Motion Team

-- Πάμε σε διπλές εκλογές ή σε μονές, σε ευρωεκλογές μόνο;

-- Α. Π.: «Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του κ. Καραμανλή. Πιστεύω ότι δεν πρόκειται να εξαντλήσει την τετραετία. Τώρα αν θα γίνουν τον επόμενο Σεπτέμβρη ή όχι δεν μπορώ να ξέρω, ή δεν μπορώ να ξέρω αν σε ένα βράδυ αλλάξει γνώμη και πάμε για διπλές. Αυτό που έχει σημασία πάντως είναι ότι στο επίκεντρο της συζήτησης πρέπει να βρεθούν η κρίση, ο ρόλος της ΕΕ, η πολιτική που ακολουθείται στην Ελλάδα και που οπωσδήποτε σε σημαντικό βαθμό επηρεάζει και καθορίζεται από την ΕΕ, αφού οι ίδιες δυνάμεις είναι εδώ και εκεί. Εν πάση περιπτώσει πρέπει να συζητηθούν αυτά τα ζητήματα. Τα προβλήματα της ανεργίας, τα προβλήματα της εκπαίδευσης, τα προβλήματα της Υγείας και της πρόληψης, αυτά πρέπει να είναι το κριτήριο».

-- Τα όποια προβλήματα απ' ό,τι φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών κυριαρχούν στις προτιμήσεις των πολιτών...

-- Α. Π.: «Είναι λογικό και δεν πρέπει ο λαός να ακολουθήσει τη λογική της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, να συζητάνε και να βάζουν στη ζυγαριά αν είναι πιο βαριά τα γαλάζια ή τα πράσινα σκάνδαλα».

-- Βλέπουμε τα δύο μεγάλα κόμματα να κονταροχτυπιούνται και να πολώνουν το κλίμα για να πάρουν τις εκλογές...

-- Α. Π.: «Δεν είναι μόνο ότι οξύνουν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν συσπείρωση, ανταγωνισμό και εν πάση περιπτώσει για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των οπαδών. Αυτή η συζήτηση τους συμφέρει γιατί αφήνει στο απυρόβλητο μια σειρά μεγάλα ζητήματα, ορισμένα από αυτά τα είπα και προηγουμένως».

-- Μήπως σ' αυτήν την παγίδα πέφτει και το ΚΚΕ; Θα σας φέρω το χαρακτηριστικό παράδειγμα της επιστολής που στείλατε στον Γ. Παπανδρέου για τον Θ. Πάγκαλο. Δεν είχατε σκεφτεί μήπως αυτή η επιστολή αποτελέσει δόλωμα στο αγκίστρι του ΠΑΣΟΚ να μαζέψει ψήφους και από τη δεξαμενή της αριστεράς;

-- Α. Π.: «Η αποστολή του γράμματος υπηρετούσε ένα ζήτημα: Σε όλη την Ευρώπη ο αντικομμουνισμός, όχι η πολεμική προς τον κομμουνισμό και τα κομμουνιστικά κόμματα, ο αντικομμουνισμός, έχει πάρει πια τη μορφή της κρατικής επίθεσης. Αν ήταν στην Ελλάδα ζήτημα ενός προσώπου ή ενός κόμματος, θα μπορούσε κανείς να το αντιμετωπίσει. Και δε νομίζω ότι ένα γράμμα οξύνει τα πράγματα»...

-- Δηλαδή, λέτε ότι ο κ. Πάγκαλος δεν είναι μόνος του;

-- Α. Π.: «Δεν με απασχολεί ο κ. Πάγκαλος, για τον οποίο για άλλη μια φορά θα πω ότι ο άνθρωπος πάντα έτσι ήταν και έτσι είναι, δηλαδή δεν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος φοράει πολλά προσωπεία. Αυτό που ενδιαφέρει είναι ότι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ επιλέγει σε προεκλογική περίοδο να ρίξει και αυτό το χαρτί, κάτω από το άγχος να πάρει την αυτοδυναμία, να πάρει ψήφους, γιατί εδώ πια δεν κρίνεται μόνο αν θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά αν θα μπορεί να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση».

-- Το 3% στις ευρωεκλογές, που δείχνει ένα γκάλοπ, είναι παγίδα για το ΠΑΣΟΚ, δεν τους φτάνει...

-- Α. Π.: «Και αυτό, ξέρετε, δεν είναι η πρώτη φορά. Είναι και το γενικό κλίμα, υπάρχει και η γενικότερη γραμμή της ΕΕ, και επομένως εμείς θέλουμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή στο εξής: Κάνουμε και εμείς πόλεμο στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, επομένως δεν μπορεί να μη θέλουμε και εμείς πόλεμο, δηλαδή να θυμώνουμε, αλλά άλλο πράγμα αυτό και άλλο να μιλάμε με όρους "κονσερβοκουτιού" ή του 1950. Ας μιλήσουμε με τους σημερινούς όρους. Οταν μπαίνει θέμα αν το ΚΚΕ είναι στα όρια της νομιμότητας, αυτό δεν είναι ένα απλό θέμα. Το να πει ότι το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα παλαιοκομματικό, έχει ξεπερασμένες θέσεις, οπισθοδρομικές κλπ, είναι πολιτική εκτίμηση. Δε συμφωνούμε, αλλά είναι μέσα στους όρους τους πολιτικούς»...

-- Υπάρχει πολιτική δύναμη, υπάρχει σοβαρός άνθρωπος σήμερα που να βάζει τέτοιο ζήτημα;

-- Α. Π.: «Αυτό το ζήτημα, μην ξεχνάτε, το είχε βάλει και παλιότερα ο κ. Σημίτης, δεν είναι καινούριο θέμα. Και ο κ. Πάγκαλος το είχε βάλει παλιότερα. Επομένως δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Θέλουν ακριβώς, να βάλουν όρια στην αντιπαράθεση. Δε θα τους ένοιαζε αν μιλούσαμε για πρόσωπα, να πούμε ο ένας είναι ανίκανος, ο άλλος είναι κοιμισμένος, ο άλλος είναι ηλίθιος. Τους πειράζει όταν εμείς λέμε ότι πρέπει ο λαός να γίνει αφεντικό στον τόπο, που σημαίνει να γίνει ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής».

-- Αυτό ενοχλεί...

-- Α. Π.: «Κάτι που λέμε από το '18. Τώρα το είπαμε; Κάτι καινούριο είπαμε;».

-- Μετανιώσατε για το χαρακτηρισμό σας περί ποντικιών;

-- Α. Π.: «Ενα λεπτό, εάν βέβαια απέδιδα χαρακτηριστικά ζώου σε ένα πρόσωπο δεν θα ήταν σωστό, αλλά δεν έκανα αυτό. Εκανα μία παρομοίωση, για την οποία δεν μετανιώνω βέβαια. Δηλαδή όταν το καράβι βυθίζεται τα ποντίκια φεύγουν πρώτα. Αυτό είναι μία παρομοίωση και οι λαϊκές παροιμίες στη χώρα μας είναι πάρα πολλές και εν πάση περιπτώσει χρησιμοποιούνται αυτά, ήταν μία εικόνα που έδωσα. Και αυθόρμητα βγήκε, ούτε είναι στο κάτω - κάτω καράβι το ΚΚΕ, κόμμα είναι. Αυτό δεν καταλαβαίνω. Γιατί πείραξε επί της ουσίας αυτό που έθεσα; Ετσι ήταν».

-- Ξέρετε, ίσως γιατί πείραξε, πετάξατε ξαφνικά τα ποντίκια;

-- Α. Π.: «Κοιτάξτε, αυτό είναι μια παρομοίωση και δεν μετανιώνω, είναι έτσι. Και μάλιστα μίλησα για ηγετικά στελέχη. Εγώ δεν έχω κανένα δικαίωμα όταν π.χ. έχω μία θέση ηγετική - δεν λέω αρχηγική - και αυτό που λέμε ηγέτης τι σημαίνει: Μπαίνει μπροστά και όχι ότι τον ακολουθούν άλλοι, αλλά σε ένα βαθμό επηρεάζει, όπως και να το κάνουμε. Δεν μπορεί να φτάσουμε σε κάποια στιγμή, σε ένα βράδυ να πει χαίρετε κύριοι, έχω αυτή τη γνώμη. Δηλαδή, δεν καταλαβαίνω γιατί υπήρξε πρόβλημα».

-- Ζείτε με το όνειρο να δείτε ξανά την αριστερά ενωμένη στην Ελλάδα, είναι εφικτό αυτό το όνειρο;

-- Α. Π.: «Να σας πω ποιο είναι το όνειρο; Είναι να ξαναδούμε, στις σύγχρονες όμως συνθήκες, δε μιλάω για επιστροφή στο παρελθόν, ένα ισχυρό εργατικό κίνημα, συνδικάτα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι εργατική αριστοκρατία, εργατοπατέρες. Μια εργατική τάξη η οποία αναδεικνύει όλα τα σύγχρονα ζητήματα, με ευρύτερο πλαίσιο πάλης και όχι απλώς κάποια αμυντικά ζητήματα, σε συμμαχία. Γιατί μην ξεχνάτε ότι στην Ελλάδα έχουμε πολυάριθμα μικροαστικά στρώματα. Δεν μπορεί δηλαδή να ανεβαίνουν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών στο Δημόσιο και να μην συμπαρίστανται και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Βεβαίως, υπάρχουν σωματεία που το έχουν αναδείξει».

-- Αυτά δεν μπορεί να τα πετύχει σαν πολιτική δύναμη μια ενωμένη αριστερά;

-- Α. Π.: «Τι θα πει ενωμένη αριστερά; Αυτό δε σημαίνει βεβαίως - και θα το προσθέσω - ότι μπορεί να το κάνει μόνο του το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα που έχει ολοκληρωμένη αντίληψη για αυτή την κοινωνική συμμαχία, που αποκτά πια πολιτικές διαστάσεις. Είναι μεγάλο πράγμα, αυτή είναι η δύναμη και πραγματικά θα θέλαμε να υπάρχουν και άλλες δυνάμεις. Με τις υπάρχουσες όμως δυνάμεις δεν μπορούμε να συμπράξουμε. Επομένως είναι άλλο πράγμα να έχω ένα όραμα το οποίο προσπαθώ να συμβάλω να γίνει πραγματικότητα και άλλο πράγμα να ονειρεύομαι κάτι το οποίο είναι απραγματοποίητο»...

-- Γιατί δεν κάνετε ένα τέτοιο κάλεσμα;

-- Α. Π.: «Κάλεσμα κάνουμε στο λαό και μάλιστα χωρίς να βάζουμε ταμπέλες. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν εργατοϋπάλληλοι, το 65% στην Ελλάδα είναι μισθωτή εργασία, η μεγάλη πλειοψηφία είναι εργατοϋπάλληλοι, απευθυνόμαστε σε αυτούς. Βεβαίως και στους μικρούς επιχειρηματίες. Και εδώ δεν βάζουμε ταμπέλες, αριστερός, δεξιός κλπ. Εδώ πια τους βλέπεις σαν κοινωνική δύναμη και απευθυνόμαστε σε αυτούς. Βεβαίως, για να πετύχεις αυτή την κοινωνική δύναμη, απευθύνεσαι ιδιαίτερα σε αυτούς που είναι ριζοσπάστες ή που νοιώθουν προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Σε αυτούς που θέλουν να αλλάξουν τη ρότα των πραγμάτων, που θέλουν αντίσταση - όχι φραστική, αλλά της πράξης - μέχρι τη ρήξη. Απευθυνόμαστε σε αυτούς. Και να υπήρχαν αυτή τη στιγμή 2-3 κόμματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε σύμπραξη, θα εμπνέαμε κάποια ενδεχόμενη δυναμική εκλογική εκστρατεία η οποία μετά την κάλπη θα χανόταν. Εδώ πρέπει να ανασυνταχθεί το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Εκεί ρίχνουμε σήμερα την προσοχή μας κι αν ήμασταν 2-3 κόμματα μαζί, βεβαίως θα δημιουργούνταν ελπίδες. Αλλά οι ελπίδες - θα σας το πω καθαρά - θα χάνονταν μέσα στο επόμενο κοινοβούλιο.

Ξέρετε, αυτή την περίοδο, αλλά και την προηγούμενη, διαβάζω μια σειρά βιβλία από τη σύγχρονη ελληνική ιστορία, όχι μόνο κομμουνιστικά. Και βγαίνει αυτό το πράγμα: Συμπράξεις και εκλογικές συμπράξεις είχαμε μέχρι να στερεωθεί ο δικομματισμός στην Ελλάδα. Αλλαγή δεν είχαμε».

-- Οποια συνεργασία είχατε και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο και με άτομα συνεργαζόμενα με το ΚΚΕ, δεν πήγε άσχημα...

-- Α. Π.: «Βεβαίως, αλλά είναι άλλο πράγμα. Τώρα μιλάμε για πολιτικές δυνάμεις. Οχι μόνο στο κεντρικό κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, αλλά και σε κάθε χώρο, σε κάθε γειτονιά υπάρχουν άνθρωποι εξαιρετικοί, με πολλούς από αυτούς ακόμα δεν έχουμε βρεθεί και πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας. Και εδώ είναι που πρέπει να τα καταφέρουμε καλύτερα».

-- Δεν πρέπει να το κάνετε στο ευρωψηφοδέλτιο;

-- Α. Π.: «Στο ευρωψηφοδέλτιο, το οποίο θα παρουσιάσουμε τη Δευτέρα, θα δείτε ότι δεν είναι μόνο επώνυμα κομματικά στελέχη. Υπάρχουν και άνθρωποι συνεργαζόμενοι, οι οποίοι για πρώτη φορά μπαίνουν σε ψηφοδέλτιο. Που δείχνει μια δυναμική. Σε πανελλαδικό επίπεδο, στα θέματα της ΕΕ και επιπλέον, μιλάμε για 22 υποψήφιους, επομένως αυτό το θέλουμε και είναι στόχος μας με ό,τι ζωντανό υπάρχει μέσα στην κοινωνία, χωρίς να απαιτούμε να συμφωνούν σε όλα μαζί μας, να έρθουμε σε επαφή».