρίς συλλογική απόφαση, με μόνη τη συμβολή ενός νομικού, πρέπει να διδάξει και τους εργαζόμενους και όλους όσους παίζουν με τα προβλήματα των εργαζομένων, τι σημαίνει στις σημερινές συνθήκες οργάνωση αγώνων.

5. Απαιτούνται αγώνες με σχέδιο, με καλή προετοιμασία των εργαζομένων, συμμαχία, κλιμάκωση, κατάλληλη διαφώτιση, συλλογική ευθύνη, προετοιμασία για εναλλαγή μορφών πάλης, πρόβλεψη και ετοιμότητα χειρισμών μπροστά σε κάθε είδους σχέδια της εργοδοσίας, του κράτους.

Απαιτείται πάνω απ' όλα η συμμετοχή και η σύμφωνη γνώμη των εργαζόμενων, των άμεσα ενδιαφερόμενων σε κάθε φάση του αγώνα.

Σε αυτό τον αγώνα οι εργαζόμενοι του Μετρό δεν ήταν προετοιμασμένοι για τέτοιο αγώνα.

Δεν υπήρχε ούτε σχέδιο, ούτε οργάνωση για σκληρό αγώνα. Ελλειπε από ένα τέτοιο σχέδιο ο ενιαίος και συντονισμένος αγώνας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες.

6. Απαιτείται ηγεσία ικανή και έμπειρη να σχεδιάζει, να σταθμίζει όλα τα δεδομένα. Δεν φτάνει η όποια αγωνιστική θέληση ορισμένων ηγεσιών, προσώπων ή ομάδων, πολύ περισσότερο όταν υποτάσσουν τους αγώνες σε επικοινωνιακούς, συγκυριακούς και μικροπολιτικούς στόχους.

Ολοι πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα γιατί μπροστά μας είναι τα μεγάλα προβλήματα.

Συμπεράσματα για το τι κίνημα χρειάζεται και πώς αυτό το κίνημα προετοιμάζεται για να έχει αποτελέσματα.

Κίνημα σχεδιασμένο και οργανωμένο για ρήξεις και ανατροπές, που δε γίνεται με μεγάλα λόγια και συνθήματα για απεργίες διαρκείας χωρίς ετοιμότητα».

Στην Επίκαιρη Ερώτηση, σημειώνεται:

«Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με ωμό αυταρχισμό επιχειρεί να τσακίσει τον αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό. Στόχος της είναι η γενίκευση της καταστολής εναντίον των εργαζομένων που αγωνίζονται. Σκοπός της κλιμακούμενης επίθεσης είναι η κατάργηση των ΣΣΕ, η διαμόρφωση μισθών επιπέδου Κίνας για τη θωράκιση και ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου.

Τα αιτήματα των εργαζομένων του Μετρό και γενικότερα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) είναι πέρα για πέρα δίκαια. Αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης, η οποία τους μειώνει τους μισθούς περίπου 40%.

Το επιχείρημα της κυβέρνησης, ότι το μέτρο της επιστράτευσης λαμβάνεται για να σταματήσει η ταλαιπωρία του λαού είναι ψευδές. Η κυβέρνηση με την πολιτική της βασανίζει καθημερινά το λαό με την εξαθλίωση που επιβάλλει για λογαριασμό του κεφαλαίου. Τρανταχτή απόδειξη αποτελεί και ο κλάδος των ΜΜΜ, αφού η τιμή των εισιτηρίων βρίσκεται σε επίπεδα εξοντωτικά για τους εργαζόμενους και το λαό γενικότερα.

Με βάση τα παραπάνω, ο υπουργός Ερωτάται τι μέτρα θα λάβει για:

• Την άμεση παύση του μέτρου της επίταξης των εργαζομένων στα μέσα σταθερής τροχιάς.
• Την ακύρωση της εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου στον κλάδο των μεταφορών και την προστασία των ΣΣΕ των εργαζομένων στον κλάδο των μεταφορών».

Σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνεται για τον αυταρχισμό της κυβέρνησης και την έκβαση του αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό:

«Ο αγώνας των εργαζομένων στο Μετρό είναι δίκαιος και επιβεβλημένος. Για να τον κάμψει η κυβέρνηση, μετά τις συκοφαντίες και τις απειλές, εξαπέλυσε εναντίον τους την ωμή καταστολή, την επιστράτευση, τις νυχτερινές εφόδους των ΜΑΤ, τους εισαγγελείς, αξιοποιώντας τους αντεργατικούς, αντιδραστικούς νόμους. Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες και ολομέτωπες επιθέσεις της κυβέρνησης, απαιτείται συνειδητοποίηση των προϋποθέσεων που χρειάζονται για σκληρούς, καλά οργανωμένους και προετοιμασμένους αγώνες.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να καταδικάσουν την κυβερνητική επίδειξη αυταρχισμού, αδιαλλαξίας και αλαζονείας. Με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα πρέπει να δυναμώσουν την οργάνωση της πάλης τους και της αλληλεγγύης για να αποκρούσουν και να ανατρέψουν την πολιτική που θυσιάζει τα στοιχειώδη δικαιώματα στο βωμό της υψηλής κερδοφορίας των μονοπωλίων. Για να γίνει αυτό χρειάζεται από κάθε φάση του αγώνα να βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα: Οι αγώνες για να έχουν σήμερα δύναμη, αποτέλεσμα και προοπτική δεν πρέπει να υποτιμούν τις δυσκολίες. Χρειάζεται σχέδιο, συνειδητότητα, αποφασιστικότητα, πείσμα, συντονισμός, συνδικαλιστικές ηγεσίες αποφασισμένες, οι οποίες δε φοβούνται το κόστος και πιστεύουν στη δύναμη της ταξικής πάλης, της λαϊκής συμμαχίας».