Να αποκομίσει πολιτικά οφέλη από την προβολή της εικόνας της κυβέρνησης ως «δύναμης υπευθυνότητας», όσον αφορά στην αντιμετώπιση της κρίσης επιχείρησε ο Κ. Καραμανλής, μετά την ολοκλήρωση των συναντήσεων που είχε με τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.

Παράλληλα, ο πρωθυπουργός προχώρησε σε επίδειξη αποφασιστικότητας, εκφράζοντας τη βούληση της κυβέρνησης να προχωρήσει στην υλοποίηση του «σχεδίου εξόδου» από την κρίση που εμφάνισε για ακόμα μια φορά ως «εθνική υπόθεση». Στο πλαίσιο αυτό, θα συνεχίζει να παρουσιάζει το επόμενο διάστημα το πλαίσιο των «έξι σημείων», που εξόφθαλμα φορτώνουν νέα δυσβάσταχτα βάρη στον εργαζόμενο λαό, ως τη μόνη ρεαλιστική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Σε δηλώσεις που έκανε ως συνήθως την ώρα των τηλεοπτικών δελτίων, ο Κ. Καραμανλής παραδέχτηκε ότι «δεν υπήρχε διάθεση συνεννόησης» από την πλευρά των πολιτικών αρχηγών πάνω στο πλαίσιο των αυτονόητων, όπως τα χαρακτήρισε, «έξι σημείων» για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ταυτόχρονα, αποσαφήνισε ότι η κυβέρνηση θα επιμείνει στην πολιτική της. «Για την κυβέρνηση, δίλημμα δεν υπάρχει. Εχουμε επιλέξει το δρόμο της υπευθυνότητας. Και σε αυτόν το δρόμο επιμένουμε. Για μας η Οικονομία, ειδικά τώρα, είναι μεγάλη εθνική υπόθεση», είπε χαρακτηριστικά.

Δικαιολογώντας την κίνησή του να καλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς είπε ότι «στις έκτακτες συνθήκες της διεθνούς κρίσης μπορούμε και οφείλουμε να επιτύχουμε μια ευρύτερη συνεννόηση. Να αφήσουμε στην άκρη τις στείρες αντιπαραθέσεις. Το "όχι σε όλα"».

Η συνεννόηση που θέλει η κυβέρνηση στηρίζεται σε «έξι στοιχειώδεις και αυτονόητες παραδοχές», που αυτονόητα συνεπάγονται τη μετακύλιση της κρίσης στις πλάτες του λαού. Συγκεκριμένα, τα έξι σημεία που παρουσίασε ο πρωθυπουργός στους πολιτικούς αρχηγούς και ανέφερε στη δήλωσή του, είναι τα εξής:

«1ο: Τήρηση των κανόνων της ΕΕ.

2ο: Κεντρικό πρόβλημα της χώρας μας αποτελεί διαχρονικά το υψηλό δημόσιο χρέος. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με προγραμματισμό και συντονισμένη προσπάθεια.

3ο: Η σταδιακή μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος με κεντρικό εργαλείο τον αποτελεσματικό περιορισμό των δαπανών στο δημόσιο.

4ο: Το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα ορίζουν τις πραγματικές αντοχές της οικονομίας μας. Η υπέρβαση αυτών των ορίων θα ήταν πράξη ανευθυνότητας και πιθανόν επικίνδυνη για την οικονομική σταθερότητα.

5ο: Μέσα στα όρια αυτά, είναι αναγκαίες ειδικές και στοχευμένες δράσεις, αφ' ενός αναπτυξιακές στους τομείς και τους κλάδους που πλήττονται πιο άμεσα (όπως ο τουρισμός και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις), και αφ' ετέρου κοινωνικές δράσεις με την εξάντληση κάθε δυνατότητας να στηρίξουμε τους συμπολίτες μας που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

6ο: Ολοι έχουμε υποχρέωση αυτοσυγκράτησης. Να μην ενθαρρύνουμε εξωπραγματικές διεκδικήσεις. Βεβαίως, κάθε κοινωνική, κάθε επαγγελματική ομάδα έχει δικαίωμα να διατυπώνει τα δικά της αιτήματα. Ωστόσο, στις κρίσιμες περιστάσεις που διανύουμε δεν υπάρχουν περιθώρια για ανταγωνισμό πλειοδοσίας».

Ο πρωθυπουργός επιχείρησε, για πολλοστή φορά, να δικαιολογήσει την ανάγκη υλοποίησης της κυρίαρχης πολιτικής, με αιχμή τα παραπάνω «έξι σημεία», σπεκουλάροντας με «την έντονη ανησυχία και αίσθημα ανασφάλειας» που υπάρχει σε όλες τις χώρες λόγω της επιδείνωσης της κρίσης και επαναλαμβάνοντας τις εκτιμήσεις του για το απρόβλεπτο και την έκταση της κρίσης.

Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση προσπάθησε ακόμα μια φορά να ξορκίσει την εκλογολογία, αν και όπως ανέφεραν συνεργάτες του πρωθυπουργού, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ανέφερε τη λέξη εκλογές κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Κ. Καραμανλή. «Το θέμα αυτό δεν το σκεφτόμαστε. Η συζήτηση γύρω από την εκλογολογία δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του τόπου», επανέλαβε ο Ευ. Αντώναρος.

Την κίνηση του πρωθυπουργού να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς επικρότησε ο Γ. Αλογοσκούφης, λέγοντας ότι «κινείται στην κατεύθυνση να μετατρέψει την αναγκαία δημοσιονομική προσαρμογή σε εθνικό στοίχημα».

Πέρα από την περιστολή των κοινωνικών δαπανών, ο πρώην υπουργός ανέφερε ότι πρέπει να ανοίξει ξανά το Ασφαλιστικό, γιατί «παρά τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που έχουν γίνει κατά καιρούς, εξακολουθεί και είναι μια βόμβα στα θεμέλια του δημοσιονομικού μας συστήματος».

Εντός των στενών, αντεργατικών ορίων της ΕΕ, κινήθηκε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Στις δηλώσεις, που έκανε μετά τη συνάντηση, είπε ότι είχαν ουσιαστική συζήτηση με τον Κ. Καραμανλή κι ότι συμφωνούν πως υπάρχει πολύ βαθιά κρίση. Εμφανίστηκε αρνητικός στους έξι άξονες του κυβερνητικού σχεδίου που του παρουσιάστηκε. Ωστόσο, οι 25 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που ενεχείρισε στον πρωθυπουργό ως αντίλογο, δεν ξεφεύγουν από το γνωστό ευρωενωσιακό πλαίσιο, με μια γαρνιτούρα κεϋνσιανής κρατικής παρέμβασης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά, μεταξύ άλλων:

-- Εμφαση στο πρόγραμμα Δημοσίων Δαπανών, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει ποιοι θα το εκτελούν και ποιοι θα ωφελούνται απ' αυτό.

-- Η άμεση απόκτηση («εθνικοποίηση») του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Εθνικής Τράπεζας και δημιουργία «ισχυρού δημόσιου πόλου» τραπεζών μαζί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα για την άσκηση μιας «νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής». Που όμως νομοτελειακά στον καπιταλισμό ουδέποτε λειτούργησε πραγματικά σε όφελος του μικροκαταθέτη ή του μικρομεσαίου δανειζόμενου.

-- Επίσης, άμεση θέση υπό δημόσιο έλεγχο των τραπεζών που δεν μπορούν να στηριχτούν σε δικά τους κεφάλαια ή των μετόχων τους. Δηλαδή, ζεστό χρήμα να ρεύσει στις τσέπες των τραπεζιτών, αλλιώς πώς προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να επιτευχτεί αυτός ο δημόσιος έλεγχος;

-- Στο ίδιο πνεύμα ζητά μέτρα για τη διευκόλυνση δανειοληπτών π.χ. χωρίς ποινές στις προεξοφλήσεις και πλειστηριασμούς. Αρα να παραμένει π.χ. η στέγη εμπόρευμα, αντί για κοινωνικό αγαθό, η δε θηλιά στο λαιμό του κάθε δανειοδοτούμενου να μπαίνει κάπως ...χαλαρότερα.

-- Εξάλλου, ζητώντας και «πρωτοβουλίες σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο», ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο εκφράζει τις πολιτικές που οδήγησαν στην κρίση και οδηγεί με τη δημοσιονομική ένδεια απευθείας στον αποπληθωρισμό και αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης». Εδώ αποσιωπά τις θεμελιώδεις Συνθήκες που έφεραν τα πράγματα έως εδώ, Μάαστριχτ Αμστερνταμ, για τις οποίες ο ΣΥΝ έχει βάλει πλάτη. Ταυτόχρονα, σπέρνει αυταπάτες πως μπορεί ένα «Σύμφωνο Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης», που θα το αποφασίσουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών πολυεθνικών να είναι κάτι άλλο - υπονοεί και φιλολαϊκό - πέρα από αλληλεγγύη των καπιταλιστών στη ληστεία που κάνουν ενάντια στους λαούς και καπιταλιστική ανάπτυξη με τον ιδρώτα και στην πλάτη των εργαζομένων.

-- Τέλος, σε ορολογία Γκόρντον Μπράουν, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκηρύσσει τις «λογικές προστατευτισμού».