Εντός των στενών, αντεργατικών ορίων της ΕΕ, κινήθηκε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, στη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Στις δηλώσεις, που έκανε μετά τη συνάντηση, είπε ότι είχαν ουσιαστική συζήτηση με τον Κ. Καραμανλή κι ότι συμφωνούν πως υπάρχει πολύ βαθιά κρίση. Εμφανίστηκε αρνητικός στους έξι άξονες του κυβερνητικού σχεδίου που του παρουσιάστηκε. Ωστόσο, οι 25 προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ που ενεχείρισε στον πρωθυπουργό ως αντίλογο, δεν ξεφεύγουν από το γνωστό ευρωενωσιακό πλαίσιο, με μια γαρνιτούρα κεϋνσιανής κρατικής παρέμβασης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά, μεταξύ άλλων:

-- Εμφαση στο πρόγραμμα Δημοσίων Δαπανών, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζει ποιοι θα το εκτελούν και ποιοι θα ωφελούνται απ' αυτό.

-- Η άμεση απόκτηση («εθνικοποίηση») του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών της Εθνικής Τράπεζας και δημιουργία «ισχυρού δημόσιου πόλου» τραπεζών μαζί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα για την άσκηση μιας «νέας χρηματοπιστωτικής πολιτικής». Που όμως νομοτελειακά στον καπιταλισμό ουδέποτε λειτούργησε πραγματικά σε όφελος του μικροκαταθέτη ή του μικρομεσαίου δανειζόμενου.

-- Επίσης, άμεση θέση υπό δημόσιο έλεγχο των τραπεζών που δεν μπορούν να στηριχτούν σε δικά τους κεφάλαια ή των μετόχων τους. Δηλαδή, ζεστό χρήμα να ρεύσει στις τσέπες των τραπεζιτών, αλλιώς πώς προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ να επιτευχτεί αυτός ο δημόσιος έλεγχος;

-- Στο ίδιο πνεύμα ζητά μέτρα για τη διευκόλυνση δανειοληπτών π.χ. χωρίς ποινές στις προεξοφλήσεις και πλειστηριασμούς. Αρα να παραμένει π.χ. η στέγη εμπόρευμα, αντί για κοινωνικό αγαθό, η δε θηλιά στο λαιμό του κάθε δανειοδοτούμενου να μπαίνει κάπως ...χαλαρότερα.

-- Εξάλλου, ζητώντας και «πρωτοβουλίες σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο», ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει «άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας το οποίο εκφράζει τις πολιτικές που οδήγησαν στην κρίση και οδηγεί με τη δημοσιονομική ένδεια απευθείας στον αποπληθωρισμό και αντικατάστασή του από ένα Σύμφωνο Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης». Εδώ αποσιωπά τις θεμελιώδεις Συνθήκες που έφεραν τα πράγματα έως εδώ, Μάαστριχτ Αμστερνταμ, για τις οποίες ο ΣΥΝ έχει βάλει πλάτη. Ταυτόχρονα, σπέρνει αυταπάτες πως μπορεί ένα «Σύμφωνο Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης», που θα το αποφασίσουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών πολυεθνικών να είναι κάτι άλλο - υπονοεί και φιλολαϊκό - πέρα από αλληλεγγύη των καπιταλιστών στη ληστεία που κάνουν ενάντια στους λαούς και καπιταλιστική ανάπτυξη με τον ιδρώτα και στην πλάτη των εργαζομένων.

-- Τέλος, σε ορολογία Γκόρντον Μπράουν, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκηρύσσει τις «λογικές προστατευτισμού».