Η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ με τον Φρ. Ολάντ στο συνέδριο

Το θέμα του; «ΜμΕ: Καινοτομία, ανταγωνιστικότητα και ευημερία σε ένα άστατο οικονομικό περιβάλλον». Δηλαδή, καμία σχέση με το περιβάλλον των αυτοαπασχολούμενων που άλλα τους καίνε.

Κεντρικός ομιλητής ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ. Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν τα περιφερόμενα λείψανα της σοσιαλδημοκρατίας με την αυτοαπασχόληση στην Ελλάδα; Καμία. Εχουν όμως με τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, όπως θα δούμε παρακάτω.

Παρεμπιπτόντως, επειδή τέτοιοι «εκλεκτοί» ομιλητές δεν έρχονται με το αζημίωτο, ούτε οι σάλες των ξενοδοχείων είναι δωρεάν, ας αναρωτηθούν τα δεκάδες χιλιάδες μέλη του ΕΕΑ και της ΓΣΕΒΕΕ πού καταλήγουν οι συνδρομές τους, οι οποίες μάλιστα, για το ΕΕΑ, μετατρέπονται σε χρέη προς το Δημόσιο αν τις καθυστερήσουν.

Τίποτα το παράδοξο σε αυτό το συνέδριο, τίποτα το καινοτόμο. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που γίνεται παρόμοια εκδήλωση από την ΓΣΕΒΕΕ. Ο προσεκτικός παρατηρητής εύκολα αναγνωρίζει σε αυτήν την πρωτοβουλία πλευρές της δράσης και των θέσεων της πλειοψηφίας.

Για παράδειγμα, η δήθεν ευρωπαϊκή προοπτική των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι σταθερά στην ατζέντα της πλειοψηφίας. Στον ορίζοντα των μικροεπιχειρήσεων δεν υπάρχει κάτι τέτοιο βεβαίως, αλλά η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ το παίζει «μάνα του λόχου», ότι βρήκε τη χρυσή τομή στην «επιχειρηματικότητα ευκαιρίας» και την «επιχειρηματικότητα ανάγκης». Ετσι τουλάχιστον ισχυρίζεται.

Το τι κάνει στην πράξη είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο». Ετσι, μπορεί να ξιφουλκούν κατά της «έκθεσης Πισσαρίδη», αλλά αποκρύπτουν ότι είναι συνέπεια της πάγιας εκτίμησης των ιθυνόντων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ότι η αυτοαπασχόληση στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία αποτελεί «διαρθρωτικό πρόβλημα».

Θαυμάστε τίτλο τραπεζιού συζήτησης: «Μικρομεσαίες επιχειρήσεις - πώς θα μεγαλώσουν». Αλήθεια, σε ποιους απευθύνονται; Μπορεί η μεγέθυνση να αποτελεί ίσως μύχιο πόθο κάθε μικροεπιχειρηματία, αλλά αυτός είναι ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος; Να υποθάλπει τις αυταπάτες; Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη... η εξέλιξη οδηγεί στη μονοπώληση και η ευρωενωσιακή πολιτική την διευκολύνει. Λίγες, πιο δυναμικές επιχειρήσεις μπορούν να μεγαλώσουν. Οσο για τον κάθε αυτοαπασχολούμενο; Πέρα από το αν έχει φαντασιώσεις ή όχι, τον ζώνουν οι καθημερινές ανάγκες και δουλεύει σκληρά για να τις καλύψει όπως - όπως.

Αλλο τραπέζι: «Μετατρέποντας την κρίση σε ευκαιρία - κλιματική αλλαγή και πράσινη ανάπτυξη». Σιγά μην έλειπε η κεντρική πολιτική των ευρωπαϊκών μονοπωλίων από το πανηγύρι. Αλλά, άντε να εξηγήσεις στον αυτοαπασχολούμενο που πληρώνει τα σπασμένα αυτής της πολιτικής στους λογαριασμούς ρεύματος, πού βρίσκεται η ευκαιρία και ποιος θησαυρίζει από αυτήν στην πλάτη του...

Με τέτοιες προδιαγραφές, ήταν φυσικό να λείπουν από τη θεματολογία βασικά προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων όπως το φορολογικό, το ασφαλιστικό, η ακρίβεια κ.λπ. Αλλά το σημαντικότερο που λείπει είναι η αγωνιστική προοπτική για την υπεράσπιση των αναγκών των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών ΕΒΕ, η οποία, εδώ που τα λέμε, δεν ευδοκιμεί σε τέτοιου είδους συνέδρια.

Μπορεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ να ενσωματώνει σήμερα και συνδικαλιστές της ΝΔ, δεν τους χωρίζει άλλωστε και άβυσσος απόψεων, αλλά είναι ξεκάθαρη η γραμμή της σοσιαλδημοκρατίας στην πρακτική και τις θέσεις της: Αυταπάτες για «εξανθρωπισμό» του καπιταλισμού, κάλπικες ευκαιρίες επιχειρηματικότητας, εξωραϊσμός των αντιλαϊκών πολιτικών, αξιόπιστος συνομιλητής κάθε κυβέρνησης. Το επιχείρημα περί «οικονομικής δημοκρατίας» που προβάλλει η διοίκηση της ΓΣΕΒΕΕ ως απαύγασμα της πολιτικής της ανάλυσης, προσκρούει στην κοινή λογική και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς και αποτελεί ένα καλό παράδειγμα διαστροφής των λέξεων και αντίστροφης της πραγματικότητας, σοσιαλδημοκρατικής κοπής. Ταυτόχρονα, υπονόμευση της συλλογικής δράσης, απαξίωση κάθε αγωνιστικής προοπτικής. Με άλλα λόγια, ιμάντας ενσωμάτωσης τμήματος των αυτοαπασχολούμενων στη φιλομονοπωλιακή πολιτική, τη βασική αίτια των προβλημάτων τους. Να ποιος είναι ο βασικός ρόλος των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και στο κίνημα των ΕΒΕ.

Με αυτές τις περγαμηνές ο κεντρικός ομιλητής τούς έρχεται γάντι. Η παρουσία του Φρανσουά Ολάντ δεν εξυπηρέτησε τίποτα άλλο από το να δηλώσει εμφατικά τους δεσμούς αίματος της ντόπιας σοσιαλδημοκρατίας, ακόμα και του συνδικαλιστικού της βραχίονα, με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή και βεβαίως με τον ίδιο τον πυρήνα της ευρωενωσιακής πολιτικής που αυτή υπηρετεί.

Ενα τέτοιο συνέδριο, αυτήν την περίοδο, προσφέρεται και σαν προεκλογικό μπαλκόνι, κάτι που, από ό,τι φαίνεται, δεν ήταν έξω από τις προθέσεις των διοργανωτών.

Και μπορεί ο πρωθυπουργός να μην τους έκανε το χατίρι να παρευρεθεί, όμως ο υπουργός Ανάπτυξης μια χαρά ανέλυσε το βασικό προεκλογικό επιχείρημα της κυβέρνησης περί «ανάπτυξης και σταθερότητας». Οταν, βέβαια, τεθεί το ερώτημα «ανάπτυξη για ποιους;», οι αναλύσεις καταρρέουν παταγωδώς. Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, που προκρίνουν ΕΕ, κυβέρνηση και «συμπολιτευόμενοι», απευθύνεται αποκλειστικά στις μεγάλες επιχειρήσεις. Οσο για τη σταθερότητα, θα την βιώσουν επώδυνα οι αυτοαπασχολούμενοι με τα νέα ληστρικά φορολογικά μέτρα, που απ' ό,τι φαίνεται, ήρθαν για να μείνουν. Η κυβέρνηση μπορεί να αποφεύγει κάθε αναφορά στο φορολογικό, όπως έκανε και στις βουλευτικές εκλογές πέρυσι, παρότι είχε τον νόμο στο συρτάρι, αλλά μετά τις ευρωεκλογές ο λογαριασμός έρχεται.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι έκθετος από το κυβερνητικό έργο του κόμματός του. Οσο και να κάνει κριτική προς την κυβέρνηση κατηγορώντας την ότι στραγγίζει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, κανένας δεν ξεχνά τα ματωμένα πλεονάσματα του ΣΥΡΙΖΑ και το γεγονός ότι όχι μόνο δεν κατάργησε, αλλά αύξησε τη φορολογία επί των ημερών του. Μέσα στην αερολογία που διακρίνει τον χώρο, ούτε κουβέντα για το τρίτο μνημόνιο που η κυβέρνησή του φόρτωσε στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων. Ομοίως και οι τωρινές υποσχέσεις του θα αποδειχθούν και πάλι «γραμμένες στην άμμο». Οι αυτοαπασχολούμενοι θυμούνται την κυβέρνησή του και για τον περιβόητο νόμο Κατρούγκαλου, που με τις μετέπειτα πινελιές Αχτσιόγλου και Βρούτση καρατόμησε τα ασφαλιστικά δικαιώματα ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Πάνω σε αυτόν τον νόμο πατάει η σημερινή κυβέρνηση και σιγοψήνει τη νέα αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Φυσικά, παρόν και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα αυτό μπορεί να μην έχει να επιδείξει κάτι καινούργιο, πέρα από το ξαναζέσταμα της ίδιας πολιτικής με τη Νέα Δημοκρατία, όμως, ας θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα από το πρόσφατο παρελθόν. Πέρα από τα μνημόνια που ψήφισε (3 τον αριθμό), η κυβέρνηση Παπαδήμου, στην οποία υπουργός Οικονομικών ήταν ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θεσμοθέτησε το περιβόητο «τέλος επιτηδεύματος» που ακόμα πληρώνουμε. Τότε καταργήθηκε και το αφορολόγητο στους αυτοαπασχολούμενους. Η κυβέρνηση Σαμαρά που στήριξε το ΠΑΣΟΚ, θέσπισε τον ΕΝΦΙΑ και κατάργησε τα Δώρα των συνταξιούχων. Αυτός είναι ο βίος και η πολιτεία του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στα άλλα πολλά και αντιλαϊκά.

Δεν έχουμε «μνήμη χρυσόψαρου». Αυτός είναι ο κόσμος της «επιχειρηματικότητας» και αυτοί είναι οι πολιτικοί του χορηγοί και πρέπει να απορριφθούν.

Υπάρχει όμως και ένας άλλος κόσμος. Αυτό υπογραμμίζει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας. Η πραγματικότητα των λαϊκών αναγκών.

Για τον κάθε μικροεπαγγελματία που έχει κάνει το μαγαζί του δεύτερο σπίτι δουλεύοντας ατέλειωτες ώρες, γιατί τα σούπερ μάρκετ είναι ακριβά, τα νοίκια στον θεό, η Υγεία κοστίζει και το σχολείο των παιδιών απαιτεί έξοδα, το οχτάωρο δεν φτάνει. Οδηγείται έτσι σε αδιέξοδο. Η εφορία τον περιμένει στη γωνία, βγαίνει δεν βγαίνει, και τα λειτουργικά έξοδα πολλαπλασιάζονται.

Σε αυτόν τον κόσμο οι «επιχειρηματικές ευκαιρίες» συνεδρίων όπως τα παραπάνω ακούγονται παράταιρες. Πώς μπορεί να βγει από αυτόν τον φαύλο κύκλο;

Το ΚΚΕ βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του επαγγελματία ώστε να εμπιστευτεί τον δρόμο του αγώνα. Να απαιτήσει συλλογικά αυτά που του στερούν, όσα δεν μπορεί να καταφέρει στους τέσσερις τοίχους του μαγαζιού - φυλακής. Οι περισσότερες από τις καθημερινές του ανάγκες έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, είναι ίδιες με των άλλων λαϊκών στρωμάτων, και μόνο στην κοινωνική πάλη μπορούν να διεκδικηθούν αποτελεσματικά. Με όρους ρήξης και αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που προωθούν όλα τα αστικά κόμματα και η ΕΕ.

Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει η συλλογική δράση. Χρειάζονται αγώνες, γιατί οι κυβερνήσεις θα είναι απέναντι και την επομένη των εκλογών και μόνο από μαζικές αντιδράσεις καταλαβαίνουν. Σε αυτό το πλαίσιο είναι απαραίτητη η αλλαγή συσχετισμών στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, γιατί οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες τού βάζουν τρικλοποδιές, τον αποπροσανατολίζουν.

Σε αυτόν τον δρόμο θα δει και ο ίδιος ποιοι είναι οι φίλοι του και ποιοι οι εχθροί του. Το ΚΚΕ θα βρίσκεται σταθερά στο πλευρό του, όπως βρέθηκε σε κάθε αγώνα που αναπτύχθηκε για το εισόδημα, ενάντια στον νέο φορολογικό νόμο - έκτρωμα, σε κάθε πλειστηριασμό σπιτιού ή και επαγγελματικής στέγης.

Την ίδια στιγμή το Κομμουνιστικό Κόμμα, οι βουλευτές του και οι ευρωβουλευτές του κατέθεσαν αλλεπάλληλες Ερωτήσεις, προτάσεις νόμου, τροπολογίες για τη διαγραφή χρεών, την επιστροφή στο αφορολόγητο, την αύξηση των συντάξεων κ.λπ., προτάσεις που όλα τα κόμματα - και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παλιός και νέος - αρνήθηκαν να υλοποιήσουν ή να στηρίξουν, στο όνομα των δημοσιονομικών αντοχών.

Αυτή είναι η πραγματικότητα: Αλλοι είναι με τις ανάγκες των πολλών, με τον κόσμο της δουλειάς που παλεύει καθημερινά για τις ανάγκες του, άλλοι είναι με τον κόσμο του κεφαλαίου που θησαυρίζει με κάθε ευκαιρία στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

Ψήφο στις ευρωεκλογές για να αρχίζουν να τρίζουν τα θεμέλια της αντιλαϊκής πολιτικής, ενίσχυση στους αγώνες που μπορούν να τις ανατρέψουν. Μαζί με το ΚΚΕ, τώρα και μετά τις ευρωεκλογές, αυτή είναι η μόνη διέξοδος για κάθε επαγγελματία.