Ακολούθησε η θεματική εισήγηση «Οι κατευθύνσεις της ΕΕ και η συνεχόμενη επίθεση στους εργαζόμενους στον χώρο της Δικαιοσύνης», από την Κατερίνα Γεράκη, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και Προσφύγων, υποψήφια ευρωβουλευτή.

Παρεμβάσεις έκαναν:

Η Χριστίνα Σκαλούμπακα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος της ΟΓΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής, με θέμα «Η πολιτική της ΕΕ περί "ισότητας των φύλων" σημαίνει επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών και μητέρων».

Η Μαρίνα Λαβράνου, υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και τις Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα «"Κράτος δικαίου" της ΕΕ: Οι λαϊκές ελευθερίες στο στόχαστρο».

Το άνοιγμα έκανε ο Ανέστης Προυσανίδης, Γραμματέας της ΤΟ Δικαιοσύνης, ο οποίος σημείωσε ότι το θέμα της εκδήλωσης επελέγη για να ανοίξει περαιτέρω η συζήτηση γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα και τις θέσεις του ΚΚΕ, ως κριτήριο ψήφου για τις ευρωεκλογές. Τόνισε πως το ΚΚΕ προχωρά προς τις εκλογές χωρίς να υποστέλλει τη σημαία των αγώνων. Επεσήμανε ότι «δίνουμε τη μάχη με αισιοδοξία» και στάθηκε σε θετικά βήματα που γίνονται και στους εργαζόμενους στον χώρο της Δικαιοσύνης, όπως ο τριπλασιασμός των αγωνιστικών δυνάμεων στις πρόσφατες εκλογές στον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Αθήνας, η απεργία των δικαστικών υπαλλήλων, οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, η ενίσχυση του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων με νέες εγγραφές μελών, ενώ αναπτύσσει τη δράση του, κ.λπ.

«Η επίκληση του "κράτους δικαίου της ΕΕ" εξακολουθεί να έχει την τιμητική της στην κάλπικη αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων», τόνισε αρχικά ο Μ. Παπαδόπουλος και συμπλήρωσε:

«Απ' τη μια ο Μητσοτάκης δηλώνει περήφανος γιατί η κυβέρνησή του αποκατέστησε την ευρωπαϊκή κανονικότητα στη χώρα.

Απ' την άλλη το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος τον εγκαλούν ότι παραβιάζει το "κράτος δικαίου της ΕΕ". Και το κάνουν σχεδόν σε κάθε ζήτημα, από την υπόθεση των υποκλοπών μέχρι τη διερεύνηση του εγκλήματος στα Τέμπη.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πολύ συνοπτικά τι είναι Δίκαιο και ποιον υπηρετεί το κράτος.

Για να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να ξεκινήσουμε από το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε Δικαίου, που δεν είναι άλλο από το συμφέρον της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης, το οποίο υπηρετεί. Γι' αυτό εξάλλου το εκάστοτε Δίκαιο προστατεύεται, διαμορφώνεται και επιβάλλεται από την οργανωμένη κρατική δύναμη της τάξης που έχει την εξουσία τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Ηδη στην εποχή του ο Μαρξ εξήγησε το πώς εμφανίζεται στον καπιταλισμό υψωμένη σε νόμο η βούληση της αστικής τάξης, η οποία πάντοτε φροντίζει να εμφανίζει τα δικά της συμφέροντα ως τα γενικά συμφέροντα της κοινωνίας. (...)

Ολες οι λειτουργίες κάθε αστικού κράτους υπηρετούν αυτόν τον στόχο.

Ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ, το σύνολο των κοινοτικών Οδηγιών και δεσμεύσεων, που αφορά την οικονομική λειτουργία των κρατών - μελών της ΕΕ, υπηρετεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των λαών».

***

Στη δική της παρέμβαση η Μαρίνα Λαβράνου τόνισε: «Ο ίδιος ο ορισμός του Συμβουλίου της Ευρώπης για το κράτος δικαίου, είναι διαφωτιστικός, αφού λέει πως αυτό "προστατεύει τους πολίτες και καθορίζει τις συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία της ενιαίας αγοράς". Είναι αυτή, η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, τα κέρδη των ευρωπαϊκών ομίλων απέναντι στους διεθνείς ανταγωνιστές τους, οι πολεμικοί σχεδιασμοί που υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα, που διαμορφώνουν μια αληθινή μέγγενη για τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Το "κράτος δικαίου της ΕΕ" έρχεται λοιπόν να εξασφαλίσει αυτήν την αναγκαία επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, για τη στοίχιση των εργαζομένων στους αντιδραστικούς στόχους και τις πολεμικές επιδιώξεις της ΕΕ, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εντεινόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε αναλυτικά, μέσα από παραδείγματα, στο πώς την τελευταία πενταετία «η πανδημία στην αρχή και ο πόλεμος ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν, τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και από όλες τις κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη, ανεξαρτήτως απόχρωσης, για να επιταχυνθούν αντιδραστικές αλλαγές. Αλλαγές και στον τρόπο νομοθέτησης και στο περιεχόμενό της, με συγκεκριμένο στόχο: Τη νομιμοποίηση της μαζικής και προληπτικής παρακολούθησης εκατομμυρίων ανθρώπων, την ενίσχυση και αποτελεσματικότερη διασύνδεση των μηχανισμών καταστολής, συνολικά την ένταση της καταστολής, που φτάνει μέχρι την ποινικοποίηση όχι μόνο της ριζοσπαστικής δράσης αλλά και της σκέψης, για να μη φτάσει στην αμφισβήτηση του συστήματος, στην αποφασιστική αναμέτρηση μαζί του, ιδιαίτερα σε συνθήκες που στρώνεται το έδαφος για μια τέτοια αναμέτρηση».

Στην πραγματικότητα αποτέλεσε και αποτελεί το αντιλαϊκό όχημα, τον οδοστρωτήρα που έχει έναν στόχο: Να απαξιώσει και να ισοπεδώσει τις πρόσθετες κοινωνικές ανάγκες της γυναίκας, την ιδιαίτερη ανάγκη προστασίας της μητρότητας, που απαιτούν βέβαια και την αντίστοιχη στήριξη από το κράτος, τα αντίστοιχα θετικά μέτρα.

Η έννοια της "ισότητας" χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις με περιεχόμενο βαθιά αντιδραστικό. Στο όνομα της "ίσης μεταχείρισης" και των "ίσων ευκαιριών" για τα δύο φύλα, λαμβάνονται και εφαρμόζονται αντιλαϊκά μέτρα που πλήττουν ιδιαίτερα τις γυναίκες αλλά και συνολικά τους εργαζόμενους. Οι γυναίκες μέσα από αυτόν τον δρόμο γίνονται η γέφυρα για να γενικευτούν στη συνέχεια σε όλους τους εργαζόμενους αντεργατικές ρυθμίσεις που είτε ενισχύουν τα κέρδη των ομίλων, είτε μειώνουν τις κρατικές δαπάνες για τις λαϊκές ανάγκες.

Ετσι επεκτάθηκαν σε όλους τους εργαζόμενους οι "ελαστικές" εργασιακές σχέσεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν αρχικά ότι αφορούν τις γυναίκες για να συνδυάσουν οικογενειακές και επαγγελματικές υποχρεώσεις.

Ετσι εξισώθηκαν προς τα πάνω για άνδρες και γυναίκες τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης (...)

Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις μετατρέπουν λοιπόν την "ισότητα" σε μοχλό πίεσης, σε πολιορκητικό κριό, προκειμένου να ισοπεδώσουν δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά και να πείσουν τις γυναίκες να συναινέσουν σ' αυτήν την πολιτική.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση γίνεται συστηματική προσπάθεια να εξωραΐσουν την ΕΕ και τις επιπτώσεις της στρατηγικής της στις γυναίκες με τη συμμετοχή γυναικών στις κυβερνήσεις, στα Κοινοβούλια, στο Ευρωκοινοβούλιο, στα άλλα όργανα της ΕΕ.

Ομως, η ανάδειξη της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σε "πρώτη γυναίκα πρόεδρο" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η σύνθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με τις γυναίκες να αποτελούν τα μισά σχεδόν μέλη της (13 γυναίκες σε σύνολο 27 επιτρόπων), ο καθορισμός "ειδικής επιτρόπου για την Ισότητα" δεν την έκαναν πιο φιλολαϊκή, δεν συνετέλεσαν στη βελτίωση της ζωής των γυναικών και των οικογενειών τους.

Αντίστοιχα η συμμετοχή των γυναικών στις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές αποστολές που προωθείται με ψηφίσματα και αποφάσεις σε όλα τα κράτη - μέλη, όπως και στη χώρα μας, δεν μπορεί να "ξεπλύνει" τα εγκλήματα της ΕΕ, που σπέρνει τον πόλεμο, τη δυστυχία και την προσφυγιά σ' ολόκληρο τον κόσμο. Δεν μπορεί να μεταμφιέσει τα γεράκια του ευρωατλαντισμού σε περιστέρια ειρήνης (...)

Πίσω από κάθε αδικία και κάθε μορφή της γυναικείας ανισοτιμίας βρίσκεται η πολιτική της ΕΕ, οι Οδηγίες, οι Κανονισμοί, οι Συνθήκες που ψηφίζουν στις Βρυξέλλες και μετά γίνονται νόμοι στη χώρα μας.

Ετσι:

-- Οδηγίες της ΕΕ επιβάλλουν τα εξουθενωτικά, ακανόνιστα ωράρια, τη μερική απασχόληση, τη δουλειά τις Κυριακές, τη δουλειά με ημερομηνία λήξης, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς προστασία του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας, χωρίς τη δυνατότητα να μπορούν οι γυναίκες να προγραμματίσουν τη ζωή τους, χωρίς τη δυνατότητα να επιλέξουν πότε και αν θα γίνουν μητέρες (...)

-- Η πολιτική της ΕΕ είναι αυτή που στο όνομα της "συμφιλίωσης οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων" ρίχνει στις πλάτες μας ως ατομική - οικογενειακή υπόθεση την ευθύνη των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμεΑ (...)

-- Η πολιτική και τα προγράμματα της ΕΕ επιφυλάσσουν για τα παιδιά μας υποβαθμισμένες υπηρεσίες φύλαξης βρεφών και νηπίων (...)

-- Με κατευθύνσεις της ΕΕ μετατρέπονται η Ασφάλιση και η σύνταξη σε ατομική υπόθεση (...)

Η πολιτική και οι Οδηγίες της ΕΕ αφήνουν τις γυναίκες και τις οικογένειές τους απροστάτευτες και εκτεθειμένες, αντιμέτωπες με αποδεκατισμένα δημόσια Κέντρα Υγείας και νοσοκομεία (...)

Η πολιτική της ΕΕ βρίσκεται πίσω απ' όλα τα πρόσωπα και τις μορφές βίας κατά των γυναικών. Βρίσκεται πίσω απ' όλες τις σημερινές συνθήκες και τους όρους ζωής των γυναικών. Οσο αυτές οι συνθήκες επιδεινώνονται τόσο περισσότερο οι γυναίκες δυσκολεύονται να ξεφύγουν από μια βίαιη, παθογόνα διαπροσωπική σχέση. Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών συνδέεται με όλες τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που θα τους εξασφαλίσουν τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες τους σε όλους τους τομείς της ζωής τους, να στέκονται στα πόδια τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά.

Μπροστά στη μεγάλη έξαρση των φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας οι κακοποιημένες γυναίκες παραμένουν απροστάτευτες, χωρίς ουσιαστική στήριξη με όλες τις αναγκαίες δωρεάν δομές και υπηρεσίες που θα είναι στελεχωμένες με μόνιμο και επαρκές προσωπικό, στις οποίες θα μπορούν να καταφύγουν για να έχουν βοήθεια οικονομική, νομική, ψυχολογική οι γυναίκες και για τα παιδιά τους (...)

Ολα αυτά τα ζητήματα μπαίνουν στο ζύγι του κόστους για το κράτος και του οφέλους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε αυτήν τη ζυγαριά μπαίνει και το ενδιαφέρον της ΕΕ για τη βία κατά των γυναικών. Τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου αποτιμούν το κόστος της σε 290 δισ. ευρώ τον χρόνο. Βάζουν στόχο να το μειώσουν σε 250 δισ. Πρόκειται από τη μία πλευρά για το κόστος που σχετίζεται με την αναζήτηση υγειονομικής περίθαλψης, την αυξημένη χρήση της ποινικής Δικαιοσύνης (αστυνομία και εισαγγελείς), τις υπηρεσίες προστασίας των παιδιών. Ομως, αυτό που κυρίως λογαριάζουν είναι η χαμηλή παραγωγικότητα των κακοποιημένων γυναικών, τα χαμένα μεροκάματα που μειώνουν τα κέρδη των ομίλων.

Η τελευταία Οδηγία της ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών κυρίως μέσω του διαδικτύου προκλητικά συνεχίζει στον ίδιο δρόμο καθώς

- Ρίχνει στα "μαλακά" τους δράστες - "τέρατα" της κυβερνοβίας κατά των γυναικών προβλέποντας πολύ μικρές ποινές.

- Φορτώνει στη γυναίκα που έχει υποστεί βία και παρενόχληση μέσω διαδικτύου το βάρος της απόδειξης κατά των δραστών.

- Δίνει τη δυνατότητα στις πλατφόρμες διακίνησης πορνογραφικού υλικού να μην αφαιρούν υλικό με προσωπικές στιγμές μιας γυναίκας, που διακινείται διαδικτυακά χωρίς τη συναίνεσή της, με κριτήριο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων του διαδικτύου.

- Εξασφαλίζει δωρεάν νομική συνδρομή μόνο σε όσες γυναίκες ζουν στα όρια της εξαθλίωσης.

- Υποχρεώνει τις κακοποιημένες γυναίκες να πληρώνουν για τη φιλοξενία τους στους ξενώνες (...)

Αποδεικνύεται ότι η ΕΕ και η πολιτική της βαθαίνουν την ανισοτιμία των γυναικών που παίρνει σήμερα νέες μορφές. Ενεργό ρόλο σ' αυτήν την υπόθεση έχουν όλα τα κόμματα στη χώρα μας (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, Ελληνική Λύση, Πλεύση Ελευθερίας) που βαδίζουν στις ράγες της.

Γι' αυτό το ΚΚΕ καλεί όλες τις γυναίκες του μόχθου να μαυρίσουν με την ψήφο τους τα κόμματα αυτά στις 9 Ιούνη, όχι μόνο για ό,τι έκαναν ως τώρα, αλλά και για τα νέα εγκλήματα που ετοιμάζουν σε βάρος τους.

Να στηρίξουν το ΚΚΕ, το κόμμα που αποκαλύπτει και μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο κάθε απόφαση, κάθε Οδηγία, κάθε Κανονισμό της ΕΕ που συνιστά χτύπημα στην υπόθεση της γυναικείας ισοτιμίας, το κόμμα που μεταφέρει και στη Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος και κυρίως τα παλεύει στον δρόμο του αγώνα.

Με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ, μπορούμε να στείλουμε το πιο ισχυρό μήνυμα χειραφέτησης από τα δεσμά της ΕΕ, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και των ιμπεριαλιστικών πολέμων».