Ακολούθησε η θεματική εισήγηση «Οι κατευθύνσεις της ΕΕ και η συνεχόμενη επίθεση στους εργαζόμενους στον χώρο της Δικαιοσύνης», από την Κατερίνα Γεράκη, υπεύθυνη της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και Προσφύγων, υποψήφια ευρωβουλευτή.

Παρεμβάσεις έκαναν:

Η Χριστίνα Σκαλούμπακα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, πρόεδρος της ΟΓΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής, με θέμα «Η πολιτική της ΕΕ περί "ισότητας των φύλων" σημαίνει επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζόμενων γυναικών και μητέρων».

Η Μαρίνα Λαβράνου, υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και τις Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα «"Κράτος δικαίου" της ΕΕ: Οι λαϊκές ελευθερίες στο στόχαστρο».

Το άνοιγμα έκανε ο Ανέστης Προυσανίδης, Γραμματέας της ΤΟ Δικαιοσύνης, ο οποίος σημείωσε ότι το θέμα της εκδήλωσης επελέγη για να ανοίξει περαιτέρω η συζήτηση γύρω από το συγκεκριμένο ζήτημα και τις θέσεις του ΚΚΕ, ως κριτήριο ψήφου για τις ευρωεκλογές. Τόνισε πως το ΚΚΕ προχωρά προς τις εκλογές χωρίς να υποστέλλει τη σημαία των αγώνων. Επεσήμανε ότι «δίνουμε τη μάχη με αισιοδοξία» και στάθηκε σε θετικά βήματα που γίνονται και στους εργαζόμενους στον χώρο της Δικαιοσύνης, όπως ο τριπλασιασμός των αγωνιστικών δυνάμεων στις πρόσφατες εκλογές στον Συμβολαιογραφικό Σύλλογο Αθήνας, η απεργία των δικαστικών υπαλλήλων, οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στο φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, η ενίσχυση του Σωματείου Μισθωτών Δικηγόρων με νέες εγγραφές μελών, ενώ αναπτύσσει τη δράση του, κ.λπ.

«Η επίκληση του "κράτους δικαίου της ΕΕ" εξακολουθεί να έχει την τιμητική της στην κάλπικη αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων», τόνισε αρχικά ο Μ. Παπαδόπουλος και συμπλήρωσε:

«Απ' τη μια ο Μητσοτάκης δηλώνει περήφανος γιατί η κυβέρνησή του αποκατέστησε την ευρωπαϊκή κανονικότητα στη χώρα.

Απ' την άλλη το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος τον εγκαλούν ότι παραβιάζει το "κράτος δικαίου της ΕΕ". Και το κάνουν σχεδόν σε κάθε ζήτημα, από την υπόθεση των υποκλοπών μέχρι τη διερεύνηση του εγκλήματος στα Τέμπη.

Είναι αναγκαίο λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε πολύ συνοπτικά τι είναι Δίκαιο και ποιον υπηρετεί το κράτος.

Για να απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να ξεκινήσουμε από το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε Δικαίου, που δεν είναι άλλο από το συμφέρον της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης, το οποίο υπηρετεί. Γι' αυτό εξάλλου το εκάστοτε Δίκαιο προστατεύεται, διαμορφώνεται και επιβάλλεται από την οργανωμένη κρατική δύναμη της τάξης που έχει την εξουσία τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο.

Ηδη στην εποχή του ο Μαρξ εξήγησε το πώς εμφανίζεται στον καπιταλισμό υψωμένη σε νόμο η βούληση της αστικής τάξης, η οποία πάντοτε φροντίζει να εμφανίζει τα δικά της συμφέροντα ως τα γενικά συμφέροντα της κοινωνίας. (...)

Ολες οι λειτουργίες κάθε αστικού κράτους υπηρετούν αυτόν τον στόχο.

Ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ, το σύνολο των κοινοτικών Οδηγιών και δεσμεύσεων, που αφορά την οικονομική λειτουργία των κρατών - μελών της ΕΕ, υπηρετεί με κάθε τρόπο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε βάρος των λαών».

***

Στη δική της παρέμβαση η Μαρίνα Λαβράνου τόνισε: «Ο ίδιος ο ορισμός του Συμβουλίου της Ευρώπης για το κράτος δικαίου, είναι διαφωτιστικός, αφού λέει πως αυτό "προστατεύει τους πολίτες και καθορίζει τις συνθήκες για την εύρυθμη λειτουργία της ενιαίας αγοράς". Είναι αυτή, η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, τα κέρδη των ευρωπαϊκών ομίλων απέναντι στους διεθνείς ανταγωνιστές τους, οι πολεμικοί σχεδιασμοί που υπηρετούν αυτά τα συμφέροντα, που διαμορφώνουν μια αληθινή μέγγενη για τα λαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες. Το "κράτος δικαίου της ΕΕ" έρχεται λοιπόν να εξασφαλίσει αυτήν την αναγκαία επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα, για τη στοίχιση των εργαζομένων στους αντιδραστικούς στόχους και τις πολεμικές επιδιώξεις της ΕΕ, για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της εντεινόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε αναλυτικά, μέσα από παραδείγματα, στο πώς την τελευταία πενταετία «η πανδημία στην αρχή και ο πόλεμος ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας στο έδαφος της Ουκρανίας στη συνέχεια αξιοποιήθηκαν, τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και από όλες τις κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη, ανεξαρτήτως απόχρωσης, για να επιταχυνθούν αντιδραστικές αλλαγές. Αλλαγές και στον τρόπο νομοθέτησης και στο περιεχόμενό της, με συγκεκριμένο στόχο: Τη νομιμοποίηση της μαζικής και προληπτικής παρακολούθησης εκατομμυρίων ανθρώπων, την ενίσχυση και αποτελεσματικότερη διασύνδεση των μηχανισμών καταστολής, συνολικά την ένταση της καταστολής, που φτάνει μέχρι την ποινικοποίηση όχι μόνο της ριζοσπαστικής δράσης αλλά και της σκέψης, για να μη φτάσει στην αμφισβήτηση του συστήματος, στην αποφασιστική αναμέτρηση μαζί του, ιδιαίτερα σε συνθήκες που στρώνεται το έδαφος για μια τέτοια αναμέτρηση».