Αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης είναι οι τέσσερις «κεντρικοί άξονες δράσης» που παρουσίασε ο Αλ. Τσίπρας. Ως προς τον άξονα - πρόταση περί ...«αλλαγής του συμφώνου σταθερότητας», ώστε να γίνει «σύμφωνο ανάπτυξης» που θα αμβλύνει τη φτώχεια και την ανεργία, καλλιεργεί αυταπάτες ότι το κεφάλαιο θα παραιτηθεί από την επιθετική κατά των εργατών δράση του για τη μέγιστη κερδοφορία και θα μετατραπεί σε φιλεύσπλαχνο, φιλεργατικό και ωφέλιμο για τα λαϊκά στρώματα! Εδώ αποτυπώνεται η εναγώνια προσπάθεια του ΣΥΝ, αφ' ενός να μη θιγούν τα ιερά και τα όσια του ευρωμονόδρομου, αφ' ετέρου να πείσει για τη δυνατότητα μετατροπής της καπιταλιστικής ΕΕ σε φιλολαϊκή. Συμβάλλουν έτσι να μην ξεφύγει από τα όρια του συστήματος η λαϊκή αγανάκτηση, σπέρνοντας αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση της κρίσης.

Ο άλλος άξονας, είναι η «ανάγκη αναδιανομής του πλούτου μέσα από μια δίκαιη φορολογική μεταρρύθμιση». Αλλη ουτοπία. Γιατί, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης, το κεφάλαιο απαιτεί και νέα προνόμια, στα οποία εντάσσονται και οι φοροελαφρύνσεις του. Απαιτεί, δηλαδή, ένταση της πολιτικής που οδηγεί στην υπερσυσσώρευση του πλούτου και στο βάθεμα και εξάπλωση της φτώχειας στο λαό. Δεν ανέχεται αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, γιατί εντείνονται οι δυσκολίες αναπαραγωγής του. Απαιτεί μείωση μισθών, απολύσεις, απαλλαγή από εισφορές για ασφάλιση κ.λπ., δηλαδή μετακύλιση της κρίσης από την πλουτοκρατία στα λαϊκά στρώματα. Εδώ, για να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική δεν πρέπει να υπάρχει κεφάλαιο, πράγμα το οποίο δε θέτει ο ΣΥΝ. Και καμιά κυβέρνηση διαχείρισης του καπιταλισμού και της κρίσης δε μπορεί να το επιβάλει. Μόνο η ταξική πάλη σε αντιμονοπωλιακή ρότα.

Οσο για την «επανάκτηση σε δημόσιο έλεγχο κεντρικών πυλώνων της οικονομίας, όπως η Εθνική Τράπεζα, η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο», ας απαντήσει. Τι θα κάνουν αυτές οι τράπεζες εν μέσω ανταγωνισμού με τις ιδιωτικές; Και μπορεί να εφαρμοστεί, όταν το απαγορεύει η ΕΕ, την οποία λατρεύει ο ΣΥΝ; Στο θέμα αυτό ήρθε και ο Αλ. Αλαβάνος να συνδράμει, δηλώνοντας ότι η κυβέρνηση «δεν πρέπει να στηρίζει τους τραπεζίτες, αλλά κοινωφελείς τράπεζες», δηλαδή σπέρνει στους εργαζόμενους την αυταπάτη πως στο καπιταλιστικό σύστημα υπάρχουν και καλοί τραπεζίτες. Βεβαίως, αυτές οι προτάσεις είναι τόσο παλιές όσο ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.

Ο τέταρτος, κατά σειρά, άξονας της πολιτικής του ΣΥΝ είναι η «δημιουργία 100.000 θέσεων εργασίας, μέσω της αναγέννησης του κοινωνικού κράτους, άλλα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων». Δε λέει ο ΣΥΝ πώς συμβιβάζεται αυτή η πρόταση με την ταυτόχρονη συνύπαρξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα την οποία και υποστηρίζει. Κάθε τέτοια προσπάθεια προσκρούει στις κατευθύνσεις και τα ασφυκτικά πλαίσια που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω του Μάαστριχτ και των μεταγενέστερων Συνθηκών της «ευρωπαϊκής ενοποίησης», στις οποίες υποκλίνεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Οι άξονες δράσης του ΣΥΝ είναι υποστυλώματα του εκμεταλλευτικού συστήματος και ανάσχεσης του λαϊκού κινήματος. Υπηρετούν την ανάδειξη της ψεύτικης γραμμής αντιπαράθεσης μεταξύ φιλελεύθερης και σοσιαλδημοκρατικής γραμμής διαχείρισης. Συμβάλλουν στην απόκρυψη της πραγματικής γραμμής αντιπαράθεσης μεταξύ των δυνάμεων του κεφαλαίου και των δυνάμεων της εργασίας. Ο άλλος δρόμος είναι της συγκρότησης του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης, η κοινωνικοπολιτική συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.