Η ενίσχυση του ΚΚΕ στις εκλογές και η ισχυροποίηση των δυνάμεων που αντιστέκονται και παλεύουν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, θα είναι η καλύτερη συνέχεια των αγώνων και των ιδανικών για τα οποία αγωνίστηκε και θυσιάστηκε ο Νίκος Μπελογιάννης.

Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι κομμουνιστές της Ηλείας με την πρωτοφανή συμμετοχή τους στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Κόμματος στην Αμαλιάδα, η οποία συνέπεσε με το κλείσιμο 48 χρόνων από τη δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη. Μια συγκέντρωση που ήταν η μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας και που διακρίθηκε για τον παλμό και τη συμμετοχή της νεολαίας η οποία με συνθήματα φώναζε πως «ο Μπελογιάννης ζει» και πως η θυσία του αποτελεί έμπνευση αγώνα για τις νέες γενιές. Η εκδήλωση άνοιξε με κατάθεση στεφανιών στο μνημείο του Ν. Μπελογιάννη και στη συνέχεια ακολούθησε μαχητική πορεία προς την κεντρική πλατεία της πόλης όπου ξεκίνησε η προεκλογική συγκέντρωση.

Στη σημασία της θυσίας του Μπελογιάννη αναφέρθηκε στην ομιλία του ο Κώστας Μαραγκουδάκης, μέλος της ΚΕΟΕ του ΚΚΕ. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ανάγκη συνέχισης του αγώνα του από τους σημερινούς κομμουνιστές τονίζοντας τη σημασία της ενίσχυσης του Κόμματος στις ερχόμενες εκλογές. Μιλώντας για την αντιλαϊκή πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ και εφαρμόζουν πιστά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, κάλεσε τους εργαζόμενους να διαμορφώσουν με τον αγώνα και την ψήφο τους την πραγματική εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Πρόσθεσε πως ο δικομματισμός πρέπει να δεχτεί αποφασιστικό χτύπημα, να υποστεί τη μέγιστη εκλογική μείωση.

Ο Κ. Μαραγκουδάκης κάλεσε τους εργαζόμενους να αναλογιστούν τα δεινά που τους περιμένουν αν το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ βγουν ενισχυμένα από τις εκλογές και απευθυνόμενος στους «εξαπατημένους οπαδούς» των δύο αυτών κομμάτων, «να ξαναβρούν τον εαυτό τους ψηφίζοντας στις 9 Απρίλη ΚΚΕ». Ιδια έκκληση απηύθυνε και στη νεολαία που στενάζει από την ανεργία που σωρεύει η πολιτική του δικομματισμού, καλώντας τη να δώσει αποφασιστική ψήφο στο ΚΚΕ για να πάρει ηχηρή απάντηση από τους συγκεντρωμένους νεολαίους, που δήλωναν πως η πρώτη τους ψήφος θα είναι ΚΟΚΚΙΝΗ.

Απαντώντας στους κήρυκες των μονόδρομων και της μοιρολατρίας, ο Κ. Μαραγκουδάκης τόνισε πως «όταν ο λαός θέλει, ΜΠΟΡΕΙ. Η δύναμη των λαών είναι ακατανίκητη. Φτάνει να το συνειδητοποιήσουν οι ίδιοι». Ξεκαθαρίζοντας τι θα σημάνει νίκη για το λαό στις 9 Απρίλη, σημείωσε πως «νίκη σήμερα, είναι το αποτέλεσμα που θα φέρει τα δύο κόμματα σε όσο πιο αδύναμη θέση γίνεται με ταυτόχρονη ενίσχυση του ΚΚΕ, το οποίο θα είναι ικανό να παλέψει από καλύτερες θέσεις. Ετσι, θα ανοίξει ο δρόμος για φιλολαϊκές λύσεις, για την εξουσία του λαού κατά της εκμετάλλευσης, για κοινωνική δικαιοσύνη, πρόοδο, σοσιαλισμό. Νίκη που θα δώσει παράδειγμα κι ελπίδα σε όλους τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου που παλεύουν στην ίδια κατεύθυνση. Νίκη που θα ανατρέψει τα τυχοδιωκτικά σχέδια κατά των λαών της Σερβίας και των Βαλκανίων». «Ομως, το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών - κατέληξε ο ομιλητής - θα γίνει μόνο μ' ένα πανίσχυρο πλειοψηφικό μέτωπο του λαού, μ' ένα λαό ικανό να υπερασπίσει τις δικές του αποφάσεις».

Το θέατρο, η Εθνική Αντίσταση, το ΚΚΕ θρηνούν από χτες μια σπάνιας καλλιτεχνικής σεμνότητας, αλλά και σπάνιου αγωνιστικού και ανθρώπινου ήθους γυναίκα. Την Μαλαίνα Ανουσάκη, που υπέκυψε χτες το απόγευμα, στο νοσοκομείο «Αλεξάνδρα», από τα προβλήματα που της είχε προκαλέσει ένα βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη πριν μερικά χρόνια. Η κηδεία της θα γίνει σήμερα στις 4.30 μ.μ., από το Α` Νεκροταφείο.

Η Μαλαίνα Ανουσάκη υπήρξε μια γυναίκα σύμβολο στον καλλιτεχνικό χώρο. Ηταν μια πολύ όμορφη γυναίκα, με φωτεινό χαμόγελο, γεμάτη τρυφερότητα, καλοσύνη, ντροπαλοσύνη και έμφυτη ευγένεια. Κι όμως αυτή η γυναίκα τότε που έπρεπε να υπερασπιστεί τις κομμουνιστικές ιδέες της, απέναντι στους διώκτες και έπειτα στους δεσμοφύλακές της, που επιδίωκαν να την κάνουν να λυγίσει, να υποταχθεί, γινόταν «ατσάλι». Δεν έκλαψε, ούτε όταν, το '49, την καταδίκασαν δις εις θάνατον κι ας άφηνε ένα μικρό παιδί. Δεν τη νίκησαν ούτε οι φυλακές Αβέρωφ, όπου «έζησε» - αν αυτό λέγεται ζωή για μια μάνα που στερείται το παιδί της - δυόμισι χρόνια. Δεν υπέκυψε ούτε όταν «ελεύθερη» για να εργαστεί στο Εθνικό Θέατρο, της έδωσαν να υπογράψει δήλωση «μη ανάμειξης πλέον στην πολιτική». Αρνήθηκε και βεβαίως έμεινε άνεργη. Μια τέτοια γυναίκα, μια τέτοια κομμουνίστρια, ήταν φυσικό να θεωρείται πολύτιμο σύμβολο και για την ΚΟΒ Ηθοποιών του ΚΚΕ, στην οποία εντάχθηκε αμέσως μετά τη συγκρότησή της το φθινόπωρο του 1974 για να παραμείνει μέλος της μέχρι το τέλος της.

Η Μαλαίνα Ανουσάκη - Χριστοπούλου ήταν το πατρικό της - γεννήθηκε στον Πόρο το 1916. Μετά το γυμνάσιο σπούδασε σε δραματική σχολή και το 1936 έκανε την πρώτη εμφάνισή της με το θίασο της Κατερίνας (Ανδρεάδη). Αυτή την εποχή, παρά τη μεταξική δικτατορία εντάσσεται στο ΚΚΕ. Το 1937 συνεργάζεται πρωταγωνιστικά με το «Καλλιτεχνικό Θέατρο» του σπουδαίου ηθοποιού και κομμουνιστή Τζαβαλά Καρούσου («Ιφιγένεια εν Ταύροις» και «Οθέλλος»). Ακολουθούν πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε διαφόρους θιάσους. Το 1942 συνεργάζεται με το «Θέατρο Τέχνης». Στα χρόνια της κατοχής αναπτύσσει μεγάλη ΕΑΜική δράση στο χώρο του θεάτρου. Μετά την απελευθέρωση συνεργάζεται με τους ΕΑΜικούς «Ελεύθερους Καλλιτέχνες». Στα χρόνια του εμφυλίου συνεχίζει την κομματική της δράση, αλλά το 1949 συλλαμβάνεται, δικάζεται και καταδικάζεται. Κλείνεται για δυόμισι χρόνια στις Γυναικείες Φυλακές Αβέρωφ.

Μετά την αποφυλάκισή της, το 1952, συμμετέχει στις «Δελφικές Γιορτές», με την ευκαιρία των 25 χρόνων από την καθιέρωσή τους από τον Σικελιανό. Ακολουθούν ερμηνείες της στο αρχαίο δράμα, με ξεχωριστές επιδόσεις. Επιδόσεις που οδήγησαν το σύζυγό της, ηθοποιό Βαγγέλη Ανουσάκη, να ιδρύσει το 1955 το «Αρχαίο Αττικό Θέατρο», με το οποίο ανέβασαν την «Ιφιγένεια εν Ταύροις». Το 1956 όμως, αιφνίδια, πεθαίνει ο σύντροφός της. Διαλύει το θίασο και συνεργάζεται με τον «Ομιλο Αρχαίας Τραγωδίας» του Κωστή Λειβαδέα και με το «Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο» του Μάνου Κατράκη. Το 1959 ξαναδημιουργεί το «Αρχαίο Αττικό Θέατρο» και ερμηνεύει τη «Μήδεια», σε δική της μετάφραση. Η σταδιοδρομία της στο θέατρο, κύρια με αρχαίο δράμα, αλλά και με σύγχρονο ξένο ρεπερτόριο, ακόμα και με ελληνική φαρσοκωμωδία, συνεχίστηκε μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '80.

Η Μαλαίνα Ανουσάκη είχε στο ενεργητικό της και σημαντικούς ρόλους σε ογδόντα περίπου ταινίες.