Ομως, το ζήτημα δεν είναι απλά αν αντέχουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα να πληρώσουν τους αβάσταχτους φόρους που ολοένα και τους φορτώνουν οι αστικές κυβερνήσεις. Αν δηλαδή... οι τσέπες τους μάθουν να αντέχουν περισσότερα, θα ήταν όλα μέλι - γάλα; Αν, για παράδειγμα, μια λαϊκή οικογένεια «μπορέσει» να πληρώσει τους φόρους με αιματηρές περικοπές στα υπόλοιπα έξοδα του μήνα (και φυσικά σε βάρος των αναγκών της σε διατροφή, άθληση, Υγεία, Πρόνοια, μόρφωση, ψυχαγωγία κ.τ.λ.), θα έπρεπε να νομιμοποιήσει και να συναινέσει σ' αυτήν την πολιτική για να γεμίζουν τα κρατικά ταμεία και να αντλούν προνόμια οι μεγαλοεπιχειρηματίες με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές;
Πάντως, το πρόγραμμα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» ήταν γεμάτο προτάσεις για φοροαπαλλαγές υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων. Προτάσεις, δηλαδή, που είναι φυσικό να οδηγούν σε ένταση της φοροληστείας του λαού. Αν ένα κόμμα θεωρεί ότι οι επιχειρηματίες πρέπει να απολαμβάνουν τέτοια προνόμια, δεν μπορεί να λέει και ότι ο λαός δεν πρέπει να πληρώνει φόρους. Γιατί ποιος θα πληρώνει τελικά; Να τ' αφήσουν λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για την ανέχεια των εργαζομένων. Η στάση και η παρέμβασή τους, καθημερινά, σε όλα τα θέματα, βεβαιώνουν αυτό που το ΚΚΕ είχε τονίσει από την πρώτη στιγμή: Οτι η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού προχωρά με νέες «παγίδες» στα λαϊκά στρώματα για να εγκλωβιστούν σε «νέα» πολιτικά σχήματα με «παμπάλαιες» όμως προτάσεις, προτάσεις που υπηρετούν τη διάσωση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
Στον ίδιο ρυθμό με τις αντιλαϊκές πολιτικές της συγκυβέρνησης, που τσακίζει τη λαϊκή οικογένεια, τα μικρομάγαζα και τους αυτοαπασχολούμενους με φόρους, χαράτσια, εισφορές αλληλεγγύης, τέλος επιτηδεύματος κ.ά., κινείται η δημοτική αρχή της Αθήνας αποτελειώνοντας τους μικροκαταστηματάρχες με πογκρόμ προστίμων που δεν έχουν να πληρώσουν.
Κλιμάκια του Δήμου Αθηναίων έχουν πάρει στο κατόπι τα μικρομάγαζα σε γειτονιές της Αθήνας μοιράζοντας εξοντωτικά πρόστιμα χιλιάδων ευρώ στους μικροκαταστηματάρχες που αφήνουν διαφημιστικά μικροστάντ έξω από κατάστημά τους, με το επιχείρημα ότι παρεμποδίζεται η διέλευση των πεζών στους άδειους από πελάτες πεζόδρομους.
Η δημοτική αρχή συνεχίζει αυτή την πρακτική παρότι σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Αθήνας και κάτω από την πίεση που άσκησαν μικρομαγαζάτορες, αλλά και οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ στο Δήμο της Αθήνας, υποχρεώθηκε να παγώσει τη διαδικασία είσπραξης των προστίμων.
Παρ' όλα αυτά και προφανώς με «εντολή» της δημοτικής αρχής κλιμάκια του Δήμου Αθηναίων συνεχίζουν να αλωνίζουν και να φορτώνουν τα μικρομάγαζα με χαράτσια, ικανοποιώντας έτσι και τις βλέψεις του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει να μετατρέψει το κέντρο σε δική του επιχειρηματική ζώνη χωρίς να αφήνει περιθώρια επιβίωσης στους μικρούς εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους.
Ο τρόπος που παρουσιάζουν τα αστικά μέσα ενημέρωσης την κατάσταση στο χώρο της Υγείας έχει στόχο να αποπροσανατολιστεί ο λαός από την ουσία του προβλήματος. Για παράδειγμα, χτες στο ΣΚΑΪ, στο μεσημεριανό μαγκαζίνο, υπήρχε αναλυτικό ρεπορτάζ για τα εκρηκτικά προβλήματα με τα δημόσια νοσοκομεία, τους γιατρούς, το φάρμακο, τους καρκινοπαθείς κ.λπ. Αφού λοιπόν έδωσαν τα στοιχεία, στο τέλος κατέληξε η δημοσιογράφος - παρουσιάστρια της εκπομπής: «Για όλα αυτά θα λογοδοτήσει ο Λοβέρδος;». Αυτή τη λογική επιχειρούν να περάσουν το σύνολο των αστικών ΜΜΕ αλλά και πολιτικές δυνάμεις. Οχι ότι ο Λοβέρδος και ο κάθε Λοβέρδος δεν έχει τις πολιτικές ευθύνες που του αναλογούν. Η ουσία όμως του προβλήματος στον τομέα της Υγείας είναι ότι το φάρμακο δεν μπορεί να το πάρει ο ασθενής, ο καρκινοπαθής, ο νεφροπαθής γιατί είναι ακριβό εμπόρευμα. Οτι δε γίνονται οι θεραπείες καρκινοπαθών επειδή δεν έχουν χρήματα και απλά περιμένουν το θάνατο. Το πρόβλημα είναι ότι ο ασθενής, ο ασφαλισμένος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος δεν έχουν χρήματα για να εξεταστούν στο γιατρό, να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
Το πρόβλημα είναι ότι το ζήτημα της υγείας του λαού είναι στα χέρια των πολυεθνικών του φαρμάκου, των επιχειρηματιών στον τομέα της Υγείας, των εμπόρων αναλώσιμων και η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων διαχρονικά κλιμάκωνε την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση στον τομέα Υγείας σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος του λαού. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Να περάσουν όλες αυτές οι επιχειρήσεις του φαρμάκου και του ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού των νοσοκομείων, όπως βεβαίως και όλος ο ιδιωτικός τομέας Υγείας στα χέρια του λαού για να οργανωθεί ένας δημόσιος τομέας Υγείας χωρίς επιχειρηματική δράση που θα παρέχει αποκλειστικά δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και φάρμακο στο λαό. Και αυτή την ουσία θέλουν να κρύψουν τα αστικά ΜΜΕ. Γιατί αν δείξουν αυτό, τότε δε θα πρέπει να λογοδοτήσει μόνο ο υπουργός και ο κάθε υπουργός, αλλά θα πρέπει να λογοδοτήσουν όλες οι κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ενωση, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που τρώει τις σάρκες των εργαζομένων, των γερόντων, των νέων και τους διαλύει τη ζωή...
Πώς; Μα ...θα τα κάνει και τα δύο ταυτοχρόνως! Τι να το καθυστερούν το πράγμα; «Τσεκούρι» μια και καλή σε κάθε συνταξιούχο των 400 και των 500 ευρώ.
Εχουμε - υποστηρίζουν - μεγάλο έλλειμμα στα Ταμεία και δεν μπορεί να γίνει αυτό. Η τρομοκρατία επίσης καλά κρατεί, αφού διαρρέουν πως ή λαμβάνονται αυτά τα μέτρα ή δεν έχει συντάξεις.
Φυσικά κάτι μικρολεπτομέρειες τις ...ξεπερνάνε. Οπως για παράδειγμα ότι το έλλειμμα στα Ταμεία οφείλεται στη μείωση των εργοδοτικών εισφορών και στη μείωση των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού.
'Η το ότι επί δεκαετίες τα αποθεματικά των Ταμείων τζογάρονται στο χρηματιστήριο, γίνονται ομόλογα για τους τραπεζίτες που τα σκορπάνε. 'Η ότι οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και η ανεργία δημιουργούν επίσης πρόβλημα στα Ταμεία.
Αντιθέτως οι μεγάλοι φταίχτες είναι οι συνταξιούχοι, που είναι τεμπέληδες και θέλουν να σταματούν την δουλειά όσο μπορούν νωρίτερα. Διότι τι είναι 30 και 35 χρόνια δουλειάς όταν μπορείς να εργάζεσαι 45 και 50;
Α, ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ που δεν το προσέξατε, πήραμε και ...εύσημα από την Κομισιόν. Εχουμε κάνει «μεγάλη πρόοδο» στον τομέα της ανταγωνιστικότητας με τις αλλαγές στην «αγορά εργασίας» όπως είπε και ο εκπρόσωπος Τύπου της Κοινότητας.
Τώρα τι είδους ...πρόοδος μπορεί να είναι το να καταργείς τα 8ωρα, τις συλλογικές συμβάσεις και άλλες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, μόνο αυτοί μπορούν να το καταλάβουν.
Μας λένε ότι πάμε μπροστά, ενώ βαδίζουμε κατευθείαν στη βαρβαρότητα.