Μήνας έντονων κοινωνικών συγκρούσεων προδιαγράφεται ότι θα είναι και αυτός ο Απρίλης. Η απροκάλυπτη επίθεση της κυβέρνησης στη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, η απαίτηση των βιομηχάνων και των μεγαλοεργοδοτών για την υπογραφή Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο ύψος του πληθωρισμού, αλλά και η παραπέρα όξυνση όλων των προβλημάτων των εργαζομένων συνθέτουν ένα έντονο συγκρουσιακό υπόβαθρο.

Στο κλίμα αυτό η αγωνιστική παρέμβαση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου διαμορφώνει προϋποθέσεις για μια όσο γίνεται πιο πλατιά και σθεναρή αντίσταση στην κυβερνητική επίθεση, για κλιμάκωση της πάλης με αιτήματα που εκφράζουν τις πραγματικές και σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Η απεργία εκατοντάδων Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων και Σωματείων στις 3 του Απρίλη, η 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 11 του μήνα, που πάρθηκε κάτω από τη γενικότερη αντίδραση των δημοσίων υπαλλήλων και τη σταθερότητα που έδειξαν οι ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις, αλλά και η συζήτηση στην Ολομέλεια της ΓΣΕΕ την Πέμπτη, όπου εκ των πραγμάτων θα τεθεί θέμα απόφασης για απεργία, δείχνουν ότι η κυβερνητική πολιτική συναντά όλο και μεγαλύτερη αμφισβήτηση και απόρριψη από πλατιές λαϊκές μάζες.

Ολο και περισσότεροι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν, ότι αυτό που η κυβέρνηση διακηρύσσει σαν «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» θα σημάνει πετσόκομμα των ασφαλιστικών τους δικαιωμάτων, μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας. Το ίδιο καταρρέει και το προπαγανδιστικό κατασκεύασμα της κυβέρνησης περί «γενναίας χρηματοδότησης» του ασφαλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση αντί να ενισχύσει οικονομικά το σύστημα, με αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης και των εργοδοτικών εισφορών, του στερεί πόρους, συνεχίζει να σφίγγει τη θηλιά, οδηγώντας τα Ταμεία και κυρίως το ΙΚΑ σε οικονομικό στραγγαλισμό. Οι μόνοι που θα συνεχίζουν να πληρώνουν στο σύστημα είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ταυτόχρονα διαπιστώνουν και την αφαίρεση συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων τους.

Γι' αυτό η μόνη επιλογή που έχουν μπροστά τους οι εργαζόμενοι και αυτό τον Απρίλη, είναι ο μονόδρομος της αντίστασης και της κλιμάκωσης των αγώνων. Με μια τέτοια πρόταση προσέρχονται στην Ολομέλεια της διοίκησης της ΓΣΕΕ στις 4 του Απρίλη τα στελέχη της ΔΑΣ. Μια τέτοια πλατφόρμα, αγωνιστικής υπεράσπισης της δημόσιας καθολικής Κοινωνικής Ασφάλισης και διεκδίκησης βελτίωσης των μισθών και των συντάξεων, καταθέτει το ΠΑΜΕ.

Η τοποθέτηση του προέδρου της ΓΣΕΕ, ότι τα μέτρα της κυβέρνησης κινούνται σε σωστή κατεύθυνση, προδιαγράφει και την τακτική της ΠΑΣΚΕ. Ενώ ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» ακόμα και μετά το φιάσκο του «κοινωνικού διαλόγου» συνεχίζουν να πατάνε σε δυο βάρκες. Με το ένα μάτι κοιτάνε προς τις κινητοποιήσεις και με το άλλο στο τραπέζι του «διαλόγου», αναγορεύοντας σε κύριο θέμα το χρηματοδοτικό.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πραγματικά θα κρίνει τις εξελίξεις και τις αποφάσεις της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης είναι η παρέμβαση των ίδιων των εργαζομένων. Σε κάθε σωματείο, σε κάθε συνέλευση, σε κάθε συγκέντρωση είναι η ώρα να ακουστεί καθαρά η φωνή του απλού εργαζόμενου. Η συμμετοχή στην απεργία της Τετάρτης είναι ένα αποφασιστικό βήμα, που θα βαρύνει και στις κατοπινές εξελίξεις.

Απεργούν την Πέμπτη 11 του Απρίλη οι δημόσιοι υπάλληλοι όλης της χώρας, σε μια κρίσιμη στιγμή, που απαιτεί πανστρατιά ενάντια στα αντιασφαλιστικά σχέδια της κυβέρνησης. Στη συγκεκριμένη απεργία - η οποία αποφασίστηκε από την πλειοψηφία του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ την περασμένη Παρασκευή - η μαζική συμμετοχή των δημοσίων υπαλλήλων και η υιοθέτηση από αυτούς του διεκδικητικού πλαισίου που έθεσαν οι ταξικές δυνάμεις στη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου είναι ζωτικής σημασίας.

Η «Ταξική Δημοσιοϋπαλληλική Συσπείρωση» (ΤΑΔΗΣΥ) πρότεινε την κήρυξη δυο απεργιών, στις 3 και στις 16 του Απρίλη, με στόχο τον συντονισμό των δημοσίων υπαλλήλων με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Αντίθετες με αυτή τη λογική, οι παρατάξεις που συγκροτούν την πλειοψηφία και αφού δεν μπορούσαν να μην προχωρήσουν σε απεργιακή κινητοποίηση, την κήρυξαν για τις 11 του Απρίλη.

Ταυτόχρονα, αποφάσισαν να συνδέσουν την τύχη του Ασφαλιστικού με τις εξελίξεις στο νέο μισθολόγιο και αναζητούν «θετικά» και «αρνητικά» στις κυβερνητικές προτάσεις για το Ασφαλιστικό! Φυσικά, για να το κάνουν αυτό, φρόντισαν προηγουμένως να αποσύρουν θέσεις της ΑΔΕΔΥ, που, μεταξύ άλλων, έθεταν ως προαπαιτούμενο για οποιαδήποτε συζήτηση την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, η ΤΑΔΗΣΥ καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση και αυτού του αγώνα και της κλιμάκωσής του στα χέρια τους. Να πιέσουν τις δυνάμεις της πλειοψηφίας για μια ουσιαστική και αγωνιστική διεκδίκηση, η οποία θα έχει ως κύριους άξονες: Τη συνολική απόρριψη των κυβερνητικών προτάσεων. Τη μη συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης, που στήριξε την πολιτική της κυβέρνησης. Την κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ. Τη διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Για άλλη μια φορά και μπροστά στην απεργία στις 11 του Απρίλη, οι ταξικές δυνάμεις επισήμαναν και στο Γενικό Συμβούλιο της Παρασκευής, ότι απαιτείται κοινός αγώνας των εργαζομένων στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, αγώνας με παλλαϊκά χαρακτηριστικά, συνέχεια και συνέπεια.

ΕΧΟΥΝ περάσει 22 χρόνια, όταν η εφημερίδα μας, ακριβώς τέτοιες μέρες, που παρουσίαζε ένα αφιέρωμα με πολλά νέα στοιχεία για τη δίκη και την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, αναζήτησε επίμονα σ' όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες να βρει τη δικογραφία μαζί με όλα τα δημόσια έγγραφα και όλα τα σχετικά στοιχεία.

ΤΡΕΞΙΜΑΤΑ κι αναζητήσεις στο υπουργείο Δικαιοσύνης και στο Συμβούλιο Χαρίτων, εκεί που έπρεπε να υπάρχει η δικογραφία, αφού εκεί είχαν διαβιβαστεί στην τελευταία φάση της διαδικασίας. Η απάντηση, τότε, των αρμοδίων ήταν ότι η δικογραφία και όλα τα σχετικά έγγραφα του φακέλου που υπήρχαν πολτοποιήθηκαν. Αλλωστε, έτσι είπαν, πέρασαν τόσα χρόνια. Και έπρεπε να ελευθερωθούν οι χώροι αποθήκευσης.

ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ, βέβαια, και προκλητική, ταυτόχρονα, η απάντηση και η δικαιολογία τους. Ενα μοναδικό συγκλονιστικό ντοκουμέντο, που δεν ανήκε πια στα δημοσιοϋπαλληλικά γραφειοκρατικά γρανάζια, αλλά στο λαό και την εθνική Ιστορία, κρίθηκε πως πια δεν είχε κανένα λόγο να πιάνει τόπο στα κρατικά αρχεία.

ΕΔΩ πρέπει να υπογραμμιστεί πως όχι μόνον η δικογραφία αυτή, αλλά και πολλά παρόμοια άλλα δικαστικά και αστυνομικά ντοκουμέντα, τα οποία ανήκαν στο χώρο της Ιστορίας, πέρασαν στην πολτοποίηση. Πράξη παράνομη και, μάλιστα, σε παράβαση όσων προβλέπει η αρχειακή νομοθεσία για τη συγκέντρωση των κρατικών αρχείων. Ποτέ δεν πολτοποιούνται δημόσια κρατικά αρχεία, αλλά κι άλλα, αν δεν υπάρξει για το σκοπό αυτό γνωμάτευση των Γενικών Αρχείων του Κράτους, που να αναφέρει ρητά πως δεν έχουν τα αρχεία αυτά ενδιαφέρον για την ιστορική έρευνα. Φυσικά, βιάστηκαν και τα προώθησαν στη φωτιά, για να ξεμπερδεύουν με τα χαρτιά που έχουν καταγράψει την ενοχή εκείνων, που πήρανε, δίπλα στους Αμερικάνους, μέρος στο μεγάλο εκείνο έγκλημα.

Η ΕΡΕΥΝΑ που έκανε τότε ο «Ρ» για τη δικογραφία Μπελογιάννη έφερε, επίσης, στο φως και άλλες πολύ χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, αναφορικά με τις εκατοντάδες δικογραφίες, που διακινήθηκαν στα στρατοδικεία της χώρας με αμέτρητες θανατικές καταδίκες. Και σ' αυτά τα δικαστικά ντοκουμέντα τηρήθηκε η ίδια μεθοδολογία της πολτοποίησης, για να εξαφανιστούν τα γραφτά ντοκουμέντα για μια σειρά μεγάλα εγκλήματα, που μένουν βαθιά χαραγμένα κι άσβηστα πάντα στη μνήμη του λαού μας.

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ εκείνο του «Ρ», στις 30 του Μάρτη 1980 - στα 28 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του, προκάλεσε αίσθηση. Οι αποκαλυπτικές λεπτομέρειες γύρω από τη μεθόδευση του εγκλήματος και τον καθοδηγητικό ρόλο των Αμερικανών, που αρκετές από αυτές ήρθαν, τότε, για πρώτη φορά στο φως. Ανάμεσα στ' άλλα και η αποκάλυψη για την πολτοποίηση της δικογραφίας.

ΜΙΣΟΣ αιώνας από τότε. Πενήντα χρόνια από το φοβερό εκείνο πρωινό της Κυριακής. Κι ο Νίκος Μπελογιάννης είναι πάντα ζωή. Είναι αδιάκοπος για το λαό. Είναι βαθιά αγάπη και πάλη ασυμβίβαστη για την εθνική ανεξαρτησία, για την προκοπή της Ελλάδας.

ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ τη συγκλονιστική εκείνη ιδιόχειρη συνέντευξη, που έδωσε στον δημοσιογράφο Σπύρο Δενδρινό, ενώ αναμενόταν η απόφαση του Συμβουλίου Χαρίτων και στην οποία ανάμεσα στ' άλλα έγραφε: «...Ετσι υποχρεωθήκαμε να παλέψουμε κάτω από απαράδεκτα άνισους όρους. Αλλά, παρ' όλα αυτά, αποδείχτηκε ότι το ΚΚΕ είναι κόμμα πατριωτικό, με τίτλους εθνικούς, που κανένα άλλο κόμμα δεν έχει να παρουσιάσει.

Γιατί, στο βωμό της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της Ελλάδας, έχει προσφέρει φοβερές εκατόμβες.

ΚΙ ΑΝ δεν υπήρχαν σήμερα οι έμποροι και οι κάπηλοι του μίσους, η συμβολή του ΚΚΕ στην ειρήνευση του τόπου θα είχε εκτιμηθεί, όχι μόνον από τους φίλους, αλλά και από τους τίμιους και καλόπιστους αντιπάλους μας».

ΓΙ' ΑΥΤΟ, καταλήγει η συνέντευξη εκείνη του Ν. Μπελογιάννη, «οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος δε δολοφονούν εμάς. Δολοφονούν την ειρήνευση και την τιμή της Ελλάδος».